Όταν σηκώνομαι πρωί (Kiko Veneno)

Όταν σηκώνομαι πρωί,

απ' το παράθυρο κοιτώ,

μου ανοίγει όρεξη για σκέψη.

Την καφετιέρα αρπάζω, το ξυράφι,

καίει ο καφές και το κεφάλι

από των σκέψεων την πέψη.

Πώς είν' έτσι η ζωή,

για ποιο σκοπό υπάρχουμε,

γιατί είναι τόσο δύσκολο

απλά να ζεις.

Του ακούραστου κόσμου 
τις στροφές να ελέγξει 
ποιο μπορεί;;

Του κεφαλιού
θαλάσσινο τζιτζίκι
να τραγουδά 
δεν σταματά.

Πες κάτι, ή τίποτα,
η θάλασσα όλα τα σβήνει,
η θάλασσα όλα τα αγαπά.

Σήμερα όλα αρχίζουν,
εγώ κι εσύ, μόνα,
κόντρα και μέσα 
στον κόσμο,
σε δευτερόλεπτο
ατέλειωτο.

https://en.wikipedia.org/wiki/Kiko_Veneno