Πυραμίδα διαφωνίας του Γκράχαμ

by Paul Graham (computer programmer)

1. Αναίρεση του βασικού σημείου

2. Αναίρεση/ανασκευή με αντιπαράθεση φράσεων

3. Αντεπιχείρημα

4. Αντίκρουση/αντιλογία

5. Υφοσκοπία, έμφαση στο πώς το λέει, και όχι τί λέει.

6. Ad hominem (ανθρωποστόχευση)

7. Εξύβριση


ιδανικό κάδρο για σχολεία, δικαστήρια, τη βουλή,
και λοιπούς χώρους διαλόγου.

Η πυραμίδα έγινε με αφορμή την εξάπλωση της εύκολης ιντερνετικής λογομαχίας 

που εναλάσσεται καθημερινά μεταξύ του ψυχρού επιχειρήματος και της θερμής προσβολής. http://www.paulgraham.com/disagree.html

http://blog.createdebate.com/2008/04/07/writing-strong-arguments/

...from the top to the base...

...από τα ψηλά στα χαμηλά...

Μαθηματικός Διάλογος

...Αναζητώντας τον Ιδανικό Διάλογο....δεν έχει σημασία αν είναι δύσκολος ή ανέφικτος...εμείς οφείλουμε να τον ζωγραφίσουμε σαν πυξίδα...

Μαθηματικός Διάλογος μπορεί να σημαίνει Διάλογος μεταξύ Μαθηματικών ή για τα Μαθηματικά. Εδω όμως είναι ο

(1) Α π ρ ό σ ω π ο ς, Αντικειμενικός, Απροσωπόληπτος, Απροκατάληπτος, Αμερόληπτος, Δίκαιος, Αληθινός, Πραγματιστής, Θετικός, Ανιδιοτελής, Ουδέτερος, Ακριβής, Λακωνικός, Περιεκτικός, Σύντομος, Απλός, Ψύχραιμος, Ήπιος.

(2) Π ρ ο τ  α σ ι α κ ό ς. Οι Συνομιλητές έχουν συνείδηση ότι  φέρουν και μάχονται μεταξύ  τους Προτάσεις (όχι Πρόσωπα, Υποκείμενα και Συμφέροντα). Προτάσεις, Propositions, και με την έννοια του Sentence, Phrase, Argument αλλά κυρίως του Proposal, να προτείνουμε κάτι. (Εμπνευσμένη αυτή η ιδιότητα από τη Λογική (Logic) και τον Προτασιακό Λογισμό (Propositional Calculus)

(3) Α ρ ι θ μ η τ ι κ ό ς στη Μ ν ή μ η -  Γ ε ω μ ε τ ρ ι κ ό ς στη Φ α ν τ α σ ί α. Αυτός που μετράει, απομνημονεύει τις Προτάσεις (Ερωταπαντήσεις) και ταυτόχρονα τις συνδυάζει σε νέες βάσεις, συνειρμούς και εικόνες. Τα βαλα επίτηδες μαζί γιατί αν επικεντρωθούμε στη Μνήμη θα καταλήξουμε σαν γραφιάδες που κρατάνε απλώς τα πρακτικά στη βουλή. Και αν αφεθούμε στη Φαντασία, κινδυνεύει ο διάλογος να γίνει  Σουρεαλιστικό Ποίημα, Αυτόματη Γραφή.

(4) Μ α θ η μ α τ ι κ ό ς με την αρχαία έννοια, μαθητικός, ο διάλογος που σου μαθαίνει καινούρια πράγματα, νέες πληροφορίες και ιδέες. Όταν τελειώσει να πεις, έστω μάθαμε και κάτι.

Μια παρένθεση και συνεχίζουμε. Ως Ιδανικό, Πρότυπο, αναγκαστικά έρχεται στο μυαλό, ο Σωκρατικός Διάλογος αλλά δεν μπορεί να είναι Ιδανικός για τον ίδιο λόγο που η Φυσική δεν περιορίστηκε στον Νεύτωνα. Δεν γίνεται να εγκλωβιστούμε σε ένα πρόσωπο, καλώς ή κακώς, στυλιζαρισμένο από τον Υποκειμενισμό του Πλάτωνα, την Αγάπη του Μαθητή προς το Δάσκαλο. Φυσικά πάντα θα είναι ένα σημείο αναφοράς και έμπνευσης. Άλλωστε ο Σωκράτης, άνετα θα μπορούσε να ονομαστεί και Πατέρας του Διαλόγου. Αλλά θέλει προσοχή αυτό να είναι μια αφορμή για Δημιουργία και όχι Θαυμαστική Μίμηση.

Ξανά πίσω. Γιατί "Μαθηματικός" στην Επικεφαλίδα;;

1. Στην Τέχνη της Διαφήμισης, το πιό δύσκολο είναι να διαφημίσεις το δυσφημούμενο με την ίδια έννοια που για ένα δικηγόρο, η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να υπερασπίσει σε δύσκολη υπόθεση τον κατηγορούμενο. Και τα ίδια τα Μαθηματικά είναι σε φάση Απολογίας, ψάχνονται οι θεράποντες της επιστήμης για ποιάν αιτίαν έχουμε κακό όνομα στην πιάτσα της μαθητιώσας νεολαίας? :-). Και αυτός είναι ένας από τους λόγους που παρακολουθώ το blog Μαθηματικα + Λογοτεχνία.

2. Το "Μαθηματικά σημαίνει Μαθαίνω" δεν είναι απλώς όμως ένα διαφημιστικό σύνθημα. Και εδώ περνάμε στα πιό σοβαρά που χτυπάνε Καμπάνα Συναγερμού. Αν για τους Αρχαίους Μαθηματικά σημαίνει Μάθηση, Περιέργεια, η βάση όλων των Επιστημών (δεν είναι τυχαίο  που τα αρχαία γράμματα συμβολίζουν και αριθμούς) και σε μας είναι μία Εξειδικευμένη, Μοναχική, Αραχνιασμένη, Εκπαιδευτική Ώρα. Αν για τους Αρχαίους Μουσική (μια μαθηματική επιστήμη) σημαίνει Μούσες και Παιδεία, γιαυτό και η λέξη Άμουσος και σε μας μία Εκπαιδευτική Ώρα, η Χαρά του Παιδιού, όπως λέγαμε στο σχολείο, να περάσει η ώρα. Αν για τους Αρχαίους, Σοφός σημαίνει και τον Ξυλουργό που φτιάχνει ένα Πλοίο και σε μας, ο Διανοούμενος, ο λεγόμενος Πνευματικός Κόσμος που δεν έχει και πολύ επαφή με την Πρακτική Καθημερινότητα. Αν ισχύουν όλα αυτά τα παραπάνω, δείχνουν, και το Βάθος του Χάσματος των Αρχαίων και Νέων Ελλήνων, και την Αποχαύνωση της Καθωσπρέπει Απολίτικης Εξειδίκευσης. Εκεί καταλήγουμε, ένας εξειδικευμένος μαθητής θα γίνει αργότερα ένας πολίτης χωρίς άποψη και ενδιαφέρον για διάλογο.

3. Επειδή το παραπάνω θύμισε και σχολική έκθεση Ιδεών, μια απορία να πώ. Έχουμε ακούσει διαφόρους να διδάσκουν αυτό το μάθημα στο ελλαδικό σχολείο, από θεολόγους μέχρι αγγλικούδες ή εικαστικούς που λέει ο λόγος. Και τί να κάνει ο διευθυντής αν του λείπουν ειδικότητες θέλω να πω, προσπαθεί να βρει στο παραπλήσιο.....Ένας Μαθηματικός λοιπόν δε θα μπορούσε να διδάξει Έκθεση?..έστω πειραματικά...δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα...

4. Σε μια φάση στο φροντιστήριο λέω : μα δεν είναι βαρετό, να υπαγορεύει την Έκθεση Ιδεών, η καθηγήτρια και μεις να ακούμε ή να αντιγράφουμε;;;; Ξεκίνα εσύ προφορικά λέω σε ένα συμμαθητή μου και αν κολλήσεις, συνεχίζει κάποιος άλλος...χαχα...τί μας λες...."θα χάσουν μαθητές και καθηγητές τους διακριτούς ρόλους τους". Γενικότερα το γιατί δεν γίνεται η Έκθεση ένα Προφορικό Μάθημα είναι ιδέα παρμένη από τον ίδιο τον Προφορικό Σωκράτη , που δεν άφησε δικό του γραπτό πίσω του.

5. Και θα κλείσω με την πρώτη ιδιότητα, την Απρόσωπη. Ξεκινά κι αυτή από το Λύκειο, ονόμαζα τον Ποιοτικό Διάλογο, Απρόσωπο(+), και τον διάλογο, καλή ώρα της βουλής και της τιβής, ως Εμπρόσωπο(-). Και αφορά ειδικότερα εμάς τους θερμοκέφαλους Νέους Έλληνες. Μπαίνει μέσα και το Υποκειμενικό, πριν καν ξεκινήσει η κουβέντα και στην πορεία προστίθενται ψυχρές προστριβές ή θερμές αγκαλιές, ένας φαύλος κύκλος. Βέβαια ο απλός κόσμος ξέρει τί κάνει, κρατάει και τις άμυνες του στην Αχαλίνωτη Σκέψη :-). Αν το φτάσεις στο άλλο άκρο, ιδίως στον εσωτερικό διάλογο, θα ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου και όποιος αντέχει Αντικειμενικές Αλήθειες και Αμφίσημους Λόγους στην Αποδόμηση του Εγώ και της Κοινωνίας. Το Ιδανικό,το Τέλειο, δεν είναι και Ανθρώπινο αλλά όπως λέω και στην εισαγωγή, ας το 'χουμε για πυξίδα, κι ας μην είμαστε τέλειοι. Εν τέλει στην κρίση των Συνομιλητών είναι πόσο "Μαθηματικό Διάλογο" αντέχουν, γιατί και αυτός αν και ιδανικός για Ε ρ ε υ ν η τ έ ς είναι μέρος μόνο του γενικότερου Ανθρώπινου Διαλόγου.

Ναι στο Ναι + Ναι στο Όχι = Πιάσ' τη Λύση στην Απόχη

  ......Δύσκολο το ταξίδι τούτο, γιατί αναγκαστικά ξεφεύγει από τη γαλήνια περιοχή της λεύτερης, ανεύθυνης ωραιότητας κι αναταράζει αιματερές σύγχρονες έννοιες.

  Θες δε θες, αντικρύζοντας χοχλακιστά, ακαταστάλαχτα ακόμα πάθη, θα φανερώσεις τη γνώμη σου...και η γνώμη σου αυτή, όποια και να 'ναι, θα εξαγριώσει τους αντίθετους. Κι αν προσπαθήσεις, δημιουργώντας με αφιλοκέρδεια και μόχτο μεγάλη απόσταση καιρού και τόπου, να δεις και να κρίνεις, τότε πια θα σου ριχτούν μανιασμένα και τα δύο αντίθετα στρατόπεδα.

  Γιατί να βλέπεις και να κρίνεις με ψυχική και πνευματική ανεξαρτησία τα ξεκαπίστρωτα σύγχρονα πάθη θεωρείται θανάσιμο αμάρτημα κι από τις δύο παράταξες που αποτελούν τη συμπαγή απλοϊκή και βελάζουσα μάζα του σκεπτόμενου όχλου. Το ΝΑΙ και το ΟΧΙ είναι για αυτούς οι δυο μονάχα επιτρεπόμενες, επιβαλλόμενες απάντησες. Το άσπρο ή το μαύρο. Ανάμεσα σε αυτά τα δύο ακρότατα όρια, που χρέος έχουν να τα κατέχουν μονάχα οι μαχόμενοι άνθρωποι της ενέργειας, δεν επιτρέπουν καμιά συνθετική συνθετική προσπάθεια στο στοχαζόμενο ελεύτερον άνθρωπο.

  Να κοιτάζεις με αθόλωτο μάτι -αθόλωτο κι από το μίσος κι από την αγάπη- τη σημερινή παγκόσμια πραγματικότητα, να ομολογείς τις αρετές και συνάμα την ατιμία, το φως και το σκοτάδι, που αποτελούν εδώ στη Γη το κάθε ζωντανό, είτε άνθρωπος είναι είτε ιδέα, να 'σαι με μια λέξη ελεύτερος καταντάει ολοένα και πιό επικίνδυνος πνεματικός άθλος. Και πολύ σκόπιμα. Στη σημερινή κρίσιμη ιστορική στιγμή, όπου οι δυό κόσμοι πάνοπλοι συγκρούουνται με τόση μοιραία αναγκαιότητα, το να φλωροζυγιάζεις με το νου θεωρείται ύποπτο κι επικίντυνο. Δεν είναι τώρα στιγμή άδολου λογισμού και επισκόπησης. Ο νους είναι υποχρεωμένος, από ιστορική πίεση, για μερικές γενιές ακόμα, να ξεχάσει την ανεξάρτητη θεωρητική του λειτουργία και να στρατολογηθεί κι αυτός υπηρέτης στην πιό άμεση κι επιταχτική ανάγκη...να προπαγαντίζει ένα από τα δυό μεγάλα συνθήματα και να ετοιμάζει- εφευρίσκοντας όπλα φονικά και θανατηφόρα αέρια- τα μέσα να εξοντωθεί ο αντίμαχος και συνάνθρωπος............Χιλιάδες Νέοι, και στα δύο στρατόπεδα, κάθε δεφτερόλεπτο, παίζουν με ένθεη μανία τη Νιότη τους......  Αγών Μέγας και Έσχατος και Μέγιστος ταις Ψυχαίς Πρόκειται    (Αίγινα - Καλοκαίρι, 1940)

1. "Ναι στο Ναι και Ναι στο Όχι'' (1984) είναι ο τίτλος του δίσκου, που περιλαμβάνει το ''Αχ Ελλάδα, Σ' Αγαπώ" από το Μανώλη Ρασούλη και τη Βάσω Αλαγιάννη. Αφιερωμένος στον πρόσφατο θάνατο του Λοΐζου (1982)

2. Το Απόσπασμα από τον Πρόλογο του "Ταξιδεύοντας Αγγλία" του Νίκου Καζαντζάκη. Ποιοί  να είναι οι δυό Αντίπαλοι Κόσμοι?.....Καλοκαίρι του '40, τότε μάχονταν ο Καπιταλισμός (Γαλλία*-Αγγλία) και ο Φασισμός (Γερμανία-Ιταλία). Η Σοβιετική Ένωση μπήκε στον πόλεμο το επόμενο καλοκαίρι. Όμως Ιδεολογικά, στο χώρο της Ευρωπαϊκής Διανόησης, τα δύο στρατόπεδα, έτσι όπως τα έζησε ο Καζαντζάκης ήταν  κυρίως ο Κομμουνισμός και ο Φασισμός. 

3. Αυτό το κείμενο (συνολικά 6,5 σελίδες) δεν αφορά μόνο το '40 αλλά όλο το Μεσοπόλεμο. Όποιος έπαιρνε θέση στο ενδιάμεσο ή αναγνώριζε δίκιο και στους δυό, βρισκόταν αυτόματα στο περιθώριο. Και καθοριστικό ρόλο στο φανατισμό και την πόλωση παίζουν οι Εύπιστοι Νέοι, οι λεγόμενες Νεολαίες του Μεσοπολέμου. Μεγάλη εποχή, ποτέ ο ηρωισμός, η περιφρόνηση του θανάτου, η σπάταλη θυσία της ζωής δεν έφτασαν ένα τόσο υψηλό κι ομαδικό παραλήρημα. Χιλιάδες Νέοι, και στα δύο στρατόπεδα, κάθε δεφτερόλεπτο, παίζουν με ένθεη μανία τη Νιότη τους...Αν έκανα ένα πολιτικό αφιέρωμα στο Μεσοπόλεμο οπωσδήποτε θα χρησιμοποιούσα κομμάτια απ' αυτή την εισαγωγή. 

4. Αυτή πάντως είναι η πρώτη ανάγνωση του προλόγου για τα δύο άκρα. Βαθύτερα βλέπω οτι δεν είναι απλώς μια περιγραφή του τότε κλίματος αλλά μία Απολογία....Μα για την Αγγλία γράφεις;; σαν να ακούει  μια ρωμέηκη φωνή...εσύ ο θερμός, αντι-καπιταλιστής ποιητής;;...Και επειδή πάντα στα ταξίδια του δεν περιγράφει απλως σαν παρατηρητής αλλά ταυτίζεται με το περιβάλλον και τους ανθρώπους...λέει, Αγάπησα τον λαόν αυτόν, θάμασα τις θεμελιακές για τον άνθρωπο αρετές του...την υπερηφάνια, την αξιοπρέπεια, το πείσμα, την αντοχή, την πειθαρχία. Λίγα λόγια, πολλά έργα, ανθρωπιά μεγάλη....

5. Σου λέω μια λέξη π.χ. Ελλάδα...πές μου το αντίθετο...Αγγλία μου 'ρχεται με πρώτη σκέψη. Και ο ίδιος ο Καζαντζάκης και η Ελλάδα αντιπαρατίθενται με την Αγγλία σε αυτό το βιβλίο. Μάλιστα  εκεί που λέει Δύσκολο το ταξίδι τούτο, γιατί αναγκαστικά ξεφεύγει από τη γαλήνια περιοχή της λεύτερης, ανεύθυνης ωραιότητας....για μένα συμβολίζει το Βασίλειον της Ελλάδος :-)..γενικά είμαστε ευθυνόφοβοι ως λαός αλλά και το σύνταγμα τότε ανέφερε τον βασιλιά μας ως ανεύθυνο. Και επειδή ακριβώς  εμπνέομαι από αντιθέσεις, το συγκεκριμένο βιβλίο είναι απ' τα αγαπημένα  μου εξ ορισμού, τίτλου και μόνο. Όποιος έχει 14 λεπτά χρόνο, ας δει το ομότιτλο video της Ειρήνη Μαραγκόζη - Λουκά Καβακόπουλου.

6. Έχει επίγνωση όμως ο γραφιάς. Για ένα άνθρωπο της ενέργειας, της δράσης δεν επιτρέπονται οι ενδοιασμοί και οι φιλοσοφίες. Αφήστε όμως λέει το στοχαστή να κάνει μια συνθετική προσπάθεια. Όλη ανάρτηση είναι αφιερωμένη στα Διλήμματα, τα οποία πολλά τα θεωρώ ψεύτικα, φαινομενικά διλήμματα και προσπαθώ να μην διαλέξω μονομερώς κι αν το κάνω πάντα έχω μια τύψη μέσα μου ότι κάπου είχε ένα δίκιο, μια δική της αλήθεια η άλλη πλευρά.

7.Και πάμε τώρα σε δυό παραδείγματα....Από τη Byzantine Erotica No2...«Εν μέρει εθνικός, κι εν μέρει χριστιανίζων». Τη μιάν έτσι, την άλλη γιουβέτσι....Απαντήστε Κύριε Καβάφη. Είστε υπέρ ή κατά; Έστω απαντήστε μ' ένα ναι ή μ' ένα όχι! χαχα. Ας περιμένουν στην ελάσσονα αράδα η γερασμένες-στρατευμένες...μπρόκες. «Πετάχθηκε ευθύς ένα παιδί ζωηρό, φανατικό για γράμματα, και φώναξε» ..Η Τέχνη μας Εξαπατά! :-) δεν απαντά καθαρά!... ο ηθοποιός που μας γράφει για να μας διασκεδάσει, έχει το νόημα χάσει! :-)

8. Απόφαση λέγεται το ποίημα που μας καρφώνει το πιστόλι στον κρόταφο. Και μπορεί στο παραπάνω θεατρικό το δίλημμα να είναι.....Ελληνιστής ή Ορθόδοξος είσαι κύριε Καβάφη;;..όμως άνετα θα μπορούσε το ''Απαντήστε μ' ένα ναι ή μ' ένα όχι, άσε τα ινδικά και τις φιλοσοφίες, Δεξιά ή Αριστερά, Καπιταλισμός  ή Κομμουνισμός?... να το απευθύνει πειραχτικά ο στρατευμένος Αναγνωστάκης στο Ρασούλη το 1984 και ο στιχουργός να απαντά με το πρώτο κείμενο του Καζαντζάκη που εκφράζει άνετα και τον Ψυχρό Πόλεμο..προσθέτοντας....Καλές οι Ηπά και η Ρωσία μα έχω το Δράμα μου κι Εγώ....στο Ζάππειο ένα Σπερνό....και ο ποιητής θα κλεινε την κουβέντα με πατ, ισοπαλία...δεν έχει τέλος αυτή η παρτίδα...δεν είναι τούτο σύντεκνε εκ μέρους σου Fair Play!...:-)

9. Και το δεύτερο παράδειγμα από Μαθηματικά + Λογοτεχνία....Με ένα Ναι ή με ένα Όχι, Απαντήστε μου! Είναι τα Μαθηματικά για Όλους;;..

10.Αν πας πίσω και στα 3 θέματα, όλα διαπλέκουν ή κρύβουν  πίσω τους αμφίσημα στερεότυπα  ή μη διλήμματα......

Ανατολή -Δύση

Συναίσθημα - Ορθολογισμός

Ελιτισμός - Εκλαΐκευση

Νέοι -Γέροι

Απόφαση - Σύνθεση

Επιφάνεια - Βάθος

Αντάρτες - Στρατόπεδα 

....Και στην τελική αυτό που οφείλει κάθε στοχαστής, δεν είναι το εύκολο στα χείλη "Ναι ή Όχι" αλλά η Αιτία να ανθίσει και το Πώς θα φτάσουμε σε λύση :-)

 Υ.Γ.

Από Wikipedia Dilemma


1.to be on the horns of a dilemma


το πιό εκφραστικό από όλα


Κάθομαι στα Κέρατα του Διλήμματος


επίσης


2. between Scylla and Charybdis
3. between a rock and a hard place
4. to have the wolf by the ear
5. to have a tiger by the tail
6. between the devil and the deep blue sea
7. out of the frying pan and into the fire
8. Hobson's choice
9. Sophie's choice
10 Morton's fork
11. Buridan's ass




Μα γιατί να ἐχουν οι Εγγλέζοι
τόσες πολλές εκφράσεις για
το Δίλημμα, μήπως σκέφτονται,
το μυαλό τους αντέχει
περισσότερες σπαζοκεφαλιές από εμάς?

ή μπορεί να έχουμε και εμείς
αλλά βαριόμαστε,
επέχουμε-απέχουμε...να τις
ανθολογήσουμε...ή

και να φτιάξουμε καινούριες? :)

Εσωτερικός Διάλογος Ορθολογισμού

..Εσκεμμένος Δίπολος τίτλος για να δώσουμε ένα χαστούκι προσγείωσης στον Στιλάτο Ελιτ-Απόκρυφο Εσωτερισμό με αφορμή τον Εσωτερικό Διάλογο που πάτησα στο google...λένε πως ένας εσωτεριστής δεν είναι πρακτικός, ωφελιμιστής και ένας ορθολογιστής δεν τρέφει εσωτερικές αυταπάτες αναζήτησης....

Πριν μπούμε στην ουσία θα συνδέσω αντιθετικά τον Εσωτερικό Διάλογο πάνω στο Διάλογο με τον άλλο, ότι κάνεις δηλαδή ένα εσωτερικό φανταστικό διάλογο τη στιγμή της συζήτησης με το συνομιλητή (εννοείται η γραπτή ομιλία, καλή ώρα, είναι πιό βολική :-)...όπως ένας σκακιστής σκέφτεται τις επόμενες κινήσεις όχι μόνο τις δικές του αλλά κυρίως του άλλου παίκτη. Το να προσπαθείς να βρεις μέσα σου, του άλλου τις απαντήσεις είναι μια άσκηση που από τη μιά σε δοκιμάζει στο κατά πόσο γνωρίζεις το φίλο-συνομιλητή και από την άλλη πολύ χρήσιμη για τους συντονιστές μιας συζήτησης, δημοσιογράφους, δασκάλους, να μαντέψουν τυχόν κατηφοριές σε αδιέξοδα και να στρέψουν τη ροή σε εναλλακτικά μονοπάτια.

Και από αυτή την παρένθεση πάμε στη ουσία...Μα με τον εαυτό σου μιλάς;;..Σού στριψε;;..χαχα..και εδώ θα κολλήσω για αντίθεση..μια ανάμνηση απ΄το πανεπιστήμιο...επειδή πάντα είχα την τάση να μιλάω με ανθρώπους διαφορετικούς μεταξύ τους, μου λέει ένας...Μα με τον τάδε μιλάς;;..Δλδ για την κατεστημένη ηθική το σωστό είναι να μη μιλάς με τον εαυτό σου αλλά ούτε με ανθρώπους έξω από το κουτί το ιδεολογικό, πολιτικό κτλ που έχουμε ή μας έχουν βάλει.

Και βγαίνοντας απ' το κουτάκι, η ανάρτηση έχει και σκοπό να απενεχοποιήσει ανθρώπους που μιλάν με τον εαυτό τους είτε φωναχτά είτε σιωπηλά. Ένας εσωτερικός διάλογος μπορεί να είναι εξίσου ποιοτικός ή αναγκαίος με τον εξωτερικό. Το τέλος θα το δείξει....Ο δεύτερος αντιμετωπίζει δυό κινδύνους, την κολακεία με τις ευχές από τη μιά και από την άλλη την προσωπική  ad hominem επιθετικότητα με κάθε είδους αρνητικά συναισθήματα...για να το πούμε λακωνικά τη γλυκιά θερμότητα + την απότομη ψυχρότητα. Ο εσωτερικός τα αποφεύγει και τα δύο αλλά ενέχει τον κίνδυνο να χαθείς στον κόσμο σου που λενε σε ένα ανακυκλούμενο ναρκισσισμό με διαφόρων ειδών διαταραχές και διχοτομήσεις.

Όμως το παραπάνω μάλλον Εσωτερικό Μονόλογο θα το λεγα μεταμφιεσμένο σε Διάλογο. Για μένα ο τίτλος σημαίνει ότι ναι μεν αποστασιοποιείσαι, μπαίνεις στα βαθιά αλλά πάντα υπάρχει μια φωνή αμφισβήτησης σε αυτό που κάνεις. Είναι η Αυτοπαρατήρηση. Όταν ήμουν στην αρχή της Εφηβείας σε κάποια φάση διαπιστώνω ότι δεν υπάρχουν φίλοι, όχι για να περάσουμε καλά όπως μπορεί να φαντάζεται μια μαμά αλλά για να συνομιλήσουμε πάνω σε κοινά ερωτήματα. Οπότε λέω, πάμε αναγκαστικά σε εσωτερική διχοτόμηση, θα με κάνω φίλο, θα μιλώ με τον εαυτό μου αλλά πρόσεχε με λέω :-) ...όταν φτάσεις στο τέλος της πορείας, όταν βρεις αυτό που ψάχνεις, φρόντισε να αποσυνδέσεις το καλώδιο της εσωτερικής συσκευής...το 'πα και λίγο θεατρικά...σαν να ζούσα όνειρο μέσα σε όνειρο όπως στη συσκευή του Inception, όσοι το 'δατε..όπως ακριβώς επιβίωσαν οι φυλακισμένοι σε απομόνωση...φτιάχνοντας φανταστικούς κόσμους, διαλόγους και σενάρια...και σε μια εποχή λαμπερής μοναξιάς...ανάμεσα στον κόσμο... έχει μια αξία να μιλήσεις ανοιχτά για αυτά...

Και αν με ρωτούσαν να πω με μία λέξη τί σημαίνει για μένα Εσωτερικός Διάλογος θα λεγα Μυθιστόρημα, Σενάριο και Θεατρικός Διάλογος. Εδώ κολλάει το ''Γράφω, γιατί θα μου στρίψει" που λέγεται συχνά σε συνεντεύξεις συγγραφέων. Ο Εγκέφαλος δεν μπορεί να τα κρατά μέσα του για πάντα, υπάρχει κάποιο όριο στην εσωστρέφεια και την απομόνωση. Γιαυτό και Φύσει κοινωνικό ον ο άνθρωπος. Ρίχτο έξω και είσαι μέσα, που λεγε ο Ρασούλης. Και εδώ, δεν είναι απλώς ένας νταλκάς αλλά χιλιάδες εικόνες, σκέψεις, ιδέες που αναζητούν μια φόρμα επικοινωνίας.  Έχουμε έτσι μια άλλη οπτική να βλέπεις τα βιβλία και τα έργα τέχνης ως Προϊόντα Εσωτερικού Διαλόγου. Ίσως κουραστικό για το μέσο θεατή που θελει απλώς να περάσει την ώρα του αλλά χρήσιμο για κριτικούς ή διασκευαστές, να προσπαθείς να μπεις στο γιατί και τον τρόπο που "επινόησε" το έργο ο δημιουργός. Και την Κριτική πάντως και τη Διασκευή, τη βλέπω, ως Διάλογο.

Και στην αντίπερα αφηρημένων όχθη από εκεί που είναι οι συγγραφείς, στοχαστές, δημιουργοί, επιστήμονες, βρίσκονται οι άνθρωποι της Θρησκείας-Φιλοσοφίας. Επειδή υπάρχει ένα life-style στην ατμόσφαιρα από Αρχαίους, Ινδούς και Νεοσοφούς χαχα.... Το πέρασμα στον κόσμο των αοράτων ανοίγει, αφού μάθουμε να σταματάμε τον εσωτερικό μας διάλογο.... Ο εσωτερικός διάλογος θεωρείται επικίνδυνος γιατί ανοίγει πύλες, όπου μπορούν να διεισδύσουν κάθε είδους αρνητικές οντότητες, παρουσίες, βαμπίρ χαχα ούτε να σταματήσω να σκέφτομαι θέλω, ούτε να γίνω αόρατος, ούτε φοβάμαι τα βαμπίρ...όλα αυτά είναι συνήθως μεταγενέστερες αντιγραφές στη ζωή του Έλληνα..Δλδ πολύ θα θελα να γνωρίσω παιδί που έχει εκπαιδευτεί σε μικρή ηλικία από "ψωνισμένο"  γονιό σε εσωτερικό δρόμο. Δεν τον έχουμε ζήσει και νιώσει το "Σωκράτη" ή τον "Πυθαγόρα". Το μόνο βίωμα εσωτερικότητας που έχει η ελληνική κοινωνία είναι τα παιδιά που έχουν μεγαλώσει σε αυστηρές χριστιανικές οικογένειες. Εκεί παλεύουν με τους λογισμούς, τις κακές σκέψεις για να κρατήσουν μια σταθερή πορεία σε αυτο που πιστεύουν. Και ανεξάρτητα από πίστη και προσωπικές συν ή αντι-πάθειες, αυτό που θέλω να τονίσω οτι αυτός ο εσωτερικός διάλογος και η άσκηση από μικρή ηλικία ατσαλώνουν ένα διαφορετικό χαρακτήρα. Και η διαφορά με τους προηγούμενους είναι οτι το κάνουν για μια άλλη ζωή, όχι για να κερδίσουν κάτι σε αυτήν. Το  κατά πόσο τώρα ενδιαφέρεται για την πνευματικότητα η Θρησκεία στην Ελλάδα είναι μεγάλη συζήτηση και θα την πιάσουμε άλλη φορά.

Κλείνοντας, καλό να μιλάς με τα μέσα σου αλλά χρειάζεσαι και τεχνικές να κρατήσεις ισορροπίες. Είπα πριν, ρίχτο έξω και είσαι μέσα, να γίνεις εξωστρεφής, να γράψεις αλλά αυτό ενδεχομένως να έχει και παρενέργειες αν δε μπορείς να κουμαντάρεις εύκολα την κοινωνική ή μη αποδοχή, τον εξωτερικό διάλογο. Πιο δραστικές λύσεις είναι ο Αυτοσαρκασμός, η Γυμναστική, η Χειρωνακτική Εργασία, η Επαφή με τον Απλό Καθημερινό Λαϊκό Άνθρωπο αλλά και με Παρόμοιους Αφηρημένους που ψάχνονται, δεν αποδέχονται άκριτα το Εγώ και τη Συμπεριφορά τους.

Να Συμφωνείς, Ανθρώπινο /////\\\\\ Να Διαφωνείς, θεϊκό

..Με αφορμή τα Πράσινα Μάτια της Κατερίνας :-), θα κάνω τρεις αναρτήσεις για τον Διάλογο, μια που στις πανελλήνιες για αυτόν γράψαμε και περάσαμε..:-)..

1. Ο τίτλος πονηρός, αμφίσημος :-)... να συμφωνείς, λέει, ανθρώπινο, μια κατώτερη αδυναμία, ένας συμβιβασμός, μια κολακεία στην Ανώτερη Εξουσία...να διαφωνείς, θεϊκό, δείγμα ασυμβίβαστου Θάρρους, Ηγεσίας αλλά και Μοναχικής Πορείας...

Η Βάση της Κριτικής Σκέψης είναι το Όχι (Ρένος Αποστολίδης)

...Ο άνθρωπος είναι ον φύσει κοινωνικό και πολιτικό. Αυτός που μπορεί να ζήσει μακριά απ’ τις ανθρώπινες κοινωνίες είναι είτε θηρίο είτε θεός....(Αριστοτέλης)

2. Η δεύτερη όμως ανάγνωση (γιαυτό και ανάποδα τα πρώτα γράμματα, Ανθρώπινο, θεϊκό) σημαίνει να διαφωνείς είναι αλαζονικό, εγωιστικό...ένα κείμενο που έψαξα από την Κατερίνα μα δε βρήκα έλεγε αν θυμάμαι καλά ότι  κίνητρο στο διάλογο και την αναζήτηση είναι να επιβληθούμε στον άλλο...η Αυτο-Επιβεβαίωση της "Αρσενικής" Επιθετικής Πλεύρας του Εαυτού μας, για να το πούμε σχηματικά...την είδε Θεός ή μας το παίζει Θεός, που λένε...Ανθρώπινο εδώ είναι η Μοναξιά που επικοινωνεί, ξαναπροσπαθεί, ρίχνει κάτω το εγώ της και ακούει τον άλλο και ακόμα και αν δεν καταλαβαίνει απόλυτα τον συνομιλητή, προσπαθεί ανεκτικά να μη βγάζει γρήγορα συμπεράσματα, παραβλέποντας στην ουσία Συναισθήματα (κυρίως Φόβου για το Άγνωστο) που τυχόν μας Εξαπατήσουν στην αναζήτηση της Καθαρής Σκέψης.

Τώρα από τα παραπάνω τί ισχύουν στους διαλόγους που βιώνουμε καθημερινά, αυτό το αφήνουμε στην κρίση του παρατηρητή. Μπορεί π.χ.  να εμφανιστούν και οι δύο οπτικές σε ένα διάλογο αλλά πάντα το Τέλος είναι που θα κρίνει την αξία της Συ-Ζήτησης, ποτέ η Αρχή, κι ας λέν η αρχή ήμισυ του παντός, εδώ δεν ωφελεί, ο διάλογος χρειάζεται υπομονή, πιθανόν και διαστήματα Σιωπής για βαθύτερη κατανόηση.

Και μια που είπαμε Σιωπή, περνάμε τώρα ουσιαστικά στον Εσωτερικό Διάλογο, που γίνεται μέσα μας, στους Αφηρημένους, τους Εικαστικούς :-) εν προκειμένω, αφού από κεί έχει προκύψει και ο τίτλος.

"To err is human, to juxtapose is art" . Οπ, Dodo, να και η μινιατούρα κάνει εσωτερικό διάλογο...

Η Μαύρη, Σκοτεινή, Μοναχική πλευρά του Εγώ μας με τη Κοκκινωπή, Ανοιχτή Ματιά προς τον Έξω Κόσμο :-)..ας πούμε...και το τσιτάτο λέει....Να κάνεις λάθη ανθρώπινο, να αντιπαραθέτεις κάνεις τέχνη. Έτσι όμως που έχει φτιαχτεί η δίπολη πρόταση το βαθύτερο νόημα είναι...να τα βλέπεις όλα  ΟΜΟΙΑ  είναι ανθρώπινο, να ξεχωρίζεις, να συγκρίνεις είναι Τέχνη. Και αυτό ζητά μια κοινωνία απ'τους Αφηρημένους, Καλλιτέχνες, Στοχαστές ή Επιστήμονες, είναι να δουν λεπτομέρειες, να κάνουν συγκρίσεις, αντιθέσεις που ο μέσος καθημερινός άνθρωπος δεν έχει το χρόνο να αφιερώσει.

 Και παίρνω πάσα από την αφηρημάδα που μας δέρνει :-) και παραθέτω από την προηγούμενη ανάρτηση, του J, το στιχάκι.

Jaysleeping for ever after
Jaywalking just once in Jerusalem.:(

Now..Rest in Jesus and peace 

mister shy geeky jeek.

Κοιμάσαι τώρα σαν πουλάκι για πάντα

αφού διάβηκες αφηρημένο μια στιγμή 

δρόμο της Ιερουσαλήμ.

Αναπαύσου εν Ειρήνη Κύριε 

Ντροπαλέ Νοήμων Θησαυρέ :-)

Και κλείνω με τη σύγκριση Juxtaposition και Αντιπαράθεση. Η κακόηχη Λατινικούρα βγάζει μια ουδετερότητα (juxta - πλάι)  Η Ελληνικούρα μια επιθετικότητα και επειδή έχει μέσα το "αντί" αλλά κυρίως στο μυαλό του Έλληνα, με βάση όσα έχει ζήσει από μικρός στην οικογένεια, στα σχολεία, στην πολιτική κτλ Διάλογος = Καβγάς, Κήρυγμα, Σύγκρουση από δυό Μονολόγους. Δεν έχει συνδεθεί με την Δημιουργικότητα (See Random Juxtaposition , τυχαία αντιπαράθεση δυό φαινομενικά άσχετων αντικειμένων) Και εδώ καταλήγουμε ξανά στην Αφηρημένη Σκέψη, ιδίως στην Έμπνευση. Μα είναι άσχετο θα σου πει η πρώτη ματιά του καθημερινού πρακτικού ανθρώπου και το γνωρίζω ότι μπορεί να γίνει κουραστικό, ενοχλητικό αυτό το περπάτημα στο κενό και για τον ίδιο τον Αφηρημένο και τον Περίγυρο. Γιαυτό λέμε Υπομονή και Ανοχή αφού Άσχετοι και Άγνωστοι είμαστε και οι Ιστολόγοι μεταξύ μας, ιδίως τον πρώτο χρόνο γνωριμίας χαχα..Επένδυση Φιλίας για το Μέλλον χαχα...:-)