Così va chi ha ventura
Έτσι βαδίζει όποιος έχει τύχη
quando chi penso me ne doglio assai
όταν το σκέφτομαι πονάω πολύ
che sempre servo
που πάντα δουλεύω
e non esco de guai
και δεν φεύγω απ' τα βάσανα
Crepa tu in chisso mondo,
Σκάσε εσύ σ' αυτό τον κόσμο
e servi chisso e chillo quanto voi,
και δούλευε για τον ένα και τον άλλο,
όπως κάνετε εσείς
senza ventura gli danni son tuoi
δίχως τύχη τα στραβά είναι δικά σου,
για τις ατυχίες ευθύνεσαι εσύ
quando chi penso me ne doglio assai
όταν το σκέφτομαι πονάω πολύ
che sempre servo
που πάντα δουλεύω
e non esco de guai
και δεν φεύγω απ' τα βάσανα
Crepa tu in chisso mondo,
Σκάσε εσύ σ' αυτό τον κόσμο
e servi chisso e chillo quanto voi,
και δούλευε για τον ένα και τον άλλο,
όπως κάνετε εσείς
senza ventura gli danni son tuoi
δίχως τύχη τα στραβά είναι δικά σου,
για τις ατυχίες ευθύνεσαι εσύ
~~~~~~~
Έτσι η τύχη πορπατεί
σκέφτομαι και πονάω,
που χρόνια κόσμο υπηρετώ
και βάσανα τρυγάω.
Πλάνταξε για τον κόσμο αυτό,
γίνου χίλια κομμάτια,
μα τύχη δύσκολα θα βρεις
σαν έρθουν τα μαντάτα.
~~~~~~~~~
(Ναπολιτάνα γραφή,
βίντεο από τη Γερμανική εκκλησία Αθηνών
με αναγεννησιακά φλάουτα που 'χουνε ράμφος,
flûtes à bec)
__
ποιητής ο Φραγκίσκος Λεονταρίτης, (1518-1572),
ο μοναδικός Έλληνας αναγεννησιακός συνθέτης,
και ο πρώτος μας συνθέτης σε πεντάγραμμο,
με διαφορά τριών περίπου αιώνων από τη επτανησιακή σχολή.
Ο πατέρας του, καθολικός ιερέας Νικόλαος Λεονταρίτης,
καταγόταν από το Λεοντάρι της Μεγαλόπολης,
το 1460 μετά την πτώση του Δεσποτάτου του Μυστρά,
είχε έρθει ο παππούς του πρόσφυγας στην Κρήτη.
Ο Φραγκίσκος ήταν το δεύτερο εξώγαμο τέκνο
του πατρός Νικολάου
με την ορθόδοξη Μαρία Σιμιλινοπούλα.
Πέρασε κάποιο διάστημα
μέχρι να καταφέρει ο πατέρας του
πληρώνοντας για παπική βούλα
να τον νομιμοποιήσει,
και να τον στείλει μαθητή στη Ρώμη,
και αργότερα να γίνει
οργανίστας και ιερέας στον Άγιο Τίτο,
εκεί που εφημέρευε.
Το 1544 κάηκε η εκκλησία,
και ο Φραγκίσκος μεταναστεύει στη Βενετία,
όπου προσλαμβάνεται ως μέλος της χορωδίας
με μισθό 60 δουκάτα τον χρόνο.
Για άγνωστο παράπτωμα για τρία χρόνια αφορίστηκε,
(ανθρωποκτονία,
αν ταυτιστεί με κάποιον Francesco Greco,
ή σχετικό με τον φιλοπροτεσταντισμό του)
τότε μετανάστευσε στην αυλή του φιλότεχνου
Αλβέρτου Ε' της Μπαβαρίας,
και εκεί έγραψε τα περισσότερα έργα του.
Μετά από πέντε χρόνια επέστρεψε στη Βενετία,
και μπλέχτηκε σε υπόθεση κατασκοπείας
μεταξύ του υπό ισπανική επιρροή Μιλάνου
και της πόλης του.
Αυτό τον οδήγησε σε οικονομική καταστροφή,
και έτσι επέστρεψε στην Κρήτη,
ώστε να πουλήσει χτήματα,
και να πληρώσει τους πιστωτές.
Λόγω κακοδιαχείρισης της ζωής
και της περιουσίας του,
δεν μπόρεσε να διασώσει ο ίδιος το όνομα
και το έργο του, μέχρι το 1980,
όταν ο φιλόλογος Νικολάος Παναγιωτάκης,
διευθυντής του Ελληνικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετία, ανακάλυψε σε βιβλίο του 1827,
να αναφέρεται κάποιος Francesco Londarit detto il Greco,
ο λεγόμενος Έλληνας. Έπειτα από έρευνα οκτώ ετών
κατάφερε να βρει τα έργα του και τόσα στοιχεία της ζωής του,
που από την εποχή του μόνο ο Ορλάντο ντι Λάσο τον ξεπερνά σε βιογραφία.
26 και 27 Αυγούστου του 1984 στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου
ακούστηκε ξανά ο Λιονταρίτης στην πόλη του
με χορωδία του Γιώργου Ψαρουδάκη,
εδώ το 2014 στο τραγούδι της τύχης
με στολές της αστικής βενετσιάνικης Κρήτης
Μετά την ταινία Ελ Γκρέκο,
θα δούμε και τον Ιλ Γκρέκο κάποτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου