και σαν κραυγή προσμένουνε μια μέρα για να βγούνε.
~~
Αυτά λοιπόν τα νέα της Αλεξάνδρας,
που έσερνε στις πλάτες τη λέξη άντρας
~~
Εχτές κατά το σούρουπο στο σπίτι μεθυσμένος,
την είδε σαν καθρέφτη του και χτύπαγε με μένος,
κι αυτή καθώς εράγιζε και πήγαινε να σπάσει,
ένα κομμάτι μυτερό, δικό του, τονε σφάζει
~~
Αυτά είναι τα νέα της Αλεξάνδρας,
που ζούσε στο πετσί της τη λέξη άντρας
......
Και εμείς, όπου τον κλαίουμε σαν μάνα κι αδερφή του,
να αναπαυτεί, ελπίζουμε, στο χώμα η ψύχη του,
μα πιο πολύ ελπίζουμε των γυναικών τα πάθη,
στα χέρια που τα τρέφουνε να γίνουνε αγκάθι.
~~
Αυτά, λοιπόν, τα νέα της Αλεξάνδρας,
που θα 'πρεπε να ξέρει ο κάθε άντρας
_________________________
«Σκοπός της ανασκευής είναι να δώσει φωνή στις γυναίκες που υπήρξαν απούσες από την εξιστόρηση της ζωής τους γενικότερα και μέσα στα ρεμπέτικα τραγούδια ειδικότερα.
Αφορµή µια ανάρτηση από την Αργυρώ Μουστάκα Βρεττού, όπου µίλησε για την ιστορία της πραγµατικής Αλεξάνδρας που αναφέρεται στο τραγούδι. Μια 18χρονη κοπέλα που µετακόµισε από τη Μάνη στην Αθήνα για να µάθει ραπτική και δολοφονήθηκε από τον θείο της όταν αντιστάθηκε στην απόπειρα βιασµού της από τον ίδιο. Η ιστορία της Αλεξάνδρας, στην εποχή που επιτέλους αρθρώσαµε τη λέξη γυναικοκτονίες, χαρακτηρίζεται από την παρουσία της εξόφθαλµης βίας που σκοτώνει αλλά και της βίας που κρύβεται σε αυτά που θεωρούµε δεδοµένα και σε όσα καλούµε παράδοση και ταυτότητα. Η Αλεξάνδρα ζει στο τώρα, στις καθηµερινές εµπειρίες όλων των γυναικών και θηλυκοτήτων: στο σπίτι, στο δρόµο, µέσα µας. Έτσι γεννήθηκε η ανάγκη για το reclaim του τραγουδιού, όπου η Μαρίκα αντικαθιστά το Βαγγέλη.
Μια ωδή στον σύγχρονο τεκέ µας»
Τέλος, δίνει φτερά σε όλες τις ανασκευαστικές προσπάθειες
Και τη Μουρνια γνωρίζω και την αιγα και το αφεντικό τζη
βασιλης μαυρογενης:
Γιώργος Μαυρογένης μαλλον ειναι η Αφροδιτη η αδερφη του παππου σου. Ενα καλοκαιρι μεσημερι 1945 μου βαλε τις φωνες γιατι ηθελε να κοιμηθει. Εγω 12 χρονων συνεχισα οποτε τη βλεπω να ερχεται κατα πανω μου κρατωντας
μια φορφωτηρα
Ημουνα στη μουρια απο κατω. Δινω ενα σαλτο ...και ανεβαινω απανω με προλαβε και μου δινει μια στο ποδι. Ακομη με πονει. Βρες μια φωτο της να τη βαλεις. Ηταν ωραια γυναικα και δεν παντρευτηκε νομιζω ο αρραβωνιαστικος της ειχε σκοτωθει το 22
________________________________
Λογικό είναι μια χήρα να αναπτύξει αρετές επιβίωσης
Ισορροπώντας τη βάρκα: μεγαλώνοντας τη γυναικεία συμμετοχή
και αναπτύσσοντας μονοπάτια
στην ανταγωνιστική ιστιοπλοΐα
στο 25:30
μιλάει η Σοφία Μπεκατώρου
στο 26:25 προβάλλεται βίντεο
από τη θεματική εβδομάδα του 2ου Πειραματικού Λυκείου Αθήνας
το 2016-17, όπου ένα αγόρι σχολιάζει
αρνητικά ότι βγήκε πρόεδρος δεκαπενταμελούς
ένα κορίτσι, πράγμα που δεν πρόκειται
να γίνει αποδεκτό. Η θεματική εβδομάδα
καταργήθηκε το 2019.
συμπληρώνω από συνέντευξη της Σοφίας
στη σχολική εφημερίδα «Ανοιχτά Χαρτιά»
του 1ου ΓΕΛ Αγίου Αθανασίου Θεσσαλονίκης
— Ο ανδρικός πληθυσμός είναι πλειονότητα στον χώρο και δυστυχώς δεν έχουν ξεπεραστεί στερεότυπα που αφορούν τη συμμετοχή και πρόοδο των γυναικών. Υπάρχει μεγάλη αμφιβολία για το αν οι γυναίκες μπορεί να είναι τεχνικά ισάξιες με τους άνδρες και ικανές να αναλάβουν θέσεις ισχύος.
Αυτή η κατάσταση έχει οδηγήσει στην απουσία των γυναικών από τις μεγάλες επαγγελματικές κατηγορίες, ενώ αντίστοιχα έχει εξασφαλίσει την επαγγελματική αποκατάσταση ανδρών αθλητών μέχρι την ηλικία των 70 ετών! Η μακροχρόνια επικράτηση της ανδρικής παρουσίας έχει δημιουργήσει αλλοιώσεις στην ισορροπία ανδρών-γυναικών και αντί να αυξάνονται οι ουσιαστικές προϋποθέσεις για gender equality, παρατηρούμε μια στάσιμη κατάσταση που παρατείνει την έλλειψη εποικοδομητικής συνεργασίας των δύο φύλων σε υψηλό επίπεδο αθλητισμού.
— Ο τίτλος του φύλλου μας είναι «Who runs the world» σε μία προσπάθεια να προσδιορίσουμε τη θέση της σύγχρονης γυναίκας. Εσείς ποια απάντηση θα δίνατε στο ερώτημα αυτό;
— Οι άνδρες κυβερνούν· δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό. Οι αποφάσεις και οι θέσεις ευθύνης είναι ακόμη σε μεγάλο ποσοστό κατακλεισμένες από τους άνδρες. Το πρόβλημα για εμένα είναι κυρίως ότι δεν καλλιεργούμε συνθήκες εποικοδομητικής συνεργασίας και λιγότερο με απασχολεί ποιος έχει το πάνω χέρι. Αυτό που βιώνω στον χώρο του αθλητισμού, αλλά και ως μητέρα, είναι πόσο διαφορετικά επεξεργάζονται τα δεδομένα οι άνδρες από τις γυναίκες, πόσο διαφορετικά αντιλαμβάνονται τις ίδιες συνθήκες και πόσο διαφορετικά αντιδρούν τελικά στις προσλαμβάνουσες. Έχουμε ανάγκη ως κοινωνία να δημιουργήσουμε γέφυρες επικοινωνίας, ώστε να λειτουργήσουμε καλύτερα ως σύνολο, ως συνεργάτες, ως γονείς, ως φίλοι. Το θέμα δεν πρέπει να είναι ποιος έχει περισσότερη εξουσία αλλά πώς μαζί θα διαχειριστούμε τα μεγάλα ζητήματα που καλούμαστε να λύσουμε ως ανθρωπότητα.
Çekilin kardeşim peşimden
Σπάσε καρντάσι μ' από μένα
bana ne hocam müftü sözünden
δεν σκάω, δάσκαλέ μου,
απ' του μουφτή τα λόγια
itaat etmem, boynunu eğmem
υποταγή δεν κάνω, λαιμό δεν λυγίζω
gelecek benim, özgürüm ben
το μέλλον είναι δικό μου, είμαι ελεύθερη εγώ
isyana katcaz kahkaha
στην εξέγερση θα μπούμε του γέλιου
baloya, gitme Sindirella
στο χορό μην πας Σταχτοπούτα
adım, adım umutla
βήμα, βήμα με ελπίδα
haydi, haydi sekiz Mart'a
έλα, έλα στις οχτώ του Μάρτη
~~~
eteğim fır fır, neşem pır pır
η φούστα μου κυματίζει,
η χαρά μου σπαρταρά
evde balkon yok, bitmiş dırdır
στο σπίτι μπαλκόνι δεν υπάρχει,
τέλος το κουτσομπολιό
saçını kesmiş, Rapunzel asi
τα μαλλιά της έκοψε, η Ραπουνζέλ στασιάζει
deyyus düşmüş ah bu da nesi
ο νταβατζής χαμένος ρωτά τι γίνεται
~~~~
geceyle sokak benim sa nane
τη νύχτα το σοκάκι δικό μου είναι,
τι σε νοιάζει
aman be, herkeş her şeye nane
αμάν βρε, ο καθείς ανακατεύεται
rüzgârlı asi deli divane
αεράτη επαναστάτρια, τρελή αγάπη
e, hadi adımla özgürlüğe!
άντε, σταδιακά προς τη λευτεριά!
~~~~
συνεργατικό τραγούδι
από την οργάνωση
Nar Kadın Dayanışması
Ρόδι Γυναικεία Αλληλεγγύη
το solidarity, αλλυλεγγύη μεν,
ετυμολογικά όμως, από το λατινικό solidus, σημαίνει ακεραιότητα, σταθερότητα,
στα τουρκικά το μετέφρασαν ως νταγιάντεμα, ανοχή, απαντοχή, στήριξη
dayanışma, απαρέμφατο dayanmak, και από τον αόριστο dayandım
βγαίνει το νταγιαντώ/ νταγιαντίζω
τραγούδι του 2018,
αλλά έχει ρίζα στο 2014,
τότε που είχαν βγει ακτιβιστικές διέσεις, όπως,
#kahkaha (χαχαχα), #direnkahkaha (αντιστάσου, γέλα)
#direnkadin (αντιστάσου γυναίκα).
ενάντια στις δηλώσεις του Μπουλέντ Αρίντς,
αντιπροέδρου της κυβέρνησης,
ότι η γυναίκα πρέπει να διατηρεί την ηθική της ορθότητα
και να μη χαχανίζει δημόσια
Search Results
Web resultβγαίνει το νταγιαντίζω
...susmuyoruz, korkmuyoruz, itaat etmiyoruz...
δεν σωπαίνουμε, δεν φοβόμαστε, υποταγή δεν κάνουμε
Την Δευτέρα, 1η Ιουνίου 2015 ο Ερντογάν επισκέφθηκε με λεωφορείο την πόλη, στο πλαίσιο της προεκλογικής του εκστρατείας. Όταν το λεωφορείο του Τούρκου προέδρου πέρασε έξω από το εκλογικό κέντρο του HDP, οι γυναίκες ψηφοφόροι, που εκείνη την στιγμή βρισκόντουσαν έξω από το κέντρο, έκαναν το σήμα της νίκης και γύρισαν την πλάτη στο λεωφορείο του Ερντογάν.
Ο Τούρκος πρόεδρος δήλωσε για το περιστατικό: «Μου γυρίσατε την πλάτη...οι καλοί μου τρόποι δεν επιτρέπουν να πω αυτό τι σημαίνει». «Αν διαθέτετε την ελάχιστη τιμή, ευγένεια και ικανότητα (εσείς οι γυναίκες), τότε το μέρος για την πολιτική είναι η βουλή», ενώ συμπλήρωσε, ότι για να έχουν το δικαίωμα να διαμαρτυρηθούν οι γυναίκες θα πρέπει να είναι βουλευτές.
Σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις προσβλητικές για τις γυναίκες δηλώσεις του Ερντογάν, οι γυναίκες του φιλοκουρδικού κόμματος HDP ξεκίνησαν μια εκστρατεία στο Twitter με το hashtag #SırtımızıDönüyoruz (γυρίζουμε την πλάτη μας), το οποίο από την Τρίτη έχει γίνει viral με 122.138 tweets, που συνοδεύονται με επικριτικά σχόλια για τον Ερντογάν.
...δικαστήριο της Αγκυρας καταδίκασε μια κακοποιημένη γυναίκα
να αποζημιώσει τον σύζυγό της γιατί, από το πολύ ξύλο που της έδωσε,
το χέρι του πρήστηκε και γέμισε μελανιές!
Για κάθε φόνο και κακοποίηση γυναίκας από άντρα στο περασμένο έτος
θα πληρώνουν όλα τα αρσενικά αφιμία και το ανάλογο κλιμακωτό ποσοστό στο έψιλον ένα της φορολογικής δήλωσης. ...δύσπεπτες οι αποζημιώσεις;; γράψε «εισφορά ανδρικής αλληλεγγύης». (μα υπάρχουν και ανδροκτονίες, θα μου πεις...ουδέν πρόβλημα, ας πληρώσει το καθέν τα ποσοστά του) Γιατί δεν έχουν ζητηθεί ως τώρα αποζημιώσεις; δεν υπάρχει νομικό προηγούμενο, στα ρηχά ακόμα η γυναικεία συνείδηση, δεν έχει καν νοηθεί η ιδέα για ένα φεμινιστικό κράτος, γιατί οι παλιές γυναίκες κουβαλάνε την παράδοση της υποχωρητικότητας που κάποια στιγμή φέρνει συναισθηματικά ξεσπάσματα, δίχως όμως πρακτικές λύσεις, και κυρίως γιατί το προσωπικό πρόβλημα δεν γίνεται πολιτικό. Τώρα μόλις φωτίζεται από τον δημοσιογραφικό φακό, αυτό που γινόταν για τουλάχιστον τέσσερις χιλιάδες χρόνια, ότι η ιστορία της ανθρωπότητας είναι, σε μεγάλο ποσοστό, μια ιστορία βίας και κακοποίησης των αδυνάμων. Συμβολικά, λοιπόν, για 4000 χρόνια από εδώ και πέρα, να πληρώνει ετησίως ένα τοις χιλίοις κάθε ανδρικό ΑΦΜ (ως ιστορική υπενθύμιση) σκεπτόμενο κοιτώντας και Μνημεία Γυναικοκτονίας (ούτε καν έχουν ζητηθεί) Στο θέμα των ετήσιων φόνων γυναικών, (επειδή ήταν γυναίκες), δεν μπορεί να βγει η γυναίκα-πολίτις απέξω, σε μικρότερο ποσοστό, αλλά συναινεί σιωπηρά και ο γυναικείος μισογυνισμός και η γυναικεία απραξία, και απουσία αλληλεγγύης. Προς το παρόν, οι τρέχουσες γενιές ελληνίδων έχουν ακόμα δισταγμό να στηρίξουν με την καρδιά τους άλλη γυναίκα, καλύτερή τους.
Θα βγει, απ' την άλλη, το καλό παιδί και θα διαδηλώσει την αθωότητά του, και ασχετοσύνη του με ψυχοπαθείς, τέρατα, δράκους διεστραμμένους. Τέτοιος στρουθοκαμηλισμός δεν θα μας βγει σε καλό. Εδώ θα δώσει την απάντηση ο φόρος Αναίσθητης Αδράνειας της Κοινότητας. Τέτοια εγκλήματα προμηνύονται, προαναγγέλονται, παρατηρείται η δραματική πλοκή τους προς στην κορύφωση, μέσα στη γειτονιά και τον περίγυρο. «Να με έχει ο Θεός καλά, πόσο είμαι τυχερό με δουλειά και ανθρώπους μου. Τους βλέπεις;; θα έχουν κακό τέλος αυτοί. Η μια στο χώμα, αυτός στη φυλακή. Γιατί να πάω να μπλέξω;; κορόιδο είμαι, να πληρώσω κι από πάνω;;» Όταν λοιπόν θα έρθει το πρόστιμο σε όλο τον δήμο, (για τους ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς αυξημένο το νούμερο), τότε θα δεις πως θα ελιχθεί ο πολίτης, και θα ζητήσει λύσεις, ανθρώπους και παρεμβάσεις, δημιουργώντας στο τέλος και νέους θεσμούς μέσα από τον πειραματισμό και τη συνεργασία των ανθρώπων. Υπάρχουν απομονωμένες δυνάμεις που δεν συνεργάζονται, υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να βοηθήσουν, αλλά η κοινωνία δεν έχει το δίκτυο, τη διάθεση να τους συνδέσει. Κι ό,τι γίνεται συνήθως είναι από προσωπικές προσπάθειες, λείπει η παιδεία του συνεργατισμού. Στην εποχή του διαδικτύου είναι ξεφτίλα μας να έχουμε αμίλητα θύματα. Γιατί, λένε, δεν μίλησαν;; γιατί ντρέπονται, φοβούνται, επειδή εμείς έχουμε επιτρέψει να ντρέπονται και να φοβούνται. Στέλνουμε το μήνυμα ότι είναι λυπητερή και στενάχωρη η μειονοτική ιστορία και ο μονόλογος τους από την πλειονότητα. Πού να χωρέσουν αυτά σε μια κοινωνία που βασιλεύει η σιωπηρή ιδιώτευση, η ψευτοκαλοπέραση, η κλίκα, η παρέα, η οικογένεια;; Το φορτώνουμε το πρόβλημα σε ένα δάσκαλο, κοινωνικό λειτουργό, δικαστή, σωφρονιστή, και οι λοιποί συνεχίζουμε τις ζωάρες μας στα κουτάκια μας. Ο πόνος στην τσέπη, όμως, θα μας βγάλει απ' τα κουτάκια. Το βασικότερο κίνητρο πολιτικοποίησης στην Ελλάδα. Έβαζε η Ευρώπη πρόστιμα για σκουπιδότοπους, αλλά τα πλήρωνε το κράτος, όχι οι δήμοι. Και ο δημότης σκεφτόταν, αφού μου τα πληρώνει η Αθήνα και η κάθε ξένη πόλη μακριά μου, γιατί να κάτσω να σκάσω;; Και τότε θα δούμε περισσότερες διαδηλώσεις για πράγματα εκτός του στενού οικογενειακού συμφέροντος. Η δημιουργική φορολογία στην Ελλάδα είναι ένα εργαλείο πλουτισμού κοινωνικής συνείδησης, γιατί κάθε λαός θέλει να κουβεντιάζει, όμορφα και απλά, στη γλώσσα του. ΥΓ Φόρους θέλεις υπουργέ και δήμαρχέ μου; καν' το με τρόπο δημιουργικό εκπαιδευτικό και ενσυναίσθητο, εγκαινιάζοντας τη Φιλοσοφία της Φορολογίας, ενάντια στο νομικισμό του «έτσι τα βρήκαμε», και «δύσκολα αλλάζει».
