...εν όψει της έναρξης της κατηχητικής χρονιάς
την Κυριακή του Σπορέως,
συμμορφωθήτω ο πάλαι ποτέ διεθνής θείος λόγος
με τους νέους νόμους του κράτους,
γιατί πριν καταδικάσουν οι αργοπορημένοι δικαστές
τον εθνοφυλετισμό μόλις το 2020,
η εκκλησία τον είχε συνοδικά καταδικάσει
πριν ενάμιση αιώνα, το 1872.
Δυστυχώς, όμως, όσοι πήραν τη σκυτάλη
δεν σήκωσαν ψηλά τη φλόγα του αντιναζισμού,
βλασφημώντας το όνομα του Χριστού...
Ἀνακαινίζου!
μὴ ἐθνοφυλετίζου!
ἁμαρτία ἐστί, λύμη,
κατάρα, καὶ αἵρεσις,
τῆς ἀγάπης σχίσμα
κολαστήριον!
για το μίsos
και την πατρίδα του
τάφοs του ναζή
είναι η κόλαση!
το τελευταίο είναι διασκευή δηλώσεων του Νίκου Μιχαλολιάκου, όταν ανέφερε φράση του Κροάτη αρχιεπισκόπου Αλοΐσιου Στέπινατς ότι προκειμένου να σώσει την Κροατία, ήταν αποφασισμένος να λερώσει τα χέρια του και να πάει στην κόλαση. https://youtu.be/AMtSeXLJawM ...δεν γεννήθηκε για να σώσει την ψυχή του, αλλά την πατρίδα του, θα ήταν στο κόμμα του Χίτλερ, όπως και οι πρόγονοί του, και αλίμονο στα μοναστήρια που εν εξουσία του θα έκρυβαν πρόσφυγες, ενώ φοβάται περισσότερο τα διεθνιστικά κατηχητικά, τα διαφθορεία του έθνους, από τους δηλωμένους αντιφασίστες...
Ο αγιοποιημένος, λοιπόν, Κροάτης το 1998 κατηγορείται μεν για απραξία και συνενοχή απέναντι στα εγκλήματα των Ούστασε στο ναζιστογενές κράτος της Κροατίας 1941–1945, αλλά τις συγκεκριμένες δηλώσεις δεν τις βρήκα.
Δεν αποκλείεται να είναι επινόημα του αρχηγεύοντος Έλληνα ναζιστή, για να ελαφρύνει το έγκλημα της συμμετοχής χρυσαυγιτών στον εμφύλιο της Γιουγκοσλαβίας. Ο συμπαθής στον δικό μας φύρερ παπιστής μισούσε κυρίως τους προτεστάντες, τους ορθόδοξους, τους μασόνους και τους κομμουνιστές, ενώ το κράτος του Άντε Παβελιτς το αποκαλούσε Καθολικό Κράτος. Και όπως είπε ο κομμουνιστής Μαυροβούνιος Μίλοβαν Τζίλας δεν θα καταδικαζόταν, αν δεχόταν να συνεργαστεί με τον Τίτο για τη δημιουργία αυτόνομης από τη Ρώμη κροατικής εκκλησίας.
Και πάμε στη Σύνοδο του 1872, όπου με αφορμή την άνοδο του βουλγαρικού εθνικισμού και την απόδοση το 1870 από τους Οθωμανούς το δικαίωμα της Βουλγαρικής Εξαρχίας καταδικάζεται ο ἐθνοφυλετισμός ὡς «καινή δόξα» (νέο δόγμα), «ξένος» πρός τήν ὀρθόδοξη παράδοση καί «νεωτερική λύμη» (συμφορά, καταστροφή). Ἡ Σύνοδος ἀποφάνθηκε ὅτι ὁ ἐθνοφυλετισμός ὄχι μόνο ἀντιβαίνει στήν διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου ἀλλά καί ἄγνωστος ἐστίν ἐν τῷ πολιτεύματι καί τῇ ἱερᾷ τῆς Ἐκκλησίας θεσμοθεσίᾳ. https://enromiosini.gr/arthrografia/ο-εθνοφυλετισμοσ-και-η-καταδικη-του/
Η καταδίκη δεν έγινε με αφορμή κάποιο ρατσιστικό έγκλημα, στην ουσία καταδικάστηκε ο βουλγαρισμός και η ιδέα της αυτονόμησης από την κεντρική εξουσία. Τα χωριά στη Μακεδονία χωρίζονταν, πλέον, σε πατριαρχικά και εξαρχικά, με εθνοφυλετικά εγκλήματα, που από τις θρησκευτικές αρχές όχι μόνο δεν καταδικάζονταν, αλλά έπαιρναν την ευλογία τους.
Παρόμοια ηπιότερη σύγκρουση έγινε με Αθήνα και Κωνσταντινούπολη. Είχαν διακοπεί οι «διπλωματικές» σχέσεις με την κήρυξη του αυτοκεφάλου το 1833, και αποκαταστάθηκαν το 1850, όταν το Πατριαρχείο αναγνώρισε την Εκκλησία της Ελλάδος. Παρομοίως, το 1945 αναγνώρισε το Πατριαρχείο Βουλγαρίας.
_____________________
Γράφει ο Γιώργος Θεοχάρης:
Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία σε παγκόσμιο επίπεδο είναι ο εθνοφυλετισμός, ο οποίος έχει καταδικαστεί ως «επάρατος» από την Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης το 1872.
Δυστυχώς όμως, ο εθνοφυλετισμός είναι μία εκκλησιαστική αρρώστια, μία μάστιγα, την οποία όλες οι Εκκλησίες την καταδικάζουν και την αποστρέφονται με βδελυγμία, αλλά καμία δεν τολμά να γιατρευτεί από αυτήν. Είναι ένα νόθο παιδί τους, που επίσημα όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες αρνούνται, διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά τους ότι δεν είναι δικό τους, αλλά στην ουσία όλες το θέλουν, το αγαπούν, το χαϊδεύουν και το περιθάλπουν.
Όπως γράφει ο π. Αλέξανδρος Σμέμαν, «η Ορθοδοξία, άλλοτε ταυτόσημη με την εκκλησιαστική καθολικότητα, έφθασε να κατανοείται πρωτίστως ως εθνική θρησκεία και να ταυτίζεται με την ιστορική ιδιοπροσωπία κάθε έθνους, τις πολιτικές περιπέτειες και φιλοδοξίες του και γίνεται ουσιώδης συνάρτηση της επίσημης κρατικής ιδεολογίας. Η ίδια η λέξη «Ορθοδοξία» καταντάει να παραπέμπει σε εργαλείο εθνοφυλετισμού για την κατοχύρωση μιάς κρατικής υπόστασης και ισχύος, παρά το ότι τούτο αντιβαίνει προς την ισότητα των πάντων που διακηρύσσει ο Παύλος (Κολοσ. 3, 11-12)».
Στον εθνοφυλετισμό οφείλονται τα δύο από τα τρία μεγάλα σχίσματα, που διαιρούν σήμερα το Σώμα του Χριστού, την Καθολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Το Ουκρανικό Σχίσμα και το Σχίσμα της Εκκλησίας των Σκοπίων (το τρίτο σχίσμα είναι το Παλαιοημερολογιτικό).
Η αυτοαποκαλούμενη Εκκλησία της Μακεδονίας και το επίσης αυτοαποκαλούμενο Πατριαρχείο της Ουκρανίας είναι απότοκα του εθνοφυλετισμού, ακριβώς στην έννοια που τον περιγράφει ο π. Αλέξανδρος Σμέμαν, δηλαδή η Εκκλησία αντιμετωπίζεται από ένα μεγάλο ποσοστό των λαών των δύο αυτών περιοχών (Σκόπια και Ουκρανία) αποκλειστικά ως όργανο για την εξυπηρέτηση εθνικών σκοπών. Από την άλλη όμως πλευρά δεν είναι πάλι ο εθνοφυλετισμός, που δεν επέτρεψε στις δύο άλλες Εκκλησίες, όπου δημιουργήθηκαν τα σχίσματα, δηλαδή της Σερβίας και της Ρωσίας, να τα θεραπεύσουν και να βρουν μία συμβιβαστική λύση;
Ο εθνοφυλετισμός δεν κρύβεται πίσω και από την «σπουδή»της Εκκλησίας της Βουλγαρίας να βοηθήσει την «Εκκλησία της Μακεδονίας» να αποκαταστήσει την κοινωνία της με τις άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες; Πίσω από αυτήν την «μέριμνα» κρύβεται ο πάντοτε βασικός αλυτρωτικός στόχος των Βουλγάρων να αφομοιώσουν τον λαό της περιοχής των Σκοπίων, μιας περιοχής που εκκλησιαστικά φυσικά δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η ιστορική αρχιεπισκοπή Αχρίδος και ουδέποτε η ανύπαρκτη ιστορικά Εκκλησία της Μακεδονίας.
Όσο για τον εθνοφυλετισμό στην Εκκλησία της Βουλγαρίας, αρκεί να σημειώσουμε μόνο ένα απλό πραγματάκι: ποιος Βούλγαρος αρχιερεύς τόλμησε να βγει δημόσια και να πει: κλέψαμε τα κειμήλια από τις Μονές της Βόρειας Ελλάδας (Εικοσιφοίνισσα κ.λπ.) και πρέπει να τους τα επιστρέψουμε; Εάν τα έκλεβαν οι Έλληνες από το Μπάτσκοβο, θα μας άρεσε αυτό;
Εάν θέλουμε όμως να κάνουμε, ως Έλληνες, αυτοκριτική, θα δούμε άλλοτε τον εθνοφυλετισμό να είναι πιο συγκεκαλυμμένος και να κρύβεται πίσω και από άλλα ενδύματα, όπως για παράδειγμα το ένδυμα των Ιερών Κανόνων.
Στην πραγματικότητα ο εθνοφυλετισμός κρύβεται πίσω από την ανακοίνωση της Εκκλησίας της Ελλάδας για το θέμα της σχέσης της Εκκλησίας της Βουλγαρίας με την σχισματική Εκκλησία των Σκοπίων.
Είναι όντως από ενδιαφέρον για τους Ιερούς Κανόνες και για την Εκκλησία της Σερβίας, που η Εκκλησία μας εξέδωσε αυτήν την ανακοίνωση;
Δεν θα ήμασταν βέβαιοι, αλλά μάλλον θα πήγαινε ο νους μας στο ευαγγελικό: «εἶπε δὲ τοῦτο οὐχ ὅτι περὶ τῶν πτωχῶν (Σέρβων) ἔμελεν αὐτῇ, ἀλλ' ὅτι κλέπτης ἦν».
Μήπως πίσω από την σπουδή αυτήν της Εκκλησίας της Ελλάδας, κρύβεται ο φόβος ότι τα Σκόπια, με την σύμπραξη της Βουλγαρικής Εκκλησίας, αναγνωριστούν από κάποιες Ορθόδοξες Εκκλησίες ως «Εκκλησία της Μακεδονίας»;
Και νομίζουμε ότι τον φόβο μας αυτό τον δικαιώνει το εξής απλό ερώτημα: πού ήταν η Εκκλησία της Ελλάδας, όταν μία άλλη Εκκλησία, αυτή των Ιεροσολύμων, εισπήδησε στην δικαιοδοσία μιας άλλης, της Αντιόχειας, και έφτιαξε την «επισκοπή Κατάρ»;
Γιατί τότε δεν την απασχόλησε το θέμα και δεν εξέδωσε καμία ανακοίνωση εναντίον της αντικανονικής αυτής ενέργειας;
Η εξήγηση είναι απλή: αυτοί που παρέβησαν τους ίδιους Ιερούς Κανόνες ήταν «δικοί μας», ήταν Έλληνες. Δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Δυστυχώς, όμως, όταν όλοι οι Ορθόδοξοι σκεπτόμαστε έτσι, δεν έχουμε «νουν Χριστού». Για τον Χριστό το θέμα της ενότητας της Εκκλησίας έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από όλα τα άλλα.
Ωστόσο, όπου υπάρχει αγιότητα και πνευματικότητα, ο εθνοφυλετισμός υπερβαίνεται. Η εποχή μας γνώρισε και αγίους, όπως ο άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, ο Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ, και άλλους ακόμη, που κατάφεραν να νικήσουν ολοκληρωτικά την παλαιά και σύγχρονη αυτήν εκκλησιαστική μάστιγα του εθνοφυλετισμού και να μας διδάξουν ποιο είναι το αληθινό φρόνημα του Χριστού.
____________________
...κακός, λοιπόν, είναι ο εθνοφυλετισμός του άλλου, όχι ο δικός μας...
ας μην συνεχίσω με την καταθλιπτική αποτυχία των φαρισαίων ορθοδόξων, ένθεων και μη, κλείνω με τον λόγο του ανανεωτή Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστάσιο στα εγκαίνια του Ναού της Αναστάσεως στα Τίρανα.
Στον λόγο του “Εἰς τὴν καινὴν Κυριακήν”, ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος συνυφαίνει την κλήση για ριζική ανανέωση των πάντων, που συντελείται με την ανάσταση του Χριστού, με το χρέος του χριστιανού για αδιάκοπη ανανεωτική προσπάθεια. Το βασικό του μήνυμα κορυφώνεται στην αποστροφή: “Τὰ παρόντα ἐγκαίνια πνευματικῶς πανηγυρίσωμεν”. “Τὰ ἀρχαία παρῆλθεν· Ἰδοῦ γέγονε τὰ πάντα καινά”. “Τοῦτο τῇ εορτῇ καρποφόρησον, τὴν καλὴν ἀλλοίωσιν ἀλλοιώθητι”. “Ἐγκαινίζεσθε, ἀδελφοί· καὶ τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον ἀπορρίψαντες, ἐν καινότητι ζωῆς πολιτεύεσθε”. “Οὕτως ἐγκαινίζεται άνθρωπος· οὕτω τιμάσθω ἡ τῶν ἐγκαινίων ἡμέρα”. `’Ανακαινιζου!”, παρακινεί τον καθένα μας η Εκκλησία. Καθιέρωσε με συνέπεια τη ζωή σου στον Θεό της αγάπης! https://www.pemptousia.gr/2014/06/omilia-archiepiskopou-alvanias-kata-t-2/
ΥΓ
εικόνες
Μεταπολεμική αφίσα «Μη βλασφημεῖτε»
Ας πάρει την ιδέα ένας σκιτσογράφος,
κι ας βάλει έναν αμαρτωλό εθνοφυλετιστή
να χαιρετάει τεντωμένος μπροστά
στον Εσταυρωμένο,
είναι πολιτικά υπεύθυνοι και οι καλλιτέχνες
για την αλληλοπεριχώρηση θέσεων
για τη θετική διεύρυνση της ιδέας της βλασφημίας
αφίσα των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών το 1932
Der Arbeiter im Reich des Hakenkreuzes
Ο Εργάτης (σταυρωμένος) στο Βασίλειο της Σβάστικας
Darum wählt!
γιαυτό ψηφίστε
Sozialdemokraten
Σοσιαλδημοκράτες
Οι νεκροί του Φύρερ φαντάροι
τη σάρκα τους πίσω ζητάνε,
και κείνος μόνος κλαίει
στον θάλαμο του Άδη.
Ήταν αμόρφωτο παιδί,
και πίστευε πως μόνο
με μίσος και με πόλεμο
τα έθνη ζουν στον χρόνο!
στίχοι με αφορμή
τον πίνακα του Γκέοργκ Γκρος
ο Χίτλερ στην Κόλαση
Χουντική, όχι γενικά μεταπολεμική, η αφίσα: πρόσεξε το μακρύ μαλλί, την φαβορίτα καί το παντελόνι καμπάνα τού βλάσφημου σε αντιπαράθεση με την κοντοκουρεμένη κεφαλή καί τα φανταρίστικα τού ευσεβούς ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιθανότατα, βρήκα βιβλίο εκδοθέν το 1971 υπ' Αυγουστίνου Καντιώτου, όπου στο εξώφυλλο ένα παιδί πετροβολά τον Εσταυρωμένο και επιγράφεται «Αντιβλασφημικός Αγών» http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?m=201212&paged=3
Διαγραφή