Το 1969, το ολλανδικό συγκρότημα Shocking Blue ανέδυσε το τραγούδι Venus (Αφροδίτη), που έχει μια θεατρική αξία, αλλά στιχουργικά είναι κυνικό μονοσήμαντο, εν περιλήψει λέει «Με λέν ανάφτρα Αφροδίτη, της καψούρας καρδιοχτύπι». Και το 1970, ο Πασχάλης ζητά από τη Σέβη Τηλιακού να το διασκευάσει στα ελληνικά.
Το “Κορίτσι του Μάη” ήταν ένα τραγούδι που ήθελαν να πουν οι Olympians,το ήθελε πάρα πολύ ο Πασχάλης, και ήταν το πρώτο τραγούδι που έγραψα για τον Πασχάλη. Γνωριστήκαμε σ' ένα εστιατόριο στην Κριεζώτου, ο Πασχάλης ήταν νεαρούλης τότε, 20-21 χρονώ, και μου λέει: “Θέλω το “Venus”στα ελληνικά”. Του λέω “εντάξει”. Ήταν η εποχή των χίπις και σ' αυτό το πνεύμα έγραψα “Το Κορίτσι Του Μάη”. Τρελάθηκε ο Πασχάλης. Μ' αυτό το τραγούδι έγινε χαμός. Μιλάει για έναν νεαρό που ερωτεύθηκε μια κοπέλα που ήταν χίπισα και του 'κανε το “βαρύ πεπόνι”. Δεν πάτησα πάνω στους στίχους της πρώτης εκτέλεσης. Αυτό δεν το έκανα ποτέ. Αν είχα τη δυνατότητα θα αφαιρούσα τη φωνή και θ' άκουγα μόνο τη μουσική. Όλες οι διασκευές μου είχαν δικό μου στίχο. Για το “Ουρανέ Που Περνάς”, που είναι το “Country Roads”του John Denver, γράψανε πολλοί ότι οι στίχοι είναι ανώτεροι από τους original.
Το ίδιο συμβαίνει και εδώ, ένα μονοσήμαντο αφροδίσιο έγινε παιδικό, λαϊκό, στοχαστικό τραγούδι. Και το γεγονός ότι πρέπει να ενημερωθεί ο νεότερος ακροατής ότι αφορά μία χίπισσα, αυτό είναι στα συν της στιχουργού. Έχει ξεφύγει απ' τα όρια της δεκαετίας του εξήντα. Η δραματική κορύφωση γίνεται με την επανάληψη της «Αγάπης», όπου στην ίδια λέξη ο καθένας μας δίνει διαφορετικό νόημα....(..πού να τα προλάβουμε τα νοήματα;; η μουσική τρώει τον στίχο...πόσο μάλλον όταν η νεότερη γενιά δεν μπορεί να το πει στη δική της γλώσσα...)
Παράδειγμα σεναρίου: Αγάπη για τον υποψήφιο είναι να κάνει μόνιμη σχέση, γάμο με σαφείς υποχρεώσεις και δικαιώματα. Αυτό, το κορίτσι του Μάη το θεωρεί κουτό, να κλείσει τα όνειρά της σε χρυσό κλουβί ασφαλείας. Ας πούμε για αυτήν, είναι η Παγκόσμια Αγάπη, η ιδεολογία της Επανάστασης, η καριέρα, όπου μέσω αυτής θα μπει να κουνήσει κάπως εκ των έσω το γέρικο σύστημα, ή πρόκειται για μια καλιτέχνισσα, που θα ερωτευθεί, θα κάνει παιδί, αλλά όταν τελειώσει ο έρωτας, θα τελειώσει και η σχέση, και θα συνεχίσουν ως φίλοι και γονείς. Το κορίτσι του Μάη θα μπορούσε να είναι και μια φοιτήτρια σε πανεπιστήμιο εκείνης της εποχής. Το ίδιο πράγμα με άλλο ντύσιμο.
Ποιο στίχο, τώρα, να πούμε του κοπελιού να πει στην κοπελιά για να τη ρίξει;;...«αγαπώ και όλο τον κόσμο, γιατί ζεις και συ με αυτόν», ...απομονωμένο αυστηρά :-) από το λοιπό τραγούδι, μην πας να της πρωτοπείς ότι είναι ωραία, την έχασες...Εκεί ίσως η πολιτικοποιημένη χίπισσα πάρει μήνυμα ότι ο υποψήφιος ενδιαφέρεται για τα κοινά και τον κόσμο, και την ίδια, με αυτή τη σειρά προτεραιότητας. Αυτό το «αγαπώ τον κόσμο, και εσένα που ζεις σε αυτόν» είναι η ταυτότητα του Μικρασιατικού κοινοτικού πολιτισμού. Αν θες να νιώσεις μια αύρα κοινοβίου, ψάξε στους Μικρασιάτες πριν εξελλαδιστούν εντελώς.
Το κορίτσι του Μάη θα μπορούσε να γίνει και βιβλίο, και ταινία. Μέχρι τότε, το κατάστημα διαθέτει το παρακάτω μενού:
τέσσερις διασκευές, δύο επαναστατικές
για κορίτσι και αγόρι, (του Μάη)
μια της εαρινής κολύμβησης,
το περδίκι, (του Μάη)
και μία για Σαπφώ κοιμωμένη
δίχως Μαγιάτικη Σελήνη,
κατά τη χρονολόγηση του ποιήματος,
που πρότεινε ο Κορνήλιος Καστοριάδης.
ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ
Την Επανάσταση φοράς,
και τον εχθρό σου αγαπάς,
σε εργαστήριο ζητάς
φάρμακο της αρρώστειας μας.
Σε λένε το κορίτσι του Μάη
στην καρδιά σου η νυφούλα δεν χωράει.
Στον τοίχο γράφεις «σ' αγαπώ»
να κάνεις σκέφτεσαι μωρό,
μα δε μιλάς ποτέ για γάμο,
λες είναι μικροαστικό.
Σε λένε το κορίτσι του Μάη,
στην καρδιά του Νου σου η Άνοιξη χτυπάει.
ΤΟ ΑΓΟΡΙ
Της βίας κόβεις τη θηλιά,
που τον Παλιαντρισμό γεννά,
τα χρώματα όλα τα αγαπάς,
συνεργατόπαιδα σκορπάς.
Σε λένε το αγόρι του Μάη,
στην καρδιά σου ο παρτάκιας δεν χωράει.
Στον φόβο εσύ χαμογελάς,
λέξεις χορεύεις, τραγουδάς,
με ξένο κι άγνωστο γλεντάς,
χτίζεις κόσμο της αγκαλιάς.
Σε λένε το αγόρι του Μάη,
στην καρδιά σου η Ανάσταση χτυπάει.
στην καρδιά σου η Ανάσταση χτυπάει.
(σε όλα τα μαγιάτικα
κολυμπητάρικα πουλιά)
ΤΟ ΠΕΡΔΙΚΙ
Απ' τον χειμώνα τον κακό
επέζησες κι ήρθες εδώ,
βάζεις, πουλί μου, το μαγιό,
και κολυμπάς στο παγωτό!
Σε λένε το περδίκι του Μάη,
στην υγειά σου η κρυάδα δεν χωράει!
Πες μου που βρίσκεις δύναμη;;
Ζεσταίνεσαι με μια ρακή;;
Τσαλαβουτάς προθέρμανση;;
Αλείφεσαι θερμαντική;;
Σε λένε το περδίκι του Μάη,
η καρδιά σου εν θαλάσση φλόγα στάζει!
(από το Σελένε → Σελήνη)
Η ΣΑΠΦΩ
Έχω το δέκα το καλό,
δέκατη Μούσα η Σαπφώ,
κι ενώ το σύμπαν αγαπώ,
μεσάνυχτα μόνη περνώ.
Σελήνη τρεμοσβήνει του Μάη,
στο κρεβάτι η μοναξιά μου δεν χωράει.
Φεγγάρι έχει βυθιστεί,
η Πούλια το ακολουθεί,
περάσανε οι χρόνοι μου,
και νάνι κάνω μόνη μου.
Σελήνη τρεμοσβήνει του Μάη,
στην καρδιά μου νέος στίχος μου χτυπάει.
.....
Αχ, έχει βυθιστεί
η Σελήνη και η Πούλια,
είναι μεσάνυχτα,
φεύγουν οι χρόνοι,
και εγώ μόνη
κοιμάμαι.
.....
Κι αν είμαι μόνη κι έκλαψα,
δεν λύγισα καθόλου,
γιατί στιχάκι έγραψα,
με κοίμισε όλως δι' όλου.
:-)
(από το Σελένε → Σελήνη)
Η ΣΑΠΦΩ
Έχω το δέκα το καλό,
δέκατη Μούσα η Σαπφώ,
κι ενώ το σύμπαν αγαπώ,
μεσάνυχτα μόνη περνώ.
Σελήνη τρεμοσβήνει του Μάη,
στο κρεβάτι η μοναξιά μου δεν χωράει.
Φεγγάρι έχει βυθιστεί,
η Πούλια το ακολουθεί,
περάσανε οι χρόνοι μου,
και νάνι κάνω μόνη μου.
Σελήνη τρεμοσβήνει του Μάη,
στην καρδιά μου νέος στίχος μου χτυπάει.
.....
Αχ, έχει βυθιστεί
η Σελήνη και η Πούλια,
είναι μεσάνυχτα,
φεύγουν οι χρόνοι,
και εγώ μόνη
κοιμάμαι.
.....
Κι αν είμαι μόνη κι έκλαψα,
δεν λύγισα καθόλου,
γιατί στιχάκι έγραψα,
με κοίμισε όλως δι' όλου.
:-)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου