Χουντικό Γκρέξιτ του 1969

μετά από δίχρονη μάχη με Ευρωπαίους

(Δανούς, Νορβηγούς, Σουηδούς και Ολλανδούς)
 στο Στρασβούργο, έδρα του Συμβουλίου της Ευρώπης,
https://el.wikipedia.org/wiki/Συμβούλιο_της_Ευρώπης
ενός αντίστοιχου Ευρωπαϊκού ΟΗΕ,

υπέρ της κρατικής ασυλίας στον βασανισμό πολιτών

για την ασφάλεια της τάξης, του λαού και του έθνους.
Απεικονίστηκε διθυραμβικά
ως το τέταρτο ΟΧΙ στην ελληνική ιστορία,
ΟΧΙ στα τελεσίγραφα πρόωρης επαναφοράς
δημοκρατίας και ελευθερίας.
Γιαυτό και από το πρωί της 12ης Δεκεμβρίου
τα ραδιόφωνα έπαιζαν εμβατήρια.

Ακολούθησαν λαοφιλείς σημαιοστολισμοί, εορτασμοί,
και αντιπερισπασμοί εντυπώσεων

 με χουντικές επισκέψεις

σε ουδέτερες πρωτεύουσες του κρατικού σοσιαλισμού,
όπως το Βελιγράδι και η Μόσχα.
https://youtu.be/6v-yN3MCAY0?t=150

Με βάση την έκθεση της επιτροπής η χώρα μας αρχικά καταδικάστηκε τον Γενάρη του 1968 (με ψήφους 66 υπέρ, μίας κατά και με 30 αποχές) ως «κράτος βασανιστηρίων» για 213 βασανισμούς και 5 θανάτους. Το «τελεσίγραφο» όριζε ότι η Ελλάδα θα αποβαλλόταν από το Συμβούλιο, αν το στρατιωτικό καθεστώς
 δεν αποκαθιστούσε τη δημοκρατία
μέχρι την άνοιξη του 1969.
https://rosetabooks.wordpress.com/2012/03/

Τον Δεκέμβρη του '69 η τελική ψηφοφορία στο Συμβούλιο της Ευρώπης

δεν έγινε, κατόπιν της ελληνικής αποχώρησης,

όταν κατάλαβαμε ότι ήταν έτοιμοι οι «ψευδοδημοκράτες»
Ευρωπαίοι να μας αποπέμψουν.

Στους συμμάχους της η Ελλάδα, αρχικά, μπορούσε να μετρήσει την Κύπρο, τη Γαλλία και την Τουρκία, που είχαν την πρόθεση να απέχουν της ψηφοφορίας, καθώς και την Ελβετία και την Αυστρία που τηρούσαν στάση ουδέτερη, ενώ η Δυτική Γερμανία την τελευταία στιγμή δήλωσε πρόθεση αρνητικής ψήφου

(μέλη το 1969)

https://en.wikipedia.org/wiki/Member_states_of_the_Council_of_Europe#List

Στη διεθνή πολιτική επιστήμη 

η μάχη του Στρασβούργου είναι γνωστή ως

The Greek case

Denmark, Norway, Sweden, Netherlands v. Greece

και αποτελεί σταθμό στη διακρατική,

παρεμβατική πάλη

για τα ανθρώπινα δικαιώματα,

θα 'ναι λίγες φορές στην ιστορία,

όπου κράτη αναίμακτα συντρίβουν άλλο κράτος διπλωματικά,
δίχως ιδιαίτερο συμφέρον, παρά μόνο για λόγους
τιμής και ηθικής.

Είναι μια ξεχωριστή ανάποδη πρωτιά στην ιστορία μας,

που έχει τις ρίζες της στην κινηματική εποχή του εξήντα
σε συνδυασμό με προτεσταντικές χώρες
του κοινωνικού φιλελευθερισμού,

και τη χουντική διπλωματική και συναισθηματική ανεπάρκεια.

Μπορεί ο Παττακός να έλεγε ότι το Συμβούλιο ενοχλεί την Ελλάδα 

όσο «ένα κουνούπι το κέρατο ενός βοδιού»,
https://menshouse.gr/istories/114293/to-aythentiko-grexit-otan-i-eyropi-ekdioxe-tin-ellada-gia-ta-aischi-tis-choyntas

όμως ο υπουργός εξωτερικών, Πιπινέλης

εξομολογήθηκε αργότερα ότι ήταν κακό πράγμα 

η μη πρόσβαση της Ελλάδας σε ένα διεθνές σώμα.

Δανία και Νορβηγία, μάλιστα, άρχισαν από το 1970 να ενοχλούν 

τους έλληνες ψευδοεπαναστάτες και σε επίπεδο ΝΑΤΟ.

https://tinyurl.com/sjbm77w

https://www.kathimerini.gr/1063902/gallery/politismos/vivlio/otan-h-dania-kynhghse-th-xoynta

Η Διεθνής Αμνηστία έχει αναφέρει ότι οι ΗΠΑ είχαν ασκήσει έντονη διπλωματική πίεση στα κράτη μέλη του Συμβουλίου να μην ψηφίσουν την καταδίκη της Ελλάδας.

Χουντικές απαντήσεις για εσωτερική κατανάλωση

μοιάζουν με τη ρητορική του Ερντογάν,

ότι δεν έχουν δικαίωμα να μιλάνε 

αυτοί που δεν αντιστάθηκαν,

 εμήδισαν, εγερμάνισαν εις τους Ναζί.

Όμως το πλήγμα στο γόητρο

μιας χώρας που διακήρυσσε

ότι είναι ο προμαχώνας 

του ελεύθερου κόσμου,

προμήνυε και τη διπλωματική

απομόνωση που θα αντιμετωπίζαμε

αργότερα στο Κυπριακό.

πώς φτάσαμε εκεί

[Η κατάπνιξη της Ανοιξης της Πράγας τον Αύγουστο του 1968 από τους Σοβιετικούς απείλησε να εκτροχιάσει τη διαδικασία: πολλά μέλη θεωρούσαν ότι, σε αυτή τη συγκυρία, έπρεπε να μην τονιστούν οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από ένα μέλος του ΝΑΤΟ. Αλλά ο Ολλανδός Βαν ντερ Στουλ φρόντισε να διαψεύσει το χουντικό επιχείρημα ότι η ελληνική δικτατορία αποσκοπούσε να αποτρέψει ένα κομμουνιστικό πραξικόπημα. Η χούντα κήρυξε αυτόν και τους συνεργάτες του ανεπιθύμητα πρόσωπα. Ο ίδιος επέμεινε ότι η αγνόηση της ελληνικής κατάστασης θα αποτελούσε για τη Δύση μια «αποδοχή ενοχής» και θα «αποδυνάμωνε τη νομιμοποίηση του αγώνα εναντίον των Σοβιετικών». ] της Έφη Πενταλιού

https://www.kathimerini.gr/956869/gallery/epikairothta/ellada/eyrwpaiko-rapisma-sth-xoynta

https://www.efsyn.gr/themata/fantasma-tis-istorias/223189_tetarto-ohi-tis-hoyntas (Το «τέταρτο ΟΧΙ» της χούντας του Τάσου Κωστόπουλου)

[...]

Πρώτο σημείο καμπής στη μάχη η αυτομόληση δύο κρατικών μαρτύρων, πρώην πολιτικών κρατουμένων (του Κώστα Μελέτη -οδηγός του δολοφονημένου βουλευτή της ΕΔΑ Τσαρουχά- και του Παντελή Μαρκετάκη) που είχαν μεταφερθεί με συνοδεία στο Στρασβούργο για να διαψεύσουν τις καταγγελίες περί βασανιστηρίων, απέδρασαν όμως και κατέθεσαν τα ακριβώς αντίθετα.

[...]

Καταλυτικά αποδείχθηκαν επίσης τα διαδοχικά δημοσιεύματα ξένων εντύπων, με γλαφυρότερο ένα ρεπορτάζ του δημοφιλούς αμερικανικού περιοδικού «Look» (27/5/1969), βασισμένο στη μαρτυρία του Κοροβέση. «Η δραπέτευση του Κοροβέση ήταν η καταδίκη της χούντας». https://youtu.be/6v-yN3MCAY0 -https://www.mixanitouxronou.gr/1969-i-chounta-vgazi-tin-ellada-apo-tin-evropi-oste-na-apofigi-tin-katadiki-gia-ta-vasanistiria-ke-diorganoni-panigiria-gia-tin-epilogi-tis-vinteo/

Η χούντα αντεπιτέθηκε επιστρατεύοντας τον εκπρόσωπο του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, Λοράν Μαρτί. Σε έκθεσή του, ο τελευταίος αμφισβήτησε έμμεσα τις κατηγορίες για βασανιστήρια στην ταράτσα της Γενικής Ασφάλειας, στην οδό Μπουμπουλίνας, με βασικό επιχείρημα την υπόνοια πως η ύπαρξη γειτονικών πολυκατοικιών δεν ήταν δυνατό να επιτρέπει κάτι τέτοιο!

Ηχηρότερες υπήρξαν οι παρεμφερείς δηλώσεις πέντε Βρετανών βουλευτών (ανάμεσά τους και δύο Εργατικοί), πως οι καταγγελίες για βασανιστήρια στην Μπουμπουλίνας «είναι γελοίαι», αφού «κανένας πολιτικός κρατούμενος δεν θα μπορούσε να βασανιστεί μπροστά σε όλο τον κόσμο» −ώσπου αγγλικές εφημερίδες δημοσίευσαν έγγραφο της διαφημιστικής εταιρείας «Μ. Φρέιζερ και Σία» για το ταπεινό οικονομικό αντίτιμο αυτών των διακηρύξεων.

Βαρύ πυροβολικό της χουντικής αντεπίθεσης αποτέλεσαν ωστόσο οι εκβιασμοί στους μάρτυρες και (κυρίως) τις οικογένειές τους, για ν’ ανακαλέσουν ή να διαψεύσουν τις καταγγελίες τους. Αμέσως μετά το δημοσίευμα του «Look», ο πατέρας του Κοροβέση αναγκάστηκε λ.χ. από την Ασφάλεια να διαψεύσει αμήχανα τον γιο του (επιβεβαιώνοντας, πάντως, τη σύλληψή του που η χούντα αρνούνταν).

Εντυπωσιακότερη αποδείχθηκε η τραγική κωλοτούμπα του Μαρκετάκη, όταν δέχτηκε τηλεφώνημα της συζύγου του μέσα από τη χουντική Ασφάλεια· από το Οσλο, όπου είχε ζητήσει πολιτικό άσυλο, κατέφυγε στην ελληνική πρεσβεία της Στοκχόλμης κι εν συνεχεία μεταφέρθηκε σ’ εκείνη του Παρισιού, όπου έδωσε συνέντευξη Τύπου υποστηρίζοντας πως η κατάθεσή του οφειλόταν στην απειλή «είκοσι κομμουνιστικών περιστρόφων»· τελικά όμως απέφυγε ή δεν τον άφησαν να ξανακαταθέσει (δίχως την παρουσία «αντιδίκων») όπως πρότεινε η Υποεπιτροπή.

Αμέσως μετά την «αποχώρησή» της από το Συμβούλιο, η χούντα προσπάθησε τέλος να διασκεδάσει τις εντυπώσεις με τη συνέντευξη που ένας ακόμη βασανισμένος μάρτυρας με οικογένεια στην Αθήνα (ο Βαρδίκος) φερόταν να είχε δώσει στην άκρως φιλοχουντική «Libre Belgique» των Βρυξελλών, ισχυριζόμενος πως η κατάθεσή του οφειλόταν αρχικά σε «παρεξήγηση» και κατόπιν σε «εκβιασμό» των Ευρωπαίων για τις συνέπειες που θα είχε τυχόν ανάκληση της υπογραφής του!

[...]

Το πόρισμα της Υποεπιτροπής υποβλήθηκε στις 4/10/1969 στην ΕΕΔΑ, που με τη σειρά της υπέβαλε στις 5 Νοεμβρίου στην Επιτροπή Υπουργών την τελική έκθεσή της.

Με πλειοψηφίες δύο τρίτων, το επίμαχο ντοκουμέντο διαπίστωνε ότι το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου δεν δικαιολογούνταν από κανενός είδους έκτακτες περιστάσεις· πως η διατήρηση της δικτατορίας ουδόλως νομιμοποιούνταν σαν προστασία της έννομης τάξης από την αντικαθεστωτική δυναμική αντίσταση· πως η χούντα καταπάτησε ασύστολα κάθε λογής ελευθερίες και -το κυριότερο- επιβίωνε χάρη στη συστηματική χρήση βασανιστηρίων από τους πραιτωριανούς της.

[...]

η χαριστική όμως βολή θα δοθεί από τον λονδρέζικο «Observer» στις 7 Δεκεμβρίου, με μια συγκλονιστική αποκάλυψη: ένα πρόσφατο (15/5/1969) έγγραφο του Μιχαήλ Κοττάκη, διευθυντή του διπλωματικού γραφείου του Πιπινέλη, σχετικό με τις υπόγειες προσπάθειες της ελληνικής χούντας για πραξικόπημα στη γειτονική Ιταλία! Ο κύβος είχε πλέον οριστικά ριφθεί.

«Καθώς ήρχισεν η συνεδρίασις», μας πληροφορεί τηλεγράφημα του ΑΠΕ, «αι μόναι βέβαιαι ψήφοι κατά της αναστολής εφαίνοντο να είναι της Κύπρου και αυτής της Ελλάδος»· ακόμη και «ο Τούρκος εκπρόσωπος», που στο παρελθόν είχε στηρίξει αποφασιστικά την εθνική μας «ανεξαρτησία», τούτη τη φορά «ηρνήθη να είπη πώς θα εψήφιζε η αντιπροσωπεία του»

[...]

Παρά την αναπάντεχη δημοφιλία του Παπαδόπουλου μετά τις αντιευρωπαϊκές κορώνες, ο ίδιος ο δικτάτορας θ’ αποδειχθεί πάντως εντυπωσιακά ρεαλιστής στο διάγγελμα που εκφωνεί στις 15/12 σε ζωντανή ραδιοτηλεοπτική μετάδοση από το βήμα της καταργημένης Βουλής, ενώπιον ενός επίλεκτου κοινού που αποτελούν «η ηγεσία του στρατεύματος, οι πρυτάνεις των Ανωτάτων Σχολών, εκπρόσωποι της Διοικήσεως» και, φυσικά, «οι εκπρόσωποι των εφοπλιστών και του μεγάλου επιχειρηματικού κεφαλαίου» με επικεφαλής τους Ωνάση, Μποδοσάκη και Ανδρεάδη («Νέα Πολιτεία» 16/12).

Ο λόγος του είναι απίστευτα ήπιος απέναντι στην Ευρώπη, σκληρότατος όμως όσον αφορά την περαιτέρω πορεία του καθεστώτος· αξιοσημείωτος επίσης ο επαναπροσδιορισμός του (κοινού) εσωτερικού εχθρού, με την «αναρχία» ν’ αντικαθιστά ως φόβητρο τον παραδοσιακό κομμουνιστικό κίνδυνο:

«Οι φίλοι μας» οι Ευρωπαίοι, ξεκαθαρίζει, «ας μην ανησυχούν. Μας έχουν συνηθίσει εις πικρίας. Εχομεν εθισθή να υπομένωμεν και να ανεχώμεθα τους φίλους μας και όταν ακόμη μας πικραίνουν. [...] Ας προσέξουν όμως. Ας προσέξουν διότι η Δημοκρατία κινδυνεύει και εις τας χώρας των. [...] Ας αναχθούν εις το ύψος των περιστάσεων και ας αντιμετωπίσουν όχι πλέον το μίασμα του κομμουνισμού, διότι τούτο φαίνεται ότι έχει παύση πλέον να αποτελή κίνδυνον διά τον ελεύθερον κόσμον, αλλά ας αντιμετωπίσουν την νέαν δύναμιν, την ανατρεπτικήν, την αναρχίαν, την αναρχίαν που δημιουργεί η μεταφορά του κοινωνικού ατόμου εις την μορφήν του απολύτως ελευθέρου ατόμου, το οποίον δρα υπό την επήρειαν του ενστίκτου, ως θηρίον εις την ζούγκλαν. Ας αντιμετωπίσουν, όσον είναι καιρός ακόμη, την κατάστασιν της ασθενείας της Δημοκρατίας των και ας αφήσουν την ιδικήν μας εις ημάς. [...]

[ παράδειγμα χριστεπώνυμων θηρίων:
βασάνιζαν εγκύους για να αποβάλουν, στη συνέχεια ξαναβασάνιζαν ώστε να σακατευτεί ανεπανόρθωτα η δυνατότητα τεκνοποίησης, «για να μη γεννήσουν κομμουνιστάκια» ]
https://www.efsyn.gr/ellada/koinonia/224852_ellas-ellinon-atimoriton-basaniston


[...]
Μιλώντας το 2016 σε ημερίδα της Γαλλικής Σχολής για τις ελληνογαλλικές σχέσεις στη διάρκεια της χούντας, ο Περικλής Κοροβέσης δεν απέφυγε τη σύγκριση ανάμεσα στη δική του εμπειρία, της προστασίας των τότε πολιτικών προσφύγων από τη μεταπολεμική Ευρώπη, και της μεταχείρισης που η Γαλλία (της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης) επιφυλάσσει σήμερα σ’ όσους προσπαθούν να ξεφύγουν από τα κολαστήρια της πολύπαθης Μέσης Ανατολής
https://www.efsyn.gr/themata/fantasma-tis-istorias/223189_tetarto-ohi-tis-hoyntas


Τζέιμς Μπέκετ (δικηγόρος της Διεθνούς Αμνηστίας το 1968): Χωρίς τη Μαρία Χάρη-Μπέκετ, δεν θα είχαμε πετύχει την καταδίκη της χούντας.
[...]
Η Γερμανία και η Γαλλία πίστευαν ότι μπορούσε να επιτευχθεί ένας συμβιβασμός, που θα επέτρεπε στην Ελλάδα να παραμείνει στο Συμβούλιο της Ευρώπης, παρά το γεγονός ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα και η δημοκρατία ήταν οι θεμελιώδεις αρχές του Συμβουλίου. Ο Δανός υπουργός Εξωτερικών, Πουλ Χάρτλινγκ, πήγε στο μικρόφωνο και ρώτησε ήσυχα αν ο συμβιβασμός επιτυγχάνεται στα 10 ή στα 12 χτυπήματα στις πατούσες των ποδιών. Και πρόσθεσε ότι στο θέμα των βασανιστηρίων η κυβέρνηση της Δανίας δεν μπορεί να συμβιβαστεί. Ο κ. Πιπινέλλης τότε ανακοίνωσε ότι είχε οδηγίες να αποσύρει την Ελλάδα από μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης και έφυγε από την αίθουσα του συνεδρίου. Βγαίνοντας από το κτίριο είδε τη Μαρία Μπέκετ και της γρύλισε με κακία: «Εσύ φταις για όλα!»…»
...
• Γιατί δεν ασχολήθηκε με την πολιτική;

«Σκοπός της ήταν μόνο να αποκατασταθεί η δημοκρατία στην Ελλάδα και μετά "ας έκαναν ό,τι ήθελαν"… Και όταν επέστρεψε ο Καραμανλής, της είχε προτείνει να γίνει πρέσβης της Ελλάδας στις ΗΠΑ, κάτι που θα είχε ενδιαφέρον εκείνη την εποχή, αλλά ήταν πολύ απασχολημένη στο να βοηθάει τους πρόσφυγες από τα κατεχόμενα. Και είχε αρνηθεί…»
https://www.efsyn.gr/ellada/222928_horis-ti-maria-den-tha-eihame-petyhei-tin-katadiki-tis-hoyntas

ΥΓ

Πρόσφατη αναφορά μας από το Συμβούλιο της Ευρώπης με αφορμή τον θάνατο κρατούμενης στις φυλακές Θήβας κατά τη διάρκεια της καραντίνας.
https://www.efsyn.gr/ellada/dikaiomata/238697_neo-hastoyki-apo-symboylio-tis-eyropis-gia-tis-ellinikes-fylakes