(κατά το «Δρόμο που 'χε τη δική του ιστορία»)
♫ Στην Ταϊλάνδη ζουν ακόμα σε δουλεία
στρατού, μονάρχη και του Βούδα τάγματα,
σκλάβοι υπήκοοι τους δίνουν ασυλία,
αλίμονο σου αν κρίνεις θείο βασιλιά.
Οκτώβρη μήνα πίσω στο εβδομήντα τρία
οι εξεγερμένοι φοιτητές εδώσανε
στην Ταϊλάνδη τρίχρονη δημοκρατία
μέχρι που μπήκαν οι στρατοί και σφάξανε.
Νοέμβρη μήνα πίσω στο εβδομήντα τρία
θα γίνει απόψε Ταϊλάνδη λέγανε
οι Έλληνες οι φοιτητές με την ελπίδα
μασκαρεμένη χούντα πως θα ρίχνανε.
Μα τη δημοκρατία έφερ' η Τουρκία
και η μισή η Κύπρος και ξεχάσαμε
πως του Πολυτεχνείου η παρηγορία
στης Ταϊλάνδης τα παιδιά ξεκίνησε.
Με τουρισμό εσβήστηκε η ιστορία,
κι αν βρεις αλληλεγγύη τώρα δεν πουλά,
ο τοίχος γράφει για μοναδικά ταξίδια
εντός πωλούνται πάσης φύσεως υλικά.
_________________________
από Ιό Ελευθεροτυπίας, 6/6/2010
Βασικό χαρακτηριστικό της πολιτικής ζωής στην Ταϊλάνδη είναι η συσσίφεια κυκλικότητα των αντιδικτατορικών εξεγέρσεων και των βραχύβιων δημοκρατικών ανοιγμάτων που, νομοτελειακά σχεδόν, καταλήγουν σε στρατιωτικά ή κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα.
Η αρχή έγινε το φθινόπωρο του 1973. Μέχρι τότε τη χώρα κυβερνούσαν είτε απόλυτοι μονάρχες είτε -από το 1932- βασιλευόμενες στρατιωτικές χούντες, με τελευταία την οικογενειακή δικτατορία των «τριών τυράννων». Συνδικάτα και πολιτικά κόμματα είχαν τεθεί εκτός νόμου στο όνομα της «εθνικής ασφάλειας» και της «ανάπτυξης», ενώ στην ύπαιθρο ο στρατός αντιμετώπιζε ένα κομμουνιστικό αντάρτικο χαμηλής έντασης https://en.wikipedia.org/wiki/Communist_insurgency_in_Thailand ισο πεδώνοντας χωριά κι εξαφανίζοντας τους αντιφρονούντες μέσα σε φλεγόμενα βαρέλια πετρελαίου. https://en.wikipedia.org/wiki/Red_Drum_killings
Το όλο σύστημα αντλούσε τη νομιμοποίησή του κυρίως από το βασιλικό θεσμό, η λατρεία του οποίου οργανώθηκε μεθοδικά από τους στρατιωτικούς κατά τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Οσο για την οικονομική ανάπτυξη, αυτή στηρίχθηκε κυρίως στην αμερικανική στρατιωτική παρουσία (παράπλευρη συνέπεια του πολέμου στο γειτονικό Βιετνάμ) https://en.wikipedia.org/wiki/Thailand_in_the_Vietnam_War και τη συνακόλουθη έκρηξη της τουριστικής βιομηχανίας.
Μια παράπλευρη συνέπεια αυτής της εξέλιξης, ο επταπλασιασμός του φοιτητικού πληθυσμού μεταξύ 1961 και 1972, υπονόμευσε ωστόσο αναπάντεχα τη βιωσιμότητα του καθεστώτος: μπολιασμένο με τα κηρύγματα αμφισβήτησης που διαπερνούσαν διεθνώς το φοιτητόκοσμο της εποχής, το δυναμικότερο κομμάτι της νέας γενιάς βγήκε στους δρόμους ζητώντας δημοκρατικές ελευθερίες και κοινωνική δικαιοσύνη. Διεκδικήσεις αρκετά ελκυστικές στη μεσαία τάξη, καθώς τα πρώτα σημάδια της οικονομικής κρίσης (και τα όρια του προηγούμενου αναπτυξιακού μοντέλου) διαφαίνονταν ήδη στον ορίζοντα.
Η έκρηξη ήρθε το φθινόπωρο του 1973, με αφορμή τη σύλληψη της ηγεσίας του φοιτητικού κινήματος. Στις 14 Οκτωβρίου η επίθεση της αστυνομίας σε μια διαδήλωση 50.000 πυροδότησε γενικευμένη εξέγερση, με συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων της πρωτεύσουας, καταλήψεις και πυρπολήσεις δημόσιων κτιρίων, συγκρούσεις με το στρατό και πάνω από 350 νεκρούς. Η αδυναμία καταστολής του πλήθους προκάλεσε την παρέμβαση του βασιλιά, παραίτηση της κυβέρνησης και διορισμό μεταβατικής κυβέρνησης με πρωθυπουργό τον πρύτανη του πανεπιστημίου. https://en.wikipedia.org/wiki/1973_Thai_popular_uprising
Ακολούθησε ένα τριετές δημοκρατικό άνοιγμα, με τη «γενιά του Οκτώβρη» να πρωταγωνιστεί σ’ ένα πρωτόγνωρο κύμα ριζοσπαστικοποίησης κι αμφισβήτησης των παραδοσιακών αυταρχικών δομών. Στα πανεπιστήμια κυριάρχησαν οι δυνάμεις της Αριστεράς, καταργήθηκαν τα πατροπαράδοτα καψόνια των πρωτοετών κι οργανώθηκαν εκστρατείες «διαφώτισης» της υπαίθρου για τους νέους δημοκρατικούς θεσμούς (αλλά και, αντίστροφα, των ίδιων των φοιτητών για τα προβλήματα και τις ανάγκες των χωρικών). Ακόμη πιο εντυπωσιακή υπήρξε η ανάπτυξη του εργατικού κινήματος, με τη νομιμοποίηση των συνδικάτων κι ένα κύμα διεκδικητικών απεργιών. Στο χώρο του πολιτισμού άνθισαν μια σειρά τεχνοτροπίες καταδικασμένες ως τότε στη σιωπή – από το «σοσιαλιστικό ρεαλισμό» μέχρι τις αντεργκράουντ δυτικότροπες αναζητήσεις. Στο πεδίο τέλος των εξωτερικών σχέσεων, μαχητικές κινητοποιήσεις επέβαλαν το διώξιμο των αμερικανικών βάσεων. Η αλλαγή επισφραγίστηκε με τις εκλογές του Ιανουαρίου 1975, που κατέγραψαν συντριπτική νίκη των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων κι αξιόλογη παρουσία των κομμάτων της Αριστεράς (14,4% των ψήφων). https://en.wikipedia.org/wiki/1976_Thai_general_election
Τα ερείσματα του παλιού καθεστώτος είχαν κλονιστεί, όχι όμως και ανατραπεί. Σύντομα πέρασαν στην αντεπίθεση. Ένα δίκτυο παραστρατιωτικών μηχανισμών, από τους «προσκόπους» (που τελούσαν υπό την αιγίδα της Αυλής) μέχρι τις καθαρά φασιστικές ομάδες «Κόκκινοι Βούβαλοι» https://en.wikipedia.org/wiki/Red_Gaurs και «Ναουαπόν» https://en.wikipedia.org/wiki/Nawaphon (που οργάνωσε η «Διοίκηση Επιχειρήσεων Εσωτερικής Ασφαλείας» του στρατού με τη βοήθεια της CIA), εξαπέλυσε ένα κύμα παρακρατικής τρομοκρατίας στην ύπαιθρο, εμποδίζοντας τη νόμιμη λειτουργία των προοδευτικών οργανώσεων και δολοφονώντας τους «υποκινητές» της κοινωνικής αναταραχής. Ενα προπαγανδιστικό μπαράζ περί «ερυθρού κινδύνου» έσπρωξε στην αγκαλιά της ακροδεξιάς τα αστικά μεσοστρώματα που δυσφορούσαν για τις εργατικές διεκδικήσεις και την αμφισβήτηση των παραδοσιακών αξιών, ενώ μερίδα του βουδιστικού κλήρου κήρυξε επίσημα πως ο φόνος των «κομμουνιστών» δεν συνιστά ανθρωποκτονία αλλά κοινωφελές έργο. https://www.academia.edu/35587000/Buddhism_and_Politics_in_Thailand_IRASECS_SHORT_BOOKS (Phra Kittiwuttho, a monk in aninterview in June 1976 said that killing a communist was a “minor sin”: “It is likewhen you kill a fish to offer to a monk. Σαν να σκοτώνεις ψάρι για να το προσφέρεις σε καλόγερο.)
Ο κύκλος έκλεισε στις 6 Οκτωβρίου 1976, όταν ειδικές δυνάμεις του στρατού και της αστυνομίας εισέβαλαν μαζί με εκατοντάδες ένοπλους παρακρατικούς στο κατειλημμένο πανεπιστήμιο Ταμασάτ της Μπανγκόκ, σκοτώνοντας δεκάδες φοιτητές και συλλαμβάνοντας άλλους 3.000. https://en.wikipedia.org/wiki/Thammasat_University_massacre Το ίδιο απόγευμα επιβλήθηκε στρατιωτική δικτατορία, τα πολιτικά κόμματα και τα συνδικάτα τέθηκαν εκτός νόμου, τα αριστερά και κεντροαριστερά έντυπα έκλεισαν, 204 βιβλία απαγορεύθηκαν κι ολόκληρες βιβλιοθήκες κάηκαν δημόσια.
.....
Οι φωτογραφίες λιντσαρισμένων φοιτητών που κρέμονται από τα δέντρα του πανεπιστημιακού πάρκου, ενώ εκτελεστές και πλήθος γύρω επικροτούν έχει γίνει σύμβολο της βαρβαρότητας του όχλου που στηρίζει το κάθε απάνθρωπο καθεστώς.
ΥΓ
25 χρόνια μετά το 1998 πορεία Δημοκρατίας
25 χρόνια μετά το 1998 πορεία Δημοκρατίας
Λεωνίδα Καλλιβρετάκη “‘Απόψε θα γίνει Ταϊλάνδη’: Η ερμηνεία ενός ‘εξωτικού’ συνθήματος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου,” Ταχυδρόμος 2004
_________
Στις κάλπες προσήλθε τον περασμένο Μάρτιο η Ταϊλάνδη προκειμένου να ψηφίσει στις πρώτες βουλευτικές εκλογές στη χώρα μετά το πραξικόπημα του 2014.
Αντιμέτωποι στις εκλογές είναι ο αρχηγός της στρατιωτικής χούντας Πραγιούτ Τσαν-ότσα, ο οποίος επιδιώκει να διατηρήσει την εξουσία και να παραμείνει πρωθυπουργός, και ένα «δημοκρατικό μέτωπο» με επικεφαλής το Κόμμα Φέου Τάι (Pheu Thai), που είναι πιστό στον Τακσίν Σιναουάτρα.
Ο Πραγιούς Τσαν-ότσα έχει δώσει στον εαυτό του ένα άνετο πλεονέκτημα, καθώς το Σύνταγμα, που υιοθετήθηκε το 2016, δίνει στους στρατιωτικούς την εξουσία να διορίζουν τα 250 μέλη της Γερουσίας.
Αρκεί συνεπώς στο φιλοχουντικό κόμμα Phalang Pracharat να κερδίσει 126 έδρες από τις 500 της Βουλής των Αντιπροσώπων για να διατηρήσει τον έλεγχο της χώρας.
......
ο βασιλιάς της Ταϊλάνδης Μάχα Βαγιραλονγκόρν ζήτησε «να υποστηριχθούν τα σωστά πρόσωπα» ώστε «να εμποδισθεί η διασπορά του χάους». Ο βασιλιάς χρησιμοποίησε τις εκφράσεις που είχε χρησιμοποιήσει το 1969 ο πατέρας του, ο Μπουμιμπόλ Αντουλγιαντέι, που πέθανε το 2016.
Ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων, ο στρατηγός Απιράτ Κονγκσομπόνγκ, χαρακτήρισε «καλό πράγμα» τη βασιλική δήλωση.
Prayuth Chan-ocha keeps power, five years after he ousted an elected government in a military coup. The opposition complained of voting irregularities in the March 24 elections.
.......
Ο πρωθυπουργός πάντως Πραγιούθ Τσαν-ότσα, που επισκέφτηκε τον Μάη την παραγκούπολη https://en.wikipedia.org/wiki/Khlong_Toei_District , επιβεβαίωσε την κυβερνητική πρόθεση να εκμεταλλευτούν εμπορικά την περιοχή, ακόμα και με τη βία, αν χρειαστεί…
Ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο ονειρεύονται οι τοπικοί αξιωματούχοι, μόνο που για να συμβεί αυτό θα πρέπει να διώξουν τις 12.500 οικογένειες που κατοικούν παρανόμως εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου