...όταν ο Ερντογάν ήλθε στην εξουσία το 2002, το ισλαμικό κίνημα δεν είχε δικούς του διανοουμένους με απήχηση στην τουρκική κοινωνία.
Έτσι, προσέγγισε φιλελεύθερους και αριστερούς, γνωστούς
για τις διαφωνίες τους με το κεμαλικό κατεστημένο...
Διαβάζοντας τα παραπάνω την 29η Ιουλίου
από άρθρο του Αλέξανδρου Μασσαβέτα
με τίτλο «Τουρκία: μαζική φυγή από την χώρα που διώκει την σκέψη»
που έγραψε, αφου άκουσε Τούρκους διανοούμενους
που ζουν εξόριστοι και κρυπτόμενοι
στην Ελλάδα
(έχει ξαναγράψει και το 2018 με τίτλο
Από συνοδοιπόροι, εχθροί: H φιλελεύθερη διανόηση και ο Έρντογαν)
ξαναθυμήθηκα, λοιπόν, αυτό το έξυπνο βιντεάκι
του 2008, που έγινε γνωστό στο ελληνικό ίντερνετ
το 2010, π.χ. στην ανάρτηση του Νίκου Σαραντάκου
με τίτλο «Αν είναι δυτικό, γιατί μου αρέσει;»
και λέω, λες να είναι σε εξορία ή φυλακή ο δημιουργός του;;
ποιος να είναι άραγε;; κάποιος Τούρκος Ζουράρις
που μάχεται ευρωλιγούρηδες, ή ανοιχτόμυαλος
ψηφοφόρος του Κόμματος της Αλλαγής;;
Και όντως ο φιλελεύθερος σκηνοθέτης Σινάν Τσετίν
επιβεβαιώνει το ρεπορτάζ,
ψήφιζε Ακεπέ, πιστεύοντας ότι θα λύσει το κουρδικό
σε μία φιλελεύθερη Τουρκία
Άλλαξε γνώμη, όπως οι περισσότεροι,
με την καταστολή του κινήματος στο Πάρκο Γκεζί το 2013
Μάλιστα, το 2015 δήλωσε ότι θα έπρεπε να αλλάξει
το όνομα της Τουρκίας π.χ. σε Οθωμανία, Οσμανία,
για να περιέχονται όλοι οι λαοί, που την κατοικούν,
και όχι μόνο οι Τούρκοι
εδώ σε βίντεο δίχως υπότιτλους
Δεν θα διαφωνούσε, νομίζω, ο Ρετζέπ, απλώς θα έλεγε,
πως δεν είναι ακόμα η ώρα του.
Ενδιαφέρουσα περίπτωση ο σκηνοθέτης,
και θα άξιζε να υπήρχαν περισσότερες πληροφορίες
στο ελληνικό διαδίκτυο.
Καταλήγοντας, φαίνεται ότι το βίντεο έγινε
σε εποχή ασφαλή για τον δημιουργό του,
θα υπήρχε κίνδυνος πριν το 2002 για κάποιον που ειρωνεύεται
Τούρκους στρατιώτες και την εκπαιδευτική πολιτική του Κεμάλ.
Όπως και τώρα, είναι δύσκολο να σατιρίσει κανείς στην Τουρκία
με ανάλογο βίντεο την αντιγκιουλενική υστερία του Ερντογάν.
Δεν είναι εύκολο η τέχνη να πει τα πράγματα στην ώρα τους.
Παρομοίως, και το Μουσικό Σχίσμα Δύσης-Ανατολής
την εποχή του μεσοπολέμου σε χώρες της περιφέρειας,
είναι εύκολο να το κρίνουμε από την ασφαλή μας απόσταση.
Εμείς ως Έλληνες τι έχουμε να παραβάλουμε
στο βιντεάκι του Σινάν,
θα μπορούσαν οι δηλώσεις του βιολιστή Καβάκου
κατά του ρεμπέτικου να εμπνεύσουν κάτι;;
Εμένα, δεν ήρθε στο μυαλό, ούτε ο Μεταξάς,
ούτε το ΚΚΕ, βλέποντας το ταινιάκι,
αλλά η φαντασία μου πήγε σε ένα παιδί
καταπιεσμένο από γονιό-δάσκαλο σε ωδείο,
όπου είναι απαγορευμένο οποιοδήποτε άκουσμα
πέραν της κλασικής μουσικής.
για κάποια παιδιά δεν σταματά
η λογοκρισία στο μεσοπόλεμο
βιώματα υπάρχουν, δημιουργίες θα γίνουν;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου