Emekli Hayvanlar Çiftliği
Συνταξιούχων Ζώων η Φάρμα,
çiftlik, τσιφλίκι
hayvanlar, χαϊβάνια (ζώα)
emek, εργασία, δουλειά
emekli, «δουλεμένος», συνταξιούχος
η φάρμα από τη Χαϊτάπ,
τη μεγαλύτερη φιλοζωική ΜΚΟ στην Τουρκία
με ξεχωριστό γλυπτό,
γαϊδούρι που κουβαλάει, πλέον, ο άνθρωπος,
ένα λειτουργικό μνημείο
που επικοινωνεί με τον χώρο
και εμπνέει τον εργαζόμενο
στη δουλειά του,
στέλνοντας το μήνυμα ότι
όπως δούλεψαν τα γαϊδούρια για μας
δίνοντάς μας ψωμί,
ήρθε η ώρα της ανταμοιβής
και ευγνωμοσύνης
στα γεράματα.
Ένα τέτοιο γλυπτό
έπρεπε να υπάρχει στη Σαντορίνη
η SAWA
(Santorini Animal Welfare Association)
γερμανικής καταγωγής ΜΚΟ από το Μάιντς
βοήθησε να φτιαχτεί φάρμα ζώων στο χωριό Καρτεράδο
με τωρινή διαχειρίστρια τη Χριστίνα Καλούδη.
Ένας χώρος με τίτλο για τα «συνταξιούχα γαϊδουράκια»
«retired donkeys» θα ήταν μέρος μιας θετικής απάντησης
στην υπερεκμετάλλευση
και βασανισμό των ζώων,
όχι μόνο από
τους ημιονηγούς, αλλά και τον δήμο,
καθώς βγήκε βίντεο με γαϊδούρι-σκουπιδιάρη
με τόσο υπέρβαρο φορτίο απορριμάτων,
που μετά βίας βημάτιζε.
Μια άλλη φάρμα, που θα μπορούσε
να φιλοξενήσει το άγαλμα του «γαϊδουρόφορτου φροντιστή»
είναι η Γαϊδουροχώρα στο Κορωπί από το 2014
που φτιάχτηκε από Έλληνες
κατά το βρετανικό παράδειγμα
του Καταφυγίου Γαϊδουριών από το 1969
Ανάλογο υπάρχει και στην Κύπρο από το 2007
εκεί εργοθεραπευτές
προσφέρουν ονοθεραπεία
για την ψυχική και σωματική ενδυνάμωση
παιδιών και ατόμων
με κινητικές δυσκολίες
Μετά από όλα αυτά, βλέπω τίτλο
«Εναλλακτικά μέσα μεταφοράς στη Σαντορίνη»,
ποια εναλλακτικά;; αυτά είναι τα πρώην κύρια μέσα
επίγειας ανάβασης, πριν έρθει το πρώτο τελεφερίκ το 1979
αλλά επειδή, ακόμα κι αν όλες οι συγκοινωνίες
γίνουν μηχανικές και εναέριες,
δεν μπορούν να αντικαταστήσουν
το τουριστικό γόητρο ενός ζώου,
γιαυτό, αν δεν βγει νόμος ολικής απαγόρευσης,
θα συνεχίσουν τα γαϊδούρια να χτυπάνε
εξαντλητικά δεκάωρα κάτω απ' τον ήλιο.
Στο «εναλλακτικό» άρθρο
έχει και δύο φωτογραφίες γαϊδουριών,
η πρώτη από πλαστικό άγαλμα,
όπου κοιτά απορημένο, ενώ πάνω του
έχουν ζωγραφιστεί ανθρωπάκια,
και σε τρεις γλώσσες, ιταλικά, αλβανικά,
και πολωνικά, είναι γραμμένο
πως η ζωή είναι ωραία
(...για όσους την καβαλάνε...)
Στη δεύτερη με γιγαντωμένη
γαϊδουροκεφαλή
χαμογελά στον επιβάτη,
που θα επιλέξει το
Σταθμό Γαϊδάρων,
Donkey Station.
Θυμίζει τις κυριαρχικές φωτογραφίες
μαύρων υπηρετών και γυναικών,
που προλαβαίνουν ό,τι φόρτωμα τους ανατεθεί,
με το χαμόγελο στα χείλη
....
Και κλείσιμο
με τον λόγο
στην όντως εναλλακτική κοινωνία
της Σαντορίνης
Σαντορινιά παροιμία
«Αν ο Θεός θέλει να σε καταραστεί, σε κάνει γάιδαρο στη Σαντορίνη».
(του Δημήτρη Πράσσου, 2018)
Τα γαϊδουράκια και τα μουλάρια, που υπήρξαν η παραγωγική «μηχανή» της Σαντορίνης, υφίστανται μια συμπεριφορά που κάποτε ξεπερνά τα όρια της βαναυσότητας.
Το μικρό αυτό κείμενο, αποτελεί αποτέλεσμα της πίεσης από πάμπολους φίλους που γράφουν ή τηλεφωνούν για να πούμε κάτι. Ε, λοιπόν θα τους πω κάτι. Όταν ο Δημήτρης ο Σιγάλας, δούλεψε για μήνες και δημιούργησε τον πρώτο στην Ελλάδα κανονισμό για τα Ζώα Εργασίας, κάποιοι κάγχαζαν. Όταν δημιούργησε το πρώτο καταφύγιο απόμαχων Ιπποειδών, πολλοί τον λοιδόρησαν. Μόλις η τωρινή Δημοτική Αρχή ανέλαβε καθήκοντα, ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανε,
ήταν να τον στείλει στο σπίτι του.
Στέλεχος της σημερινής Δημοτικής Αρχής, έστειλε το… Δήμο για το θέμα του Καταφυγίου, στο Δικαστήριο (ο γράφων ήταν ο μόνος μάρτυρας υπεράσπισης που κάλεσε η Ένωση Φιλόζωων του νησιού-SAWA). Καταδικάστηκε ο Δήμαρχος(!), καθώς και ένας υπάλληλος του Δήμου για την …παράνομη λειτουργία του Καταφυγίου. Βέβαια, η Πρόεδρος, επέβαλλε το ελάχιστο δυνατό πρόστιμο (65 ευρώ), γιατί πολύ απλά, δεν μπορούσε να παραβεί το νόμο.
Αυτό το κειμενάκι γράφτηκε, για να μην συνεχίσουν να … «πέφτουν από τα σύννεφα», ορισμένοι. Ξέρουν και ξέρουμε. Μπορούν και δεν πράττουν. Ακούνε και κωφεύουν. Βλέπουν και γυρνάνε αλλού το βλέμμα τους. Μη θίγετε τα κακώς κείμενα, είναι η αρχή. Δείτε μόνο το φως στις σκοτεινές εποχές, η έμμεση παρότρυνση. Οι δε «υποψιασμένοι», θα διαπιστώσουν «ξένο δάχτυλο», «προσπάθεια δυσφήμησης του νησιού» ή στην καλύτερη «μα είναι ώρες τώρα να αναδεικνύουμε τέτοια θέματα;».
Και ο καλός φίλος και σπουδαίος άνθρωπος Δημήτρης Σιγάλας, θα βρίσκεται εκεί στο παραγωγικό του ησυχαστήριο, βλέποντας με θλίψη την κατάντια μας. Ήταν μόνος του, όταν προσπάθησε να το σταματήσει, με το κουράγιο και τις επιστημονικές του γνώσεις. Κάποιοι ταχθήκαμε στο πλευρό του. Αλλά, εις μάτην. (για όσους ενδιαφέρονται, ας δουν μια συνέντευξή του, όπου μεταξύ άλλων,
μιλά εδώ
Δημιούργησε και δημιουργεί, τη δική του Ουτοπία,
σε πείσμα των βαρονέτων της αρπαχτής,
αντιστέκεται στην απρέπεια με την αξιοπρεπή σιωπή του και ζει σε ένα δικό του κόσμο, ιδιαίτερο, χωρίς να ασκητεύει.
Παιδί του Νημποριού, σπούδασε τις επιστήμες της γης και ξαναγύρισε στη γη του. Το 1982, ηγήθηκε μιας παρέας, που έγραψε ιστορία στα πολιτιστικά δρώμενα του νησιού. Σε μια εποχή που μόνη εκδήλωση ήταν κάποιο πανηγύρι για τα αγιομνήσια ενός αγίου, ο Σιγάλας και οι φίλοι του, έφεραν κινηματογράφο, θέατρο και μουσική στη διψασμένη για πολιτισμό νεολαία του νησιού. Ο θρυλικός ΜΕΣΕΣ (Μορφωτικός Εκπολιτιστικός Σύλλογος Εμπορείου) στεγάστηκε σε ένα παλιό, ερειπωμένο σχεδόν μαγαζί.
Και δεν περιορίστηκε μόνος τις εκδηλώσεις. Διοργάνωσε μαθήματα τέχνης και χορού. Δημιούργησε βιβλιοθήκη και έφερε Ηλεκτρονικούς Υπολογιστές, σε μια εποχή που αυτοί ήταν ένα εξωτικό και δυσθεώρητο είδος. Κάποια στιγμή, παρέδωσε ομαλά τα ηνία του ΜΕΣΕΣ που εν τω μεταξύ είχε μετονομαστεί σε Πολιτιστικό Σύλλογο Θήρας, καθώς η δραστηριότητά του, ξεπέρασε το Εμπορείο.
Επόμενη στάση του, ο Δήμος Θήρας. Με μια μικρή και χαμηλής αμοιβής σύμβαση, τι δεν έκανε;. Δημιούργησε το Καταφύγιο αδέσποτων ζώων συντροφιάς και των απόμαχων ιπποειδών, έφτιαξε το φυτώριο του Δήμου (διανεμήθηκαν δωρεάν 70.000 δενδρύλια ελιάς!), έφτιαξε τον μοναδικό στην Ελλάδα κανονισμό για τα ζώα εργασίας, εξασφάλισε χιλιάδες ευρώ από ειδικά προγράμματα.
Είναι “ο άνθρωπος για όλες τις εποχές”. Κάποια στιγμή θα ξαναγυρίσει. Και με εκείνη την ξέφρενη στην εξέλιξη αλλά ήρεμη στην όψη δημιουργικότητα, θα δώσει ξανά, ένα μάθημα αξιοπρέπειας, ικανότητας, αφοσίωσης και αγάπης για τον τόπο. Αδιαφορώντας, για τις μικρότητες και τις προσωπικές ανασφάλειες που στέρησαν ένα νησί από πάρα πολλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου