Υπήρχε το 1968 στη Σορβόνη φιλοσοφικό καφενείο «Το Σπήλαιο» από την αλληγορία του Πλάτωνα. Στο τέλος της φιλοσοφικής σεζόν ετοίμαζαν τα θέματα της επόμενης χρονιάς. Και φτάνει και η σειρά της θεματικής με το όνομα «Φιλοσοφική Μόδα», όπου πρόβαραν όσα μοντέρνα και αφόρετα συνολάκια ράβονταν στα εργαστήρια ιδεών. Και λέει ο αρμόδιος ανιχνευτής, τίποτα δεν βρίσκω! Μοιάζουν σαν όλα να έχουν ειπωθεί από τους προπάτορες, και απλώς αλλάζουν οι νέοι αμπαλάζ στο κουφάρι. Οπότε, του χρόνου μένετε άνεργες, και κοιτάχτε να βρείτε αλλού δουλειά. Η θεματική σας δεν έχει νέο υλικό. Υπάρχει υπερσυσσώρευση θεωρίας και έλλειψη δράσης. Κι αφού τα ξέρετε όλα τα ρηθέντα από την προγονική σοφία...Μάης μήνα είναι, πάρτε πέτρες στα χέρια σας, και αλλάξετε τον κόσμο. Πες το «σ' αγαπώ» στη ζωή πετροβολώντας την νηνεμία, και κάτω απ' τον πεζόδρομο θα βρεις και παραλία!
Και βροντοφωνάζει φωνή της αντίδρασης: Δεν θα πληρώσουμε την κρίση των ιδεών του Σπηλαίου! Βρε, μήπως είναι ελαττωματικό το ραντάρ σου, το συντηρείς, το ξαραχνιάζεις καθόλου;; Και μια κοπέλα με συναίσθηση, την έλεγαν Synas, την είχαν πάρει τα δάκρυα που θα 'μεναν άνεργες, είπε τα παρακάτω:
Αν όλα έχουν ειπωθεί από αρχαιοτάτων χρόνων
και σ’ όλες τις ντοπιολαλιές
Αν έχουν γεννηθεί παιδιά που η γη δεν τα χωράει
Αν η τεχνολογία προχωρά σχεδόν ερήμην
και όλα γίνονται μηχανικά
Τι είναι αυτό που σε αξιολογεί μέσα στην κοινωνία;
Τι είναι αυτό που θα σε κατατάξει στους τάχα ωφέλιμους,
στους οκνηρούς, στους πέρα για πέρα άχρηστους;
Ποιο είναι εντέλει το κριτήριο;
Του ανθρώπου; για τον άνθρωπο;
Αλλού σε έψαχνα, εδώ σε βρήκα, λέει ο ανιχνευτής. Αυτό το ποίημα θα είναι η θεματική της επόμενης χρονιάς, και ελπίζω να κόψει καλά εισιτήρια. Ο ανιχνευτής πρέπει να ανιχνεύεται. Ελέγξτε τον ανιχνευτή που έχετε στο κεφάλι σας. Ο κόσμος θα ξυπνήσει, όταν θα κυκλοφορήσει μάρκα καφέ «Ανιχνευτής/ Ντεντέκτιβ Ιδεών».
ΥΓ
Ο μύθος δηλοί ότι ενώ υπάρχουν αντικαπιταλιστές που απαιτούν με τη δράση τους 1400 ευρώ μισθό από το εν κρίσει κεφαλαιοκρατικό σύστημα, δεν απαιτούν αντίστοιχα 1400 ιδέες τον μήνα από τους παραγωγούς ιδεών. Ενώ έχει στη τσίτα τους τραπεζίτες ο λαός, βελτιώνοντας τα αντανακλαστικά της ράτσας τους...έχει αφήσει νωθρούς τους ιδεοπλάστες.
Δεν τον είπαν μονουργό, μα δημιουργό, που σημαίνει εργάτης για τον δήμο, τον λαό. Ο λαός πρέπει να κατέβει στους δρόμους, κάνοντας από τα κάτω τέχνη καθ' οδόν, να διεκδικήσει τα δίκια του, αντί να χειροκροτά σαν θαυμαστικό ρομποτάκι, να πει γνώμη, να προκαλέσει συναναζήτηση, να φωνάξει κατάμουτρα στον δημιουργό...««δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση των ιδεών του σπηλαίου σου!» You pay your crisis lacking of ideas, inside your formalistic cave! Περισσότερες ιδέες στον αέρα, λιγότερα ανεργία στη γαλέρα!
ιδού και τα καταθλίμματα
της λαϊκής αδράνειας,
καταθλιπτική συνέντευξη δημιουργού,
που μειώνοντας, συμπτυσσόμενος, το κοινό του
επιφέρει ανεργία στον χώρο
και τους συνεργάτες του
Όχι απαραίτητα. Περιμένω ανυπόμονα εκείνο το ρεύμα που θα ρίξει στο χαντάκι τη γενιά μου και θα τρέξει ολοζώντανο προς το μέλλον. Τα πρώτα χρόνια της κρίσης, φοβήθηκα ότι το τραγούδι θα την αποτύπωνε με κουβέντες καφενείου. Χάρηκα που δεν συνέβη. Αλλά ούτε και μετά εκφράστηκε συλλογικά και κατασταλαγμένα όλο αυτό. Ίσως μας αποκοίμισαν τα χρόνια της φούσκας.
Ας μη χαϊδεύουμε το κοινό. Το σπουδαίο έργο θα γεννηθεί όταν το απαιτήσει ο σπουδαίος ακροατής. Όταν θα έχουμε κάτι μεγάλο για να εκφραστεί, τότε θα βρεθεί και αυτός που θα το εκφράσει. Ο μεγάλος δημιουργός είναι είκοσι χρονών, κυκλοφορεί δίπλα μας και δεν ξέρει ούτε ο ίδιος τι είναι ή τι μπορεί να γίνει. Ο δημιουργός δεν είναι κάποιος υπεράνθρωπος. Έχει τα χίλια προβλήματά του, τα ελαττώματά του. Η γνώμη του μετράει όσο μετράει και η γνώμη του γείτονα. Απλώς εκείνος διαθέτει το χάρισμα να βλέπει τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία. Η κατάπτωση πολλών δημιουργών είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας. Χάσαμε το αισθητικό πλαίσιο, που έκανε τον κόσμο μας σαφή. Το να κρατάς μια σχετικά αξιοπρεπή στάση μέσα σε όλο αυτό, γίνεται όλο και πιο δύσκολο.
imgs
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου