Ο Καύκασος επεκτείνεται...η Ελλάδα θα συνεργήσει;

μέρος της Μουσικής Ευρασίας να γίνει;

το 2017 ένας γεωργιανός καλλιτέχνης

ίδρυσε φεστιβάλ στο χωριό Τσιναντάλι της Γεωργίας.

Το 2019 εκεί ιδρύθηκε η Πανκαυκασιανή Ορχήστρα Νέων,

που μάλλον στο μέλλον θα εξελιχθεί σε Ευρασιατική,

http://tsinandalifestival.ge/pages/orchestra/

 δέχεται νέους από 18 έως 28

από χώρες του Καυκάσου,

όπως η Γεωργία, η Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν,

και ενδιαφερόμενες για τον Καύκασο,

όπως η Τουρκία, η Ουκρανία,

και το Καζαχστάν.

Διευθυντής της ορχήστρας είναι ο ιταλός

Gianandrea Noseda (Τζιαναντρέα Νοζέντα)

Συνεργάτες, μαέστρους, τραγουδιστές

καλούν ανεξαρτήτως καταγωγής και ηλικίας.

Αν γνωρίζετε, τώρα, κάποια άλλη χώρα

που έχει αρχαιότερες σχέσεις με τον Καύκασο,

 δραστήριο υπουργείο πολιτισμού,

 και αγάπη της ηγεσίας για τη νεολαία της,

να τρέξετε να της το πείτε,

να μη χάσει την ευκαιρία σύγκλισης

και συνεργασίας.

Γιατί η δυναμική του χωριού

 επανήλθε για να μείνει.

Φέτος, πολλές εκδηλώσεις ακυρώθηκαν,

όχι όμως στο Τσιναντάλι.

Προ ημερών, εκεί βρέθηκε 

από την Αργεντινή

η γιαγιά πιανίστρια Μάρτα Άργκεριχ,

αλλά και ο Ρώσος νεανίας του πιάνου

Alexander Kantorov

Ποια είναι η ιστορία του χωριού

γνωστού, ίσως σε κάποιους 

για το κρασί Tsinandali;

κληρονομήθηκε εκ πατρός

σε ένα αριστοκράτη Γεωργιανό ποιητή,

ονόματι Αλεξάντερ Τσαβτσαβάτζε

(1786 - 1846)

Θεωρείται ο πατέρας του γεωργιανού ρομαντισμού.

 Μιλούσε περσικά, τουρκικά, ρωσικά,

 γαλλικά, γερμανικά και αγγλικά.

Μετακίνησε τεχνηέντως τη γεωργιανή ποιητική γλώσσα 

και την έφερε πιο κοντά στην καθομιλουμένη, 

που συνδύαζε τα σύγχρονα στοιχεία με το

κάπως τεχνητό απαρχαιωμένο ύφος της Γεωργίας του 18ου αιώνα, 

τη μελωδία της περσικής λυρικής ποίησης, ιδιαίτερα του Χάβεζ και του Σααντί, 

της μποέμικης γλώσσας των δρόμων της Τιφλίδας 

και το πνεύμα του ευρωπαϊκού ρομαντισμού.

http://www.24grammata.com/wp-content/uploads/2017/09/Στο-σπίτι-του-Αλεξάνδρου-Chavchavadze-Σπίτι-και-Μουσείο-Tsinandali-στη-Γεωργία.output.pdf

Στα 18 του, επειδή μέρος

σε αντιρωσική εξέγερση,

φυλακίστηκε, και εκεί 

έγραψε το πρώτο του ποίημα

«Αλίμονο σε αυτόν τον κόσμο

και τους νοικάρηδές του».

Μετά τη φυλακή αποφάσισε

να εισέλθει στον ρωσικό στρατό,

και το 1812 τον βρίσκει

σε αντίστροφο ρόλο,

να καταστέλλει νέα εξέγερση στη Γεωργία.

To 1815, μπήκε με τους μοναρχικούς στο Παρίσι

και εκεί έζησε μελετώντας δύο χρόνια.

Επιστρέφοντας στην πατρίδα,

έχτισε οινοποιείο και κτήρια

ιταλίζουσας αρχιτεκτονικής

του 19ου αιώνα.

Έγινε το χωριό μια εστία καλλιτεχνών

και συγγραφέων.

Το πρώτο πιάνο στη Γεωργία 

έφτασε στο Τσιναντάλι.

Ο Αλέξανδρος Δουμάς το ονόμαζε 

Κήπο της Εδέμ.

Το Τσιναντάλι το μήνα Ιουνίου μοιάζει με την έπαυλη των νεραϊδών. 

Εδώ ανθίζουν ταυτόχρονα φυτά και λουλούδια, σταφύλια, ρόδια, λεμονιές, τριαντάφυλλα. Ο αέρας είναι ποτισμένος με πολλά διαφορετικά αρώματα και μυρωδιές της φύσης.

http://georgiansland.blogspot.com/2013/02/blog-post_7610.html

Το 1832 μετανιώνει ο Γεωργιανός

και ξαναπαίρνει μέρος

σε αντιρωσική συνομωσία,

συλλαμβάνεται,

καταδικάζεται,

όμως ο Τσάρος επειδή τον χρειάζεται

κατά τη ρωσική κατάκτηση 

του Καυκάσου (1817–1864)

τον απαλλάσσει.

Πέθανε το 1846 πέφτοντας από άλογο,

αφού άγνωστος του πέταξε καυτό νερό.

Το 1854, μουσουλμάνοι του Καυκασιανού

Ιμαμάτου επιτέθηκαν στο χωριό

και απήγαγαν την οικογένειά του.

Το γεγονός συγκλόνισε την Ευρώπη,

και μετά από διαπραγματεύσεις,

οι Ρώσοι έδωσαν 40.000 ασημένια ρούβλια,

και έληξε η απαγωγή.

Η οικογένεια πήρε δάνειο

επισκευαστικό, που δεν μπόρεσε 

να αποπληρώσει,

και το χωριό πέρασε το 1886

σε τσαρική ιδιοκτησία.

Το 1947 μετατράπηκε με πρωτοβουλία

του ποιητή Giorgi Leonidze σε μουσείο.

Το 2007 ανέλαβαν χορηγοί

για τη συντήρηση και ανακαίνιση

το αμερικανικό μουσειολογικό Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν,

και η ευρω-γεωργιανή εταιρεία επενδύσεων

Silk Road Group

εδώ ένα βίντεο του χωριού,

όπου βρέθηκε και ένας ελληνοαμερικάνος

αρχιτέκτονας, John Fotiadis,

να έχει συμβάλει στην ανακαίνιση