Kennst du das Land mit seinen alten Eichen,
Γνωρίζεις τη χώρα με τις γέρικες βελανιδιές της,
Wo jede Antwort endet mit dem Fragezeichen, όπου κάθε απάντηση λήγει με ένα ερωτηματικό
wo ich ein Zimmer habe unterm Dach.όπου εγώ ένα δωμάτιο έχω κατ' απ' τη στέγη
Wo sich so viele, wegen früher, oft noch schämen.
όπου τόσο πολλοί για το παρελθόν τους συχνά ακόμη ντρέπονται
Wo mancher Vater eine Frage nicht versteht,
και πολλοί πατεράδες μία ερώτηση δεν καταλαβαίνουν
wo ihre Kinder ihnen das nicht übelnehmen, και τα παιδιά τους αυτό δεν το παρεξηγούν
weil seine Antwort im Geschichtsbuch steht.
γιατί η απάντησή του στης ιστορίας το βιβλίο βρίσκεται
Hier schaff ich selber, was ich einmal werde. εδώ δημιουργώ ο ίδιος ό,τι κάποτε θα γίνω
Hier geb ich meinem Leben einen Sinn. εδώ δίνω στη ζωή μου ένα νόημα
Hier hab ich meinen Teil von unsrer Erde. εδώ έχω ένα κομμάτι από τη γη μας
Der kann so werden, wie ich selber bin. Όποιος μπορεί έτσι να γίνει όπως είμαι εγώ
Das ist das Land mit seinen Seen und Wäldern Αυτή είναι η χώρα με τις λίμνες της και τα δάση
das kleine Land, das man an einem Tag durchfährt.
η μικρή χώρα που κάποιος σε μια μέρα διαπερνά
Wo man was wird, auch ohne seine Eltern,
όπου κάποιος κάτι γίνεται ακόμη και δίχως τους γονείς του
doch auch Beziehungen sind manchmal etwas wert.
μα και οι ανθρώπινες σχέσεις καμιά φορά κάτι αξίζουν
Hier steht die Schule und mein Klassenzimmer,εδώ στέκει το σχολείο κι η σχολική μου αίθουσα
Von Mathe hab ich heut noch keinen Schimmer,
από μαθηματικά και σήμερα ακόμη δεν έχω ιδέα
doch vor den Lehrern kann ich meine Mütze ziehn.
αλλά μπροστά στους δασκάλους μπορώ το καπέλο μου να βγάζω
Das ist das Land, wo die Fabriken uns gehören,
Αυτή είναι η χώρα που τα εργοστάσια μας ανήκουν
wo der Prometheus schon um fünf aufsteht. που ο Προμηθέας νωρίς στις πέντε ξυπνά
Hier kann man manche Faust auf manchen Tischen hören,
εδώ μπορεί κανείς πού και πού γροθιές σε τραπέζια να ακούσει
bevor dann wieder trotzdem was nicht geht. πριν κάτι στραβό δρόμο πάρει
Wo sich auf Wohnungsämtern Hoffnungen verlieren
που στα γραφεία στέγασης οι ελπίδες χάνονται
Wo ein Parteitag sich darüber Sorgen macht.και ένα συνέδριο κόμματος γιαυτό ανησυχεί
Wo sich die Leute alles selber reparieren,όπου οι άνθρωποι όλα μόνοι τους τα επισκευάζουν
weil sie das Werkzeug haben, Wissen und die Macht.γιατί έχουν το εργαλείο, γνώση και τη δύναμη
Das ist das Land mit dem Problem im Winter,Αυτή είναι η χώρα με του χειμώνα τις κακοτοπιές
das Züge stoppt und an die Fenster klirrt. που τραίνα σταματά και στα παράθυρα τρίζει
Wo wir viel reden über Später und auch Kinder,
όπου πολύ κουβεντάζουμε για το μέλλον και τα παιδιά μας
und wo ein Cello spielt, bevor es leise wird.και ένα τσέλο παίζει πριν κοιμηθούμε
Hier lernte meine Mutter das Regieren,εδώ έμαθε η μάνα μου διοίκηση
als sie vor einem Trümmerhaufen stand.όταν στάθηκε μπροστά σε ένα σωρό από ερείπια
Ich möchte dieses Land nie mehr verlieren θα θελα αυτή τη χώρα ποτέ πιά να μη χάσω
Wir fühlen uns verletzt, betrogen Νιώθουμε πληγωμένοι, προδομένοι
Wir reichten ihm doch oft die Hand, συχνά του(ς) τείναμε το χέρι
Zog vor ein Ellebogenland. του διαγκωνισμού (αριβισμού) την (ξένη) χώρα
Kann Helden nicht in ihnen sehen, δεν μπορώ ήρωες να δω ανάμεσα τους
Noch Märtyrer die an uns leiden. ούτε μάρτυρες που υποφέρουν από μας
Ich glaube, die darüber gehen, πιστεύω για αυτό φεύγουν
.....
Das Land kann ohne sie auch leben, Η χώρα μπορεί χωρίς αυτούς να ζήσει
Wir nehmen ihre Arbeit auf. εμείς αναλαμβάνουμε
της δουλειάς το κενό που πίσω τους αφήνουν
Μετά την εξέγερση της 17 Ιουνίου
Ο γραμματέας της Ένωσης Συγγραφέων
Δηλώνοντας ότι ο λαός
Είχε απολέσει την εμπιστοσύνη της κυβέρνησης
Και θα μπορούσε να την κερδίσει πίσω μόνο
Εντείνοντας τις προσπάθειες. Δεν θα ήταν ευκολότερο
Στην περίπτωση αυτή, για την κυβέρνηση
Να διαλύσει το λαό
Και να εκλέξει έναν άλλο;
...Δεν το κάναμε για να ξεφορτωθούμε τη ΛΔΓ, ούτε μας ενδιέφερε η επανένωση, ήταν για την ανασυγκρότηση της χώρας, ότι θα οικοδομούσαμε ένα νέος είδος σοσιαλισμού...σημαντικό αίτημα ήταν να ταξιδεύουμε ελεύθερα αλλά όταν το αποκτήσαμε χάσαμε πολλά άλλα όπως την εγγυημένη εργασία, την κοινωνική πρόνοια και τη συντροφικότητα....
Ενδιαφέρον είναι ότι πολλοί ανακάλυψαν την αξία της Ανατολικής Γερμανίας όταν αυτή δεν υπήρχε πλέον. Η αποκαλούμενη ‘οσταλγκί’ είναι από μία μεριά κάτι πολύ εμπορικό, κι εδώ κερδίζουν χρήματα και πάρα πολλοί δυτικογερμανοί.
Νομίζω ότι το φαινόμενο αυτό βασίζεται κυρίως σ' αυτό που λαός λέει ‘ροζ γυαλιά’. Ότι δηλαδή όταν κάνει κάποιος μια ανασκόπηση στο παρελθόν, βλέπει τα πράγματα εξιδανικευμένα και τα θεωρεί καλύτερα από αυτά πουν βιώνει στο παρόν. Αυτός είναι ο ένας λόγος γιατί μετά την ενοποίηση υπάρχει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον, κυρίως στο ανατολικό μέρος του πληθυσμού της Γερμανίας.
»Από την άλλη πλευρά όμως είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο, που βασίζεται στο γεγονός ότι μετά την πτώση του Τείχους και τις μεγάλες ελπίδες για οικονομική και κοινωνική ισότητα, ήρθε η εποχή της μεγάλης προσγείωσης στην πραγματικότητα. Στο ανατολικό τμήμα οι άνθρωποι έχασαν την αυτοπεποίθησή τους και προσπαθούν να την ανακτήσουν ανατρέχοντας στην πρόσφατη ιστορία τους. (Σοσιαλιστική νοσταλγία BBC)
H αμερικανίδα ανθρωπολόγος Katherine Verdery εξέθεσε στο εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο της «What was Socialism and what comes next?» (1996) τη διαπίστωση ότι η μετακομμουνιστική Ρουμανία αλλά και άλλες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ παρουσίαζαν χαρακτηριστικά ανάλογα με αυτά της φεουδαρχίας. Ο κατακερματισμός της κυριαρχίας, η ιδιωτικοποίηση της εξουσίας και ο πραγματικός και συμβολικός ρόλος που αποδιδόταν στην έννοια «μαφία» σε ορισμένες κοινωνίες παρέπεμπαν, κατά την ανθρωπολόγο, σε φεουδαρχικές δομές ενώ η δημοκρατία λειτουργούσε μόνο στο επίπεδο της πολιτικής ρητορικής.
Στην Ανατολική Ευρώπη λένε συχνά ότι τον «ψυχρό πόλεμο» διαδέχθηκε η «ψυχρή ειρήνη». Με την πτώση του Τείχους οι δρόμοι άνοιξαν αλλά για τους Δυτικούς, οι «Ανατολικοί» παρέμειναν ξένοι ή έγιναν γνωστοί κυρίως ως οικονομικοί μετανάστες. H πικρία και η ανασφάλεια τροφοδοτούν την κόκκινη νοσταλγία. Οπως παρατήρησε ο Αλεξ στην ταινία «Αντίο Λένιν», «δεν παρουσίασα τη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας όπως ήταν αλλά όπως θα θέλαμε να ήταν». (TO BHMA - Έφη Γαζή)
