ὦ, τέκνα τῆς Μακεδονίας,
δότε ἄρχειν τῷ κρατίστῳ
μαχητῇ τῆς ζωῆς,
ὑπεράνω φυλῆς καὶ θρησκείας!
hey, scions of Alexander the Great,
give leadership to the strongest
fighter in life
above religion and race!
ἡ Στωική Κοινοπολιτεία τοῦ Ζήνωνος ὁραματίζεται
μὴ κατὰ πόλεις καὶ δήμους ἰδίοις δικαίοις μένειν,
ἀλλὰ πάντας ἐν τῇ γῇ συμπολίτας συνέχειν,
ἐν κοινῷ βίῳ κοσμούμενοι,
ὥσπερ ἐν ἀγέλῃ συννόμως συντρεφόμενοι.
Τοῦτο μὲν Ζήνων ἔγραψεν,
Ἀλέξανδρος δὲ ἔπραξεν.
Ζηνωνικῶς, οὖν, καὶ οὐκ ἀριστοτελικῶς ὑπηκόους διῴκησεν.
Οὐ γάρ, ὡς Ἀριστοτέλης συνεβούλευεν αὐτῷ,
τοῖς μὲν Ἕλλησιν ἡγεμονικῶς,
τοῖς δὲ βαρβάροις δεσποτικῶς χρώμενος,
καὶ τῶν μὲν ὡς φίλων καὶ οἰκείων ἐπιμελόμενος,
τοῖς δ´ ὡς δούλοις προσφερόμενος,
(ἄνθρωπος ἐκ φύσεως δοῦλος οὐδείς),
περιττοὺς πολέμους καὶ στάσεις ἀπέφυγεν
θεόθεν ἐρχόμενος διαλλαγῆς συναρμοστὴς
τῶν ἀντιθέσεων συνθέτης γέγονεν,
ἐν τῷ κρατῆρι τῆς ἀγάπης λαοὺς μιγνύων καὶ ἤθη,
πάντας μὲν προστάξας πατρίδα τὴν οἰκουμένην ἡγεῖσθαι,
οἰκογένειαν δὲ τὸ στρατόπεδον,
συγγενεῖς δὲ τοὺς ἀγαθούς, ἐχθροὺς δὲ τοὺς κακούς.
Δι' αἵματος καὶ τέκνων συγκεραννύμενος
κόσμος νέος ἀνέτειλε,
καὶ οὑτωσὶ τὸν Ἀλέξανδρον ἔχουσι
κοσμοπολῖται προπάτορα!
Διασκευή αποσπάσματος από τον
«Περὶ τῆς Ἀλεξάνδρου τύχης ἤ ἀρετής λόγον»
του Πλούταρχου
https://lexilogia.gr/forum/showthread.php?15209-Περί-της-Αλεξάνδρου-τύχης-ή-αρετής-λόγος (gr-eng)
παρομοίως πλαστούργησε οικουμενικό όρκο,
που γνώρισε πνευματική και τουριστική χρήση,
ο Χρήστος Ζαλοκώστας
https://el.wikipedia.org/wiki/Χρήστος_Ζαλοκώστας
στο βιβλίο του
«Μέγας Αλέξανδρος, ο πρόδρομος του Ιησού» (1971)
«Σας εύχομαι, τώρα που τελειώνουν οι πόλεμοι, να ευτυχήσετε με την ειρήνη. Όλοι οι λαοί από εδώ και πέρα να ζήσουν σαν ένας λαός, μονοιασμένοι,
για την κοινή προκοπή.
Θεωρείτε την Οικουμένη πατρίδα σας, με κοινούς τους νόμους,
όπου θα κυβερνούν οι άριστοι ανεξαρτήτως φυλής.
Δεν χωρίζω τους ανθρώπους, όπως κάνουν οι στενοκέφαλοι,
σε Έλληνες και βαρβάρους.
Δεν μ' ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών,
ούτε η ράτσα, που γεννήθηκαν.
Τους καταμερίζω με ένα μόνο κριτήριο, την αρετή.
Για μένα κάθε καλός ξένος είναι Έλληνας,
και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από βάρβαρο.
Αν ποτέ σας παρουσιασθούν διαφορές, δεν θα καταφύγετε ποτέ στα όπλα,
παρά θα τις λύσετε ειρηνικά. Στην ανάγκη θα σταθώ εγώ διαιτητής σας.
Τον Θεό δεν πρέπει να Τον νομίζετε σαν αυταρχικό κυβερνήτη,
αλλά σαν κοινό Πατέρα όλων, ώστε η διαγωγή σας να μοιάζει με τη ζωή,
που κάνουν τ' αδέρφια στην οικογένεια.
Από μέρους μου θα θεωρώ όλους ίσους, λευκούς ή μελαμψούς,
και θα ήθελα να μην είσθε μόνον υπήκοοι της Κοινοπολιτείας μου,
αλλά μέτοχοι, όλοι συνεταίροι. Όσο περνάει από το χέρι μου,
θα προσπαθήσω να συντελεσθούν αυτά που υπόσχομαι.
Τον όρκο που δώσαμε με τη σπονδή απόψε,
κρατήστε τον σαν συμβόλαιο Αγάπης»
Δεύτερη πηγή έμπνευσης ο Στράβων ο Πόντιος
που αναφέρει
τον Ερατοσθένη τον Κυρηναίο
στο τέλος της χαμένης Γεωγραφίας του
να απορρίπτει αυτούς που διαιρούν την ανθρωπότητα
σε Έλληνες και βαρβάρους,
εκείνους που συμβούλευαν τον Αλέξανδρο
να συμπεριφέρεται στους Έλληνες ως φίλος,
και στους αλλοδαπούς ως εχθρός.
Θεωρεί ότι καλύτερο είναι να διακρίνουμε
τον κόσμο σε κακούς και ενάρετους.
Πολλοί από τους Έλληνες υστερούν,
ενώ σε αλλοδαπούς θα βρεις πολιτισμένους
και καλούς ανθρώπους.
Σωστά, ο Αλέξανδρος απέρριψε τις συμβουλές,
και προτίμησε να ευεργετεί
και να αποδέχεται τους καλύτερους,
ανεξαρτήτως καταγωγής.
https://scaife.perseus.org/reader/urn:cts:greekLit:tlg0099.tlg001.perseus-grc2:1.4.9/
ἡ Στωική Κοινοπολιτεία τοῦ Ζήνωνος ὁραματίζεται
μὴ κατὰ πόλεις καὶ δήμους ἰδίοις δικαίοις μένειν,
ἀλλὰ πάντας ἐν τῇ γῇ συμπολίτας συνέχειν,
ἐν κοινῷ βίῳ κοσμούμενοι,
ὥσπερ ἐν ἀγέλῃ συννόμως συντρεφόμενοι.
Τοῦτο μὲν Ζήνων ἔγραψεν,
Ἀλέξανδρος δὲ ἔπραξεν.
Ζηνωνικῶς, οὖν, καὶ οὐκ ἀριστοτελικῶς ὑπηκόους διῴκησεν.
Οὐ γάρ, ὡς Ἀριστοτέλης συνεβούλευεν αὐτῷ,
τοῖς μὲν Ἕλλησιν ἡγεμονικῶς,
τοῖς δὲ βαρβάροις δεσποτικῶς χρώμενος,
καὶ τῶν μὲν ὡς φίλων καὶ οἰκείων ἐπιμελόμενος,
τοῖς δ´ ὡς δούλοις προσφερόμενος,
(ἄνθρωπος ἐκ φύσεως δοῦλος οὐδείς),
περιττοὺς πολέμους καὶ στάσεις ἀπέφυγεν
θεόθεν ἐρχόμενος διαλλαγῆς συναρμοστὴς
τῶν ἀντιθέσεων συνθέτης γέγονεν,
ἐν τῷ κρατῆρι τῆς ἀγάπης λαοὺς μιγνύων καὶ ἤθη,
πάντας μὲν προστάξας πατρίδα τὴν οἰκουμένην ἡγεῖσθαι,
οἰκογένειαν δὲ τὸ στρατόπεδον,
συγγενεῖς δὲ τοὺς ἀγαθούς, ἐχθροὺς δὲ τοὺς κακούς.
Δι' αἵματος καὶ τέκνων συγκεραννύμενος
κόσμος νέος ἀνέτειλε,
καὶ οὑτωσὶ τὸν Ἀλέξανδρον ἔχουσι
κοσμοπολῖται προπάτορα!
Διασκευή αποσπάσματος από τον
«Περὶ τῆς Ἀλεξάνδρου τύχης ἤ ἀρετής λόγον»
του Πλούταρχου
https://lexilogia.gr/forum/showthread.php?15209-Περί-της-Αλεξάνδρου-τύχης-ή-αρετής-λόγος (gr-eng)
παρομοίως πλαστούργησε οικουμενικό όρκο,
που γνώρισε πνευματική και τουριστική χρήση,
ο Χρήστος Ζαλοκώστας
https://el.wikipedia.org/wiki/Χρήστος_Ζαλοκώστας
στο βιβλίο του
«Μέγας Αλέξανδρος, ο πρόδρομος του Ιησού» (1971)
«Σας εύχομαι, τώρα που τελειώνουν οι πόλεμοι, να ευτυχήσετε με την ειρήνη. Όλοι οι λαοί από εδώ και πέρα να ζήσουν σαν ένας λαός, μονοιασμένοι,
για την κοινή προκοπή.
Θεωρείτε την Οικουμένη πατρίδα σας, με κοινούς τους νόμους,
όπου θα κυβερνούν οι άριστοι ανεξαρτήτως φυλής.
Δεν χωρίζω τους ανθρώπους, όπως κάνουν οι στενοκέφαλοι,
σε Έλληνες και βαρβάρους.
Δεν μ' ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών,
ούτε η ράτσα, που γεννήθηκαν.
Τους καταμερίζω με ένα μόνο κριτήριο, την αρετή.
Για μένα κάθε καλός ξένος είναι Έλληνας,
και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από βάρβαρο.
Αν ποτέ σας παρουσιασθούν διαφορές, δεν θα καταφύγετε ποτέ στα όπλα,
παρά θα τις λύσετε ειρηνικά. Στην ανάγκη θα σταθώ εγώ διαιτητής σας.
Τον Θεό δεν πρέπει να Τον νομίζετε σαν αυταρχικό κυβερνήτη,
αλλά σαν κοινό Πατέρα όλων, ώστε η διαγωγή σας να μοιάζει με τη ζωή,
που κάνουν τ' αδέρφια στην οικογένεια.
Από μέρους μου θα θεωρώ όλους ίσους, λευκούς ή μελαμψούς,
και θα ήθελα να μην είσθε μόνον υπήκοοι της Κοινοπολιτείας μου,
αλλά μέτοχοι, όλοι συνεταίροι. Όσο περνάει από το χέρι μου,
θα προσπαθήσω να συντελεσθούν αυτά που υπόσχομαι.
Τον όρκο που δώσαμε με τη σπονδή απόψε,
κρατήστε τον σαν συμβόλαιο Αγάπης»
Δεύτερη πηγή έμπνευσης ο Στράβων ο Πόντιος
που αναφέρει
τον Ερατοσθένη τον Κυρηναίο
στο τέλος της χαμένης Γεωγραφίας του
να απορρίπτει αυτούς που διαιρούν την ανθρωπότητα
σε Έλληνες και βαρβάρους,
εκείνους που συμβούλευαν τον Αλέξανδρο
να συμπεριφέρεται στους Έλληνες ως φίλος,
και στους αλλοδαπούς ως εχθρός.
Θεωρεί ότι καλύτερο είναι να διακρίνουμε
τον κόσμο σε κακούς και ενάρετους.
Πολλοί από τους Έλληνες υστερούν,
ενώ σε αλλοδαπούς θα βρεις πολιτισμένους
και καλούς ανθρώπους.
Σωστά, ο Αλέξανδρος απέρριψε τις συμβουλές,
και προτίμησε να ευεργετεί
και να αποδέχεται τους καλύτερους,
ανεξαρτήτως καταγωγής.
https://scaife.perseus.org/reader/urn:cts:greekLit:tlg0099.tlg001.perseus-grc2:1.4.9/
και σχετικά με τον επιθανάτιο διάλογο του Αλεξάνδρου
ἐρέσθαι μὲν τοὺς ἑταίρους αὐτὸν ὅτῳ τὴν βασιλείαν ἀπολείπει, τὸν δὲ ὑποκρίνασθαι ὅτι τῷ κρατίστῳ· οἱ δέ, προσθεῖναι πρὸς τούτῳ τῷ λόγῳ ὅτι μέγαν ἐπιτάφιον ἀγῶνα ὁρᾷ ἐφ΄ αὑτῷ ἐσόμενον.
όταν τον ρώτησαν οι εταίροι σε ποιον το βασίλειο θα αφήσει,
εκείνος αποκρίθηκε να το πάρει ο καλύτερος·
και πρόσθεσαν στα λόγια του
πως μεγάλη επιτάφια διαμάχη
για αυτό θα γινόταν.
http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGYM-C121/400/2656,10398/
image
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:The_dying_Alexander_receiving_his_soldiers_by_Andre_Castaigne_(1898-1899).jpg
ΥΓ
Υπήρχε περίπτωση το κληρονομικό κατεστημένο
να ανιχνεύσει, και να εκλέξει
τον καλύτερο;;
θα άκουγαν οι στρατηγοί τους φιλοσόφους;;
είχαν οι φιλόσοφοι σχέδιο αξιολόγησης;;
Πόσες είναι οι πιθανότητες
για τον κάθε μικρό Γιάννη
να σταδιοδρομήσει,
και να δημιουργήσει στην Ελλάδα,
που συνηθίζει στην ιστορία της
να μάχεται για συμφέροντα
επί πτωμάτων;;
Και να μην τον δεχτούμε εμείς
ως παράγοντα εθνικής και κοινωνικής ανανέωσης,
και μας τον κλέψει η Αμερική και η Νιγηρία,
πάντα μέσα του θα παραμείνει
η ελληνική σημαία,
να συμβολίζει τον μαχητή της ζωής
στα παιδικά και νεανικά χρόνια
της φτωχής Αθήνας.
Και ίσως μετά από τριάντα χρόνια,
με αφορμή την ιστορία του Γιάννη,
παιδιά άσημης και ταπεινής καταγωγής
να εμπνευστούν κα να καταφέρουν
να αξιοκρατήσουν
την ελλαδική αναξιοκρατία,
που αντιστέκεται με το ρητό:
«δικός μας να 'ναι, κι ας είναι ο χειρότερος»
.jpg){kind=link}
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου