Κυριακή 10 Απριλίου 2011

Εσωτερικός Διάλογος Ορθολογισμού

..Εσκεμμένος Δίπολος τίτλος για να δώσουμε ένα χαστούκι προσγείωσης στον Στιλάτο Ελιτ-Απόκρυφο Εσωτερισμό με αφορμή τον Εσωτερικό Διάλογο που πάτησα στο google...λένε πως ένας εσωτεριστής δεν είναι πρακτικός, ωφελιμιστής και ένας ορθολογιστής δεν τρέφει εσωτερικές αυταπάτες αναζήτησης....

Πριν μπούμε στην ουσία θα συνδέσω αντιθετικά τον Εσωτερικό Διάλογο πάνω στο Διάλογο με τον άλλο, ότι κάνεις δηλαδή ένα εσωτερικό φανταστικό διάλογο τη στιγμή της συζήτησης με το συνομιλητή (εννοείται η γραπτή ομιλία, καλή ώρα, είναι πιό βολική :-)...όπως ένας σκακιστής σκέφτεται τις επόμενες κινήσεις όχι μόνο τις δικές του αλλά κυρίως του άλλου παίκτη. Το να προσπαθείς να βρεις μέσα σου, του άλλου τις απαντήσεις είναι μια άσκηση που από τη μιά σε δοκιμάζει στο κατά πόσο γνωρίζεις το φίλο-συνομιλητή και από την άλλη πολύ χρήσιμη για τους συντονιστές μιας συζήτησης, δημοσιογράφους, δασκάλους, να μαντέψουν τυχόν κατηφοριές σε αδιέξοδα και να στρέψουν τη ροή σε εναλλακτικά μονοπάτια.

Και από αυτή την παρένθεση πάμε στη ουσία...Μα με τον εαυτό σου μιλάς;;..Σού στριψε;;..χαχα..και εδώ θα κολλήσω για αντίθεση..μια ανάμνηση απ΄το πανεπιστήμιο...επειδή πάντα είχα την τάση να μιλάω με ανθρώπους διαφορετικούς μεταξύ τους, μου λέει ένας...Μα με τον τάδε μιλάς;;..Δλδ για την κατεστημένη ηθική το σωστό είναι να μη μιλάς με τον εαυτό σου αλλά ούτε με ανθρώπους έξω από το κουτί το ιδεολογικό, πολιτικό κτλ που έχουμε ή μας έχουν βάλει.

Και βγαίνοντας απ' το κουτάκι, η ανάρτηση έχει και σκοπό να απενεχοποιήσει ανθρώπους που μιλάν με τον εαυτό τους είτε φωναχτά είτε σιωπηλά. Ένας εσωτερικός διάλογος μπορεί να είναι εξίσου ποιοτικός ή αναγκαίος με τον εξωτερικό. Το τέλος θα το δείξει....Ο δεύτερος αντιμετωπίζει δυό κινδύνους, την κολακεία με τις ευχές από τη μιά και από την άλλη την προσωπική  ad hominem επιθετικότητα με κάθε είδους αρνητικά συναισθήματα...για να το πούμε λακωνικά τη γλυκιά θερμότητα + την απότομη ψυχρότητα. Ο εσωτερικός τα αποφεύγει και τα δύο αλλά ενέχει τον κίνδυνο να χαθείς στον κόσμο σου που λενε σε ένα ανακυκλούμενο ναρκισσισμό με διαφόρων ειδών διαταραχές και διχοτομήσεις.

Όμως το παραπάνω μάλλον Εσωτερικό Μονόλογο θα το λεγα μεταμφιεσμένο σε Διάλογο. Για μένα ο τίτλος σημαίνει ότι ναι μεν αποστασιοποιείσαι, μπαίνεις στα βαθιά αλλά πάντα υπάρχει μια φωνή αμφισβήτησης σε αυτό που κάνεις. Είναι η Αυτοπαρατήρηση. Όταν ήμουν στην αρχή της Εφηβείας σε κάποια φάση διαπιστώνω ότι δεν υπάρχουν φίλοι, όχι για να περάσουμε καλά όπως μπορεί να φαντάζεται μια μαμά αλλά για να συνομιλήσουμε πάνω σε κοινά ερωτήματα. Οπότε λέω, πάμε αναγκαστικά σε εσωτερική διχοτόμηση, θα με κάνω φίλο, θα μιλώ με τον εαυτό μου αλλά πρόσεχε με λέω :-) ...όταν φτάσεις στο τέλος της πορείας, όταν βρεις αυτό που ψάχνεις, φρόντισε να αποσυνδέσεις το καλώδιο της εσωτερικής συσκευής...το 'πα και λίγο θεατρικά...σαν να ζούσα όνειρο μέσα σε όνειρο όπως στη συσκευή του Inception, όσοι το 'δατε..όπως ακριβώς επιβίωσαν οι φυλακισμένοι σε απομόνωση...φτιάχνοντας φανταστικούς κόσμους, διαλόγους και σενάρια...και σε μια εποχή λαμπερής μοναξιάς...ανάμεσα στον κόσμο... έχει μια αξία να μιλήσεις ανοιχτά για αυτά...

Και αν με ρωτούσαν να πω με μία λέξη τί σημαίνει για μένα Εσωτερικός Διάλογος θα λεγα Μυθιστόρημα, Σενάριο και Θεατρικός Διάλογος. Εδώ κολλάει το ''Γράφω, γιατί θα μου στρίψει" που λέγεται συχνά σε συνεντεύξεις συγγραφέων. Ο Εγκέφαλος δεν μπορεί να τα κρατά μέσα του για πάντα, υπάρχει κάποιο όριο στην εσωστρέφεια και την απομόνωση. Γιαυτό και Φύσει κοινωνικό ον ο άνθρωπος. Ρίχτο έξω και είσαι μέσα, που λεγε ο Ρασούλης. Και εδώ, δεν είναι απλώς ένας νταλκάς αλλά χιλιάδες εικόνες, σκέψεις, ιδέες που αναζητούν μια φόρμα επικοινωνίας.  Έχουμε έτσι μια άλλη οπτική να βλέπεις τα βιβλία και τα έργα τέχνης ως Προϊόντα Εσωτερικού Διαλόγου. Ίσως κουραστικό για το μέσο θεατή που θελει απλώς να περάσει την ώρα του αλλά χρήσιμο για κριτικούς ή διασκευαστές, να προσπαθείς να μπεις στο γιατί και τον τρόπο που "επινόησε" το έργο ο δημιουργός. Και την Κριτική πάντως και τη Διασκευή, τη βλέπω, ως Διάλογο.

Και στην αντίπερα αφηρημένων όχθη από εκεί που είναι οι συγγραφείς, στοχαστές, δημιουργοί, επιστήμονες, βρίσκονται οι άνθρωποι της Θρησκείας-Φιλοσοφίας. Επειδή υπάρχει ένα life-style στην ατμόσφαιρα από Αρχαίους, Ινδούς και Νεοσοφούς χαχα.... Το πέρασμα στον κόσμο των αοράτων ανοίγει, αφού μάθουμε να σταματάμε τον εσωτερικό μας διάλογο.... Ο εσωτερικός διάλογος θεωρείται επικίνδυνος γιατί ανοίγει πύλες, όπου μπορούν να διεισδύσουν κάθε είδους αρνητικές οντότητες, παρουσίες, βαμπίρ χαχα ούτε να σταματήσω να σκέφτομαι θέλω, ούτε να γίνω αόρατος, ούτε φοβάμαι τα βαμπίρ...όλα αυτά είναι συνήθως μεταγενέστερες αντιγραφές στη ζωή του Έλληνα..Δλδ πολύ θα θελα να γνωρίσω παιδί που έχει εκπαιδευτεί σε μικρή ηλικία από "ψωνισμένο"  γονιό σε εσωτερικό δρόμο. Δεν τον έχουμε ζήσει και νιώσει το "Σωκράτη" ή τον "Πυθαγόρα". Το μόνο βίωμα εσωτερικότητας που έχει η ελληνική κοινωνία είναι τα παιδιά που έχουν μεγαλώσει σε αυστηρές χριστιανικές οικογένειες. Εκεί παλεύουν με τους λογισμούς, τις κακές σκέψεις για να κρατήσουν μια σταθερή πορεία σε αυτο που πιστεύουν. Και ανεξάρτητα από πίστη και προσωπικές συν ή αντι-πάθειες, αυτό που θέλω να τονίσω οτι αυτός ο εσωτερικός διάλογος και η άσκηση από μικρή ηλικία ατσαλώνουν ένα διαφορετικό χαρακτήρα. Και η διαφορά με τους προηγούμενους είναι οτι το κάνουν για μια άλλη ζωή, όχι για να κερδίσουν κάτι σε αυτήν. Το  κατά πόσο τώρα ενδιαφέρεται για την πνευματικότητα η Θρησκεία στην Ελλάδα είναι μεγάλη συζήτηση και θα την πιάσουμε άλλη φορά.

Κλείνοντας, καλό να μιλάς με τα μέσα σου αλλά χρειάζεσαι και τεχνικές να κρατήσεις ισορροπίες. Είπα πριν, ρίχτο έξω και είσαι μέσα, να γίνεις εξωστρεφής, να γράψεις αλλά αυτό ενδεχομένως να έχει και παρενέργειες αν δε μπορείς να κουμαντάρεις εύκολα την κοινωνική ή μη αποδοχή, τον εξωτερικό διάλογο. Πιο δραστικές λύσεις είναι ο Αυτοσαρκασμός, η Γυμναστική, η Χειρωνακτική Εργασία, η Επαφή με τον Απλό Καθημερινό Λαϊκό Άνθρωπο αλλά και με Παρόμοιους Αφηρημένους που ψάχνονται, δεν αποδέχονται άκριτα το Εγώ και τη Συμπεριφορά τους.

10 σχόλια:

  1. Ο ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ.Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ.Ο ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΣ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ-Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ .ΑΝ ΜΕΝΕΙ ΧΩΡΙΣ ΕΛΕΓΧΟ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΑΔΙΑΓΝΩΣΤΗ ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σε γενικές γραμμές μού φαίνεται πως γράφεις τα αυτονόητα· ίσως όμως τελικά να λαθεύω και να μην είναι όλα τόσο αυτονόητα;...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @Ανώνυμος

    Εμείς δεν είμαστε
    άνθρωποι να κρίνουμε;;
    Από τον ίδιο τον εαυτό
    με παντοτινό
    κριτήριο και σκοπό
    ορθολογικό και ωφελιμιστικό
    να βγεί κάτι χρήσιμο και καλό

    Δεν κάνουμε διάλογο
    για το διάλογο
    για να περνά η ώρα

    Αν μένει χωρίς έλεγχο
    το αναφέρω οτι οδηγεί
    σε NPD παθολογία σε πρώτη φάση της νόσου :-)

    @Dodo

    Θα δείξω σε άλλες αναρτήσεις
    εσωτερικά παραδείγματα :-)
    και εικόνες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η απώλεια τού ελέγχου τού εσωτερικού διαλόγου δεν οδηγεί σε NPD- μάλλον σε κατάθλιψη ή/και αυτοκαταστροφική διάθεση.
    Άλλωστε, οι παθολογικοί ναρκισσιστές εξ ορισμού δεν διαλέγονται εσωτερικά γιατί δεν το αντέχουν· συνεπώς δεν κινδυνεύουν να απωλέσουν κανέναν έλεγχο ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σωστό μα γιαυτό λέω σε πρώτη φάση
    Σε δεὐτερη αρχινούν οι διάφορες
    (2) Διχοτομήσεις...

    αλλά ας μην είμαστε απόλυτοι...και αυτός
    που διαλέγεται και το απολαμβάνει
    με νέες ιδέες και σκέψεις,
    μπορεί να πέσει σε ναρκισσισμό
    και εγωπάθεια...είμαι μόνος
    μου, αυτάρκης, μια χαρά..

    Αλλωστε όλοι οι καλλιτέχνες και οι
    συγγραφείς και οι λοιποί αφηρημένοι
    το ΕΓΩ τους, θένε
    δε θένε, θα κουβαλάνε μια ζωή

    Οπότε έρευνα, αυτοπαρατήρηση
    και προσαρμογή :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ..και από όλους τους αφηρημένους
    φοβάμαι πιό πολύ
    τους Ηθοποιούς...

    δε φτάνει τα δυό είδη
    διαλόγων εξω-μέσα

    έχουν να παπαγαλίζουν
    ξένα λόγια και διαλόγους,
    να υποδύονται ξένες
    ψυχές και σώματα,
    μπαίνουν σε άλλους κόσμους,
    αλλάζουν ψυχολογίες
    σαν ρομποτ-υπηρέτες
    για ένα χειροκρότημα..

    Πόσες Ζωές να έχουν ζήσει;;...

    Και εκεί και αν χρειάζονται
    κάποιον δίπλα τους,
    να τους τραβά πίσω
    στον έξω Κόσμο..
    είτε την Αυτοπαρατήρηση
    είτε κάποιο Φίλο :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολύ μεγάλο μπέρδεμα!!
    Γιατί ο αυτάρκης πρέπει να ταυτιστεί με τον νάρκισσο; Και γιατί η αγάπη του εαυτού ταυτίζεται με τον ναρκισσισμό (γιατί στην ευχή συνεχίζουν να τον γράφουν με δυο 'σ' και δεν τον απλοποιούν κι αυτόν; Θα εκπέσει η αρνητική του έννοια με την απλούστερη γραφή; 'Νάρκισος'! Μια χαρά μου φαίνεται.. :))
    Πολύ κακό για το τίποτε!
    Δεν νοείται εξωτερικός διάλογος χωρίς τον εσωτερικό..εκτός κι αν μιλάς για τις Βανδές. Τότε, εντάξει, γίνεται..
    Επίσης, πώς γίνεται ν' αγαπάς τον δίπλα χωρίς να αγαπάς εσένα;
    Αν το ν' αγαπάς τον εαυτό σου είναι ναρκισσσισμός, το ν' αγαπάς τον άλλον, χωρίς ν' αγαπάς πρώτα εσένα είναι φαρισαϊσμός!
    Αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου δεν μπορείς να αγαπάς κανέναν..
    Δεν ξέρεις πώς..
    Ακόμη και η χριστιανική ηθική το κράτησε αυτό.. 'αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν'..
    Αλλά πρόσεξε το λέει ξεκάθαρα
    "τον πλησίον" μόνο, αφήνοντας περιθώρια μη αγάπης για κάποιον που είναι κάπως μακρύτερα..:)
    Δεν ορίζει ακριβή απόσταση,πόσο κοντά, πόσο μακριά;
    Το μέτρημα επαφίεται στον αναγνώστη.. :))
    Εγώ,αν με ρωτούσες, θα σου 'λεγα να μπαινοβγαίνεις στους δυο σου κόσμους κατά βούληση, χωρίς να νιώθεις την ανάγκη εξομολήγησης και..άφεσης αμαρτιών!!
    Και για το που βρίσκεσαι κράτα λογαριασμό μονάχος σου..
    Μου θύμισες την ταινία του Μέμπιους και τη μποτίλια του Κλάιν.. δεν έχουν πάνω κάτω η πρώτη, μέσα έξω η δεύτερη..
    Έτσι είναι και ο άνθρωπος..
    Μας βολεύουν τα δίπολα ως θέματα κατανόησης και μόνο..
    Η Γεωμετρία του είναι μας δεν έχει σχέση μ' αυτήν που υπαγορεύουν οι αισθήσεις μας στη λογική μας..
    Ανήκει στη σφαίρα των..άλλων Μαθηματικών!

    καλό .. απ' ό,τι χρειάζεσαι.. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γιατί ο αυτάρκης πρέπει να ταυτιστεί με τον νάρκισσο; Και γιατί η αγάπη του εαυτού ταυτίζεται με τον ναρκισσισμό?

    λέω μπορεί να πέσει

    προληπτικά κρούω κώδωνα

    Εμένα προσωπικά με ωφελεί,
    με βολεύει όπως λες

    όχι μόνο για κατανόηση
    αλλά για να είμαι σε εγρήγορση
    και πορεία

    Για μένα μπορεί να ισχύει,
    για κάποιον άλλον μπορεί να τον
    πνίγει, να είναι σε φάση που
    χρειάζεται το
    εγώ του περισσότερη αγάπη
    ή αυτάρκεια.

    Είναι στην κρίση του καθενός
    τί ποσοστό έξω ή έσω
    στροφής έχουμε ανάγκη
    στην κάθε φάση της ζωής μας.
    :-)

    Υ.Γ.
    Τα εις -σσός είναι προελληνικά.
    ..............................
    Ιστορική Ναρκισσευάμενη Ορθογραφία!
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κνωσσός ή Κνωσός?
    Τι λεν οι Ετεόκρητες;

    Εγώ πάλι τα έβαλα στην ίδια κατηγορία με τα "κλασσικά",
    ήγουν κλασικά!
    Φιλολογικές υποθέσεις ή
    κανόνες με δομές και δίχως εξαιρέσεις;

    κατά τα άλλα - δυστυχώς! - και πάλι συμφωνούμε σε μεγάλο ποσοστό, τόσο που κάνει το όλο θέμα σύμβαση και άρα ανιαρό!
    Έτσι για να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Θυμήθηκα κάτι σχετικά με το εντός, εκτός και επί τα αυτά που είχα γράψει παλιότερα... :)
    ΤΡΙΤΗ ΤΙΜΗ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ή τα 2/3 ενός ποδιού

    Όλα είναι θέμα σωστής αναλογίας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή