ας φανταστούμε
ένα τελετουργικό σκηνικό,
όπου στο θερινό γκαλά της Δημοκρατίας,
σε ανώτατο επίπεδο εκπρόσωποι
της Στρατονομίας, Αστυνομίας, του Πεζικού,
των Τεθωρακισμένων, και των λοιπών όπλων,
εκπρόσωποι της Ορθοδοξίας, της Βουλής,
του Τύπου, του Δικαστών,
Υπουργοί, Πρωθυπουργός, και Πρόεδρος της Δημοκρατίας,
ο πρώην Βασιλιάς,
ζητάνε τηλεοπτική συγγνώμη, ένας-ένας, για τη Δικτατορία,
για τα πριν, και τα εντός, και τα μετά,
για τους βασανισμένους και την Κύπρο.
ίσως πει ο τρέχων πρωθυπουργός...εγώ, ο αριστερός
θα ζητήσω συγγνώμη για τη χούντα της δεξιάς;;
εμ, το κράτος έχει συνέχεια, ανεξαρτήτως
των προσωπικών απόψεων του φέροντος το οφφίκιο,
εκεί που κάθεσαι, καθόταν κι ο κακός,
δεν ερχόμαστε απ' τη χώρα του «Πρώτη Φορά»,
είναι σημαντικό να έχεις συναίσθηση
της ιστορικής ποικιλομορφίας της θέσης σου.
Όταν κάνει ζημιά το παιδί σε ξένο ζητάει συγγνώμη
ο γονιός, το ίδιο και στο σχολείο, συγγνώμη
η δασκάλα από το ξένο παιδί που χτύπησε μαθητής της.
....ή είμαστε ομάδα, οικογένεια,
κοινότητα, κοινωνία, ή δεν είμαστε.
...αμετανόητοι, φωνάζανε, οι Απριλιανοί!
Βγες, λοιπόν, εσύ δημοκράτη πεζικάριε και τεθωρακισμένε,
και ζήτα συγγνώμη εκ μέρους τους.
Μέρα που είναι σήμερα, δεν πήγε ο θείος
στην κηδεία του Παναγούλη, ταιριάζει
να ζητήσει δημόσια συγγνώμη
ο αμίλητος ανηψιός
του μεσαίου χώρου.
Και ο γιος για την αποστασία του πατέρα.
Δεν υπάρχουν τέτοια απολογητικά αιτήματα από την κοινωνία,
γιατί τα εσωτερικά λάθη και αμαρτίες
ξεπλύθηκαν με τις παρεμβάσεις των Αμερικάνων,
οι οποίοι, εκ μέρους του Κλίντον, απολογήθηκαν
με αυτό τον τρόπο:
Οταν η χούντα κατέλυσε το πολίτευμα το 1967, οι ΗΠΑ επέτρεψαν στα γεωπολιτικά τους συμφέροντα εν μέσω Ψυχρού Πολέμου να κυριαρχήσουν των συμφερόντων τους –ή πιο σωστά των υποχρεώσεών τους– που θα ήταν η προάσπιση της δημοκρατίας, η οποία ήταν άλλωστε ο λόγος για τον Ψυχρό Πόλεμο. Είναι σημαντικό να το παραδεχθούμε».
http://www.kathimerini.gr/882342/article/epikairothta/politikh/pws-egraya-thn-omilia-toy-klinton-to-1999
Κι έτσι τη βγάλαν καθαρή οι δικοί μας,
και προπαντός η απυρόβλητη Δημοκρατία.
Σε αυτό το σημείο, ο μεν ευφυής γιος
του Γέρου της Δημοκρατίας
αντιλαμβάνεται το πολιτικό κέρδος
του αντιαμερικανισμού,
ενώ ο «ξεροκέφαλος» Παναγούλης χάνεται
βάζοντάς τα με ντόπιους.
Και χωρίς να υπήρχε το τροχαίο,
ήταν ήδη σε πολιτικό περιθώριο,
ως μόνος και ανεξάρτητος βουλευτής.
Είναι το δίδαγμα που ακολουθούν
αρκετοί έλληνες επαγγελματίες πολιτικοί
να εκτονώνουν τα λαϊκό αίσθημα
σε ξένους φταίχτες και παράγοντες.
Ίσως αισθάνονται ότι αν ζητήσουν συγγνώμη,
θα φανεί αδυναμία...να τους πληροφορεί
άραγε, έτσι ο επικοινωνιολόγος τους;;
(Υπάρχουν, βέβαια, και συγγνώμη ξερά, γαϊδουρινά,
χωρίς βάθος και διάθεση αναστοχασμού)
Μπορεί η παραπάνω απολογία
να μη συμβεί στο ελλάδικό πολιτικό ριάλιτι,
αλλά γιατί όχι σε μία ταινία;;
ένα τελετουργικό σκηνικό,
όπου στο θερινό γκαλά της Δημοκρατίας,
σε ανώτατο επίπεδο εκπρόσωποι
της Στρατονομίας, Αστυνομίας, του Πεζικού,
των Τεθωρακισμένων, και των λοιπών όπλων,
εκπρόσωποι της Ορθοδοξίας, της Βουλής,
του Τύπου, του Δικαστών,
Υπουργοί, Πρωθυπουργός, και Πρόεδρος της Δημοκρατίας,
ο πρώην Βασιλιάς,
ζητάνε τηλεοπτική συγγνώμη, ένας-ένας, για τη Δικτατορία,
για τα πριν, και τα εντός, και τα μετά,
για τους βασανισμένους και την Κύπρο.
ίσως πει ο τρέχων πρωθυπουργός...εγώ, ο αριστερός
θα ζητήσω συγγνώμη για τη χούντα της δεξιάς;;
εμ, το κράτος έχει συνέχεια, ανεξαρτήτως
των προσωπικών απόψεων του φέροντος το οφφίκιο,
εκεί που κάθεσαι, καθόταν κι ο κακός,
δεν ερχόμαστε απ' τη χώρα του «Πρώτη Φορά»,
είναι σημαντικό να έχεις συναίσθηση
της ιστορικής ποικιλομορφίας της θέσης σου.
Όταν κάνει ζημιά το παιδί σε ξένο ζητάει συγγνώμη
ο γονιός, το ίδιο και στο σχολείο, συγγνώμη
η δασκάλα από το ξένο παιδί που χτύπησε μαθητής της.
....ή είμαστε ομάδα, οικογένεια,
κοινότητα, κοινωνία, ή δεν είμαστε.
...αμετανόητοι, φωνάζανε, οι Απριλιανοί!
Βγες, λοιπόν, εσύ δημοκράτη πεζικάριε και τεθωρακισμένε,
και ζήτα συγγνώμη εκ μέρους τους.
Μέρα που είναι σήμερα, δεν πήγε ο θείος
στην κηδεία του Παναγούλη, ταιριάζει
να ζητήσει δημόσια συγγνώμη
ο αμίλητος ανηψιός
του μεσαίου χώρου.
Και ο γιος για την αποστασία του πατέρα.
Δεν υπάρχουν τέτοια απολογητικά αιτήματα από την κοινωνία,
γιατί τα εσωτερικά λάθη και αμαρτίες
ξεπλύθηκαν με τις παρεμβάσεις των Αμερικάνων,
οι οποίοι, εκ μέρους του Κλίντον, απολογήθηκαν
με αυτό τον τρόπο:
Οταν η χούντα κατέλυσε το πολίτευμα το 1967, οι ΗΠΑ επέτρεψαν στα γεωπολιτικά τους συμφέροντα εν μέσω Ψυχρού Πολέμου να κυριαρχήσουν των συμφερόντων τους –ή πιο σωστά των υποχρεώσεών τους– που θα ήταν η προάσπιση της δημοκρατίας, η οποία ήταν άλλωστε ο λόγος για τον Ψυχρό Πόλεμο. Είναι σημαντικό να το παραδεχθούμε».
http://www.kathimerini.gr/882342/article/epikairothta/politikh/pws-egraya-thn-omilia-toy-klinton-to-1999
Κι έτσι τη βγάλαν καθαρή οι δικοί μας,
και προπαντός η απυρόβλητη Δημοκρατία.
Σε αυτό το σημείο, ο μεν ευφυής γιος
του Γέρου της Δημοκρατίας
αντιλαμβάνεται το πολιτικό κέρδος
του αντιαμερικανισμού,
ενώ ο «ξεροκέφαλος» Παναγούλης χάνεται
βάζοντάς τα με ντόπιους.
Και χωρίς να υπήρχε το τροχαίο,
ήταν ήδη σε πολιτικό περιθώριο,
ως μόνος και ανεξάρτητος βουλευτής.
Είναι το δίδαγμα που ακολουθούν
αρκετοί έλληνες επαγγελματίες πολιτικοί
να εκτονώνουν τα λαϊκό αίσθημα
σε ξένους φταίχτες και παράγοντες.
Ίσως αισθάνονται ότι αν ζητήσουν συγγνώμη,
θα φανεί αδυναμία...να τους πληροφορεί
άραγε, έτσι ο επικοινωνιολόγος τους;;
(Υπάρχουν, βέβαια, και συγγνώμη ξερά, γαϊδουρινά,
χωρίς βάθος και διάθεση αναστοχασμού)
Μπορεί η παραπάνω απολογία
να μη συμβεί στο ελλάδικό πολιτικό ριάλιτι,
αλλά γιατί όχι σε μία ταινία;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου