πάνω σε καρότσα αγροτικού,
έτσι είναι το ψυχιατρικά σωστό, σε κάθε πανδημία,
ταραχή, πόλεμο, φονικό,
ιδίως της βεντέτας που αυτοβούλως υποτροπιάζει,
εκεί να περιφέρεται ένα πιάνο στον πληγέντα οικισμό.
Κι αν ο δρόμος είναι λακουβίσιος και ανωκατήφορος,
να παίζει το μεγάφωνο αρχεία κλειδοκύμβαλου.
Το πιάνο έχει την αρετή της μεσότητας,
είναι όργανο που μπορεί δημόσια να ακουστεί
με τη λιγότερη απαρέσκεια,
να εισβάλει στους δρόμους απρόσκλητα
με τις λιγότερες αρνητικές γνώμες
σε ένα ανάμικτο και τυχαίο ανθρώπινο σύνολο,
και στιγμιαία να μας θεραπεύσει,
βοηθώντας μας να σκεφτούμε ψύχραιμα και ελεύθερα.
ακούγονται
Φεγγαρόφωτο του γάλλου Ντεμπυσί
Στην Αίθουσα του Βασιλιά των Βουνών του νορβηγού Γκριγκ
Είσοδος Μονομάχων του τσέχου Φούτσικ
Εύκολη σονάτα του αυστριακού Μότσαρτ
Γυρολόγοι (Καραμπιένικι) ρωσικό τραγούδι (τέτρις)
Ελαφρά σονάτα του γερμανού Μπετόβεν
Αραμπέσκ του Ντεμπυσί
Ρόντο Αλα Τούρκα του Μότσαρτ
Της Ελένης το Τρίτο Τραγούδι (Άβε Μαρία) του αυστριακού Σούμπερτ
Διασκεδαστής και Σφενταμόφυλλο Ραγκτάιμ
του αφροαμερικανού Σκοτ Τζόπλιν
από τον βραζιλιάνο εκλαϊκευτή του πιάνου
κύριο Βινιετέιρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου