Οι Βούλγαροι, ως σύμμαχοι των Γερμανών πήραν δοτά εδάφη
Ελλάδας και Γιουγκοσλαβίας, (δεν πολέμησαν, μα τα πήραν ως διαχειριστές)
τα θεωρούσαν χαμένες πατρίδες,
και ξεκίνησαν αμέσως εκστρατεία εκβουλγαρισμού
όσων κατοίκων δεν είχαν βουλγαρική συνείδηση.
Αρχές φθινοπώρου του '41 ξεσπά
εξέγερση στη Δράμα,
οργανωμένη από το τοπικό ΚΚΕ.
Η βουλγαρική απάντηση-καταστολή
είχε αποτέλεσμα πάνω από δυο χιλιάδες
εκτελεσμένους Έλληνες.
Στην Κεντρική και Δυτική Μακεδονία, κατεχόμενη από Γερμανούς,
περίπου τρεις χιλιάδες σλαβόφωνοι εντάχθηκαν
στα βουλγαρικά τάγματα της Οχράνα
Όσον αφορά το Ολοκαύτωμα,
αν και είχαν ψηφιστεί αντιεβραϊκοί νόμοι από το 1940,
η Βουλγαρία διέσωσε τελικά τους Εβραίους
της Βουλγαρίας, όχι όμως όσους
βρέθηκαν στην κατεχόμενη, βουλγαρική Ελλάδα
και Γιουγκοσλαβία.
Τέλος, δεν προχώρησαν
στην κήρυξη πολέμου κατά της Σοβιετικής Ένωσης,
σεβόμενοι τη ρωσοβουλγαρική φιλία,
που γεννήθηκε με τον ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1878,
έτος ίδρυσης του αυτόνομου Πριγκηπάτου της Βουλγαρίας.
Πριν προλάβουν, λοιπόν, να ξανακατέβουν οι Ρώσοι,
ο βασιλιάς Μιχαήλ της Ρουμανίας
23 Αυγούστου του '44 με πραξικόπημα
έδιωξε τον φιλογερμανό πρωθυπουργό Αντονέσκου,
και με οικουμενική κυβέρνηση, που είχε
και Ρουμάνους κομμουνιστές,
ουσιαστικά παραχώρησε τη χώρα στους Σοβιετικούς.
Ακολούθως νοτιότερα, ένα στρατιωτικό πραξικόπημα
9 του Σεπτέμβρη του 1944, απελευθέρωσε
τα ελληνικά εδάφη από τους μεγαλοβουλγάρους
και τοποθέτησε
τη Βουλγαρία στο πλευρό των Συμμάχων,
αμέσως εντάσσονται οι γείτονες στον Σοβιετικό στρατό
απελευθέρωσης της Ανατολικής Ευρώπης,
μαζί με τους Γιουγκοσλάβους παρτιζάνους του Τίτο.
Ρουμάνοι κομμουνιστές δεν συμμετείχαν
γιατί η χώρα τους είχε δώσει και 160.000 απώλειες
στη Μάχη του Στάλινγκραντ.
Οι Βούλγαροι όντας φρέσκοι και ουδέτεροι,
εμφανίζονται τώρα ως συναπελευθερωτές
Γιουγκοσλαβίας, Ουγγαρίας και Αυστρίας
από τον ναζισμό.
Στη Βιέννη δύο στρατηγοί μπαίνουν,
ένας Ρώσος, ο Φιοντόρ Τολμπούχιν,
και ένας Βούλγαρος, ο Βλαντιμίρ Στόιτσεφ.
(Λένε και αυτοί, και αναπαριστούν, για βουλγαρική εποποίια
όπως εμείς για ελληνική στο Ρίμινι)
Μάλιστα, το ΕΑΜ είχε ζητήσει όπλα
από τους συντρόφους Βούλγαρους,
για να τα χρησιμοποιήσει
κατά των Βρετανών Συμμάχων του Στάλιν,
μα οι Βούλγαροι αρνήθηκαν,
γιατί βιάζονταν να ξεντροπιάσουν
την ιστορία τους,
και να σταθούν
στο πλευρό των νικητών.
Η ιστορία του εαμικού αντιβρετανισμού
ξεκινά με τις εμφύλιες αποστασίες στη Μέση Ανατολή,
με πρώτη τον Μάρτη του 1943
που προκλήθηκαν από ανεπίκαιρη
αντιμοναρχική και αντιαστική τάση του ΚΚΕ,
εν μέσω της μικτής πάλης κατά του ναζισμού.
Ο Ζαχαριάδης αργότερα διαχώρισε τη θέση του.
Η λεγόμενη τότε ΑΣΟ, Αντιφασιστική Στρατιωτική Οργάνωση,
αν ήθελε να κάνει πούρο ταξικό αντιφασισμό, ας πήγαινε στο Στάλινγκραντ.
Κάθε πλήγμα κατά της Βρετανίας,
ήταν και πλήγμα κατά της Σοβιετικής Ένωσης,
και αντίστροφα.
Από τον Αύγουστο του 1941
ξεκινά η Αγγλοσοβιετική κατοχή της Περσίας
για να διασφαλιστεί ο περσικός διάδρομος
τροφοδότησης του σοβιετικού στρατού,
και να αποτραπούν φιλογερμανικά κινήματα.
Είχε προηγηθεί φιλογερμανικό πραξικόπημα στο Ιράκ
τον Απρίλη του 1941
και βρετανική εισβολή τον επόμενο μήνα
Η αποικιοκρατούμενη Μέση Ανατολή ήταν ευεπίφορη
στον αντιεβραϊσμό και αντιβρετανισμό του Χίτλερ.
Η λεγόμενη Ελεύθερη Αραβική Λεγεώνα του Αδόλφου
πολέμησε αντάρτες και στην Ελλάδα.
Θα μπορούσε η γερμανική κατασκοπία
να εκμεταλλευτεί τις εαμικές αποστασίες
στη Μέση Ανατολή με έναν αντιαποικιακό,
αντιδυτικό μανδύα.
Το ρήγμα των Δεκεμβριανών,
η μοναδική στιγμή,
όπου Σύμμαχοι στον Β' Παγκόσμιο
συγκρούστηκαν,
δεν έμεινε, και ούτε θα μείνει, απαρατήρητο
από τη ναζιστική προπαγάνδα.
Η γερμανόφιλη κυβέρνηση Τσιρονίκου με έδρα την Βιέννη ετάχθη υπέρ του ΕΛΑΣ στα Δεκεμβριανά. Ο ραδιοσταθμός του Βερολίνου κατήγγειλε την επιδρομή του αγγλικού ιμπεριαλισμού στην Ελλάδα, ενώ ο ραδιοσταθμός της Μόσχας δεν έλεγε ούτε λέξη.
Ο Τσιρονίκος μίλαγε στην ελληνική εκπομπή των Γερμανών, και κατήγγειλε ότι ο βασιλιάς έκλεψε τον ελληνικό χρυσό, ότι ο Παπανδρέου ηγείται σπείρας ληστών κατευθυνόμενων από τους Άγγλους και ότι ο ελληνικός λαός (ο ΕΛΑΣ δηλαδή) αγωνίζεται για την ελευθερία του.
Ο στρατάρχης Kesselring διετάχθη να εξαπολύσει επίθεση στη Μπολόνια ενώ ο γερμανικός στρατός τον Δεκέμβριο 1944 εξαπέλυσε την τελευταία μεγάλη επίθεση του στον πόλεμο στις Αρδέννες.
Ως αντιβρετανός Γάλλος ο Ντε Γκωλ ενδιαφέρθηκε να μεσολαβήσει, πήγε, βρήκε τον Στάλιν, αλλά αυτός του είπε να πάει να ρωτήσει τον Τσώρτσιλ.
Ο Τσώρτσιλ προσπαθούσε να πείσει τον Ρούζβελτ, που δυσανασχετούσε, ενώ ένας βρετανός βουλευτής παρομοίασε τον Βρετανό πρωθυπουργό με τον Χίτλερ που διόριζε γκαουλάιτερ. Στους δρόμους φώναζαν «Ζήτω ο Ρούζβελτ, ζήτω ο Στάλιν».
Συνεννόηση μηδέν.
Δεν ντρέπονταν οι δικοί μας ηγέτες; δεν μπορούσε και ο ακομμάτιστος λαός να απαιτήσει δημόσια ενημέρωση απομονώνοντας κάθε εξτρεμικό στοιχείο;
Δύο γεγονότα στο αντίπαλο στρατοπεδο έδωσαν ελπίδες στον Χίτλερ στο τέλος του, τα Δεκεμβριανά και ο θάνατος του Ρούζβελτ τον Απρίλη του '45, και έλπιζε, όπως ο Φρειδερίκος ο Μέγας κατά τον Επταετή Πόλεμο επωφελήθηκε από τον θάνατο της τσαρίνας Ελισάβετ, επειδή ο διάδοχός της αποσύρθηκε από τον αντιπρωσσικό συνασπισμό, την ίδια τύχη να είχε και αυτός.
Αυτό θεωρούσε προτεραιότητα και φοβόταν ο Στάλιν, αρχές του '45 μην τυχόν υπάρξει ξαφνικά μονομερής συνθηκολόγηση Αγγλοαμερικάνων με τον Χίτλερ, στα προπολεμικά εδάφη του, με σκοπό την αποτροπή της κομμουνιστικής εξάπλωσης δυτικότερα.
Δεν έκανε μόνο ο Στάλιν συμφωνίες με τους χιτλερικούς. Τούτο συνέβη στα Χανιά, που παρέμειναν γερμανικά με αγγλική συμφωνία οκτώ μήνες μετά την απελευθέρωση της υπόλοιπης Κρήτης, (8 Μαΐου συνθηκολογεί η Γερμανία, 23 Μαΐου κατεβαίνει η τελευταία ναζιστική σημαία από τα Χανιά) για το ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθούν ως αντικομμουνιστική εφεδρεία σε τυχόν επίθεση μιας κομμουνιστικής Αθήνας στα νησιά του Αιγαίου.
https://www.cretanmagazine.gr/giati-i-nazi-pareminan-stin-kriti-akoma-8-mines-meta-tin-apeleftherosi/ Το πιθανότερο να χωριζόμασταν σε ηπειρωτική και νησιωτική Ελλάδα.
Αν μπορούσε να βοηθήσει το ΕΑΜ σε ανατολικό μέτωπο, όπως οι Βούλγαροι κομμουνιστές, ή και δυτικό, όπως οι Πολωνοί δημοκράτες, ας το έκανε. Αλλιώς κάθε ανεπίκαιρη εξτρεμική θέση μόνο τον Χίτλερ βοηθούσε. Ιδιαίτερα επωφελήθηκαν από τον εμφύλιο δωσίλογοι και ταγματασφαλίτες, καθώς τα εγκλήματά τους παραγράφηκαν για χάρη της αντικομμουνιστικής ενότητας, και οι αδικοκτημένες περιουσίες τους έμειναν ανέπαφες. Στην δημοκρατική Δυτική Ευρώπη κατάφεραν και τους αριστερούς να εντάξουν, και τους εγχώριους ναζιστές να τιμωρήσουν. Εδώ πάλι κόλλησε ο κοινωνικός εγκέφαλος παραγωγής λύσεων.
Έτσι απάντησε ο Ντε Γκωλ σε Γάλλους κομμουνιστές: «η Γαλλία ελευθερώθηκε, σειρά της Γερμανίας, τώρα!»
Όπως ένα ζευγάρι που κινδυνεύει να χωρίσει σώζεται από ένα ταξίδι, έτσι θα μπορούσαν οι αντάρτες να αλλάξουν παραστάσεις μετά την απελευθέρωση. Είναι μικροψυχία και στενομυαλιά να έχεις απελευθερωθεί, και αντί να βοηθήσεις και άλλους λαούς να σπάσουν τα δεσμά, να σκέφτεσαι την εξουσία εν μέσω διασταυρούμενων πυρών. Όρμα να βοηθήσεις να τελειώσει η δουλειά στο εξωτερικό, να πλουτίσει το μυαλό σου με ανθρώπους και ιδέες, και μετά στον γυρισμό θα σε παραδεχτούν και εχθροί και ξένοι.
Ζητούσαν να μάθουν τι είχε αποφασίσει ο Στάλιν, να του πάρουν τη συμβουλή του........ας πήγαιναν να τον δουν μαζικά, από κοντά κι αρματωμένοι.
Ο Τσιρονίκος αναφέρεται και στις προκηρύξεις που δημοσίευαν οι Βρετανοί τον Δεκέμβρη του '44.
Παραδεχόμαστε πως έχετε δυνατούς Συμμάχους στο πλευρό σας. Το ραδιόφωνο του Βερολίνου υποστηρίζει τις ενέργειές σας με ενθουσιασμό και ο κ. ΤΣΙΡΟΝΙΚΟΣ (της κυβέρνησης ΡΑΛΛΗ) https://de.wikipedia.org/wiki/Hektor_Tsironikos ενθαρρύνει από το ραδιόφωνο τις δυνάμεις σας
ενώ ιδιαίτερη εντύπωση κάνουν οι νύξεις για την έλλειψη ελευθερίας σε κάθε αντίθετη απόψη εντός του ΕΑΜ
Και τώρα Ελασίτη. Καθώς στέκεσαι ενάντια σε μας σήμερα, κάνε στον εαυτό σου τις ερωτήσεις τούτες: Ανήκεις σε οργάνωση τέτοια που είσαι ελεύθερος να την εγκαταλείψεις αύριο χωρίς φόβο για την οικογένειά σου και για τον ίδιο τον εαυτό σου;
Από την 26η Ιουλίου 1944 οι Ρώσοι είχαν εδώ και δικό τους κατάσκοπο. Ο Γκριγκόρυ Ποπώφ αναχωρώντας από βρετανικό αεροδρόμιο της Ιταλίας προσγειώθηκε με αλεξίπτωτο κάπου στα Άγραφα. Ενήμερωσε για την πρόθεση των Σοβιετικών να μην απελευθερώσουν την Ελλάδα. Σε αναφόρα του προς την Μόσχα χαρακτήρισε τους Έλληνες αντάρτες ως μία «ένοπλη συμμορία η οποία δεν χρήζει σοβιετικής υλικής στήριξης». Καθόταν στο τραπέζι του Ξενοδοχείου της Μεγάλης Βρεταννίας μασώντας τα βρετανικά τρόφιμα απρόσιτος και απαθής. Μάταιες υπήρξαν οι προσπάθειες των ηγετών της αριστεράς να του αποσπάσουν κάποια υπόδειξη.
Η στάση της Ρωσίας χαρακτηρίστηκε «κρώζουσα ουδετερότης», τα δε γεγονότα που συνέβαιναν στην Ελλάδα τα μετέδιδε ο ραδιοφωνικός σταθμός Μόσχας κατ' αναπαραγωγή των μεταδόσεων του BBC.
Παρακάτω αναφέρεται ότι υπάρχει και σοβιετικός νεκρός στα Δεκεμβριανά, θαμμένος στο συμμαχικό νεκροταφείο στο Φάληρο. Nicholas Shevel, Soviet Forces, 26th December 1944
Οι ελληνικές εξελίξεις στερέωσαν τη θέση του Στάλιν ότι σωστά έπραξε που δεν διεκδίκησε έδαφος ξένο ιστορικά στη γεωπολιτική του σφαίρα επιρροής, διακινδυνεύοντας το χαρτί της πανσλαβικής ομοιογένειας. Μια σοσιαλιστική Ελλάδα θα ήταν διπλά γεωγραφικά ευάλωτη, ο αδύναμος κρίκος της συμμαχίας με ένα λαό δυσκολοκυβέρνητο και αμαθή στο να συζεί με μειονότητες και συνομοσπονδίες. Όταν εξεγείρονται οι αριστεροί στη Μέση Ανατολή νομίζουν ότι ο Στάλιν θα θαυμάσει την αγωνιστικότητά τους, και θα μεριμνήσει να κατέβει στο Αιγαίο. Μα εκείνος βλέπει απείθαρχους μελλοντικούς κομμουνιστές, και φυλάει τα ρούχα του.
Ο συγκρουσιακός και κυνικός Τσώρτσιλ, (ζητούσε από τους αμερικάνους να ρίξουν ατομική βόμβα το 1947 στη Μόσχα), ο ανένδοτος και αντικομμουνιστής Παπανδρέου, το καχύποπτο και μυωπικό ΚΚΕ ήταν το τέλειο μίγμα για να κυλά ανόητα το αίμα στους δρόμους της Αθήνας.
Δεν δεχόταν, λέει, ο ΕΛΑΣ αφοπλισμό...κανένα πρόβλημα, ο Χίτλερ ζούσε, η μάχη δεν είχε ακόμη κριθεί. Αν είχαμε συστρατευθεί με τον κόκκινο στρατό στην Ανατολική Ευρώπη, θα είχαμε παρελάσει και στην κόκκινη πλατεία τη μέρα της Νίκης, όπως παρέλασαν οι Βούλγαροι. https://en.wikipedia.org/wiki/Moscow_Victory_Parade_of_1945 Αμφιβάλλω αν υπάρχει έστω μία ελληνική παρουσία στις εξέδρες σε εκείνη την ιστορική παρέλαση, που παρακολούθησε ο φίλος του Ζούκοφ Αϊζενχάουερ, και άλλοι ξένοι ηγέτες. https://ergotelemata.blogspot.com/2020/05/Pora-Zhit-Soviet-Athletic-Parade-1945.html
Η μόνη ξένη πόλη που πρέπει να παρέλασαμε είναι η Ρώμη, για να εκπληρωθεί και η προφητεία στο τραγούδι της Σοφίας Βέμπο.
«λόγω των εμφυλίων οι δυο μεραρχίες, οι οποίες υποτίθεται ότι θα έκαναν θριαμβευτική είσοδο στη Ρώμη, περιορίστηκαν τελικά σε μια ταξιαρχία, που πολέμησε στο Ρίμινι και μετά στα Δεκεμβριανά της Αθήνας» https://greekcivilwar.wordpress.com/2016/04/01/gcw-115/
Όταν τελείωσε και ο δικός μας πόλεμος αρχίζει ο καημός πως οι Μεγάλες Δυνάμεις μας αδίκησαν, ενώ εμείς αυταδικούμαστε λόγω της έλλειψης μιας θετικής παρουσίας μας στον εξωτερικό κόσμο.
Ο κόσμος ελευθερώθηκε από τους Συμμάχους, η Ανατολική Ευρώπη από τον σοβιετικό στρατό. Άλλο κεφάλαιο τα ζητήματα ανελευθερίας στον υπαρκτό σοσιαλισμό, κάθε πράμα στην ώρα του. Δεν διώξαμε τους φασίστες από την πόρτα για να μπουν από το παράθυρο. Υπάρχουν μεγαλοβούλγαροι που λυπούνται με την κομμουνιστική απελευθέρωση που τους στέρησε τη Μεγάλη Βουλγαρία, και αλλού μεγαλοφούσκωτοι χαμενοπάτριδες οδύρονται με τον μανδύα του φιλελεύθερου.
Μπράβο και στους Βρετανούς αριστερούς που αυτοκρίνονται για το βρώμικο μυστικό της Βρετανίας.
Σειρά μας, σε δημιουργική και αναθεωρητική αυτοκριτική να τους ακολουθήσουμε από όλους τους δρόμους και τις οπτικές.
Γιατί δεν υπάρχει και ένα μνημείο απολογίας της αστυνομίας, εφόσον εκείνοι άρχισαν τους πυροβολισμούς; https://el.wikipedia.org/wiki/Δεκεμβριανά Και γιατί μπαίνουν μνημεία για τον εμφύλιο δίχως ομοφωνία;; Δεν συμφωνούν;; Ας μπει το μνημείο του Βούλγαρου συντρόφου που απελευθερώνει τη Βιέννη. Προωθούμε τον διεθνισμό με κάθε μέσο. Όλοι λαοί μας είμαστε, άμα μου λείπει ένδοξη ιστορία, δανείζομαι από τον σύντροφο.
Το οφείλουμε στους δημιουργικούς ανθρώπους που εγκλωβίζονται σε κόμματα με έλλειμμα ηγεσίας, το οφείλουμε στους νεκρούς που χάθηκαν άδοξα και ανώφελα, ενώ ο πόλεμος και o φασισμός έξω απ' τον κόσμο μας δεν είχε τελειώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου