Σαν βγεις στον Λυτρωμό για άλλο Χάρτη

Πονάς, δεν έγινες μεγάλος,
είσαι απο εκείνα τα παιδιά
που μέσα στο μυαλό τους έχουν
ένα σπασμένο πύργο ελέγχου
και Λάθος Χάρτη στην καρδιά.

Σαν βγεις στον Λυτρωμό για άλλο Χάρτη,
να εύχεσαι Άδη Χάρτινο, Τρόμο,
Χάρτινα Κύματα, Χαρά με Πόνο.

Τους Πτολεμαίους και τους Δάσκαλους,
Γεώκεντρο Εγώ δε θ' αναντήσεις,
αν δεν θαυμάζεις την ψυχή,
αν η ψυχή σου δεν θαμάζει εντός σου.

Πάντα στον νου σου νά 'χεις κι άλλο χάρτη.
Το χάσιμο εκεί είν’ ο ρυσμός σου.
Μη χάνεις τη χαρτογραφία διόλου.
Καλύτερα αιώνες να αντέξει
παιδί να μείνεις στο μυαλό,
κι ανούσιο ας φαίνεται στον κόσμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει ένας χάρτης.
Ο Χάρτης σ’ έδωσε ένα Νόημα.
Χωρίς αυτόν δεν θα νιωθες τον Πόνο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια,
στη Μοίρα πια Επόμενη Γενιά.

Και Θησαυρό αν δεις, ο Χάρτης σου σε γέλασε.
Έτσι κρυφός που έμεινες με τόση δίψα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Χάρτες πως λαθεύουν.

Possible Anaximander's world map

Η διασκευή της Ιθάκης του Πτολεμαίου Καβάφη με αφορμή το "Είναι εφικτή η "σωτηρία" με Λάθος Χάρτη;" του Μίμη Ανδρουλάκη που ξανάκουσα σήμερα στο ράδιο...ε αφού επιμένεις, λέω, στα αφαιρετικά παραμύθια να μη σου χαλάσουμε το χατίρι, ατάκα και επιτόπου...σκεπτόμενος..."

....."μα η ανθρωπότης τόσους αιώνες κοσμογραφίας

με λάθος χάρτες και ιδέες ταξιδεύει στην ουσία"...

................................................................................................................................

Επί δέκα χρόνια στέλναμε μια νότα κινδύνου κόντρα στη μέθη και την ευφορία του φθηνού χρήματος, αλλά τώρα, αντίθετα, προέχει να αντιμετωπίσουμε την κουλτούρα του φόβου και την ψυχολογία της ερήμου. Στο Ε, Πρόεδρε!, την ύστατη προεκλογική προειδοποίηση κινδύνου, όταν τα σημάδια στην ελληνική πολιτική ζωή και στην απρόθυμη Γερμανία έδειχναν ότι θα πάμε με «Λάθος Χάρτη», υπενθυμίσαμε την παρακάτω διδακτική και αληθινή πολεμική ιστορία:

Ένα μικρό απόσπασμα στρατιωτών χάνεται στις Άλπεις μέσα στις χιονοστιβάδες, ενώ επιχειρούσε πολεμικούς ελιγμούς. Η χιονόπτωση συνεχίζεται επί μέρες, μαζί και οι χιονοστιβάδες. Η μονάδα καταγράφει όλους τους στρατιώτες στις απώλειες. Δεν υπήρχε πιθανότητα σωτηρίας τους. Έπειτα από μέρες το απόσπασμα εμφανίζεται σώο από ένα απρόβλεπτο σημείο. Το άναυδο Επιτελείο προσπαθεί να βγάλει άκρη. «Ένας στρατιώτης μας βρήκε έναν παλιό χάρτη στο σακίδιο του και έτσι ανακαλύψαμε το δρόμο», απάντησαν. Ο χάρτης μελετήθηκε προσεκτικά και αποκαλύφθηκε ότι ήταν μιας ορεινής περιοχής των Πυρηναίων και δεν είχε σχέση με τις Άλπεις. Με λάθος χάρτη βρήκαν το δρόμο τους. Ο λάθος χάρτης τους εμψύχωσε να μην παραλύσουν από φόβο, να εντείνουν τις αισθήσεις τους, να ανοίξουν τα μάτια τους, να διερευνήσουν πιθανά σενάρια απεγκλωβισμού τους και, τελικά, να διαχειριστούν με επιτυχία την αβεβαιότητα του προσανατολισμού τους.

...αγαπάμε τους λάθος χάρτες.. :-)
...αλλά φοβόμαστε τους χαρτογράφτες...:-)

~~~
....για τα παιδιά που ταξιδεύουν με ένα λάθος χάρτη από μικρά....

Ζωντανοί Νεκροί Χορεύουν στη Βροχή

((Ex-Black on White - Dodo))

...συνεχίζοντας για το πώς μία φράση λειτουργεί μόνη της ή μέσα στο κείμενο. Εκεί στα μεταφυσικά την παλεύουμε ακόμη δεν αναστήσαμε.. :-)

..και ο ανασταθέντας Χριστός είπε πρὸς ἕτερον· Ἀκολούθει μοι. ὁ δὲ εἶπε· Κύριε, ἐπίτρεψόν μοι ἀπελθόντι πρῶτον θάψαι τὸν πατέρα μου. εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς· σὺ δὲ ἀπελθὼν διάγγελλε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. (Λουκάς 9.60, παρόμοιος διάλογος και στο Ματθαίο 8.21, εκεί ξεκινά... ἕτερος δὲ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ.)

Τί να εννοεί άραγε;; "Άσε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους". Η πλειοψηφούσα ερμηνεία είναι "Άσε τους πνευματικά νεκρούς να θάψουν τους σωματικά νεκρούς. Ένα παράδειγμα από site του John Climacus,"περὶ ἀπροσπαθείας" αρ.7....Ὅσοι ἐπιθυμοῦμε νὰ τρέχωμε μὲ ταχύτητα (στὸν δρόμο τῆς ἀσκήσεως), ἂς στοχασθοῦμε καλά, ὅτι ὁ Κύριος ὅσους ζοῦν στὸν κόσμο τοὺς ἔκρινε καὶ τοὺς ἐχαρακτήρισε σὰν ζωντανοὺς νεκρούς, λέγοντας σὲ κάποιον: «Ἄφησε τοὺς νεκρούς του κόσμου νὰ θάψουν τοὺς νεκροὺς κατὰ τὸ σῶμα» (και για δεύτερο site, zoiforos.gr)

 Με βάση τα παραπάνω δλδ ο Χριστός παραγγέλλει του μαθητή του να αφήσει να θάψουν τον πατέρα του οι συγγενείς του, οι πνευματικά νεκροί κοσμικοί. Να μην ασχολείται με βιοτικές μέριμνες, βαφτίσια, γάμους, κηδείες, περιουσίες αλλά να αφοσιωθεί στο λόγο του θεού. Αυτή η εντολή.."Άσε τα Εγκόσμια....Έλα στα Υπερκόσμια" επαναλαμβάνεται πλειστάκις από τον Κύριο. Δεν είναι κάτι παράξενο, ακόμα και ο χωρισμός γονιού και παιδιού την ύστατη ώρα... Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστιν μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστιν μου ἄξιος·  καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστιν μου ἄξιος. (Ματθαίος 10.37)

..υπερβολικά ακούγονται όλα αυτά...δε θα μπορούσε ο μαθητής να θάψει πρώτα τον πατέρα του και μετά να γίνει ακόλουθος;; ..δυό ωρώ υπόθεση...αν είναι δυνατόν... και παραβαίνει και την πέμπτη εντολή " τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου, ἵνα εὖ σοι γένηται, καὶ ἵνα μακροχρόνιος γένῃ ἐπὶ τῆς γῆς τῆς ἀγαθῆς, ἧς Κύριος ὁ Θεός σου δίδωσί σοι." Μήπως αυτά είναι της Παλαιάς Διαθήκης και ο Χριστός συμπληρώνει την Επουράνιο Γη;; τί να πεί κανείς;;..

Μιαν απάντηση δίνει ο βιβλικός αρχαιολόγος Gordon Franz, στο άρθρο "LET THE DEAD BURY THEIR OWN DEAD" ότι το περιστατικό σχετίζεται με την εβραϊκή Shiva, Shloshim και γενικότερα με τις εκεί τελετές θρήνου, πρώτης και δεύτερης ταφής. Τονίζει μάλιστα το ἑαυτῶν, their own. "Άσε τους νεκρούς να θάψουν τους δικούς τους νεκρούς, τα κοκαλάκια τους στη δεύτερη ταφή". Σουρεαλιστικό, ε;;..ο αποθαμένος να θάψει τον ίδιο του τον εαυτό!..Μεταφράζω το συμπέρασμα...Κοίτα νέε μου, έχεις ήδη τιμήσει τον πατέρα σου δίνοντας του την κανονική ταφή στο οικογενειακό τάφο. Τώρα αντί να περιμένεις τη σάρκα να αποσυντεθεί, αυτό δεν πρόκειται να σε εξιλεώσει για τις αμαρτίες σου, πήγαινε και κήρυξε τη βασιλεία του θεού, μίλησε για το μοναδικό μέσο σωτηρίας, την πίστη στο Χριστό. Άσε τα κόκαλα των προγόνων να μαζέψουν τα κόκαλα του πατέρα σου και να τα βάλουν στο οστεοφυλάκιο. Εσύ ακολούθα με!...

Μας κούφανε ο αρχαιολόγος. Πολύ τα ψειρίζει η Σχολαστική Θεολογία θα 'λεγε ένας ορθόδοξος και θα προτιμούσε την πρώτη ερμηνεία αλλά για να στερεωθεί αυτή, ζητώ ένα δεύτερο χωρίο της βίβλου, όπου ο Χριστός ή άλλος μιλεί αντιδιαστέλλοντας τους "νεκρούς τω σώματι" με τους "νεκρούς τω πνεύματι".

Ανεξάρτητα από όλα αυτά, η ουσία είναι οτι η πρώτη ερμηνεία έδωσε την έννοια του "Ζωντανού Νεκρού". "Αγωνία για ηλεκτροσόκ. Νεκροζώντανοι στο Κύτταρο. Σκηνές ροκ" που λέει ο Σαββόπουλος. Νεκροζώντανος θα πει στα νέα ελληνικά βρυκόλακας, φάντασμα ή κάποιος ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο.

Εδώ όμως θα μείνουμε στον εν ζωή πνευματικό θάνατο. "Όταν Φοβόμαστε το θάνατο, είμαστε ήδη Νεκροί" έλεγε η παραπροηγούμενη ανάρτηση. Αν το πάρεις ξέχωρο μπορεί να έχει άλλη σημασία, αν δεις τα βίντεο σημαίνει "Όταν φοβόμαστε να εκφραστούμε για το θάνατο, είμαστε ήδη συναισθηματικά νεκροί". 

Και στο τέλος.......Focus on other people, not on yourself.........Και όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί........ Δεν πάνε μόνα τους πάλι αυτά. Αμέσως θα ειπωθεί γιατί να μην εστιάζουμε και στον εαυτό μας και στους άλλους...Αυτό το quote αναφέρεται στον ίδιο τον Randy Pausch...σημαίνει...σου λέει ο γιατρός...σου μένουν πέντε μήνες ζωής...το πρώτο πράγμα που θα σκεφτείς μετά τη θλίψη....να προλάβω να χαρώ ό,τι δεν έζησα...Αντί λοιπόν ο Randy να μιζεριάσει ή να επιδοθεί σε αγώνα ό,τι προλάβω, ό,τι ζήσω ή ακόμα να κοιτάξει το εγώ του, να σώσει την ψυχή του....εκείνος επιλέγει να εστιάσει στους άλλους που αφήνει πίσω του, από τα παιδιά του μέχρι εμάς τους αγνώστους, και να δώσει ένα μάθημα ελευθερίας, ανθρώπινης αξιοπρέπειας, θάρρους, αισιοδοξίας για εκείνους που ακόμη παλεύουν για τα παιδικά τους όνειρα. Κατά κάποιο τρόπο πέθανε για μας, τους ονειροπόλους :-)

Και όταν δεν μιλάμε ο ένας για τον άλλο είμαστε κιόλας νεκροί. Κάπως έτσι ήθελα να διασκευάσω το ρητό του Λειβαδίτη, που προέρχεται από μια ηρωική, άγνωστη για μας εποχή, ακούγεται τώρα λίγο ρητορικό, παράφωνο. Οπότε λέω ας ξεκινήσουμε από το δημοτικό πάλι, να μιλάμε ο ένας για τον άλλο και σιγά-σιγά θα φτάσουμε  ξανά στο Πανεπιστήμιο της Αυταπάρνησης. :-)

Καλές οι Θεωρίες αλλά Ζωντανοί ή Νεκροί, η ουσία είναι πώς Χορεύεις στη Βροχή!...πώς κατα μέτωπο κοιτάς τις δυσκολίες...κι Άλλοι κλαίν..:-(( κι .Άλλοι γελάν...:-))...στις τρικυμίες....

....Κλαίει ο Ουρανός μα Εγώ Γελώ..

....Βρέχονται τα Μάτια μου...

......Μα Όλους Σας Αγαπώ!....:-)))

((Winter or Summer Fan? - Dodo))

 

Δεν ελπίζεις τίποτα;; δε φοβάσαι τίποτα ;; Είσαι Αόριστος!

..όχι ανόητος...:-)
που δίνει το αμφίσημο μήνυμα
 ..........................................

(1) πολύ γενικά μας τα λες, δώσε παράδειγμα, μαθές.

(2) Είσαι όντως Ελεύθερος, δεν ορίζεσαι, δεν περιορίζεσαι. :-)

Και ο Καζαντζάκης μίλησε συγκεκριμένα, όρισε αυτό το ρητό ως επιτύμβιο...αφορά δηλαδή τις τωρινές μας σκέψεις για το μετά, το επέκεινα, που λεν. Δεν ελπίζω Παράδεισο...Δε φοβάμαι Κόλαση...με συνείδηση ελεύθερη και ό,τι μου βγει στην έφεση...αν τυχόν υπάρξει καταδικαστική απόφαση :-)). «Ad tuum, Domine, tribunal appello»,  «στο Δικαστήριό σου, Κύριε, κάνω έφεση» . Με αυτή τη φράση του Τερτυλλιανού απάντησε στην παπική επιτροπή Index, όταν περιέλαβαν τον "Τελευταίο Πειρασμό" στα Απαγορευμένα. Το αντίστοιχο της παρούσας ζωής είναι "Δε φοβάμαι φυλακή...Δεν ελπίζω ανταμοιβή...κάνω το σωστό και ό,τι μου βγει". :-)

Τον εκφράζει αλλά δεν είναι δική του φράση, την έχει πάρει από τον Κύπριο Κυνικό Φιλόσοφο Δημώνακτα (Demonax) μέσω Κονδυλάκη (δες η προέλευση του επιτάφιου επιγράμματος του Νίκου Καζαντζάκη-Poltiko Kafeneio)... το συναντούμε και ως οικόσημο της Isabella d' Este και χαραγμένο στο δολοφoνικό μαχαίρι του Caravaggio: «Nec spe, nec metu», oύτε με ελπίδα, ούτε με φόβο. (Ἡ «λογοκλοπὴ» τοῦ Νίκου Καζαντζάκη-Kratylos)...απεκεί copy-κλέβω :-) και εγώ  «Ὁ ἀγώνας κατὰ τοῦ φόβου ἦταν ἡ κορυφαία κατάκτηση τῶν Ἰώνων ἐπιστημόνων. Γι᾿ αὐτό, περισσότερο γιὰ τὴ διάχυση τῆς ἀφοβίας, κι ὄχι τάχα τῆς ἀθεΐας, ἦταν ποὺ τοὺς κυνήγησαν λυσσαλέα οἱ ἀντδραστικὲς δυνάμεις τῆς ὀλιγαρχίας. Γιατὶ ὁ ἄνθρωπος δὲν φοβᾶται, ὅταν εἶναι ἐλεύθερος. Ἦταν ἡ ἴδια σκέψη ποὺ γονιμοποίησε αἱῶνες ἀργότερα, ὑπὸ συνθῆκες ἀπόλυτης σκλαβιᾶς, τὸ «ἐπαναστατικὸ ἐγκόλπιο ἐθνικῆς καὶ δημοκρατικῆς κατήχησης», τὴν «Ἑλληνικὴ Νομαρχία» τοῦ Ἀνωνύμου τοῦ Ἕλληνος, ὅπου εἶχαν τὴν τύχη νὰ διαβάσουν οἱ ὑπόδουλοι Ἕλληνες: «καὶ ὁ ἐλεύθερος οὔτε ἐλπίζει, οὔτε φοβεῖται εἰς ὅ,τι μέλλει νὰ πράξη» γιατὶ ὁ δοῦλος εἶναι αὐτὸς ποὺ καὶ ἐλπίζει καὶ φοβᾶται διότι «...ἀπὸ μιὰν ὥρα εἰς τὴν ἄλλην περνᾶ ἀπὸ μεγάλας ἐλπίδας εἰς ἄκρον φόβον [...] ὡσὰν ὅπου εἶναι ἀδύνατον νὰ προΐδῃ τοῦ τυράννου τὴν θέλησιν ἡ ὁποία μεταβάλλεται κάθε στιγμήν. Καὶ εἶναι ἔτσι ὁ φόβος ὁ στερεώτερος στύλος τῆς τυραννίας)

 Πάνε μαζί...αυτό το εξουσιαστικό δίπολο Φόβος-Ελπίδα, Τιμωρία-Ανταμοιβή μοιάζει με τον Κακό και Καλό Αστυνόμο από τις ανακριτικές τεχνικές βασανιστηρίων.:-)

Ωραία όλα αυτα, δώσαμε  παραδείγματα αλλά έτσι όπως διατυπώνεται μόνο του, είναι προβοκατόρικο. Θα σου πει ο άλλος είναι δυνατόν να έχει γενική ισχύ;; να μην ελπίζεις και να μη φοβάσαι τίποτα;;..ίσχυε για τον ίδιο τον Καζαντζάκη;;;..εννοείται πως όχι....το 100% ιδανικό δεν είναι και ανθρώπινο αλλά επιπλέον κάθε συγγραφέας, καλλιτέχνης αγκαλιάζει και παλεύει με τα συναισθήματα του, δεν τα καταπνίγει, είναι οι πηγές της δημιουργίας του. Και με βάση αυτό... "Ελπίζω, Φοβάμαι, Πονάω, Υπάρχω"..... Στην Ασκητική μάλιστα λέει...Η ουσία του Θεού μας είναι ο Aγώνας. Μέσα στον αγώνα τούτον ξετυλίγουνται και δουλεύουν αιώνια ο πόνος, η χαρά κι η ελπίδα....Μα μέσα από τη χαρά κι από τον πόνο αναπηδάει αιώνια η ελπίδα να ξεφύγουμε από τον πόνο, να πλατύνουμε τη χαρά.Κι αρχίζει πάλι το ανηφόρισμα· ο πόνος· και ξαναγεννιέται η χαρά και ξαναπηδάει η νέα ελπίδα. Ποτέ δεν κλείνει ο κύκλος.....

Και από το Φόβο γεννήθηκε ως λέξη η Φοβία, η εμμονή και κατοχή του είναι μας από Ιδέες Φοβικές. Δε θα πρεπε αντίστοιχα για την έμμονη ελπίδα να επινοήσουμε λέξεις όπως Ελπιδία, Ελπιδίαση, Ελπιδισμό και Ελπιδομανία;;;..:-))...

Και πρακτικά, ωφελιμιστικά να το δούμε, αφού δεν είναι δική του η φράση, γιατί δεν την διασκευάζουμε;;;..γιατί δεν παίζουμε με τις λέξεις και τα ρητά όπως ο ίδιος ο Καζαντζάκης;;...μόνο τα κρατούμε σαν εικονίσματα;;..γιατί δεν μεταφράζεται και στις ξένες γλώσσες πάνω στις τουριστικές μπλούζες το απόφθεγμα;;..και άλλα γιατί, ων ουκ εστιν αριθμός....λείπει η δημιουργική εξοικείωση και ανθεί η τυπολατρία...εκεί κατάντησε και ο ανατρεπτικός συγγραφέας....δάσκαλος και ευαγγέλιο...

Για να μην ξεφεύγουμε όμως...το κυρίως θέμα της ανάρτησης δεν είναι η "άφοβη και ανέλπιδη ελευθερία" ή ο Κάρμα Νιρβαμή :-) ...αλλά πώς ένα σύνθημα, τσιτάτο, στιχάκι μπορεί να έχει ένα συγκεκριμένο νόημα, συμβολισμό μέσα στα συγκείμενα-συμφραζόμενα και αν δώσεις επιπλέον παραδείγματα..ενώ αντίθετα αν το αφήσεις μόνο του και αόριστο....θα χαθεί η μπάλα στο διάλογο και τί εννοεί ο καθείς....(Να δώσω ενδεικτικά δυό αναρτήσεις από τα blogs Σοφιστές και το Χαζούλη)...και το συν-κείμενο στην εν λόγω φράση  είναι ο τάφος, το επιτύμβιο..δλδ...μια γενική φράση, ένα aphorism κολλάει νοηματικά ευκολότερα σε κάτι αόριστο, όπως είναι η άγνωστος μετα θάνατον ζωή...:-)

....Μετα Φόβου Θεού, Πίστεως και Αγάπης προσέλθετε....

....Audiatur et altera pars...

..."Ο φόβος του Θεού και οι φοβίες των ανθρώπων"....

 (Συνεχίζεται)

Όταν Φοβόμαστε το θάνατο, είμαστε ήδη Νεκροί

"θάνατος, το τελευταίο απαγορευμένο θέμα" (55 λεπτά)

or

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.prwtagwnistes&id=802&mid=7627
(με σχόλια)

με εισαγωγή το "Πέρασμα", Αργά αργά θα γείρω σαν μέρα που περνά, από Αλκίνοο Ιωαννίδη, Σόνια Θεοδωρίδου.

(...Η Ναταλί Ρασούλη κόρη του Μανώλη Ρασούλη, η ηθοποιός Μαρία Ναυπλιώτου και η Κική Τσακίρη ασθενής με ALS, μίλησαν για το θάνατο στους «Πρωταγωνιστές»  την Κυριακή 17 Απριλίου..)

Τα τελευταία λόγια στο βίντεο...Κάποιος έχει γράψει οτι δύο πράγματα δεν μπορείς να κοιτάξεις κατάματα, τον ήλιο και το θάνατο. Στο νησί του Ήλιου, τη Ρόδο, δεν ισχύει αυτό. Μια γυναίκα και μαζί της μια οικογένεια γλυκιά και μεγάλη έχει καταφέρει να κοιτάξει το θάνατο και να μην αποστρέψει το βλέμμα της και ίσως αυτή να είναι η μόνη μας λύση τελικά να τον αντιμετωπίσουμε σαν μέρος μιας μεγάλης παράστασης. Καλή Ανάσταση και ο νοών νοείτω που θα λεγε και ο Ρασούλης.

Σε ένα σημείο που ρωτάει ο Σταύρος την Ναταλία, πώς θα το είχε σχεδιάσει αν το γνώριζε, πήγε το μυαλό μου στην τελευταία ομιλία του Ράντυ Πάους (Randy Pausch), κάτι παρόμοιο πιστεύω θα σχεδίαζε με κάποια τελευταία του συναυλία :-)

Ολόκληρη η τελευταία ομιλία με αγγλικούς υπότιτλους εδώ (1 ώρα και 16 λεπτά)

"Πραγματοποιώντας τα Παιδικά σου Όνειρα", "Achieving Your Childhood Dreams"

We cannot change the cards we are dealt, just how we play the hand.

If I don't seem as depressed or morose as I should be, I'm sorry to disappoint you.

I'm dying and I'm having fun. And I'm going to keep having fun every day I have left.

.........Focus on other people, not on yourself.........
 (Randy Pausch - wikiquote)


.......Και όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί........
(Τάσος Λειβαδίτης)

Αχ Ελλάδα Εγγονό του Διογένη θα στο πώ με έχεις καταντήσει

 "Από Βλακεία"

«Ελλάς πυρ! Ελλήνων πυρ! Χριστιανών πυρ! Τρεις λέξεις νεκρές. Γιατί τις σκοτώσατε;»  

Χειρόγραφο Οκτ. '68

Ο Σεφέρης που έκανε δήλωση και ποιήματα για τη χούντα, έφυγε το 1971 και δεν πρόλαβε να δει την προφητεία των στίχων του, οτι δηλαδή στη Μεταπολίτευση αν μιλούσες για Ελλάδα ή Θρησκεία γινόσουν περίγελως, βαφόσουν οπισθοδρομικός, παλαιών αρχών, μπορεί και  χουντικός ή φασίστας, ιδίως στον φοιτητόκοσμο, την Πανεπιστημιακή Νεολαία, πάντα πρώτη στους αγώνες.:-)

Ως εξιλέωση και θεραπεία  στην πατρική αλλεργία ήρθαν τρία χορευτικά τραγούδια-σουξέ εκείνη την εποχή."Ας κρατήσουν οι χοροί " (1983), "Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ" (1984) και "Ελλάς" (1991). Με λίγα λόγια ξαναμπήκε σαν λαϊκό, αυθεντικό σύνθημα η λέξη Ελλάδα στα χείλη του απλού κόσμου, ακόμα και του Αριστερού, Πασόκου ακροατή που εμφάνισε το παραπάνω νόσημα :-).

Του Σαββόπουλου είναι πιό ενωτικό, πατριωτικό, νατουραλιστικό, λέει τα σύκα-σύκα....Τι να φταίει η Bουλή τι να φταιν οι εκπρόσωποι έρημοι και απρόσωποι βρε αν πονάει η κεφαλή...φταίει η απρόσωπη αγάπη που 'χε βρει..Kι είτε με τις αρχαιότητες είτε με ορθοδοξία των Eλλήνων οι κοινότητες φτιάχνουν άλλο γαλαξία...Mα η δικιά μας έχει όνομα έχει σώμα και θρησκεία και παππού σε μέρη αυτόνομα μέσα στην τουρκοκρατία....Να μας έχει ο Θεός γερούς..συν το στοιχείο της Ορθοδοξίας και του Θεού, που λείπει απ' τα άλλα δύο, όχι τυχαία, αυτό προμηνούσε και τη νεορθόδοξη στροφή του Διονύση, που οι περισσότεροι σύντροφοι πήραν είδηση αργά τη δεκαετία του '90 και τον είπαν συντηρητικό γέρο που τα 'χασε ο καημένος.

Του Σταμάτη Μεσημέρη-Βασίλη Παπακωνσταντίνου έχει κάποια κοινά με το "Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ"

Μέσα σ' όλη αυτή τη δίνη όρθιο πες μου τι θα μείνει
σου φωνάζω μα εσύ δε μου μιλάς

Ψάχνεις για το μεγαλείο που σου μάθαν στο σχολείο
κι εγώ ξένος μετανάστης σου Ελλάς 

Ελλάς, Ελλάς τι θα γίνει φίλε μου με μας
 Ελλάς, Ελλάς μίλα μας και μη μας αγαπάς (video-clip)
....... 

συν το Ερωτικό στοιχείο, "Οδυσσέα γύρνα κοντά μου". - Δε γουστάρω τα στημένα, έρχομαι ξανά σε σένα δυο μαζί μπορούμε δωσ' μου δυο φιλιά  όλα μοιάζουνε χαμένα μα καλή μου έχω εσένα παίρνω φόρα απ' τη δική σου αγκαλιά.....Mα το ντέρμπι είναι στημένο, κι από πριν ξεπουλημένο  κι εσύ πνίγεσαι με δίχρωμα κασκόλ...Αν και φαίνεται να μιλάει για ποδόσφαιρο εδώ, η μπηχτή  είναι ουσιαστικά για τον δικομματισμό και τους στημένους καβγάδες του βρώμικου '89...συν την "ποδοσφαιροποίηση" της Πολιτικής μέσω του Γαύρου Κοσκωτά, την ομάδα του λαού..:-)...Τα FM και τα κανάλια έχουν σφίξει σαν τανάλια...και αυτό, προφητικό για τον πολυπλόκαμο ρόλο των Μέσων μετά το '90...μέχρι και για χούντα δημοσιογράφων αρέσκονται να μιλούν τώρα οι νεότεροι επαναστάτες...κι οι αφίσες φτύνουν μέλι με καρφιά...αυτή η αφισορύπανση, σήμα κατατεθέν της Μεταπολίτευσης...μαζί με τα δημόσια σκουπίδια κάμνοντα πάρτυ στα λαϊκά στενά.....Εκάλη knows money, no party.....
..... 

Του Ρασούλη τώρα συνοπτικά είναι για τον Έλληνα που ζει, αγαπά, πεθαίνει για την Ελλάδα στο εξωτερικό ως μετανάστης και τη βρίζει, τη σιχαίνεται, αδιαφορεί ως γηγενής. Με λίγα λόγια, μόνο όταν χάσουμε κάτι, καταλαβαίνουμε την αξία του :-).

Για αυτό το τραγούδι, είχαμε δεί, παλιότερα στα Εργοτελέματα, "Αυλαία Ζωής από την Ερτ 3",  Στο φεστιβάλ τραγουδιού της Κέρκυρας, αρχές δεκαετία του '80 απέσυρε το "Αχ, Ελλάδα σε αγαπώ", επειδή ζήτησε να παρουσιαστεί εντέλει εκτός συναγωνισμού..πράγμα που λύπησε το Μάνο Χατζηδάκι.
.... 

Και λέει ο στιχουργός...Ουσιαστικά το τραγούδι «Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ» το έστειλα για να προβοκάρω το Σαββόπουλο που ήταν στην επιτροπή με διάφορους εφοπλιστές, και είχε αρχίσει να πασάρει την εικόνα του συντηρητικού. Νομίζω ότι το πέτυχα. Γιατί όταν τελείωσε η παράσταση και βρισκόμασταν σε κήπο ξενοδοχείου σε δεξίωση, με έβλεπε, μ’ έβλεπε από μακριά, στριφογύρναγε, με πλησίαζε με σπειροειδείς κινήσεις, και πλησιάζοντας με επί τέλους μου είπε: το ξέρεις ότι το ύφος σου είναι αντιπαθητικό; Λέω να μην ξαναμιλήσουμε για τρία χρόνια.  Ό;πως θες του απάντησα.(ήταν πολύ καλός μου φίλος αν και η φιλία δεν είχε να κάνει με την λογική και τη σύνεση). Πραγματικά αρκετό καιρό δεν βρεθήκαμε...


Τα παραπάνω από το site του Ρασούλη κυκλοφόρησαν στο google με τον θεατρικό τίτλο "Συλλυπητήρια Σαββόπουλε" από το blog "Desmotis", όταν είπε ότι...Δεν ήταν εύκολος άνθρωπος ο Ρασούλης. Τέσσερις μέρες πεθαμένος και δεν τον αναζήτησε κανείς, σε ποιόν να δώσω συλλυπητήρια; Συλλυπητήρια σε όλους μας. "Ο Σαββόπουλος τα είπε όλα σε μία πρόταση", όπως είπαν. Θυμάμαι επίσης από tv το "ποιός να τον άντεξε μέχρι τέλος";; Στην Ανένταχτη και Ανυπόταχτη Αριστερά που χάρηκε καθυστερημένα από τον Αντι-Σαββοπούλειο λόγο, θα απαντούσε ο ίδιος ο Ρασούλης μέσα από το κείμενο με τον επίλογο "Δεν είναι ένα θέμα που το κλείνω σχηματικά με μια μονοκονδυλιά και θα επανέρχομαι για να φωτίζω τις όποιες και πολλές πτυχές και διαστάσεις του". Δυστυχώς έφυγε νωρίς για ανα-θεωρήσεις και συμφιλίωση με το παρελθόν και τη γενιά του, Μάη, του εξήντα οι εκδρομείς, κάτι που επιδίωκε τα τελευταία χρόνια. Για όποιον ενδιαφέρεται να εντρυφήσει στον Αντι-Σαββοπουλισμό, ας διαβάσει παλιό κείμενο με τα σχόλια από το blog Varometro, "Γιατί δεν γουστάρω τον Σαββόπουλο".....Είναι πιό σύνθετο το φαινόμενο, αυτός ο άλλος μπορεί να είμαστε και εμείς......πάμε παρακάτω...

 Η πιο γλυκιά πατρίδα
είναι η καρδιά
 "Οδυσσέα γύρνα κοντά μου"
που τ' άγια χώματα της
πόνος και χαρά

Ποιά να φωνάζει τον Οδυσσέα της;;:-)..είτε η Πηνελόπη (η νόμιμη σύζυγος) είτε κάποια από τις ερωμένες.....Κίρκη, Καλυψώ, Καλλιδίκη, Ευίππη (See Offspring of Odysseus) ...Ακόμα και η Ναυσικά αν δεχτούμε ότι αναπτύχθηκε ένα πλατωνικό αίσθημα...:-)... Γλυκιά Πατρίδα είναι η ανθρώπινη επαφή και αγκαλιά.. κάτι ανάμεσα σε Francesca (Meryl Streep) και Robert (Clint Eastwood) από τις "Γέφυρες του Μάντισον"....... "Ο Ρόμπερτ επέλεξε μια ζωή τυχοδιώκτη χωρίς κανέναν άνθρωπο που να μπορεί να θεωρεί «σπίτι» του".....Ποτέ δε μ' άρεσε :-) αυτός ο στίχος και πάντα έψαχνα αφορμή να το γυρίσω στο Καβαφικό-Καζαντζακικό "σημασία έχει το Ταξίδι, καμμία Ιθάκη". Και πρόσφατα στις 16 τ' Απρίλη με χτύπησε το Θρίλερ "Το Όνομα του Βρόδου" (εξηγήσεις εκεί) στο δεύτερο σπίτι της Dodo :-).

Χαρά στον Καλόγερο που βρωμοξεχνά
και στην Μπανιέρα μέσα ζει στη λευτεριά
εκείνος που δεν ξέρει και δεν κολυμπά
σάμπως φταις κι εσύ καημένη
και στην Μονή μέσα ζει στην απλυσιά

Αχ Σαπούνι σ' αγαπώ
και βαθιά σ' ευχαριστώ
γιατί μ' έμαθες και ξέρω
να μυρίζω όπου βρεθώ
να δροσίζω όπου πατώ
το άρωμα σου κορυφαίο


Άγιο Πέτρο θα στο πω
πριν λαλήσει πετεινός
δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι
μ' εκβιάζεις μου κολλάς
σαν το ρόδο με πετάς
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι


Η πιο γλυκιά πατρίδα
είναι το νερό
Οδυσσέα γύρνα κοντά μου
που τ' άγια κύματα της
πόνος και χαρά


Κάθε ένας είναι ένας
που νεροπονά
κι εγώ είμαι ένας πλυμένας
που σας σαπουνά :-)

 Φωνάζει το Νερό, η Θάλασσα, το Κύμα : Γύρνα κοντά μου!...στο :-) Μικροαστό Οδυσσέα που πάει να ξεκουραστεί στο σπιτάκι του και την αγάπη του....από το Ψ της :-) Μεγάλης Οδύσσειας.

Κι η Θάλασσα γρικάει, σηκώθηκε, τον αγαπό φωνάζει:

"Λυπήσου με, καλέ, για πού κινάς και πού με αφήνεις χήρα

με ποιόν θα παίζω ξημερώματα, ποιόν νύχτα θα παλεύω;
...... 

 Η πιό γλυκιά πατρίδα είναι το Νερό..
......
...ταιριάζει σωσίβιο στους Αργοναύτες,Θαλασσοπόρους, Εφοπλιστές Έλληνες του Χτες.... :-)

 Για τον ίδιο τον Ρασούλη

...«Πατρίδα μου είναι η συνείδησή μου»...

και "Συγκίνηση μεν, Συνείδηση δε"

..με αυτό το σύνθημα τον αποχαιρέτισαν οι φίλοι.....για όσους αναζητούν ισορροπία ανάμεσα στη Λογική και το Συναίσθημα δίνει πολύ δύναμη ο συνθετικός στίχος.

Και κλείνοντας με αυτό το τραγούδι μαθαίνουμε απο τον αθλητικό δημοσιογράφο και Ρεθυμνιώτη Βασίλη Σκουντή το «Αχ Ελλάδα, σ' αγαπώ» το εμπνεύστηκε κι άρχισε να γεννά τους στίχους και να τους ντύνει με τη μελωδία του στόματός του μέσα στην τσατίλα του επειδή έχασε ένα λεωφορείο σε μια ερημική περιοχή της Κρήτης! (Ο ΟΦΗ, ο Κούδας κι ο Ρασούλης..gazzetta.gr)

Και πάμε τώρα στο "Τσιφτετέλι του Διογένη"  που μας βοηθά να καταλάβουμε το προηγούμενο. Να πούμε πριν μια και τα δυό τα τραγουδά ο Νίκος Παπάζογλου ότι πριν γνωριστούν ο Μανώλης με τον Νίκο είχαν ένα κοινό, έψαλλαν σε εκκλησία του Αγίου Μηνά, ο μεν στο Ηράκλειο, ο δε στη Θεσσαλονίκη. :-)..τους πήρε μαζί του ο Άγιος με την άνοιξη και τους δυό...

Δυόμισι χιλιάδες χρόνια μ' αγαπάς τρελά μου λες
Ωχ αυτές βρε οι τρελές σου οι υπερβολές
Μια στιγμή αν μ' αγαπούσες, μια στιγμίτσα μόνο αν
 Στο ριλάξ θα την περνούσα μια ζωή γκαγκάν

 Αυτό το 2500 χρόνια Ελληνικού Πολιτισμού....(δες και link πασχαλιάτικο :-)...από μικρός, ηχεί στα αυτιά μου σαν καμπάνα...μα γιατί κολλήσαμε στα 2500...πριν δεν είχαμε πολιτισμό;;..είχαμε αλλά φαίνεται η Μεταπολίτευση ήθελε να συνδέσει στο μυαλό του μαθητή τον Πολιτισμό με την Αθηναϊκή Δημοκρατία, το Χρυσό Αιώνα του Περικλή....για να μη μας βρουν άλλα κακά σωτήρια στο μέλλον μας πουλιά...σκέψου τώρα με τόσο Χρυσάφι και Πολιτισμό...και χρεωκοπήσαμε...τί να πουν και οι λαοί που δεν έχουν Ιστορία και Πολιτισμό!!.....

Μιά στιγμή μόνο αν μπορούσε ο Αρχαιολάτρης 2500 ετών Νεοέλλην να σκεφτεί  στο παρόν λογικά, στο ριλάξ θα την περνούσε...αυτή η καίρια στιγμή είναι που μας λείπει...λόγω του διαχρονικού αγναντέματος αρχαίων λίθων...αυτή η Ασύνδετη Ιστορική Συνέχεια της Ελληνικής Φυλής...που θαύμασε και ο Φαλμεράυερ...

Του Διογένη εγγονό με έχεις καταντήσει
Και στα ίσια θα στο πω σ' αρχαίο μέλλον ζούμε κι οι δυό
Για πιθάρι έχω το νου, φανάρι την καρδιά μου
Ψάχνω ακόμα και παντού να σε βρω ψεύτρα εδώ και τωρατζού

Είμαστε τα εγγόνια της Γιαγιάς Αρχαίας Ελλάδας αλλά Μάνα μας, καλώς ή κακώς, είναι η Ρωμιοσύνη, το Βυζάντιο. Αυτό το "Αγαπώ τον Παππού μου" αλλά "Μισώ το Γονιό μου", ή και το αντίστροφο είναι άγνωστο πεδίο για γενικότερη Ψυχολογική Έρευνα :-). "Ελληνοβυζαντινό Σύνδρομο" θα το ονόμαζα :-)...Hellenobyzantine Complex....

 Είχε λόγους να ταυτίζεται ο Ρασούλης με το Διογένη. Και οι δυό με πατέρα αστό, χρυσοχόος ο μεν, τραπεζίτης ο δε. Και δύο χίππηδες, κυνικοί και κοσμοπολίτες. Αλλά αυτό το "Ελλάδα με κατάντησες σαν το Διογένη" σημαίνει "αν ήμουν Ελληνας μετανάστης στο εξωτερικό και έμενα, σπούδαζα εκεί, δε θα 'χα μια διαφορετική κατάληξη;;" ...και ένα όνειρο του Ρασούλη ήταν να γυρίσει ταινίες...αυτό σπούδασε...να μην είμαι δλδ εδώ ζητιάνος, να τρώγομαι με τα ρούχα μου, τους γύρω μου και την ελλαδική μιζέρια....αν εκφράζει κι άλλους ας το τραγουδούν..:-)..και όλα αυτά, τα Γηγενής-Μετανάστης, Μητρόπολη-Αποικία, Πολίτης-Μέτοικος ισχύουν και στην Αρχαία Ελλάδα, όπου η πατρίδα έχει βαλτώσει και αναζητάμε μια δεύτερη πατρίδα που θα στηρίξει μέσα μας την πρώτη...:-)

....Φανάρι την Καρδιά μου και Ψάχνω...

....Άνθρωπον ζητώ, μέρα μεσημέρι βγήκε με φανάρι ο Διογένης και το φώναζε....

Η εδώ και τωρατζού Ελλάς, ο Σωτήρ Ανδρέας του Εδώ και Τώρα Αλλαγή, Στις 18 Σοσιαλισμός!.....τόση βιασύνη είχε ο καταπιεσμένος Νεοέλλην που ήθελε ό,τι στερήθηκε να προλάβει να τα ζήσει αυτός και τα παιδιά του...μέχρι και εξαγωγή σοσιαλιστικής εμπειρίας κάναμε...Δεν υπήρξε μεταβατική περίοδος ή μακρόπνοος σχεδιασμός. Εδώ και τώρα. Ό,τι άλλοι λαοί το σκέφτονται σε ορίζοντα δεκαετιών, εμείς θέλουμε να το ζήσουμε Τώρα....τα ίδια αργότερα και με τον Σημιτικό Εκσυγχρονισμό....αλλά βιώσαμε την εμπειρία, τη χαρά να χεις ευρώ, ας μην είμαστε αχάριστοι, ε;; κάτι είν' κι αυτό για τις χώρες που θέλουν να φαίνονται πλούσιες...Ελλαδική Πατέντα Carpe Diem....  

 Ζώντας στην δικιά σου φρίκη εκατάντησα φρικιό
Την αγάπη χάπι κάνεις να την καταπιώ
Η δικιά μας ιστορία σαν τον αττικό ουρανό
Μα μπουκάρει η αιθάλη και εθαλοτυφλώ

Αυτή η Αττική Αιθαλομίχλη με τις αρχαίες εξατμίσεις της Μεταπολίτευσης έδινε ένα πρεστίζ Βιομηχανικού Αναπτυγμένου Έθνους... για κάθε φρικιό ένα πολιτιστικό χάπενινγκ...ένας αυτοκίνητος λαός ζωντανός, εξωστρεφής, που προοδεύει..αγοράζει αμάξια...κινεί την παγκόσμια οικονομία....
 ------
Εκείνη την εποχή (1983) κυκλοφόρησε και ο ιστορικός αμανές "Μάνα μου Ελλάς" για τη Μικρασιατική Καταστροφή με παρόμοιους σε νόημα στίχους..εσύ φοράς τα αρχαία σου στολίδια...είχες ντυθεί τα αρχαία σου τα λούσα...εσύ κοιτάς τα αρχαία σου τα κάλλη και στις αρένες του κόσμου μάνα μου Ελλάς το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάς...Όλη η ταινία το "Ρεμπέτικο" ήταν μια προσπάθεια συμφιλίωσης μας με τις Ανατολίτικες ρίζες μας. Να φανταστείς το μπροστάρικο ΚΚΕ και η μαύρη Δεξιά θεωρούσαν και το Ρεμπέτικο και το Ροκ..εκφυλισμένα, κατώτερα είδη μουσικής...τώρα βέβαια αυτά έχουν ξεχαστεί και στα φεστιβάλ παίζουν απ' όλα :-)...
------

 Και θα κλείσω με  Διονύση Σαββόπουλο από Μαύρη Θάλασσα, youtube, (Βρώμικο Ψωμί, 1972)....

 Κωμικού, ξυπόλυτου θιάσου
έργο τρομερό τα όρη του Καυκάσου
ίθρα-ου θανάσιμη τσουλήθρα
ίθρα-οα καταβόθρα, κολυμπήθρα

Σε πηγή θολή και μολυσμένη
την κρυφή μου αγάπη έχω βαφτισμένη
ερε-οα σ' όλα υπερέχω
όλα τα ζητώ και τίποτα δεν έχω

Δεν έχω ήχο, δεν έχω ήχο, δεν έχω υλικό, δεν έχω ήχο

Τον Αη-Γιάννη άκουσα να ψάλλει
ζώο φτερωτό μου γδέρνει το κεφάλι
ουντ-ια συντρίμμια το σαντούρι
έβγα να σε δω δειλέ κι ασχημομούρη
(Θεέ μου ασχημομούρη)

Μαλλιαροί τοξότες της Σκυθίας
με κοιτάζουν μέσα από εικόνες Παναγίας
αρ-ιο χρυσόμαλλο κριάρι
βάφτισε κι εμένα στη θάλασσα τη μαύρη

Δεν έχω ήχο, δεν έχω ήχο, δεν έχω υλικό, δεν έχω ήχο

Μυθικό πουλί με δυο κεφάλια
στου Παλαιολόγου τα κόκκινα σανδάλια
αρ-ιο του Προμηθέα χνάρι
πέτρινο εργαλείο και αλφαβητάρι

Δεν έχω ήχο, δεν έχω ήχο, δεν έχω υλικό,δεν έχω ήχο

Τι γυρεύω εγώ σ' αυτούς τους βάλτους
Ακρίτες ξαγρυπνούν στα σύνορα του κράτους
αου-γοα κάνε το σταυρό σου
και σα φαρμακερό κοντάρι απογειώσου

Αργοναύτη μέσα στα σκοτάδια
με όπλα ηλεκτρικά κι ιπτάμενα καράβια
αου-βυ προς τ' άστρα της αβύσσου
προς τους ουρανούς φωταγωγήσου

Δεν έχω ήχο, δεν έχω ήχο, δεν έχω υλικό, δεν έχω ήχο.

Υ.Γ.

....."Μαλλιαροί τοξότες της Σκυθίας με κοιτάζουν μέσα από εικόνες Παναγίας" στην ελληνοχριστιανική ΕΑΤ-ΕΣΑ.............Σκύθες ήταν στην Αρχαία Δημοκρατία της Αθήνας.....Μισθοφόροι Αστυνόμοι και Τοποτηρητές της Τάξεως και Ηθικής :-)...Ιδιωτική Φύλαξη με Κρατικά Κονδύλια :-)... Δεν καταδεχόταν τώρα ο Αρχαίος Πρόγονος να χάνει τον καιρό του με βάναυσες εργασίες...το πνεύμα διψούσε για ελεύθερες ασχολίες :-)...Φαντάσουν να 'χαμεν Αστυνόμους Κινέζους που λέειν ο λόχος..:-)

Το Επίθετο Μαλλιαροί εμφανίζεται ξανά μετα από χρόνια, το 1988, στους "Κωλοέλληνες" ..

................................. 

μαλλιαροί μου Ελλαδίτες
θλιβερές μου πορδές.

................................ 

με το φως σπασμένο
 κρατικοποιημένο

......................................

..................Κι ενώ εδώ θα ζούμε ...Kαταρρεύσεις..................
ο έξω Ελληνισμός θα προχωρεί
και φως και μουσική μιας άλλης σκέψης
στη μείζονα Ελλάδα θα εκραγεί

 στους Πανέλληνες

............................................ 

Καλή Εθνοσωτήρια Σταύρωση και Ανάσταση :-) 

Ανθίζει Απόψε η Καρδιά

((Little Spring Song for Violin and Piano - Dodo))

Ανθίζει απόψε η καρδιά
 με του βιολιού τη χάρη
ακροατές σου γίνανε

δεντράκια στο Bαρδάρη
*
Θυμήθηκα που παίζαμε
σε τούτο δω το πιάνο
τώρα δεν ξέρεις που γυρνώ
δεν ξέρω αν σε χάνω
*
Κανείς εδώ δεν πελεκά
κανένας δεν ζηλεύει
ακούνε μόνο πινελιές
κι ο νους τους ξεθαρρεύει
*
Τυχαία δήθεν αν την δείς
φέρτην στο κυπαρίσσι
ταμένος θα ‘μαι μες στη γη
να ακούσω αν δακρύσει
*
Τρεις μαργαρίτες μείνανε
κρυφά να τις μαδήσω
στης παπαρούνας το χαλί
τη γύρη να αφήσω

 *

Του Γαλανού του Ουρανού
την Πόρτα έχω ανοίξει
και στων Αγγέλων το βιολί
τ' αυτί μου έχω στήσει

*
......Κανείς εδώ δεν τραγουδά...
κανένας δεν χορεύει
ακούνε μόνο την πενιά
......κι ο νους τους ταξιδεύει.....

*

Υ.Γ.

((Ραγίζει Απόψε η Καρδιά - Youtube))

Στίχοι: Τάκης Σιμώτας
Μουσική: Νίκος Παπάζογλου (1948-2011)
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου
Δίσκος: "H Εκδίκηση της Γυφτιάς" (1978)

Μαθηματικός Διάλογος

...Αναζητώντας τον Ιδανικό Διάλογο....δεν έχει σημασία αν είναι δύσκολος ή ανέφικτος...εμείς οφείλουμε να τον ζωγραφίσουμε σαν πυξίδα...

Μαθηματικός Διάλογος μπορεί να σημαίνει Διάλογος μεταξύ Μαθηματικών ή για τα Μαθηματικά. Εδω όμως είναι ο

(1) Α π ρ ό σ ω π ο ς, Αντικειμενικός, Απροσωπόληπτος, Απροκατάληπτος, Αμερόληπτος, Δίκαιος, Αληθινός, Πραγματιστής, Θετικός, Ανιδιοτελής, Ουδέτερος, Ακριβής, Λακωνικός, Περιεκτικός, Σύντομος, Απλός, Ψύχραιμος, Ήπιος.

(2) Π ρ ο τ  α σ ι α κ ό ς. Οι Συνομιλητές έχουν συνείδηση ότι  φέρουν και μάχονται μεταξύ  τους Προτάσεις (όχι Πρόσωπα, Υποκείμενα και Συμφέροντα). Προτάσεις, Propositions, και με την έννοια του Sentence, Phrase, Argument αλλά κυρίως του Proposal, να προτείνουμε κάτι. (Εμπνευσμένη αυτή η ιδιότητα από τη Λογική (Logic) και τον Προτασιακό Λογισμό (Propositional Calculus)

(3) Α ρ ι θ μ η τ ι κ ό ς στη Μ ν ή μ η -  Γ ε ω μ ε τ ρ ι κ ό ς στη Φ α ν τ α σ ί α. Αυτός που μετράει, απομνημονεύει τις Προτάσεις (Ερωταπαντήσεις) και ταυτόχρονα τις συνδυάζει σε νέες βάσεις, συνειρμούς και εικόνες. Τα βαλα επίτηδες μαζί γιατί αν επικεντρωθούμε στη Μνήμη θα καταλήξουμε σαν γραφιάδες που κρατάνε απλώς τα πρακτικά στη βουλή. Και αν αφεθούμε στη Φαντασία, κινδυνεύει ο διάλογος να γίνει  Σουρεαλιστικό Ποίημα, Αυτόματη Γραφή.

(4) Μ α θ η μ α τ ι κ ό ς με την αρχαία έννοια, μαθητικός, ο διάλογος που σου μαθαίνει καινούρια πράγματα, νέες πληροφορίες και ιδέες. Όταν τελειώσει να πεις, έστω μάθαμε και κάτι.

Μια παρένθεση και συνεχίζουμε. Ως Ιδανικό, Πρότυπο, αναγκαστικά έρχεται στο μυαλό, ο Σωκρατικός Διάλογος αλλά δεν μπορεί να είναι Ιδανικός για τον ίδιο λόγο που η Φυσική δεν περιορίστηκε στον Νεύτωνα. Δεν γίνεται να εγκλωβιστούμε σε ένα πρόσωπο, καλώς ή κακώς, στυλιζαρισμένο από τον Υποκειμενισμό του Πλάτωνα, την Αγάπη του Μαθητή προς το Δάσκαλο. Φυσικά πάντα θα είναι ένα σημείο αναφοράς και έμπνευσης. Άλλωστε ο Σωκράτης, άνετα θα μπορούσε να ονομαστεί και Πατέρας του Διαλόγου. Αλλά θέλει προσοχή αυτό να είναι μια αφορμή για Δημιουργία και όχι Θαυμαστική Μίμηση.

Ξανά πίσω. Γιατί "Μαθηματικός" στην Επικεφαλίδα;;

1. Στην Τέχνη της Διαφήμισης, το πιό δύσκολο είναι να διαφημίσεις το δυσφημούμενο με την ίδια έννοια που για ένα δικηγόρο, η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να υπερασπίσει σε δύσκολη υπόθεση τον κατηγορούμενο. Και τα ίδια τα Μαθηματικά είναι σε φάση Απολογίας, ψάχνονται οι θεράποντες της επιστήμης για ποιάν αιτίαν έχουμε κακό όνομα στην πιάτσα της μαθητιώσας νεολαίας? :-). Και αυτός είναι ένας από τους λόγους που παρακολουθώ το blog Μαθηματικα + Λογοτεχνία.

2. Το "Μαθηματικά σημαίνει Μαθαίνω" δεν είναι απλώς όμως ένα διαφημιστικό σύνθημα. Και εδώ περνάμε στα πιό σοβαρά που χτυπάνε Καμπάνα Συναγερμού. Αν για τους Αρχαίους Μαθηματικά σημαίνει Μάθηση, Περιέργεια, η βάση όλων των Επιστημών (δεν είναι τυχαίο  που τα αρχαία γράμματα συμβολίζουν και αριθμούς) και σε μας είναι μία Εξειδικευμένη, Μοναχική, Αραχνιασμένη, Εκπαιδευτική Ώρα. Αν για τους Αρχαίους Μουσική (μια μαθηματική επιστήμη) σημαίνει Μούσες και Παιδεία, γιαυτό και η λέξη Άμουσος και σε μας μία Εκπαιδευτική Ώρα, η Χαρά του Παιδιού, όπως λέγαμε στο σχολείο, να περάσει η ώρα. Αν για τους Αρχαίους, Σοφός σημαίνει και τον Ξυλουργό που φτιάχνει ένα Πλοίο και σε μας, ο Διανοούμενος, ο λεγόμενος Πνευματικός Κόσμος που δεν έχει και πολύ επαφή με την Πρακτική Καθημερινότητα. Αν ισχύουν όλα αυτά τα παραπάνω, δείχνουν, και το Βάθος του Χάσματος των Αρχαίων και Νέων Ελλήνων, και την Αποχαύνωση της Καθωσπρέπει Απολίτικης Εξειδίκευσης. Εκεί καταλήγουμε, ένας εξειδικευμένος μαθητής θα γίνει αργότερα ένας πολίτης χωρίς άποψη και ενδιαφέρον για διάλογο.

3. Επειδή το παραπάνω θύμισε και σχολική έκθεση Ιδεών, μια απορία να πώ. Έχουμε ακούσει διαφόρους να διδάσκουν αυτό το μάθημα στο ελλαδικό σχολείο, από θεολόγους μέχρι αγγλικούδες ή εικαστικούς που λέει ο λόγος. Και τί να κάνει ο διευθυντής αν του λείπουν ειδικότητες θέλω να πω, προσπαθεί να βρει στο παραπλήσιο.....Ένας Μαθηματικός λοιπόν δε θα μπορούσε να διδάξει Έκθεση?..έστω πειραματικά...δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα...

4. Σε μια φάση στο φροντιστήριο λέω : μα δεν είναι βαρετό, να υπαγορεύει την Έκθεση Ιδεών, η καθηγήτρια και μεις να ακούμε ή να αντιγράφουμε;;;; Ξεκίνα εσύ προφορικά λέω σε ένα συμμαθητή μου και αν κολλήσεις, συνεχίζει κάποιος άλλος...χαχα...τί μας λες...."θα χάσουν μαθητές και καθηγητές τους διακριτούς ρόλους τους". Γενικότερα το γιατί δεν γίνεται η Έκθεση ένα Προφορικό Μάθημα είναι ιδέα παρμένη από τον ίδιο τον Προφορικό Σωκράτη , που δεν άφησε δικό του γραπτό πίσω του.

5. Και θα κλείσω με την πρώτη ιδιότητα, την Απρόσωπη. Ξεκινά κι αυτή από το Λύκειο, ονόμαζα τον Ποιοτικό Διάλογο, Απρόσωπο(+), και τον διάλογο, καλή ώρα της βουλής και της τιβής, ως Εμπρόσωπο(-). Και αφορά ειδικότερα εμάς τους θερμοκέφαλους Νέους Έλληνες. Μπαίνει μέσα και το Υποκειμενικό, πριν καν ξεκινήσει η κουβέντα και στην πορεία προστίθενται ψυχρές προστριβές ή θερμές αγκαλιές, ένας φαύλος κύκλος. Βέβαια ο απλός κόσμος ξέρει τί κάνει, κρατάει και τις άμυνες του στην Αχαλίνωτη Σκέψη :-). Αν το φτάσεις στο άλλο άκρο, ιδίως στον εσωτερικό διάλογο, θα ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου και όποιος αντέχει Αντικειμενικές Αλήθειες και Αμφίσημους Λόγους στην Αποδόμηση του Εγώ και της Κοινωνίας. Το Ιδανικό,το Τέλειο, δεν είναι και Ανθρώπινο αλλά όπως λέω και στην εισαγωγή, ας το 'χουμε για πυξίδα, κι ας μην είμαστε τέλειοι. Εν τέλει στην κρίση των Συνομιλητών είναι πόσο "Μαθηματικό Διάλογο" αντέχουν, γιατί και αυτός αν και ιδανικός για Ε ρ ε υ ν η τ έ ς είναι μέρος μόνο του γενικότερου Ανθρώπινου Διαλόγου.

Ναι στο Ναι + Ναι στο Όχι = Πιάσ' τη Λύση στην Απόχη

  ......Δύσκολο το ταξίδι τούτο, γιατί αναγκαστικά ξεφεύγει από τη γαλήνια περιοχή της λεύτερης, ανεύθυνης ωραιότητας κι αναταράζει αιματερές σύγχρονες έννοιες.

  Θες δε θες, αντικρύζοντας χοχλακιστά, ακαταστάλαχτα ακόμα πάθη, θα φανερώσεις τη γνώμη σου...και η γνώμη σου αυτή, όποια και να 'ναι, θα εξαγριώσει τους αντίθετους. Κι αν προσπαθήσεις, δημιουργώντας με αφιλοκέρδεια και μόχτο μεγάλη απόσταση καιρού και τόπου, να δεις και να κρίνεις, τότε πια θα σου ριχτούν μανιασμένα και τα δύο αντίθετα στρατόπεδα.

  Γιατί να βλέπεις και να κρίνεις με ψυχική και πνευματική ανεξαρτησία τα ξεκαπίστρωτα σύγχρονα πάθη θεωρείται θανάσιμο αμάρτημα κι από τις δύο παράταξες που αποτελούν τη συμπαγή απλοϊκή και βελάζουσα μάζα του σκεπτόμενου όχλου. Το ΝΑΙ και το ΟΧΙ είναι για αυτούς οι δυο μονάχα επιτρεπόμενες, επιβαλλόμενες απάντησες. Το άσπρο ή το μαύρο. Ανάμεσα σε αυτά τα δύο ακρότατα όρια, που χρέος έχουν να τα κατέχουν μονάχα οι μαχόμενοι άνθρωποι της ενέργειας, δεν επιτρέπουν καμιά συνθετική συνθετική προσπάθεια στο στοχαζόμενο ελεύτερον άνθρωπο.

  Να κοιτάζεις με αθόλωτο μάτι -αθόλωτο κι από το μίσος κι από την αγάπη- τη σημερινή παγκόσμια πραγματικότητα, να ομολογείς τις αρετές και συνάμα την ατιμία, το φως και το σκοτάδι, που αποτελούν εδώ στη Γη το κάθε ζωντανό, είτε άνθρωπος είναι είτε ιδέα, να 'σαι με μια λέξη ελεύτερος καταντάει ολοένα και πιό επικίνδυνος πνεματικός άθλος. Και πολύ σκόπιμα. Στη σημερινή κρίσιμη ιστορική στιγμή, όπου οι δυό κόσμοι πάνοπλοι συγκρούουνται με τόση μοιραία αναγκαιότητα, το να φλωροζυγιάζεις με το νου θεωρείται ύποπτο κι επικίντυνο. Δεν είναι τώρα στιγμή άδολου λογισμού και επισκόπησης. Ο νους είναι υποχρεωμένος, από ιστορική πίεση, για μερικές γενιές ακόμα, να ξεχάσει την ανεξάρτητη θεωρητική του λειτουργία και να στρατολογηθεί κι αυτός υπηρέτης στην πιό άμεση κι επιταχτική ανάγκη...να προπαγαντίζει ένα από τα δυό μεγάλα συνθήματα και να ετοιμάζει- εφευρίσκοντας όπλα φονικά και θανατηφόρα αέρια- τα μέσα να εξοντωθεί ο αντίμαχος και συνάνθρωπος............Χιλιάδες Νέοι, και στα δύο στρατόπεδα, κάθε δεφτερόλεπτο, παίζουν με ένθεη μανία τη Νιότη τους......  Αγών Μέγας και Έσχατος και Μέγιστος ταις Ψυχαίς Πρόκειται    (Αίγινα - Καλοκαίρι, 1940)

1. "Ναι στο Ναι και Ναι στο Όχι'' (1984) είναι ο τίτλος του δίσκου, που περιλαμβάνει το ''Αχ Ελλάδα, Σ' Αγαπώ" από το Μανώλη Ρασούλη και τη Βάσω Αλαγιάννη. Αφιερωμένος στον πρόσφατο θάνατο του Λοΐζου (1982)

2. Το Απόσπασμα από τον Πρόλογο του "Ταξιδεύοντας Αγγλία" του Νίκου Καζαντζάκη. Ποιοί  να είναι οι δυό Αντίπαλοι Κόσμοι?.....Καλοκαίρι του '40, τότε μάχονταν ο Καπιταλισμός (Γαλλία*-Αγγλία) και ο Φασισμός (Γερμανία-Ιταλία). Η Σοβιετική Ένωση μπήκε στον πόλεμο το επόμενο καλοκαίρι. Όμως Ιδεολογικά, στο χώρο της Ευρωπαϊκής Διανόησης, τα δύο στρατόπεδα, έτσι όπως τα έζησε ο Καζαντζάκης ήταν  κυρίως ο Κομμουνισμός και ο Φασισμός. 

3. Αυτό το κείμενο (συνολικά 6,5 σελίδες) δεν αφορά μόνο το '40 αλλά όλο το Μεσοπόλεμο. Όποιος έπαιρνε θέση στο ενδιάμεσο ή αναγνώριζε δίκιο και στους δυό, βρισκόταν αυτόματα στο περιθώριο. Και καθοριστικό ρόλο στο φανατισμό και την πόλωση παίζουν οι Εύπιστοι Νέοι, οι λεγόμενες Νεολαίες του Μεσοπολέμου. Μεγάλη εποχή, ποτέ ο ηρωισμός, η περιφρόνηση του θανάτου, η σπάταλη θυσία της ζωής δεν έφτασαν ένα τόσο υψηλό κι ομαδικό παραλήρημα. Χιλιάδες Νέοι, και στα δύο στρατόπεδα, κάθε δεφτερόλεπτο, παίζουν με ένθεη μανία τη Νιότη τους...Αν έκανα ένα πολιτικό αφιέρωμα στο Μεσοπόλεμο οπωσδήποτε θα χρησιμοποιούσα κομμάτια απ' αυτή την εισαγωγή. 

4. Αυτή πάντως είναι η πρώτη ανάγνωση του προλόγου για τα δύο άκρα. Βαθύτερα βλέπω οτι δεν είναι απλώς μια περιγραφή του τότε κλίματος αλλά μία Απολογία....Μα για την Αγγλία γράφεις;; σαν να ακούει  μια ρωμέηκη φωνή...εσύ ο θερμός, αντι-καπιταλιστής ποιητής;;...Και επειδή πάντα στα ταξίδια του δεν περιγράφει απλως σαν παρατηρητής αλλά ταυτίζεται με το περιβάλλον και τους ανθρώπους...λέει, Αγάπησα τον λαόν αυτόν, θάμασα τις θεμελιακές για τον άνθρωπο αρετές του...την υπερηφάνια, την αξιοπρέπεια, το πείσμα, την αντοχή, την πειθαρχία. Λίγα λόγια, πολλά έργα, ανθρωπιά μεγάλη....

5. Σου λέω μια λέξη π.χ. Ελλάδα...πές μου το αντίθετο...Αγγλία μου 'ρχεται με πρώτη σκέψη. Και ο ίδιος ο Καζαντζάκης και η Ελλάδα αντιπαρατίθενται με την Αγγλία σε αυτό το βιβλίο. Μάλιστα  εκεί που λέει Δύσκολο το ταξίδι τούτο, γιατί αναγκαστικά ξεφεύγει από τη γαλήνια περιοχή της λεύτερης, ανεύθυνης ωραιότητας....για μένα συμβολίζει το Βασίλειον της Ελλάδος :-)..γενικά είμαστε ευθυνόφοβοι ως λαός αλλά και το σύνταγμα τότε ανέφερε τον βασιλιά μας ως ανεύθυνο. Και επειδή ακριβώς  εμπνέομαι από αντιθέσεις, το συγκεκριμένο βιβλίο είναι απ' τα αγαπημένα  μου εξ ορισμού, τίτλου και μόνο. Όποιος έχει 14 λεπτά χρόνο, ας δει το ομότιτλο video της Ειρήνη Μαραγκόζη - Λουκά Καβακόπουλου.

6. Έχει επίγνωση όμως ο γραφιάς. Για ένα άνθρωπο της ενέργειας, της δράσης δεν επιτρέπονται οι ενδοιασμοί και οι φιλοσοφίες. Αφήστε όμως λέει το στοχαστή να κάνει μια συνθετική προσπάθεια. Όλη ανάρτηση είναι αφιερωμένη στα Διλήμματα, τα οποία πολλά τα θεωρώ ψεύτικα, φαινομενικά διλήμματα και προσπαθώ να μην διαλέξω μονομερώς κι αν το κάνω πάντα έχω μια τύψη μέσα μου ότι κάπου είχε ένα δίκιο, μια δική της αλήθεια η άλλη πλευρά.

7.Και πάμε τώρα σε δυό παραδείγματα....Από τη Byzantine Erotica No2...«Εν μέρει εθνικός, κι εν μέρει χριστιανίζων». Τη μιάν έτσι, την άλλη γιουβέτσι....Απαντήστε Κύριε Καβάφη. Είστε υπέρ ή κατά; Έστω απαντήστε μ' ένα ναι ή μ' ένα όχι! χαχα. Ας περιμένουν στην ελάσσονα αράδα η γερασμένες-στρατευμένες...μπρόκες. «Πετάχθηκε ευθύς ένα παιδί ζωηρό, φανατικό για γράμματα, και φώναξε» ..Η Τέχνη μας Εξαπατά! :-) δεν απαντά καθαρά!... ο ηθοποιός που μας γράφει για να μας διασκεδάσει, έχει το νόημα χάσει! :-)

8. Απόφαση λέγεται το ποίημα που μας καρφώνει το πιστόλι στον κρόταφο. Και μπορεί στο παραπάνω θεατρικό το δίλημμα να είναι.....Ελληνιστής ή Ορθόδοξος είσαι κύριε Καβάφη;;..όμως άνετα θα μπορούσε το ''Απαντήστε μ' ένα ναι ή μ' ένα όχι, άσε τα ινδικά και τις φιλοσοφίες, Δεξιά ή Αριστερά, Καπιταλισμός  ή Κομμουνισμός?... να το απευθύνει πειραχτικά ο στρατευμένος Αναγνωστάκης στο Ρασούλη το 1984 και ο στιχουργός να απαντά με το πρώτο κείμενο του Καζαντζάκη που εκφράζει άνετα και τον Ψυχρό Πόλεμο..προσθέτοντας....Καλές οι Ηπά και η Ρωσία μα έχω το Δράμα μου κι Εγώ....στο Ζάππειο ένα Σπερνό....και ο ποιητής θα κλεινε την κουβέντα με πατ, ισοπαλία...δεν έχει τέλος αυτή η παρτίδα...δεν είναι τούτο σύντεκνε εκ μέρους σου Fair Play!...:-)

9. Και το δεύτερο παράδειγμα από Μαθηματικά + Λογοτεχνία....Με ένα Ναι ή με ένα Όχι, Απαντήστε μου! Είναι τα Μαθηματικά για Όλους;;..

10.Αν πας πίσω και στα 3 θέματα, όλα διαπλέκουν ή κρύβουν  πίσω τους αμφίσημα στερεότυπα  ή μη διλήμματα......

Ανατολή -Δύση

Συναίσθημα - Ορθολογισμός

Ελιτισμός - Εκλαΐκευση

Νέοι -Γέροι

Απόφαση - Σύνθεση

Επιφάνεια - Βάθος

Αντάρτες - Στρατόπεδα 

....Και στην τελική αυτό που οφείλει κάθε στοχαστής, δεν είναι το εύκολο στα χείλη "Ναι ή Όχι" αλλά η Αιτία να ανθίσει και το Πώς θα φτάσουμε σε λύση :-)

 Υ.Γ.

Από Wikipedia Dilemma


1.to be on the horns of a dilemma


το πιό εκφραστικό από όλα


Κάθομαι στα Κέρατα του Διλήμματος


επίσης


2. between Scylla and Charybdis
3. between a rock and a hard place
4. to have the wolf by the ear
5. to have a tiger by the tail
6. between the devil and the deep blue sea
7. out of the frying pan and into the fire
8. Hobson's choice
9. Sophie's choice
10 Morton's fork
11. Buridan's ass




Μα γιατί να ἐχουν οι Εγγλέζοι
τόσες πολλές εκφράσεις για
το Δίλημμα, μήπως σκέφτονται,
το μυαλό τους αντέχει
περισσότερες σπαζοκεφαλιές από εμάς?

ή μπορεί να έχουμε και εμείς
αλλά βαριόμαστε,
επέχουμε-απέχουμε...να τις
ανθολογήσουμε...ή

και να φτιάξουμε καινούριες? :)

Εσωτερικός Διάλογος Ορθολογισμού

..Εσκεμμένος Δίπολος τίτλος για να δώσουμε ένα χαστούκι προσγείωσης στον Στιλάτο Ελιτ-Απόκρυφο Εσωτερισμό με αφορμή τον Εσωτερικό Διάλογο που πάτησα στο google...λένε πως ένας εσωτεριστής δεν είναι πρακτικός, ωφελιμιστής και ένας ορθολογιστής δεν τρέφει εσωτερικές αυταπάτες αναζήτησης....

Πριν μπούμε στην ουσία θα συνδέσω αντιθετικά τον Εσωτερικό Διάλογο πάνω στο Διάλογο με τον άλλο, ότι κάνεις δηλαδή ένα εσωτερικό φανταστικό διάλογο τη στιγμή της συζήτησης με το συνομιλητή (εννοείται η γραπτή ομιλία, καλή ώρα, είναι πιό βολική :-)...όπως ένας σκακιστής σκέφτεται τις επόμενες κινήσεις όχι μόνο τις δικές του αλλά κυρίως του άλλου παίκτη. Το να προσπαθείς να βρεις μέσα σου, του άλλου τις απαντήσεις είναι μια άσκηση που από τη μιά σε δοκιμάζει στο κατά πόσο γνωρίζεις το φίλο-συνομιλητή και από την άλλη πολύ χρήσιμη για τους συντονιστές μιας συζήτησης, δημοσιογράφους, δασκάλους, να μαντέψουν τυχόν κατηφοριές σε αδιέξοδα και να στρέψουν τη ροή σε εναλλακτικά μονοπάτια.

Και από αυτή την παρένθεση πάμε στη ουσία...Μα με τον εαυτό σου μιλάς;;..Σού στριψε;;..χαχα..και εδώ θα κολλήσω για αντίθεση..μια ανάμνηση απ΄το πανεπιστήμιο...επειδή πάντα είχα την τάση να μιλάω με ανθρώπους διαφορετικούς μεταξύ τους, μου λέει ένας...Μα με τον τάδε μιλάς;;..Δλδ για την κατεστημένη ηθική το σωστό είναι να μη μιλάς με τον εαυτό σου αλλά ούτε με ανθρώπους έξω από το κουτί το ιδεολογικό, πολιτικό κτλ που έχουμε ή μας έχουν βάλει.

Και βγαίνοντας απ' το κουτάκι, η ανάρτηση έχει και σκοπό να απενεχοποιήσει ανθρώπους που μιλάν με τον εαυτό τους είτε φωναχτά είτε σιωπηλά. Ένας εσωτερικός διάλογος μπορεί να είναι εξίσου ποιοτικός ή αναγκαίος με τον εξωτερικό. Το τέλος θα το δείξει....Ο δεύτερος αντιμετωπίζει δυό κινδύνους, την κολακεία με τις ευχές από τη μιά και από την άλλη την προσωπική  ad hominem επιθετικότητα με κάθε είδους αρνητικά συναισθήματα...για να το πούμε λακωνικά τη γλυκιά θερμότητα + την απότομη ψυχρότητα. Ο εσωτερικός τα αποφεύγει και τα δύο αλλά ενέχει τον κίνδυνο να χαθείς στον κόσμο σου που λενε σε ένα ανακυκλούμενο ναρκισσισμό με διαφόρων ειδών διαταραχές και διχοτομήσεις.

Όμως το παραπάνω μάλλον Εσωτερικό Μονόλογο θα το λεγα μεταμφιεσμένο σε Διάλογο. Για μένα ο τίτλος σημαίνει ότι ναι μεν αποστασιοποιείσαι, μπαίνεις στα βαθιά αλλά πάντα υπάρχει μια φωνή αμφισβήτησης σε αυτό που κάνεις. Είναι η Αυτοπαρατήρηση. Όταν ήμουν στην αρχή της Εφηβείας σε κάποια φάση διαπιστώνω ότι δεν υπάρχουν φίλοι, όχι για να περάσουμε καλά όπως μπορεί να φαντάζεται μια μαμά αλλά για να συνομιλήσουμε πάνω σε κοινά ερωτήματα. Οπότε λέω, πάμε αναγκαστικά σε εσωτερική διχοτόμηση, θα με κάνω φίλο, θα μιλώ με τον εαυτό μου αλλά πρόσεχε με λέω :-) ...όταν φτάσεις στο τέλος της πορείας, όταν βρεις αυτό που ψάχνεις, φρόντισε να αποσυνδέσεις το καλώδιο της εσωτερικής συσκευής...το 'πα και λίγο θεατρικά...σαν να ζούσα όνειρο μέσα σε όνειρο όπως στη συσκευή του Inception, όσοι το 'δατε..όπως ακριβώς επιβίωσαν οι φυλακισμένοι σε απομόνωση...φτιάχνοντας φανταστικούς κόσμους, διαλόγους και σενάρια...και σε μια εποχή λαμπερής μοναξιάς...ανάμεσα στον κόσμο... έχει μια αξία να μιλήσεις ανοιχτά για αυτά...

Και αν με ρωτούσαν να πω με μία λέξη τί σημαίνει για μένα Εσωτερικός Διάλογος θα λεγα Μυθιστόρημα, Σενάριο και Θεατρικός Διάλογος. Εδώ κολλάει το ''Γράφω, γιατί θα μου στρίψει" που λέγεται συχνά σε συνεντεύξεις συγγραφέων. Ο Εγκέφαλος δεν μπορεί να τα κρατά μέσα του για πάντα, υπάρχει κάποιο όριο στην εσωστρέφεια και την απομόνωση. Γιαυτό και Φύσει κοινωνικό ον ο άνθρωπος. Ρίχτο έξω και είσαι μέσα, που λεγε ο Ρασούλης. Και εδώ, δεν είναι απλώς ένας νταλκάς αλλά χιλιάδες εικόνες, σκέψεις, ιδέες που αναζητούν μια φόρμα επικοινωνίας.  Έχουμε έτσι μια άλλη οπτική να βλέπεις τα βιβλία και τα έργα τέχνης ως Προϊόντα Εσωτερικού Διαλόγου. Ίσως κουραστικό για το μέσο θεατή που θελει απλώς να περάσει την ώρα του αλλά χρήσιμο για κριτικούς ή διασκευαστές, να προσπαθείς να μπεις στο γιατί και τον τρόπο που "επινόησε" το έργο ο δημιουργός. Και την Κριτική πάντως και τη Διασκευή, τη βλέπω, ως Διάλογο.

Και στην αντίπερα αφηρημένων όχθη από εκεί που είναι οι συγγραφείς, στοχαστές, δημιουργοί, επιστήμονες, βρίσκονται οι άνθρωποι της Θρησκείας-Φιλοσοφίας. Επειδή υπάρχει ένα life-style στην ατμόσφαιρα από Αρχαίους, Ινδούς και Νεοσοφούς χαχα.... Το πέρασμα στον κόσμο των αοράτων ανοίγει, αφού μάθουμε να σταματάμε τον εσωτερικό μας διάλογο.... Ο εσωτερικός διάλογος θεωρείται επικίνδυνος γιατί ανοίγει πύλες, όπου μπορούν να διεισδύσουν κάθε είδους αρνητικές οντότητες, παρουσίες, βαμπίρ χαχα ούτε να σταματήσω να σκέφτομαι θέλω, ούτε να γίνω αόρατος, ούτε φοβάμαι τα βαμπίρ...όλα αυτά είναι συνήθως μεταγενέστερες αντιγραφές στη ζωή του Έλληνα..Δλδ πολύ θα θελα να γνωρίσω παιδί που έχει εκπαιδευτεί σε μικρή ηλικία από "ψωνισμένο"  γονιό σε εσωτερικό δρόμο. Δεν τον έχουμε ζήσει και νιώσει το "Σωκράτη" ή τον "Πυθαγόρα". Το μόνο βίωμα εσωτερικότητας που έχει η ελληνική κοινωνία είναι τα παιδιά που έχουν μεγαλώσει σε αυστηρές χριστιανικές οικογένειες. Εκεί παλεύουν με τους λογισμούς, τις κακές σκέψεις για να κρατήσουν μια σταθερή πορεία σε αυτο που πιστεύουν. Και ανεξάρτητα από πίστη και προσωπικές συν ή αντι-πάθειες, αυτό που θέλω να τονίσω οτι αυτός ο εσωτερικός διάλογος και η άσκηση από μικρή ηλικία ατσαλώνουν ένα διαφορετικό χαρακτήρα. Και η διαφορά με τους προηγούμενους είναι οτι το κάνουν για μια άλλη ζωή, όχι για να κερδίσουν κάτι σε αυτήν. Το  κατά πόσο τώρα ενδιαφέρεται για την πνευματικότητα η Θρησκεία στην Ελλάδα είναι μεγάλη συζήτηση και θα την πιάσουμε άλλη φορά.

Κλείνοντας, καλό να μιλάς με τα μέσα σου αλλά χρειάζεσαι και τεχνικές να κρατήσεις ισορροπίες. Είπα πριν, ρίχτο έξω και είσαι μέσα, να γίνεις εξωστρεφής, να γράψεις αλλά αυτό ενδεχομένως να έχει και παρενέργειες αν δε μπορείς να κουμαντάρεις εύκολα την κοινωνική ή μη αποδοχή, τον εξωτερικό διάλογο. Πιο δραστικές λύσεις είναι ο Αυτοσαρκασμός, η Γυμναστική, η Χειρωνακτική Εργασία, η Επαφή με τον Απλό Καθημερινό Λαϊκό Άνθρωπο αλλά και με Παρόμοιους Αφηρημένους που ψάχνονται, δεν αποδέχονται άκριτα το Εγώ και τη Συμπεριφορά τους.