«Μου αρέσει ο Αντετοκούνμπο στις δηλώσεις του, διότι είναι πάντα άμεσος και δεν μοιάζει με τους άλλους αθλητές, να λέει δηλαδή τα τετριμμένα.
Ξέρεις ότι θα πει κάτι καινούργιο, κάτι ενδιαφέρον.
"Από την εμπειρία μου", απάντησε ο Γιάννης, "όταν σκέφτεσαι ότι 'έκανα αυτό, κατάφερα το άλλο, έβαλα 30 πόντους', συνήθως την επόμενη φορά παίζεις χάλια, είσαι απαίσιος. Έχω, λοιπόν, την εξής νοοτροπία: όταν εστιάζεσαι στο παρελθόν, αυτό είναι ο εγωισμός, λες 'κοίτα τι έκανα'.
Από την άλλη, όταν εστιάζεσαι στο μέλλον, σε κυριεύει η έπαρση.
Λες: 'Στο επόμενο παιχνίδι, θα κάνω αυτό κι αυτό, το ένα και το άλλο, θα κυριαρχήσω'. Εγώ προσπαθώ να εστιαστώ στο παρόν. Αυτό είναι σεμνότητα.
Θεωρώ ότι είχα ανθρώπους στη ζωή μου που με βοήθησαν σε αυτό.
Αλλά είναι μια δεξιότητα, την οποία προσπαθώ να τελειοποιήσω.
Προς το παρόν λειτουργεί, οπότε δεν θα σταματήσω να το κάνω".
Αμέσως αναγνώρισα ότι η προσέγγιση αυτή είναι φιλοσοφική και μου έκανε τρομερή εντύπωση, διότι δεν το περίμενα. Ο Αντετοκούνμπο έθεσε τις τρεις διαστάσεις του χρόνου (Παρελθόν, Παρόν, Μέλλον) και τις συνέδεσε με τρεις νοοτροπίες ή στάσεις. Το Παρελθόν με τον εγωισμό, το Μέλλον με την έπαρση και το Παρόν με την σεμνότητα. Οπότε, για να παραμείνει σεμνός θα πρέπει
να επικεντρώνεται στο Παρόν.
Πολλοί αθλητές λένε κατά καιρούς ότι δίνουν βάση στο παρόν και στη στιγμή, κανένας όμως δεν το δικαιολόγησε ποτέ κατ' αυτόν τον τρόπο.
Το "κλειδί" για τη σεμνότητα είναι να εστιάζεσαι στο παρόν, λέει ο Γιάννης, σβήνεις τις άλλες δύο διαστάσεις του χρόνου. Επιλέγει να σκέφτεται έτσι και καλλιεργεί αυτή την επιλογή σα να είναι δεξιότητα.
Παρακολουθώ τους τελικούς στο NBA και είχα την άποψη ότι στο τέλος, έστω και δύσκολα, θα επικρατήσουν οι Suns. Μετά το χθεσινό έχω αλλάξει. Αν προσεγγίζεις τον αθλητισμό όπως ο Αντετοκούνμπο, σου αξίζει (τουλάχιστον)
το φετινό πρωτάθλημα.
Οι ξένοι δημοσιογράφοι το "έπιασαν" αμέσως ότι η προσέγγιση του Γιάννη είχε φιλοσοφικό χαρακτήρα. Π.χ. το France24 γράφει: "Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο μίλησε περισσότερο σαν έλληνας φιλόσοφος παρά σαν αστέρας του NBA και η σοφία του για τη στιγμή και το παρόν ίσως οδηγήσει τους Bucks στο πρωτάθλημα". https://www.france24.com/en/live-news/20210717-greek-philosophy-giannis-stays-humble-in-nba-finals
Και πολλοί οπαδοί το αντιλήφθηκαν. Σχολίασαν ότι η δήλωση του Αντετοκούνμπο τους αλλάζει τη ζωή και τον τρόπο που σκέφτονται. Δυστυχώς, οι Έλληνες δημοσιογράφοι δεν πήραν μυρωδιά. Πετσόκοψαν τη δήλωση και έγραψαν μόνο ένα μέρος της, καθιστώντας τη τετριμμένη, άχρηστη. Ευτυχώς που έφυγε από αυτόν τον τόπο το παιδί και σώθηκε. Αλίμονο στους υπόλοιπους.
J’ai bercé des enfants incurables avec des fables sur les étoiles
Νανούρισα παιδιά αγιάτρευτα με μύθους για τα αστέρια
J’ai imaginé de belles histoires pour déguiser le présent,
Φαντάστηκα ιστορίες όμορφες να μασκαρέψω το παρόν
Y a-t-il de la place au ciel pour les poètes?
Υπάρχει μέρος στον ουρανό για τους ποιητές;
Y a–t-il de la place au ciel pour moi?
Υπάρχει μέρος στον ουρανό για μένα;
J’ai traversé les limites de visages, et les anneaux de vos regards
Πέρασα τα όρια των προσώπων και τους κρίκους των βλεμμάτων σας
J’ai vu le monde derrière mes larmes, il était si beau que depuis j’y crois
Είδα τον κόσμο πίσω από τα δάκρυά μου, ήταν τόσο όμορφος
που από τότε τον πίστεψα
Y a-t-il de la place au ciel pour les poètes?
Υπάρχει μέρος στον ουρανό για τους ποιητές;
Y a–t-il de la place au ciel pour moi?
Υπάρχει μέρος στον ουρανό για μένα;
J’ai chanté la lumière de tes yeux sans les avoir jamais connus
Τραγούδησα το φως των ματιών σου δίχως πότε να τα 'χω γνωρίσει
Je t’ai cherché dans le cœur de l’exil, je t’ai trouvé dans le rire de l’ami
Έψαξα μέσα στην καρδιά της ύπαρξης, σε βρήκα μες στο γέλιο ενός φίλου
Y a-t-il de la place au ciel pour les poètes?
Υπάρχει μέρος στον ουρανό για τους ποιητές;
Y a–t-il de la place au ciel pour moi?
Υπάρχει μέρος στον ουρανό για μένα;
Maintenant que sur un bois de vil prix on a cloué tes mains
Τώρα που πάνω σε ξύλο φτηνό καρφώσαμε τα χέρια σου
Maintenant qu’avec la lame du crime on a cloué mon cœur
Τώρα που με τη λεπίδα του εγκλήματος καρφώσαμε την καρδιά μου
Je sais qu’il y a de la place au ciel pour les poètes
λέω πως υπάρχει μέρος στον ουρανό για τους ποιητές
Qu’il y a de la place au ciel pour moi…!
πως υπάρχει μέρος στον ουρανό για μένα!
~~~~~
Ο πρώτος λοιπόν δίσκος της Ionatos έχει τίτλο "Resurrection" (Ανάσταση) και κυκλοφόρησε στο Παρίσι το 1972 αποσπώντας μάλιστα και το περίφημο "Grand Prix Du Disque" της Γαλλικής Ακαδημίας εκείνης της χρονιάς στα 18 μόλις χρόνια της εκκολαπτόμενης δημιουργού.
Στην οικογένειά μου η ποίηση είχε μεγάλη σημασία, η μητέρα μου μου διάβαζε ποίηση όταν ήμουν μικρή. Αισθάνθηκα πόνο όταν 14 χρονών άφησα τη χώρα μου. Δεν επέλεξα να φύγω, ακολούθησα την οικογένεια. Εκείνη την περίοδο ήταν δικτατορία στην Ελλάδα, αισθανόμουν ότι μου έχουν κλέψει την πατρίδα μου. Όταν βρέθηκα στο εξωτερικό ήμουν στην εφηβεία και άρα πολύ εύθραυστη. Μαθαίναμε για τα βασανιστήρια που γινόντουσαν στην Ελλάδα, πηγαίναμε μπουλούκια να δούμε τον Θεοδωράκη όταν ερχόταν για συναυλίες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά σε μια από τις πρώτες συναυλίες του αφού έφυγε από την Ελλάδα, το κλάμα που είχε ρίξει ο κόσμος βλέποντάς τον. Τότε είπα στον εαυτό μου, αν η μουσική έχει τέτοια δύναμη θα ήθελα να γίνω μουσικός!
Στο Βέλγιο όταν πήγα στο Λύκειο, επί ένα χρόνο ήμουν ακροαματική μαθήτρια, γιατί μάθαινα ακόμη τα γαλλικά και ήταν μεγάλος ο πόνος, γιατί εκεί η κοινωνία είναι πολύ λογοκεντρική. Ήμουν, όμως, το αγαπημένο «ζωάκι» της τάξης, εκεί στο βάθος με τα λεξικά για παρέα. Στα μαθήματα της γλώσσας γνώρισα μία καταπληκτική καθηγήτρια των Γαλλικών. Ήταν αυτή που με έσπρωξε στο τραγούδι, γιατί από μικρή τραγουδούσα όσα με πόναγαν.
