«Καιρός να ζήσουμε!» Μόσχα, 1945.

«Το πρωινό ζωγραφίζει με απαλό φως τους τοίχους του αρχαίου Κρεμλίνου», στίχοι από το κεφάτο τραγούδι Μαγιάτικη Μόσχα, Москва майская, του 1937,  https://ru.wikipedia.org/wiki/Москва_майская , που ντύνει μουσικά το έγχρωμο βίντεο (2011) από την αθλητική παρέλαση της 12ης Αυγούστου 1945. Εδώ ολόκληρο με 42 λεπτά https://youtu.be/f8mMZl04wZA. 

Μέσα στην εμμονική ηγετολατρία, ξεπηδούν και κάποιες εικόνες ελευθεριότητας https://youtu.be/t892M-wR3uQ?t=119 https://youtu.be/t892M-wR3uQ?t=47 οριεντάλ χορογραφία https://youtu.be/f8mMZl04wZA?t=1616 ασκήσεις με κοντάρια https://youtu.be/f8mMZl04wZA?t=2009 κυματισμός σωμάτων  https://youtu.be/f8mMZl04wZA?t=2240  και πριν τον πόλεμο το 1939 βίντεο που χορεύουν κεντροασιάτισσες τσιφτετέλι και μαύροι καθιστοί χειροκροτούν  https://youtu.be/xtMSvRuSkTE?t=833

Είναι παρελάσεις φυσικής αγωγής/σωματικής κουλτούρας https://ru.wikipedia.org/wiki/Парад_физкультурников (Физическая культура, Physical culture) με καταγωγή από το κίνημα του αθλητισμού του 19ου αιώνα στον δυτικό κόσμο. Σποραδικά γινόντουσαν στην ΕΣΣΔ από το 1919, και από το 1931 κάθε χρόνο  υπό την αιγίδα τους προγράμματος «έτοιμοι για εργασία και άμυνα της ΕΣΣΔ». Το επανέφερε ο Πούτιν το 2014 για φίτνες, λέει, αλλά τέτοια παρέλαση δεν έγινε ακόμα. https://www.mixanitouxronou.gr/giati-oi-sovietikoi-parelavnoun-imigymnoi-sti-mosxa-to-programma-tou-stalin-pou-ekpaideve-tous-neous-gia-tin-ergasia-kai-ton-polemo-to-epanefere-o-poutin/ Η εκδήλωση του 1945 είχε 25 χιλιάδες αθλητές και κράτησε  4 ώρες και 20 λεπτά https://soviet-art.ru/physical-culture-parades-in-ussr/

Τον μεταπολεμικό και αντιπολεμικό, τώρα, τίτλο, τον βρήκα από το άρθρο Pora jit! (Καιρός να ζήσουμε!) της History Espresso https://www.facebook.com/historyespresso/posts/165507534283518/  σύνθημα, που έλεγε ο κόσμος με την έλευση της ειρήνης - пора жить (pora zhit), και το βρίσκω και σε βιβλίο του αμερικανού πρέσβη στη Μόσχα Reagan and Gorbachev: How the Cold War Ended By Jack Matlock (2004) https://tinyurl.com/yd7p5trm , και σε άρθρο του Independent (2005) https://www.independent.co.uk/news/world/europe/may-9th-1945-russia-celebrates-the-end-of-the-great-patriotic-war-490033.html

Ο σύντροφος-άρχοντας του λαού φοβόταν μην έχει την τύχη του συμμάχου Τσώρτσιλ, που 5 του Ιούλη είχε την καρέκλα παραδώσει. Συνηθίζεται νικητές λαοί μετά τις μάχες να ζητούν μεταρρυθμίσεις και να καταψηφίζουν τον ηγέτη του πολέμου. Ελεύθερες εκλογές να γινόντουσαν, αποκλείεται, αλλά υπήρχε η σταλινική υποψία εσωτερικού κινήματος υπό τον στρατάρχη Ζούκοφ μέσα σε αυτή την ειρηνόφιλη ατμόσφαιρα του «τώρα, καιρός να ζήσουμε!». (Δεν θα βρεις αυθόρμητες και άτακτες λαϊκές εκδηλώσεις, όπως ένα φιλί σοβιετικού φαντάρου σε νοσοκόμα.) Γιαυτό και μετά τη στρατιωτική παρέλαση υπό βροχή της 24ης Ιουνίου 1945, https://youtu.be/aCWVM5bUZmE , όπου τιμήθηκε έφιππος ο Ζούκοφ, υποβιβάζεται και μετατίθεται το 1946 αρχικά στην Οδησσό, εκεί παθαίνει και έμφραγμα, και μετά στα Ουράλια. Θα επανέλθει στρατάρχης το 1953 με τον θάνατο του Γιόζεφ. Ο μακαρίτης, μάλιστα, το 1947 είχε νομοθετήσει ότι η 9η Μαΐου, μέρα παράδοσης της Γερμανίας στην ΕΣΣΔ, θα είναι εργάσιμη μέρα, και μόλις το 1965 ο Μπρέζνιεφ τη νομοθετεί ως αργία. https://en.wikipedia.org/wiki/Victory_Day_Parades - https://en.wikipedia.org/wiki/Georgy_Zhukov

Αν και του 2012, το βίντεο είναι σε πρώτη πανελλήνια αποκλειστικότητα, βλέπω. Πουλάει, φαίνεται, στην Ελλάδα καλύτερα η μεγαλειώδης βλοσυρή παρέλαση αρμάτων και πυροβόλων των χακοντυμένων αντρών. Σημειωτέον, το 1945 δεν παρέλασε καμμία γυναίκα, αν και συμμετείχαν στον πόλεμο οχτακόσιες χιλιάδες γυναίκες. https://researchrepository.wvu.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=5843&context=etd 

Παραφράζοντας τον Γιόζεφ

«Όποιος κατέχει έδαφος παρελάσεως, επιβάλλει στον λαό και την αισθητική και το μήνυμα». Δεν επιτρέπονται ασύνταχτες διαχυτικότητες. Παρότι νικήσατε, τα κεφάλια μέσα, η καταστολή της εσωτερικής αντίδρασης συνεχίζεται. 

Αν εξαιρεθεί η ρίψη των ναζιστικών σημαιών, δεν υπάρχει αντιφασισμός σε μία ανδροκρατική μιλιταριστική παρέλαση. Δύσκολα θα βρεις φασίστα ασυγκίνητο από μια τέτοια αισθητική, έστω του εχθρού και αντιπάλου.  Με τη βοήθεια των καλλιτεχνών θα γινόταν μια σύνθεση διαφορετική, ώστε να είναι παρέλαση των ειρηνοφόρων και όχι των κομπαστών πολεμιστών. 

Και τέλος, σαρανταπέντε χρόνια είναι ελεύθερο και νόμιμο το ΚΚΕ, και μόνο φέτος, λόγω πανδημίας, παρουσίασε σε ανοιχτό χώρο κάτι που μοιάζει με την αισθητική των αθλητικών παρελάσεων. Και κόσμος εκτός κόμματος εντυπωσιάστηκε, και του άρεσε.   Διάφοροι αθλητικοί σύλλογοι συνεχίζουν τις γυμναστικές επιδείξεις, που στο σχολείο κατάργησε η μεταπολίτευση, και με χαρά πιστεύω, θα συνεργάζονταν για ξαναβρεί το κόμμα τις ρίζες του. Οι καλλιτέχνες, που στήριξη ζητούν, θα δώσουν απάντηση στα όποια εμπόδια στον δρόμο προκύψουν.