Τ' αυτιά μου κλείνω στο σχολειό

Τ' αυτιά μου κλείνω στο σχολειό,

φοράω ωτασπίδες,

διακριτικά ορθογραφώ

του φροντιστήριου βίδες.

Βίδες που θα βιδώσουνε

σε στόχο τα όνειρά μου,

αυτά που θα χαρμώσουνε

τον πληρωτή μπαμπά μου.

Η έδρα πάλι αντηχεί,

κάνω πως την προσέχω,

μέχρι κουδούνι να κληθεί

και να μιλήσω έξω.

Καθένας μες στον κόσμο του,

άλλος στιχάκια γράφει,

σκίτσα, ταξίδια, κινητά,

κι εγώ σε στόχου άκρη.

Διακριτικά, ασύρματα

ακουστικά θα βάλω,

την ώρα την επόμενη

με ήχους θα τη βγάλω.

Μοιάζουν με τάξη της βουλής

τα βαρετά σχολειά τους,

άραγε και οι βουλευτές

να κλείνουνε τ' αυτιά τους;;

Σιωπηλή μουσική,

ηχηρή μοναξιά,

κρατά καλά η άμυνα,

ακούω μόνο εμένα.

ΥΓ

Βλέπω ανάμεσα στα μολύβια ενός μαθητή ένα ζευγάρι ωτασπίδες. Τον ρωτώ πότε τις χρησιμοποιεί. Μου απαντά πως είναι για το σχολείο, για τα μαθήματα στο σχολείο. Τις φορά και έχει την ησυχία του να κάνει ασκήσεις και διάβασμα για το φροντιστήριο. Ρωτώ αν τις φορά και στις ώρες του προσανατολισμού και μου απαντά καταφατικά, αφού «δεν κάνουμε μάθημα». Και τι κάνει ο δάσκαλος, είναι το επόμενο ερώτημά μου. Κάθεται και δεν κάνει τίποτα ή κάνει βόλτες μέσα στην τάξη. Κι εσείς; Οι γονείς σας γιατί δεν αντιδρούν; Και τι θα γίνει, αν αντιδράσουμε; Η κατάσταση δεν αλλάζει με τίποτα. (Σήμερα ψηφίζεται ο νέος νόμος για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια. Δεν θα αλλάξει τίποτα από την καθημερινότητα των περισσότερων τάξεων του λυκείου.)

Αντώνης Μιχαηλίδης, 22 Απριλίου 2019.

https://www.facebook.com/antonis.michailidis1/posts/10218962567196369