Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αγκαλιά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αγκαλιά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 4 Ιουνίου 2019

Σήματα χαιρετισμού στα ξένα σχολεία


ΩΣ ΠΟΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΜΑΣ
ΑΧΑΙΡΕΤΗΧΤΑ;;

[πλαστείδημα/είδηση-φούσκα, fakenews, είδηση-οίδημα για καλό σκοπό («Μαθητές υποδέχονται νέο συμμαθητή στη τάξη τους που άλλαξε σχολείο λόγω συστηματικού bullying που δεχόταν. Έχε το νου σου στο παιδί..»)]

προέκυψε στη σελίδα Athens Finest από τη δυσκολία εντοπισμού της πηγής του βίντεο, και εγώ δυσκολεύτηκα, γιατί δεν φαίνεται με λέξεις κλειδιά στο google video search.
(Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση να το είχαν βρει, και να προτίμησαν κλικ και κοινωνικό μήνυμα.)
Ο παρατηρητικός θα αναρωτιόταν γιατί δεν υπάρχουν συνθήματα στον τοίχο κατά του σχολικού εκφοβισμού, ή γιατί το παιδάκι δεν έκφράζει χαρμόλυπο ύφος. Και εγώ το 'χαψα, κι από ένα σχόλιο, ότι κάτι τέτοια τα 'χουμε ξαναδεί, μπήκα στην τσίτα να ψάξω.
Όσοι είδαμε πρώτη φορά τέτοια σχολική τελετή, το πιστέψαμε, γιατί, για να κάνουν τέτοιες διαχύσεις στοργής, δεν μπορεί, κάτι θα συνέβη στο παιδί...δεν μπορούσαμε να φανταστούμε, ότι είναι μέρος καθημερινής, ή εβδομαδιαίας ρουτίνας.

Πρόκειται περί τελετής χαιρετισμού σε αγγλόφωνα σχολεία. Εν προκειμένω, σε δημοτικό σχολείο του Ελ Πάσο στο Τέξας στο τέλος της εβδομάδας. «Και τώρα που έγινε το βίντεό σας τόσο κοσμοθώρητο (viral), πρέπει να δίνετε το καλό παράδειγμα για την υπόλοιπη ζωή σας», είπε η δασκάλα στα παιδιά.

Λέξεις κλειδιά: greeting  ritual, signs, good morning, primary school
Ένα δεύτερο καλό βίντεο είναι από τη Νότιο Αφρική
https://youtu.be/zTVOAdOKlHU

Μια ολοκληρωμένη συνδιαστική διατύπωση θα μπορούσε να είναι: «Κοιτάχτε τι σκέφτηκε το μυαλό των δασκάλων σε χώρες με υψηλή σχολική βία. Χαιρετιστήριες, εναγκαλικές τελετές» Γιαυτό, δεν μας ήρθε τέτοια ιδέα, δεν φτάσαμε στα όριά τους. Εμείς αγαπιόμαστε. Αλλά επειδή κάποια στιγμή τα ξένα μέσα έρχονται, (όπως στο 165ο δημοτικό σχολείο Αθηνών, που γιόρτασε Γενάρη μήνα τη μέρα της Αγκαλιάς http://noiazomaikaidrw.gr/2017/01/26/to-165o-dimotiko-scholio-athinon-mirazi-agkalies/) να δούμε το πινακάκι των χαιρετιστήριων σημάτων, τη μετάφρασή του. Το ωραίο είναι ότι σου δίνει διάφορες επιλογές, και μπορείς να διαλέξεις μία, ή περισσότερες. Και εναλλάσσεται κάθε φορά η αποδέκτρια του χαιρετισμού συμμαθήτρια ψυχή.

1) Wave Hello!  Κυμάτισε «γεια σου»!
2) Say Hello in another language!
Πες το γεια σε άλλη γλώσσα!
3) Handshake!  Δώσε το χέρι!
4) High Five!  Κόλλα πέντε!
5) Smile!  Χαμογέλα!
6) Hug! Αγκάλιασε

7) Thumps Up! Παναντίχειρο 
(thumps down, καταντίχειρο)
8) Fist bump!  γροθόσημο, χτύπα μου γροθιά,
στο οποίο θα πρόσθετα τα «χτύπα βουναλάκια, χτύπα ελεφαντάκια»
για εναλλακτικές στις χαιρετιστήριες μπουνιές.
...) Χτύπα μου ώμο, πλάτη, μέχρι κούνα την τάδε χορογραφία απ' την κουλτούρα του χιπ-χοπ...από εκεί προέρχονται τα περισσότερα. Αυτό που λείπει είναι το σήμα αμηχανίας ή αποχής, γιατί δεν είμαστε και ρομποτάκια, μπορεί ένα παιδάκι να κόλλησε, να μην έχει όρεξη, και για να βγει κι απ' τη δύσκολη θέση η δασκάλα που επιβλέπει την τελετή κοινωνικοποίησης. Καλύτερα να στο πει ξεκάθαρα, παρά να υποκριθεί κάτι που δεν πιστεύει.



Ξένα κοπέλια βάλανε
να αλληλοχαιρετιούνται,
σίγουρα θα μαλώσανε,
και η δασκάλα σκέφτηκε,
τρόπο να φιλιωθούνε.

Ακόμα αχαιρέτηχτο
με έχουνε στο σχολείο,
ειπ' η δασκάλα να μου πουν,
μα φάνηκε μου κρύο.

Το κόλλα πέντε μου 'πανε
να πω σε σύμμαθό μου,
και θαρρετά να αγκαλιαστώ
πάλι με τον εχθρό μου.

Δίνω το παναντίχειρο
σε κάθε τελετή,
που δίνει καταντίχειρο
σε κλίκα και σιωπή.

Τετάρτη 29 Μαΐου 2019

NO HUG, NO WORK! (Απεργία αγκαλιάς)





Στο τραπέζι διαπραγμάτευσης, παρουσία του διαιτητή απεργίας, οι απεργάτες αγκαλιάς έθεσαν ζήτημα λέγοντας: «Με τι καρδιά δουλειά, δίχως αγκαλιά!»

Πρώτη φορά ακούω απεργία με αχρήματα αιτήματα, και δεν θα μπορούσε, μιας και έχετε καλύτερους μισθούς και ασφάλεια σε σχέση με τους περισσότερους ανταγωνιστές...απεργία αγκαλιάς;; τι είναι αυτό;; συντακτική ανάλυση!

—Eτερόπτωτος προσδιορισμός, γενική του σκοπού, απεργώ με σκοπό την αγκαλιά.

—Σαν την απεργία πείνας;;

—Γενική αντικειμενική, απεργώ την πείνα, σταματώ να πεινώ.

—Και μένα αντικειμενικός είναι ο αντιαγκαλισμός, ανταπεργώ την αγκαλιά, γιατί τα κέρδη μου από τον δικό σας ανταγωνισμό, σας δίνουν δουλειές, για να μπορείτε τώρα να μου απεργείτε. Κοινωνίες εναγκαλιστικές είναι υπανάπτυκτες.

—Το κακόψυχο εργασιακό περιβάλλον μειώνει την απόδοση των εργαζομένων. Απαιτούμε αγκαλιές και αλληλοκατανόηση.

Η αγκαλιά με άτομα εκτός αίματος και στενής παρέας είναι εισβολή στην προσωπικότητα του άλλου και ενδεχόμενη σεξουαλική παρενόχληση. Η αγκαλιά οδηγεί σε χαλαρότητα και μείωση του ανταγωνισμού. Να είναι χαλαρός ο ηγέτης και η αυλή του, κατανοητό, αλλά να είναι τα γρανάζια χαλαρά, αυτό, συμπολίτες, οδηγεί σε γενική παρακμή και φτωχοποίηση. Δεν έχεις ακούσει για δημιουργικό άγχος;;

—Να δοκιμάσουμε συνεργατικό μοντέλο, μήπως τα κέρδη είναι περισσότερα;;

Η επιχείρηση είναι οικογενειακή, δεν μου το επιτρέπει η διαθήκη του παππού μου. Δεν έγραφε να μοιραστώ τον κόπο του, αλλά να παραδώσω με ασφάλεια και τον δικό μου κόπο στα εγγόνια μου. Έτσι λειτουργεί ο κόσμος τόσα χρόνια, δεν ρισκάρω με το έτσι θέλω να γίνω πειραματόζωο και σεις να χάσετε τις δουλειές σας.

Δώσε, τουλάχιστον, μια νοητή αγκαλιά.

Τι είναι αυτό;;

—Κατανόηση του άλλου, αγκάλιασέ μας με το μυαλό σου.

—Αν είχα περίσσιο χρόνο, να είσαι σίγουρη πως θα έδινα. Οι ρυθμοί ζωής δεν επιτρέπουν.

Να προσλάβετε, τότε, εργασιακό ψυχολόγο.

Αυτό είναι έξτρα κόστος, δεν προβλέπεται. Αν το έχετε, όμως, τόσο ανάγκη μπορούμε να μοιραστούμε τη δαπάνη του. 

—Να ψάξουμε για ΕΣΠΑ.

—Δεν ψάχνουμε καλύτερα πως προύκυψε το σύνθημα, αγαπητή απεργάτισσα;;

—Σε έναν πρώην έκανα διάφορες δουλειές και θελήματα. Σε περίοδο εποχικής κατάθλιψης, πέρυσι, του ζήτησα να βρεθούμε να μιλήσουμε...χάθηκες του, λέω, «I am losing you» στέλνοντας του Κίρκα το τραγούδι, https://youtu.be/NnXuswQAqpM...«πράμα δεν χάνεις, μου λέει, ξέχασα να σου πω να έρθεις να καθαρίσεις τα χαλιά»...τότε απάντησα: «NO HUG, NO WORK!  Αναγκάλιαστη αρκούδα δεν χορεύει, σκουντουφλά, κι ο κόσμος σκάρτη την εμπαίζει»...ξαναβρεθήκαμε, πέρασαν δέκα μήνες, μου ζήτησε να πάμε σε διάλεξη ψυχολόγου και απάντησα: «σήμερα ημέρα της αγκαλιάς, ψυχολόγος που δεν ποστάρει για αυτήν, για μένα δεν αξίζει». Και με διέγραψε. 

Αλίμονο σε κείνον που ελπίζει σε ανθρώπους...«ἀγαθὸν πεποιθέναι ἐφ' ἑαυτόν, ἤ ἐλπίζειν ἐπ' ἄνθρωπον»...Μόνο η προσωπική εργασία και η στενή οικογένεια θα σε στηρίξουν. Εκτός από τον εαυτό σου, δεν σου ανήκει τίποτα. Μόνοι μας ερχόμαστε, μόνοι μας φεύγουμε σε αυτή τη ζωή. Μη σπαταλιέσαι άδικα από εδώ και από εκεί.

Είπα το σύνθημα σε φίλη μαθήτρια. Μετά από ένα πολύλεπτο κήρυγμα στο σχολείο για να συνειδητοποιήσουν τη θέση και το καθήκον τους, για ποιο λόγο είναι μαθητές, η μικρή παρέδωσε λευκή εργασία με γραμμένο πάνω: «NO HUG, NO HOMEWORK!» Την έστειλαν σε σχολικό ψυχολόγο.

Όλα ξεκινάν απ' την παιδεία. Αν δεν μπορεί ο δάσκαλος να εμφυσήσει στον μαθητή πίστη για την καριέρα και τα κέρδη του ανταγωνισμού, πώς θα σωθεί η κοινωνία;; πού θα βρω το δίκιο μου;; εγώ θα κάνω τη δουλειά του;;

Το ένστικτό μου λέει πως εγώ έχω δίκιο, αλλά μου λείπει διάβασμα, ανάλυση και σύνθεση.

—Τουλάχιστον έχεις αυτογνωσία. Το αίτημα λήγει με την τοποθέτηση εργασιακού ψυχολόγου. Θα λειτουργεί σαν μηχανή αγκαλιάς, hugging machine, με τα τεράστια νοητά χέρια βοηθείας του θα σβήνει κάθε αχρήματο παράπονο. 
https://inseconds.blogspot.com/2012/05/hug-machine.html

.....

Έλα πατέρα, η απεργία έληξε, δεν χρειάστηκε βία και ένταση. Δεν σπούδασες τον γιο σου άσκοπα στη χειραγωγική. Με τον ψυχολόγο θα τους ελέγχουμε καλύτερα. Έχω κάποιον γνωστό μου υπόψη. Φιλιά και αγκαλιές στην οικογένεια. Εκεί που δίκαια αρμόζουν και ταιριάζουν αγκαλιάσματα.


img

Πέμπτη 9 Μαΐου 2019

NO HUG, NO GOD! (Εκκλησία της Αγίας Αγκαλιάς) κατ' Αγαποφοβίας



από τα αρχαιότερα
κείμενα του ελληνόφωνου ίντερνετ
(2005, Old Boy, Κώστας Κωστάκος)  


Η αίρεση των εναγκαλιστών


Η αίρεση των εναγκαλιστών υπήρξε η απεχθέστερη, η ασεβέστερη και η μιαρότερη όλων των αιρέσεων. Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που δεν διασώζεται στα επίσημα ιστορικά κιτάπια. Ωστόσο δεν πρόκειται για θρύλο. Οι εναγκαλιστές συγκεντρώνονταν στις μυστικές εκκλησίες τους και προσκυνούσαν εικόνες αγκαλιασμένων αγίων κι αγκαλιασμένων ανθρώπων. Βασικό δόγμα της αίρεσης ήταν ότι μέσα από μια αληθινή αγκαλιά (πατέρα προς γιο, εραστή προς ερωμένη, φίλου προς φίλον κ.ο.κ.) αναδύεται το πνεύμα του Αγαπώντος Κυρίου ως άρωμα. Στις λειτουργίες τους οι αιρετικοί δεν αγκαλιάζονταν βάσει τελετουργικού, αλλά μόνο εάν και όταν ένιωθαν την ανάγκη. Όταν συνέβαινε κάτι τέτοιο, όλοι οι υπόλοιποι γονάτιζαν και έκαναν το σταυρό τους μπροστά στους εναγκαλισθέντες. Και από αυτά ακόμη τα λίγα καθίσταται σαφές πως το αιρετικό δόγμα διέστρεψε ολοκληρωτικά και εκ του πονηρού το μήνυμα του "αγαπάτε αλλήλους", πρώτον δια της κατά λέξη ερμηνείας του, δεύτερον δια της μη αναγνώρισης υπέρτερων της αγάπης προς τον συνάνθρωπο κανόνων και τρίτον δια του υπέρμετρα αγαποκεντρικού και μηδενικά φοβοθεϊκού χαρακτήρα του.


Ας πούμε ένας υπέρτερος της αγάπης προς τον συνάνθρωπο κανόνας είναι ο κανόνας της προστασίας του θρησκεύματος. Αν το θρήσκευμα κινδυνεύει όλα επιτρέπονται (ο πόλεμος με τους αλλόθρησκους, το κάψιμο των αιρετικών κλπ).
Ένας άλλος υπέρτερος της αγάπης προς τον συνάνθρωπο κανόνας είναι ο κανόνας του γάμου. Αν δεν ευλογήσει ο Θεός το γάμο τους, τότε δεν αρκεί η αγάπη μεταξύ δύο ανθρώπων, η σχέση τους πρέπει να τους προξενεί ενοχές, είναι ακόλαστοι όταν κάνουν σεξ κλπ.
Ένας τρίτος υπέρτερος της αγάπης προς τον συνάνθρωπο κανόνας είναι ο κανόνας της αγάπης και του φόβου προς τον Θεό. Πρώτα αυτόν θα αγαπάς και θα φοβάσαι και μετά τους άλλους ανθρώπους. Αν αγαπάς τον συνάνθρωπο αλλά ειρωνεύεσαι τον Θεό, πάλι καταδικασμένος είσαι. 
Αντίθετα η αίρεση των εναγκαλιστών αρκούταν στο "αγαπάτε αλλήλους" και θεωρούσε όλα τα υπόλοιπα δευτερεύοντα. Γι' αυτό και ήταν επικίνδυνη, γι΄ αυτό και ευτυχώς δεν εξαφανίστηκε απλώς, αλλά πέρασε στη λήθη.

Συναίρεση αγκαλιάς μπορεί να μην υπήρξε, αλλά υπάρχει στις μέρες αντιαιρετικό κατασκεύασμα πιθανού κινδύνου


https://slang.fandom.com/el/wiki/Αγαπισμός


Όπως εύστοχα ορίζει το λεξικό, είναι θεολογικό, (κυρίως παλαιορθόδοξο), μπινελίκι, βρισιά, υποτιμητική ρητορεία για τους αγαπολογούντες.

νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· ἐλάσσων δὲ τούτων ἡ άγάπη, μεγίστη δὲ ἡ ὑπακοή.

Έτσι έχουν διαστρέψει στην πράξη την αγάπη οι αγαποφοβικοί, πιστοί οπαδοί της ιεραρχίας. Με υπακοή στέκεται η ιεραρχία, με αγκαλιές θα γίνουμε ίσα και όμοια.

Ένα κριτήριο ορθοτομίας των αντιαγαπιστών είναι το κριτήριο της δυσκολίας. Εφόσον η αγάπη, είτε στα λόγια, είτε στην πράξη, είναι εύκολη, και η άσκηση με στέρηση και υπακοή, δύσκολη, το δύσκολο είναι το σωστό. Αν βάλεις δίλημμα, τι διαλέγεις, να αγαπήσεις, να νιώσεις τον εχθρό σου, τον αιρετικό σου, τον αδιάφορό σου, τον άγνωστό σου, ή να έρθεις να βοηθήσεις σε μια μετακόμιση από τον έβδομο όροφο με χαλασμένο ασανσέρ και δίχως μεταφορική;; θα σου πούνε, πιο εύκολο είναι το δεύτερο. Και αν το πας σκαλί, σκαλί....σιγάα το δύσκολο θα σου πει ένας άλλος. Εγώ αυτομαστιγώνομαι και σταυρώνομαι, αν θες. Και πιο πάνω ανατινάζομαι, κιόλας. Μία από τις ανηφόρες που οδηγεί στην θρησκευτική αυτοκτονία μετά των αλλοπίστων είναι η εμμονή στην άσκηση με υπακοή δίχως αγαπολογία.

Και φτάνουμε στο επόμενο κριτήριο, ότι η αγαπολογία είναι λόγια, ενώ η αγάπη κρίνεται από τις πράξεις. Και αυτό λάθος, αγάπη με αυθόρμητες πράξεις δίχως θεωρητική κατάρτιση και κατανόηση του αγαπητέου προσώπου είναι συναισθηματικός εκτονωτισμός, ή συνειδησιακή απόπειρα ύπνωσης. Πρώτα θα διαβάσεις, θα ερευνήσεις για τον άλλο και την άλλη, θα δημιουργήσεις άσκηση μαθήματος σε λευκό χαρτί, σαν να έδινες για εξετάσεις με άγνωστο θέμα, και αφού κατανοήσεις του άλλου τον κόσμο, μετά θα έρθει η ταιριαστή και συνειδητοποιημένη πράξη. Θέλουν χρόνο και διάβασμα τα προκαταρκτικά της αγάπης.


Και τι προτείνουν για τα δύσκολα, οι αντιαγαπιστές;; μείζονα δὲ τούτων τα ψυχοφάρμακα. Είναι κωμικοτραγικό πως αυτοί που πολέμησαν, ειρωνεύτηκαν την ψυχολογία, την ψυχανάλυση, την ψυχιατρική, πως δεν έχει λύσεις, ενώ είχαν αυτοί, όταν η επιστήμη έφερε εργαλεία για καταστολή και υπακοή, τα αγκάλιασαν κρυφά και με ζήλο. Και ιερωμένοι έγιναν ψυχίατροι, και φάρμακα διακινούνται κεκαλυμμένα.

και δείγμα από φιλομόναχο φόρουμ

Το έσβησα .
Δε νιώθω καλά να γράφω κάτι αρνητικό για το Άγιο Όρος ακόμα και αν είναι αλήθεια που σίγουρα ήταν αφού ήταν ομιλία. Αλλά δε θέλω. Ας έχει άλλος την ευθύνη του σκανδαλισμού των πιστών.
Όχι εγώ.

Οι παλαιάς κοπής πιστοί θα σκανδαλιστούν, οι μορφωμένοι νεότεροι είναι πιο ανεκτικοί. Περί ορέξεως...ψυχοφάρμακα.


Με αυτά και με αυτά, κι επειδή η μάνα μου λέει να χτίσουμε μια εκκλησία, σκέφτηκα, δεν χτίζω την Αγία Αγκαλιά με αγκαλιασμένες εικόνες αγίων;; Πάω στον αρμόδιο ναοδομίας, του λέω το και το. Ψάχνω στο συναξάρι, μου απαντά, τέτοια αγία δεν βρίσκω. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Το μόνο που σου μένει είναι να βαφτίσεις ένα κορίτσι Αγκάλη, Αγκαλιά, ή Αγκαλένια, να επιτηρήσεις τη ζωή του, ως πνευματικός πατέρας, ότι θα αγιάσει, και κατόπιν σε εκατό χρόνια από τώρα, έχεις ελπίδες...κάποιος απόγονός σου, να εκπληρώσει την επιθυμία σου, αφού πρωτοκολλήσει, βέβαια, το αίτημα αγιοκατάταξης.

Τι είναι εκατό χρόνια μπροστά στην Επανάσταση, του απαντώ;; Δεν μου λές, πιστεύεις ότι ισχύει πως «Δίχως αγκαλιά, άθεα παιδιά»;; Τέτοια συνθηματολογία, νέε μου, αφορά τους κρυόκαρδους τους Ευρωπαίους, εμείς και πιστούς νέους έχουμε, και γεμάτες εκκλησίες απολαμβάνουμε, διάβασε και τις στατιστικές. Στην ηλιόλουστη Ελλάδα, όπου η καλοσύνη είναι βιωματική πράξη, και όχι παπική, προτεσταντική αγαπολογία, δεν γεννήθηκε ανάγκη για τέτοιο σύνθημα.


Αυτοί μιλάνε για αγάπη, γιατί τους λείπει η αγάπη! 
Πράγματα για μας λυμένα, μην τα ξεσκαλίζεις. 
Χαλιέσαι, γιε μου, άδικα, και στη σιωπή θα μείνεις.


artist unknown

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2019

«Αρκτώες Υπνοφόρες Αγκαλιές»

&&

&&

Της μάνας Νύχτας γιος, Ύπνος ο αρκουδιάρης,
χοροκοιμίζει τις καρδιές γιατί είναι αγκαλιάρης.


&&

Ύπνος της μάνας Νύχτας γιος, 
με τ' αρκουδάκι του με τίμησε,
κι όσα με πίκραναν στο φως,
στην αγκαλιά του ο φίλος τ' αποκοίμισε.

Teddylike me hugged 
by mother Night and Son;
Darky worries of the Day are gone.

Ἀρκτύλῳ ἐνηγκαλίσαντό με μήτηρ Νύξ καὶ Υἱός·
καὶ σκοτεινάς μερίμνας ἡμέρας ἀπώσαντο.

Di madre Notte figlio, Ipno, il Dio del sonno
mi abbracciò con οrsacchiotto;
tra le sue braccia, l' amarezza del giorno
a dormire andò. 


&&

Φύλακας είμαι του παιδιού
το βράδι όταν κοιμάται,
τον αρκουδιάρη ύπνο του
τι μου στραβοκοιτάτε;

&&

Κι αρκουδοκρέβατος μπορώ
υπνόσακος να γίνω,
ελεύθερες τις αγκαλιές
παρέχω εν τω ύπνω.

&&