Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2020

Λαογέννητο άγαλμα γάτας στην παλιά Χαλκηδόνα

νυν Καντίκιοϊ, στον ασιατικό Βόσπορο,
εκεί υπήρχε μία γάτα εύσωμη, 
που από το βάρος περιττές κινήσεις δεν έκανε,
και άραζε στα στέκια της.
Το όνομά της Τομπιλή, 
σημαίνει παχουλή, ζουμπουρλού
(tombul, tombalak)

Πρώτη Αυγούστου του 2016 απεβίωσε,
και ένας γεωφυσικός με τη γυναίκα του,
έβαλαν κηδειόχαρτα με εικόνα και λεζάντα
«kalbimizde yaşayacaksın»
«στις καρδιές μας θα ζήσεις».

Έτσι αναστατώθηκε η κοινωνία
και μαζεύτηκαν πάνω από 17.000 υπογραφές
με αίτημα ένα μνημείο να στηθεί.
Προσφέρθηκε δωρεάν μία γλύπτρια,
η Σεβάλ Σαχίν
( εδώ στο εργαστήρι της 
με πλασμένο σκύλο, προτομές και αρχαία αγάλματα

Και στο πι και φι, πλάσε και πλύνε,
νάσου μνημείο γάτας αραχτής
γκινιασμένο 4 του Οκτώβρη,
τη Ημέρα των Ζώων.

Μια βδομάδα μετά κλάπηκε,
όμως ο κλέφτης δεν άντεξε
του κόσμου την κατακραυγή
και αρχές του Νοέμβρη
το άγαλμα επέστρεψε

~~~~~~~~~~~

Το αντίστοιχο δικό μας
δημόσιο αστικό μνημείο ζώου
πρέπει να είναι το ανώνυμο λαγωνικό
στη Φωκίωνος Νέγρη 
του γλύπτη Ευριπίδη Βαβούρη
στημένο το 1940.
Στον παρακάτω σύνδεσμο
υπάρχει και φωτογραφία γλυπτού της γάτας του.
Πέντε ετών προσβλήθηκε από μηνιγγίτιδα
χάνοντας φωνή και ακοή.
Ανέπτυξη ιδιαίτερη σχέση με τα ζώα,
και εδώ αναφέρει
και άλλα γλυπτά του 

«Τα Γελάδια» (1935, μάρμαρο, Δήμος Αθηναίων), «Γαϊδουράκι» (1935, χαλκός, Υπουργείο Παιδείας), «Κατσίκα» (1940, χαλκός, Δήμος Πειραιά)

υπάρχουν ακόμα αυτά;;

~~~~~~~~

Ένας άλλος συνειρμός
είναι για τα σκυλιά των διαδηλώσεων,
Κανέλου και Λουκάνικου,
όπου φαίνεται μοιάζει δύσκολο,
(πέρα από κάποια ιδιωτικά γκράφιτι)
να υπάρξει ιδέα και συναίνεση για δημόσιο μνημείο 
σκυλιών διαδηλωτών στην Αθήνα.

~~~~~~~~

Τέλος, η Τομπιλή ζούσε 
στη γειτονιά Ζιβέρμπεϊ,
που έχει πάρει το όνομά της 
από μια βίλλα όπου βασανίζονταν πολίτες
από τους ασφαλίτες του πραξικοπήματος του 1971

εκεί στήθηκε το 2013 και το Μνημείο των Βασανισμένων
εδώ φαίνονται από μπροστά
τρία πρόσωπα με επίδεσμους στα μάτια,
και το ένα κορμί σωματωμένο
με τα κάγκελα της φυλακής

2 σχόλια:

  1. «Εἶχε τὸ χρῶμα τοῦ ἔβενου τὰ μάτια τῆς Σαλώμης
    ἡ Τούτη ἡ γάτα ποὺ ἔχασα· διαβάτη, μὴ σταθεῖς.
    Βγῆκε ἀπ᾿ τὸ χάσμα ποὺ ἔκοβε στῆς μέρας τὸ σεντόνι
    τώρα νὰ σκίσει δὲν μπορεῖ τοῦ ζόφου τὸ πανί».

    ΑπάντησηΔιαγραφή