Freddie Feels GoogLivE

((Don't stop me now - 1978))

((Behind Google's Freddie Mercury Doodle))

((Google doodles a complex piece for Freddie Mercury))

Jennifer (Ngai) Hom (1987) began life as a Chinese American girl in suburban long island, New York. As a minority with few friends, she found happiness in drawing fairies, unicorns, magical flying unicorns, princesses, and flowers. With the help of a terribly optimistic mother, she used her countless drawings of magical beings to enroll at the Rhode Island School of Design. Now graduated with a BFA in illustration, she hopes to find a home with climate control and a non-communal bathroom. She is still Chinese American, but wants to be a Broadway star. 

((http://www.jenniferhom.com))

((Meet the Doodlers - video))

M.Χατζιδάκις- Κ.Βήτα (Μεταμορφώσεις)

Πες μου μια λέξη (1961) - Γαλάνη - Κ.Βήτα - ο ήχος από το δίσκο

((ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ - Κ. ΒΗΤΑ: TRANSFORMATIONS -2003))

Το video art από τον σκηνοθέτη Γιώργο Θεωνά, φοιτητή τότε
στο Λονδίνο__από το άρθρο του Γιώργου Καρουζάκη "Στον Κόσμο του Μάνου"

- Πώς δεχθήκατε τις αρνητικές αντιδράσεις (1 , 2 , 3) στο εγχείρημά σας, όταν πρωτοκυκλοφόρησε ο δίσκος;

«Σέβομαι οποιαδήποτε γνώμη, γιατί είμαι κι εγώ πολύ σκληρός με την τέχνη. Οταν μου κάνουν μια επίθεση τη δέχομαι και, αν χρειαστεί, αφαιρώ ό,τι δεν λειτουργεί. Δεν με διαλύει ποτέ μια αρνητική κριτική, επειδή έχω μια οργάνωση και ξέρω τι θέλω να πω».

- Με ποιον τρόπο συνομιλούν τα βίντεο με τη μουσική στη συναυλία;

«Το οπτικό αποτέλεσμα, άλλοτε animation άλλοτε ρεαλιστικό, λειτουργεί αντιστικτικά στη μουσική. Στο "Love her", ένα πρόσωπο που μοιάζει με ναύτη ερωτεύεται μια πόρνη την οποία και σώζει όταν εκείνη θέλει να αυτοκτονήσει. Δεν είναι ρεαλιστική απεικόνιση, όμως, αλλά ένα παράξενο animation, με το μοβ και το μαύρο χρώμα να δημιουργούν μαγικούς συνδυασμούς. Αφηγήθηκα κάποιες αληθινές ιστορίες στον σκηνοθέτη πριν ξεκινήσει να δουλεύει».

- Τι είδους ιστορίες;

«Πώς γράφτηκε, για παράδειγμα, το " Ένα Ρολόι στο Καπηλειό". Οτι ήταν ένας αποχαιρετισμός του Χατζιδάκι στον Κώστα Αξελό, τον φιλόσοφο, όταν έφυγε από την Ελλάδα το 1945. Αποχαιρετήθηκαν στον Πειραιά, κοντά σ' ένα παλιό καπηλειό, όπου υπήρχε κι ένα ρολόι».

- Εχετε γράψει και τη μουσική για την πολυαναμενόμενη νέα παράσταση του Δημήτρη Παπαϊωάννου, ενώ είναι έτοιμο και το επόμενο προσωπικό σας άλμπουμ.

«Δεν μπορώ να πω πολλά για την παράσταση. Εχει ποπ στοιχεία και έχει στηριχθεί στους χορευτές. Το προσωπικό μου άλμπουμ κυκλοφορεί σύντομα, θα το αποκαλούσα ανατρεπτικό και ακουστικό».

- Χαρακτηρίζετε τη μουσική σας ποπ, ενώ η κυρίαρχη άποψη γι' αυτό το είδος στην Ελλάδα είναι συνώνυμο της ευκολίας και της ελαφρότητας.

«Γι' αυτό η μουσική μου δεν παίζεται από κανένα ραδιόφωνο και χαίρομαι γι' αυτό. Ολοι θέλουν πια να γίνουν κάτι, όχι επειδή αγαπάνε τη μουσική αλλά για να προβληθούν. Δεν παίζουν εμένα, που έχω κυκλοφορήσει και ορισμένα εμπορικά κομμάτια. Φαντάσου, λοιπόν, τι αντιμετώπιση έχουν ορισμένα νέα παιδιά που γράφουν πιο "περίεργη" μουσική από μένα»

..........................................................................................

(Χάρτινο το φεγγαράκι- φωνή Βικτωρία Ταγκούλη)

Στο τέλος ο συνθέτης πετά το Όσκαρ

απ' τα Παιδιά του Πειραιά

στα σκουπίδια

.........Το αγαλματάκι που σήμερα κοσμεί την οικία του συνθέτη γλίτωσε από την ανακύκλωση την τελευταία στιγμή και μάλλον από τύχη!
Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, o Μάνος Χατζιδάκις κάποια στιγμή και χωρίς να τον αντιληφθεί κανείς πέταξε το Όσκαρ στον κάδο απορριμμάτων. Ενώ μιλούσε το ίδιο μεσημέρι με την αδελφή του τη Μιράντα, η τελευταία ακούει την οικιακή βοηθό, η οποία μετέφερε τις σακούλες των απορριμμάτων, να μονολογεί για το ασυνήθιστο βάρος τους.
Αμέσως η αδελφή του Μάνου Χατζιδάκι, σαν να υποψιάστηκε κάτι, σηκώθηκε από τον καναπέ και έψαξε τις σακούλες. Εκεί ανακάλυψε το Όσκαρ που είχε πετάξει ο ίδιος ο συνθέτης μερικές ώρες νωρίτερα. Μόνο που η αδελφή του δεν το άφησε στο σπίτι του συνθέτη αλλά το πήρε στο δικό της. Το επέστρεψε έναν χρόνο μετά τον θάνατό του. Σήμερα, το Όσκαρ βρίσκεται σε βιτρίνα, με την πλάτη γυρισμένη στον θεατή και με «συνοδό» έναν Καραγκιόζη - μια σημειολογική πρωτοβουλία του κ. Γιώργου Χατζιδάκι, γιού του αείμνηστου συνθέτη. (άρθρο της Γιώτα Δημητριάδη)

(http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=186540)

«Και πρώτα απ'όλα τι εννοούμε λέγοντας παιδεία; Την πληροφορία, την τεχνική, το δίπλωμα εξειδίκευσης που εξασφαλίζει γάμο, αυτοκίνητο κι ακίνητο, με πληρωμή την πλήρη υποταγή του εξασφαλισθέντος ή την πνευματική και ψυχική διάπλαση ενός ελεύθερου ανθρώπου, με τεχνική αναθεώρησης κι ονειρικής δομής, με αγωνία απελευθέρωσης και με διαθέσεις μιας ιπτάμενης φυγής προς τ'άστρα;

Αυτή τη δεύτερη παιδεία την αποκρύπτουν και δεν την δίνουν δωρεάν, γιατί δεν συντηρεί και δεν υπηρετεί συστήματα. Αντίθετα τα ελέγχει, τα αναθεωρεί και τα αποδυναμώνει.»

Μ.Χατζιδάκις
((Τα σχόλια του Τρίτου))

Υ.Γ.

((Το σήμα απ' την καρδιά σου - Κ.Βήτα 2004 - video art Γιώργος Θεωνάς))

....Καλές Μεταμορφώσεις.... :-)