Κομήτου ονείρου μου ψυχή
χρόνο δεν προλαβαίνεις,
ντύσου αγνώστων άξονα
ζωής σου μετρημένης.
Η μόνη μας παρηγοριά
κύκλοι παλιοί να κλείνουν
και νέους να προσθέτουμε,
που έρευνα θα εντείνουν.
απόκριση στο ποίημα «Κομήτης»
της Κατερίνα Καλφοπούλου,
που δημοσιεύτηκε σήμερα
στο ιστολόγιο «Ποιητικός Πυρήνας»
→ Θέλοντας να βγω απ’ τα σκοτάδια αρπάχτηκα απ’ την ουρά του κομήτη....
Μικρή, μουσική συμβολή: https://www.youtube.com/watch?v=xSzdn8ipyws
ΑπάντησηΔιαγραφή:-Ρ
Των κομητών χαλάλι τους,
Διαγραφήτο ροκενρόλ έχει σώσει
κόσμο και κοσμάκη :-)