"θάνατος, το τελευταίο απαγορευμένο θέμα" (55 λεπτά)
or
με εισαγωγή το "Πέρασμα", Αργά αργά θα γείρω σαν μέρα που περνά, από Αλκίνοο Ιωαννίδη, Σόνια Θεοδωρίδου.
(...Η Ναταλί Ρασούλη κόρη του Μανώλη Ρασούλη, η ηθοποιός Μαρία Ναυπλιώτου και η Κική Τσακίρη ασθενής με ALS, μίλησαν για το θάνατο στους «Πρωταγωνιστές» την Κυριακή 17 Απριλίου..)
Τα τελευταία λόγια στο βίντεο...Κάποιος έχει γράψει οτι δύο πράγματα δεν μπορείς να κοιτάξεις κατάματα, τον ήλιο και το θάνατο. Στο νησί του Ήλιου, τη Ρόδο, δεν ισχύει αυτό. Μια γυναίκα και μαζί της μια οικογένεια γλυκιά και μεγάλη έχει καταφέρει να κοιτάξει το θάνατο και να μην αποστρέψει το βλέμμα της και ίσως αυτή να είναι η μόνη μας λύση τελικά να τον αντιμετωπίσουμε σαν μέρος μιας μεγάλης παράστασης. Καλή Ανάσταση και ο νοών νοείτω που θα λεγε και ο Ρασούλης.
Σε ένα σημείο που ρωτάει ο Σταύρος την Ναταλία, πώς θα το είχε σχεδιάσει αν το γνώριζε, πήγε το μυαλό μου στην τελευταία ομιλία του Ράντυ Πάους (Randy Pausch), κάτι παρόμοιο πιστεύω θα σχεδίαζε με κάποια τελευταία του συναυλία :-)
Ολόκληρη η τελευταία ομιλία με αγγλικούς υπότιτλους εδώ (1 ώρα και 16 λεπτά)
"Πραγματοποιώντας τα Παιδικά σου Όνειρα", "Achieving Your Childhood Dreams"
We cannot change the cards we are dealt, just how we play the hand.
If I don't seem as depressed or morose as I should be, I'm sorry to disappoint you.
I'm dying and I'm having fun. And I'm going to keep having fun every day I have left.
.........Focus on other people, not on yourself.........
(Randy Pausch - wikiquote)
.......Και όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί........
(Τάσος Λειβαδίτης)
(Randy Pausch - wikiquote)
.......Και όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί........
(Τάσος Λειβαδίτης)
Όσοι έχουν τακτοποιημένους τούς εδώ λογαριασμούς, δεν τον φοβούνται.
ΑπάντησηΔιαγραφή:-) Χαίρομαι και μαζί μου
ΑπάντησηΔιαγραφήη Γη, Πατρίδα, εἰς ἥν ἀπελεύσομαι,
ἐξ ἧς καὶ προσελήφθην ὡς μέτοικος.
......................
Η επιστροφή στο πατρικό χώμα ταράζει την καρδιά μας· σαν να γυρίζουμε από ανομολόγητες περιπέτειες σε ξένους απαγορεμένους τόπους, και ξάφνου πέρα στην ξενιτιά νιώθουμε βάρος στην καρδιά, τι γυρεύουμε εδώ με τους χοίρους και τρώμε βελάνια, κοιτάζουμε πίσω απ' όπου φύγαμε κι αναστενάζουμε, θυμούμαστε τη ζεστασιά, την καλοπέραση, τη γαλήνη, κι επιστρέφουμε, σαν τον άσωτο υιό, στο μητρικό κόρφο.
Σε μένα πάντα η επιστροφή αυτή μου 'δινε μια κρυφή ανατριχίλα, πρόγεψη σαν να 'ταν θανάτου, θαρρείς και γύριζα ύστερα από τα κονταροχτυπήματα και τις ασωτείες της ζωής στο μακροπόθητο πατρικό χώμα. Θαρρείς κι υπόγειες σκοτεινές δυνάμες, που δεν μπορείς να τους ξεφύγεις, σου μπιστεύτηκαν να εκτελέσεις ορισμένη παραγγελιά και τώρα που γυρίζεις, αυστηρή φωνή ανεβαίνει από το μεγάλο σπλάχνο της γης σου και σε ρωτάει:
«Έκαμες αυτό που σου μπιστεύτηκα;
Δώσε λογαριασμό!»
..........................
Νίκος Καζαντζάκης: ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΚΟ - KH’ -
Η επιστροφή του Ασώτου
Είχα μία near death experiance αλλά δεν φοβάμαι τον θάνατο μιας και κάποτε θα συμβεί, άλωστε είναι χαζό να ζεις με φόβο γενικότερα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ μόνος λόγος που πεθαίνουμε είναι επειδή το αποδεχόμαστε ώς αναπόφευκτο.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ΙωάννηςΚ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εμπειρία σου που μοιράστηκες με
μας είναι πολύτιμη, παράδειγμα ζωής, για καθένα που το παλεύει να σκέφτεται και να ενεργεί ψύχραιμα.
@CsLaKoNaS
Προσωπικά για τον καθένα μπορεί
ως τώρα να ισχύει αλλά η Αντικειμενική Επιστήμη
και η Υποκειμενική Θρησκεία
μοιάζει να μην τον αποδέχονται ως αναπόφευκτο τέλος μοιραίο. Την ψάχνουν τη δουλειά :-) ,τη βιολογική ή μεταφυσική αιτία και στόχο.
Για να δούμε τα επόμενα χρόνια :-)
Αυτό που θεωρείται αναπόφευκτο, ρουτίνα,
συνηθισμένο, έρχεται η Φιλοσοφία ως μελέτη θανάτου και απορεί, ανα-θεωρεί, το ξανακοιτά με μια άλλη ματιά.
Δε σου λέω να το κάνει ο καθένας,
όπως βολεύει την κάθε ψυχή,
η πιό "δυναμωτική"
υποκειμενική ερμηνεία
ας επιλεγεί.
Και τα "τσιτάτα" της ανάρτησης
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλιώς διαβάζονται μόνα τους
και αλλιώς μέσα από τα
video και το κείμενο.
Και ενώ στη θεωρία μπορεί να εξοικειωθήκαμε ευκολότερα με την προσωπική μας απώλεια, πάντα η φυγή ενός αγαπημένου προσώπου είναι φορτίο ασήκωτο και μια προετοιμασία από μέρους μας βοηθά περισσότερο από την πλήρη άρνηση, άγνοια
του ξαφνικού μαντάτου.
Πάντα αυτός που μένει πίσω,
τραβάει το κουπί.
Για να το συνεχίσω τί εννοώ περί
ΑπάντησηΔιαγραφήτσιτάτων
ο τίτλος με βάση τα video και την ανάρτηση σημαίνει
Όταν Φοβόμαστε να εκφράσουμε
τα συναισθήματα μας για το θάνατο,
είμαστε ήδη συναισθηματικά Νεκροί.
όχι οτι την είδαμε κυνικοί, αδιάφοροι, θανατολάγνοι ή μοιρολάτρες.
Ούτε μελό, ούτε άμετρο.
Το προβλημά μου ήταν βαρβάτο αλλά όταν χαροπάλευα, "κοιμόμουνα" άρα δεν μπορώ να μεταφέρω πολλές εμπειρίες :)))
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε κάθε περίπτωση γνωρίζω ότι πρέπει να ζούμε τη ζωή μας στο maximum.
Οι "Eμπειρίες του Mετά" είναι πάντα το κουπί και το ζουμί. Το πώς βρίσκεις
ΑπάντησηΔιαγραφήκουράγιο να περπατήσεις ξανά στη ζωή. :-)
Και για το Maximum...
Μια Μαθηματική Ανίσωση :-)
από τα σχόλια στο blog
του Σταύρου Θεοδωράκη
Petra..
Με κάνατε...να τρέξω στα δωμάτια των παιδιών μου και να τα αγκαλιάζω και να τα χαιδεύω...τρέμοντας στη σκέψη πως ίσως κάποτε να μην μπορώ να τα ακουμπάω...να μπορώ μόνο να τα κοιτάω όπως η Κική.
Μaria...
...δεν ξέρω αν ήρωας είναι η μητέρα αυτή ή οι άνθρωποι που την αγαπούν.
η μητέρα μου δε μου λέει ούτε έναν καλό λόγο και δεν με παίρνει μια αγκαλιά κι όμως εκείνη είμαι σίγουρη γι'αυτό πεθαίνει,για τις αγκαλιές που δεν μπορεί να χαρίσει στα παιδιά της. είναι πολύ άδικη η ζωή.
Θα τα διαβάσω αργότερα, μεταξύ σοβαρού και αστείου: είσαι πολυβόλο και δεν σε προλαβαίνω :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν, κοίτα, δεν ξέρω τι θα κάνεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ ωραία η ανάρτηση (ειλικρινές αυτό) αλλά οι λοιποί αναστήσαμε!!
Πρέπει να την αλλάξεις!
:)))))
:))))) δεν ξέρω σεις τί παραστήσατε αλλά
ΑπάντησηΔιαγραφήετοιμάζω ανάρτηση σχετική με
αυτή, με τα τσιτάτα και την ερμηνευτική.