Προσοχή! μεσόγεια θάλασσα!
ανανεώνεται κάθε 100 χρόνια
Attention! inland sea!
renewed every 100 years!
Dikkat! iç deniz!
her 100 yılda bir yenilenir!
Pollution Hot Spots along the Mediterranean Coast
Η Μεσόγειος είναι μια κλειστή θάλασσα, που χρειάζεται περισσότερο από 100 χρόνια για να ανανεωθεί. Η ανανέωση αυτή έχει επιβραδυνθεί, καθώς το 1960 - 2000 οι ποσότητες φρέσκου νερού που καταλήγει στη Μεσόγειο (από ποτάμια) έχει μειωθεί κατά 20%.
Παρόλο που τα περιβαλλοντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν η Μεσόγειος Θάλασσα και οι ακτές της είναι εμφανή εδώ και δεκαετίες, μόλις πρόσφατα εξαλείφθηκε σταδιακά η χρόνια επιφυλακτική στάση των κυβερνήσεων και των βιομηχάνων να τα αναγνωρίσουν και να εντοπίσουν τα αίτιά τους (την στάση τούς αυτή, επέβαλλε ο φόβος για τυχόν επιβράδυνση της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης). Ο αυξανόμενος αριθμός των ΜΚΟ, τα ολοένα και πιο ισχυρά μέσα ενημέρωσης και, τέλος, η διάχυση του διαδικτύου έχουν κάνει πρακτικά αδύνατο να συνεχιστεί η απόκρυψη της πραγματικότητας που θέλει τη Μεσόγειο να θυσιάζεται στον βωμό της ανταγωνιστικής ανάπτυξης. Η λεκάνη της Μεσογείου βρίσκεται πλέον σε προχωρημένο στάδιο υποβάθμισης, με τα 150 εκατ. κατοίκων να είναι συγκεντρωμένα σε μόλις 46.000 χλμ. ακτογραμμής, εκ των οποίων τα 110εκατ. ζουν σε αστικά κέντρα, περίπου 200 εκατ. τουρίστες τον χρόνο, περισσότερες από 200 πετροχημικές και ενεργειακές εγκαταστάσεις, χημικές βιομηχανίες και εγκαταστάσεις χλωρίου, καθώς και περισσότερους από 80 μεγάλους ποταμούς να μεταφέρουν τεράστιους όγκους ρύπων από την ενδοχώρα.
Το κυριότερο ίσως από τα περιβαλλοντικά προβλήματα της περιοχής είναι η ανεπαρκής επεξεργασία των αστικών λυμάτων. Σήμερα, μόλις το 60% των παράκτιων περιοχών εξυπηρετείται από μονάδες επεξεργασίας λυμάτων. Αυτό σημαίνει ότι ένας όγκος περίπου τριών δισεκατ. κυβικών μέτρων ακατέργαστων λυμάτων καταλήγει κάθε χρόνο στη θάλασσα. Οι βιομηχανικοί ρύποι επιβαρύνουν τη λεκάνη της Μεσογείου μέσω των ατμοσφαιρικών εκπομπών, των στερεών αποβλήτων και των ανεπεξέργαστων λυμάτων. Έχει υπολογιστεί ότι κάθε χρόνο εισχωρούν στη θάλασσα 66 εκατ. κυβικά μέτρα βιομηχανικών λυμάτων, τα οποία περιέχουν θρεπτικές ουσίες, φαινόλες, υδράργυρο, μόλυβδο, χρώμιο, ψευδάργυρο και πετρελαιοειδή. Τα ποτάμια αποτελούν επίσης σημαντικούς τροφοδότες λυμάτων, καθώς περίπου το 13% του συνολικού όγκου των βιομηχανικών λυμάτων απορρίπτεται σε αυτά.
Επιπλέον, η Μεσόγειος παρουσιάζει την πυκνότερη κυκλοφορία δεξαμενόπλοιων στον κόσμο, και για το λόγο αυτό οι ακούσιες απορρίψεις πετρελαϊκών υδρογονανθράκων αποτελούν μόνιμο κίνδυνο. Ωστόσο, πέρα από την απειλή αυτή, οι συνήθεις απορρίψεις συχνά ευθύνονται για τις μεγάλες ποσότητες πετρελαίου που καταλήγει στη θάλασσα. Αν και συνδέεται εν μέρει με τα παραπάνω προβλήματα, ο κλάδος της γεωργίας αξίζει ξεχωριστής αντιμετώπισης καθώς θεωρείται η μεγαλύτερη πηγή διάχυσης της ρύπανσης στη Μεσόγειο.
Agriculture: The Largest Non-Point Contributor of Pollutants
Η Βόρεια Θάλασσα έχει πυκνότητα αποβλήτων περίπου 50 ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο, σχεδόν έξι φορές μικρότερη από ό,τι στη Μεσόγειο, που είναι η πλέον μολυσμένη από απόβλητα θάλασσα στην Ευρώπη, σύμφωνα με 20ετή μελέτη που πραγματοποιήθηκε από το Γαλλικό Ινστιτούτο Έρευνας για την Εκμετάλλευση της Θάλασσας (Ifremer)
ΥΓ
Σύμφωνα με τη Διεθνή Υδρογραφική Υπηρεσία (International Hydrographic Bureau, 1953) ως το 1999 θεωρούντο μόνο τρεις ωκεανοί: Ο Ατλαντικός, ο Ειρηνικός και ο Ινδικός, ο καθένας από τους οποίους συμπεριλαμβάνει περιθωριακές ή εσωτερικές (μεσόγειες) θάλασσες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου