ὅταν δὲ ἡ ἀλήθεια ἔρχεται, τὰ νομιζόμενα καταργεῖ.
ὅτε νήπιον ἤμην, ἐλάλουν καὶ ἐφρόνουν ὡς νήπιον·
ὅτε γέγονα μαθητής, τὰ τοῦ νηπίου κατήργηκα.
ἔβλεπον γὰρ τότε μόνον δι᾽ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι,
νῦν δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον!
Η κοινωνική ηλικία για τους περισσότερους ανθρώπους αρχίζει με την εγκοινώνησή τους κάπου μεταξύ νηπιακής και σχολικής ζωής. Π.χ. μία δεκάχρονη από τα δέκα χρόνια πίσω της, μπορεί να θυμάται μόνο τα εφτά τελευταία, για τα προηγούμενα θα πρέπει να ζητήσει πληροφορίες, ενώ μόνο για τα τρία τελευταία, ενδεχομένως, έγινε μέρος κοινωνίας προσώπων, έχοντας βρει φίλους, που την αποδέχονται και τους αποδέχεται, όπως είναι. Δέκα ετών, λοιπόν, η σωματική ηλικία, εφτά η μνημονική, και τριών η κοινωνική. Η σωματική μένει σταθερή, τα άλλα αλλάζουν, με πιθανές διαλείψεις στο μέλλον, ξεχνάμε λίγο-πολύ, ενώ κάποιοι αργούν να κοινωνικοποιηθούν.
Και μέχρι να δέσουν αρμονικά το άτομο με το περιβάλλον, η φαντασία δουλεύει. Ο μαθητής αλλιώς φαντάζεται τους άλλους, και αλλιώς όταν τους γνωρίζει στην πραγματικότητα. Οι συμμαθητές, οι δάσκαλοι, οι συνάνθρωποι, αλλιώς βλέπουν ένα συνάτομό τους με την πρώτη εντύπωση, κι αλλιώς όταν γνωρίσουν τον πραγματικό του μέσα κόσμο. Αρχικά, βλέπουμε τους γύρω μας με ένα παραπλανητικό, αινιγματικό καθρέφτη.
Έτσι έγινε και με τη γη. Άλλα νομίζαμε, κι άλλα φανήκανε. Στο τελευταίο ταξίδι ανθρώπων στη Σελήνη (7-19 Δεκεμβρίου 1972) το διαστημόπλοιο Απόλλων 17 στέλνει από την πρώτη μέρα τη φωτογραφία που είναι γνωστή ως Blue Marble, Γαλάζιο Βότσαλο. Από απόσταση 29 μεγάμετρα (χιλιάδες χιλιόμετρα), η περίμετρος μας 40, μέχρι την εξώσφαιρα 10, μέχρι τη Σελήνη 384, όπου η περίμετρός της είναι 11, στο περίπου.
Υπήρξε και μία έγχρωμη το 1968 από τον Απόλλωνα 8, αλλά δεν έμοιαζε σφαιρική, μα σαν κομμένο μανιτάρι, γιατί να την πιστέψω;; Ήρθε το 1972, είδα και πίστεψα. Μακάριοι οἱ ὁρῶντες καὶ πιστεύοντες! Φαίνονται οι ήπειροι, οι θάλασσες, οι πάγοι στους πόλους, τα σύννεφα. Πηγαίνοντας να ερευνήσουμε τη Σελήνη, ανακαλύψαμε τη γη, όπως λέει ο αφροαμερικάνος αστροφυσικός Νιλ ντεΓκράς Τάισον στον Παύλο Καστανά
https://youtu.be/4GSxG32IOaA?t=348
Η φωτογραφία περνά στα σχολικά βιβλία γεωγραφίας και αστρονομίας, και έτσι οι νεότερες γενιές βλέπουν τη γη, όπως πραγματικά είναι, και όχι όπως νόμιζε η προγονική φαντασία.
Εκεί που κάποτε νομίζαμε πως η επίπεδη γη μας είναι το κέντρο και το κύριο μέρος του σύμπαντος, με τον ήλιο, τη σελήνη, τα άστρα να παίζουν ρόλο διακοσμητικών τροχαίων φωτιστικών στον ουράνιο ημισφαιρικό θόλο, με τα μαντάτα της αστρονομίας ο εγωισμός μας υποβιβάστηκε αρχικά στον τρίτο πλανήτη του ηλιακού συστήματος, ακολούθησε η ταπείνωση του ήλιου μας μπαίνοντας ανάμεσα σε μυριάδες και μεγαλύτερους ήλιους στο γαλαξία, μετά και ο γαλαξίας μας ανάμεσα σε αμέτρητους άλλους γαλαξίες, και τέλος η χαριστική βολή με την ανακάλυψη και άλλων παρόμοιων γεωπλανητών, ενδεχομένως με ζωή, σε ένα σύμπαν που δεν μπορούμε το κέντρο του να βρούμε.
Την πατήσαμε σαν ορισμένα παιδιά που τα μεγαλώνουν οι γονείς σαν να είναι το κέντρο του κόσμου, και μετά δυσκολεύονται να αρχίσουν την κοινωνική τους ηλικία. Κι αν είναι και παιδάκια που μεγάλωσαν με το έθνος το ανάδελφο, έβριθιν φρομ χίαρ στάρτιντ, πας μη δικός μας βάρβαρος με βελανίδια, διπλός ο κόπος της ενηλικίωσης.
ένα γλωσσικό ταξίδι στην ετυμολογική ρίζα της γης
σε διάφορους λαούς
adamah (αδαμάχ), η κόκκινη γη που δίνει την πρώτη ύλη για να πλαστεί ο κόκκινος, πήλινος, χωμάτινος, χοϊκός Αδάμ.
earth = καλλιεργήσιμη γη, arable land, συγγενικό με το προομηρικό ἔρα, μαρτυρημένο στο επικό επίρρημα ἔραζε, στη γη, στα ουαλικά, erw, εκτάριο γης.
άρουρα = αυτό που οργώνεται, αρούται με άροτρο, άχθος αρούρης, βάρος στη γη.
γη = χώμα, ξηρά, άγνωστης ετυμολογίας, αρχαιότερος τύπος, δη/δα, όπως Δήμητρα, (δωρικά) Δάματρα.
χθών = χθαμαλή/χαμηλή, συγγενική με σλαβικές ζεμ-ζεμλια (γη), lat. humus, χώμα, humilis, ταπεινός, eng. humble. Homo/Human, αυτός που ζει κάτω, ο γήινος.
terra (ξηρά, ξερός τόπος), lat. torreo, ψήνω, ξεραίνω, τέρσομαι, ξεραίνομαι, ταρσός, δοχείο πηξίματος τυριού, eng. thirst δίψα.
ντουνιάς (κάτω κόσμος στα αράβικα)
ενώ στα ουγγρικά föld (γη) πολύ πιθανόν να σημαίνει ο πάνω κόσμος
στα ναβάχο των ερυθρόδερμων, nahasdzáán, η μάνα μας,
Εκτός από γη, λέμε και πλανήτης, προέκυψε παρατηρώντας τα αστέρια που περιπλανιόντουσαν στον ουράνιο θόλο. Στα απομνημονεύματα του Ξενοφώντα αναφέρονται αστέρες πλάνητες και αστάθμητοι (κομήτες, μετεωρίτες)
http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/corpora/anthology/content.html?t=386&m=2 Εκεί ο εσωτεριστής Σωκράτης, αν και ξέρει, λέει, αστρονομία, αποτρέπει τους μαθητές του από την πολλή ενασχόληση, γιατί αυτά είναι των θεών, κι αν ήθελαν αυτοί θα μας τα εξηγούσαν. Μάλιστα κατακεραυνώνει τον Αναξαγόρα, που είπε πως ο ήλιος είναι μια πύρινη πέτρα, διάπυρος λίθος, μεγαλύτερος από την Πελοπόννησο· διώχτηκε για ασέβεια και τον διέσωσε ο Περικλής. Λαϊκή Σωκρατική μέθοδος:«Τη φωτιά τη βλέπουμε, τον ήλιο τον έχεις δει;; ο ήλιος καίει το δέρμα, η φωτιά όχι. Έχεις δει τη φωτιά με τη θερμότητά της να ανθίζει το χώμα, όπως ο ήλιος;; Γνωρίζεις πέτρα να συγκρατεί τη φωτιά;;»
Ένας άλλος όρος για τη γη είναι η υδρόγειος σφαίρα, μετάφραση του γαλλικού le globe terraqué, στα αγγλικά terraqueous globe. Το 1862 ο Ουγκώ στους Αθλίους γράφει:
C’est évidemment la fin de ce misérable globe terraqué.
Αυτό είναι προφανώς το τέλος αυτής της μίζερης υδρόγειας σφαίρας
Στα μεν γαλλικά το τερακέ σπανίζει, ενώ στα ελληνικά το υδρόγειος έχει ευρύτερη χρήση.
Επίσης, Blue Planet, Μπλε Πλανήτης, δεν βρήκα ποιος το σκέφτηκε, αλλά από τον κόκκινο, χωμάτινο Αδάμ αλλάξαμε χρώμα με γαλάζιο πλανήτη, αφού ανακαλύψαμε ότι πάνω από 70% της υδρογείου είναι νερό.
Και τέλος, Pale Blue Dot, Χλωμή Μπλε Κουκίδα, από μια φωτογραφία του Βόγιατζερ 1 το 1990 βγαίνοντας από το ηλιακό σύστημα.
Αυτά βέβαια είναι φωτοσοπιές για τους υποστηρικτές του παλαιού κόσμου, γεωκεντριστές και επιπεδογήινους, γιατί είναι τραυματικό να είσαι μια ασήμαντη κουκίδα σε ένα χαοτικό σύμπαν, ενώ πριν ήμασταν ο βασιλιάς της πλάσης
Στην αρχαία Ελλάδα ο μεν ηλιοκεντρισμός είναι μειονότητα, με εκπρόσωπό του τον Αρίσταρχο, ενώ η σφαιρική γη μπορεί να έχει κάπως περισσότερους υποστηρικτές μεταξύ των φιλοσόφων, αλλά μόνο ο Ερατοσθένης κατάφερε να μετρήσει την περίμετρο της γης. Μπράβο του, αλλά αφορά τον Ερατοσθένη, όχι τον λαό η ιστορία του. Για την κοινωνία και την εξουσία οι επιστήμονες είναι πρακτικά ανύπαρκτοι και δυσνόητοι, και ενδεχομένως, ταραξίες της ηθικής. Κέντρο του κόσμου ήταν οι Δελφοί, ο ομφαλός της γης. Μετά έγινε η Ιερουσαλήμ. Αλλάζουν εύκολα αυτά;; θέλουν χρόνο. Μεταξύ Γαλιλαίου και Πάπα ο λαός θα στήριζε τον Πάπα. Ας κάτσουν να τα βρούν λαός και επιστήμη.
Ο επιστήμονας μπορεί να λέει τα δικά του, αλλά πρέπει να προσέχει μην τυχόν βλάψει την ηθική τάξη του σύμπαντος κόσμου. Ένας στρογγυλός, γήινος δίσκος με τον θεϊκό ουρανό πάνω και τον Άδη κάτω είναι πιο αρεστός και διαχειρίσιμος για το εγώ μας, ιδίως για τον εγωισμό της εξουσίας, σε σχέση με μια συμπαντική άναρχη ζούγκλα. Γιαυτό, με το που σκάει ο Δαρβίνος, (
https://en.wikipedia.org/wiki/Myth_of_the_flat_Earth) από αντίδραση, μεταξύ των βιβλικών χριστιανών στην Αμερική, ξεπηδά το κίνημα για την επιστροφή στις ρίζες, επίπεδη γη, γεωκεντρισμός, βιβλική γεωχρονολόγηση από κτίσεως κόσμου, π.χ. την 23η Οκτωβρίου 4004 π.Χ. Από τη στιγμή που δεν γίνεται σύνθεση θρησκείας και επιστήμης, και προτιμούν μια απόμακρη συνύπαρξη, θα συμβαίνουν κι αυτά. Προσφέρουν, μάλιστα, και λεφτά σε όποιον αποδείξει ότι η γη είναι σφαίρα και κινείται.
We will offer $1,000.00 for PROVING WRONG!
Using observable demonstrations, you will need to prove that the earth is a sphere or rotating.
Provide a single photo or video of earth from space that is not
a CGI or Photoshop showing
that the earth is rotating or is a sphere.
Δεν μπορούν αυτοί να ανεβάσουν ένα δορυφόρο
να φωτογραφίσουν το ακούνητο ταψί,
και τα πόδια που στηρίζεται,
και το νερό υποκάτω και υπεράνω του στερεώματος;;
Πάντως η χτεσινή μέρα της Γης γιορτάστηκε για πρώτη φορά την 21η Μαρτίου 1970 από ιδέα ενός πεντηκοστιανού χριστιανού, γιατρού και ακτιβιστή για το περιβάλλον και τους πρόσφυγες. Αργότερα μεταφέρθηκε στις 22 Απριλίου.
https://en.wikipedia.org/wiki/John_McConnell_(peace_activist)
img Hebrew Universe
Στην τελική, έχοντας η γη
κοινωνική ηλικία μόλις 48 ετών,
γιατί να μην είμαστε αισιόδοξοι;;
έχει όλο τον καιρό μπροστά της
