Ήσουν θεά της αγροτιάς σε τρίσκαφτο χωράφι,
στου Ψηλορείτη την ποδιά μας έσπειρες χρυσάφι.
Απάνω στο δρεπάνι σου έστηνες τη σκηνή σου,
κι ερχότανε το σούρουπο κρυφά ο εραστής σου.
Ο Ιασίων, ο γιατρός της γης που εδίδαξές τον
τρόπο να γονιμοποιεί βουνά, χαράκια ανθρώπων χέρσων.
Ο Ιασίων, ο σκαφτιάς που 'σκαβε με λαούτο,
κι εγέννησες για μας, (τσι τράχαλους)
...ένα θεό!...τον Πλούτο.
Και στου λαούτου τον ρυθμό έλεγε παραμύθι
για γέρο που επόθαινε κι άφηνε διαθήκη,
αμπέλι κρυφοθήσαυρο πού 'πρεπε να σκαφτεί
να βρουν οι γιοι φουσκόχερη κι άξια πλερωμή.
Χειμώνα ξελακίζανε, κλαδεύαν τα ανεμπόδια,
Τον Αύγουστο πουλήσανε κι αγόρασαν δυο βόδια,
και κρέμες για τα χέρια τους να φύγουν οι φουσκάλοι,
και χέρσα να φυτέψουνε να θησαυρίσουν πάλι.
Μα ετσά λοής, αν μύθευε η Κρήτη η Δωρία
απούσας της Μινωικής Θαλασσοκρατορίας,
δεν θα 'πρεπε στση κρίσης μας το αειφόρο χάλι,
Δήμητρα κι Ιασίωνας να ερωτευτούνε πάλι;
Να μη ληστεύει η άγνοια τον κόπο του αγρότη,
Θεάς αγάπη με θνητό πλουσόκαρπο να δώσει.
ΥΓ
Δωσὼ ἐμοί γ' ὄνομ' ἐστί: τὸ γὰρ θέτο πότνια μήτηρ.
νῦν αὖτε Κρήτηθεν ἐπ' εὐρέα νῶτα θαλάσσης
ἤλυθον οὐκ ἐθέλουσα, βίῃ δ' ἀέκουσαν ἀνάγκῃ
ἄνδρες ληιστῆρες ἀπήγαγον.
https://el.wikisource.org/wiki/Ομηρικοί Ύμνοι/II. Εις Δημήτραν
στιχ. 122
Δωσώ το όνομά μου είναι: το δωσε η σεβαστή μητέρα μου.
από την Κρήτη ήρθα τώρα εδώ στην Ελευσίνα,
πάνω στην πλατύραχη θάλασσα μη θέλοντας,
αφού με βία πειρατές με κλέψανε.
https://chorus.org.gr/omirikos-ymnos-pros-tin-thea-dimitra/
για τα περαιτέρω στην
Κρητική Μυθολογία, Νίκου Ψιλάκη
-Δήμητρα η Κρήσσα και ο Κρης εραστής της Ιασίων
σελ. 101
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου