Μαθηματικός Διάλογος

...Αναζητώντας τον Ιδανικό Διάλογο....δεν έχει σημασία αν είναι δύσκολος ή ανέφικτος...εμείς οφείλουμε να τον ζωγραφίσουμε σαν πυξίδα...

Μαθηματικός Διάλογος μπορεί να σημαίνει Διάλογος μεταξύ Μαθηματικών ή για τα Μαθηματικά. Εδω όμως είναι ο

(1) Α π ρ ό σ ω π ο ς, Αντικειμενικός, Απροσωπόληπτος, Απροκατάληπτος, Αμερόληπτος, Δίκαιος, Αληθινός, Πραγματιστής, Θετικός, Ανιδιοτελής, Ουδέτερος, Ακριβής, Λακωνικός, Περιεκτικός, Σύντομος, Απλός, Ψύχραιμος, Ήπιος.

(2) Π ρ ο τ  α σ ι α κ ό ς. Οι Συνομιλητές έχουν συνείδηση ότι  φέρουν και μάχονται μεταξύ  τους Προτάσεις (όχι Πρόσωπα, Υποκείμενα και Συμφέροντα). Προτάσεις, Propositions, και με την έννοια του Sentence, Phrase, Argument αλλά κυρίως του Proposal, να προτείνουμε κάτι. (Εμπνευσμένη αυτή η ιδιότητα από τη Λογική (Logic) και τον Προτασιακό Λογισμό (Propositional Calculus)

(3) Α ρ ι θ μ η τ ι κ ό ς στη Μ ν ή μ η -  Γ ε ω μ ε τ ρ ι κ ό ς στη Φ α ν τ α σ ί α. Αυτός που μετράει, απομνημονεύει τις Προτάσεις (Ερωταπαντήσεις) και ταυτόχρονα τις συνδυάζει σε νέες βάσεις, συνειρμούς και εικόνες. Τα βαλα επίτηδες μαζί γιατί αν επικεντρωθούμε στη Μνήμη θα καταλήξουμε σαν γραφιάδες που κρατάνε απλώς τα πρακτικά στη βουλή. Και αν αφεθούμε στη Φαντασία, κινδυνεύει ο διάλογος να γίνει  Σουρεαλιστικό Ποίημα, Αυτόματη Γραφή.

(4) Μ α θ η μ α τ ι κ ό ς με την αρχαία έννοια, μαθητικός, ο διάλογος που σου μαθαίνει καινούρια πράγματα, νέες πληροφορίες και ιδέες. Όταν τελειώσει να πεις, έστω μάθαμε και κάτι.

Μια παρένθεση και συνεχίζουμε. Ως Ιδανικό, Πρότυπο, αναγκαστικά έρχεται στο μυαλό, ο Σωκρατικός Διάλογος αλλά δεν μπορεί να είναι Ιδανικός για τον ίδιο λόγο που η Φυσική δεν περιορίστηκε στον Νεύτωνα. Δεν γίνεται να εγκλωβιστούμε σε ένα πρόσωπο, καλώς ή κακώς, στυλιζαρισμένο από τον Υποκειμενισμό του Πλάτωνα, την Αγάπη του Μαθητή προς το Δάσκαλο. Φυσικά πάντα θα είναι ένα σημείο αναφοράς και έμπνευσης. Άλλωστε ο Σωκράτης, άνετα θα μπορούσε να ονομαστεί και Πατέρας του Διαλόγου. Αλλά θέλει προσοχή αυτό να είναι μια αφορμή για Δημιουργία και όχι Θαυμαστική Μίμηση.

Ξανά πίσω. Γιατί "Μαθηματικός" στην Επικεφαλίδα;;

1. Στην Τέχνη της Διαφήμισης, το πιό δύσκολο είναι να διαφημίσεις το δυσφημούμενο με την ίδια έννοια που για ένα δικηγόρο, η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να υπερασπίσει σε δύσκολη υπόθεση τον κατηγορούμενο. Και τα ίδια τα Μαθηματικά είναι σε φάση Απολογίας, ψάχνονται οι θεράποντες της επιστήμης για ποιάν αιτίαν έχουμε κακό όνομα στην πιάτσα της μαθητιώσας νεολαίας? :-). Και αυτός είναι ένας από τους λόγους που παρακολουθώ το blog Μαθηματικα + Λογοτεχνία.

2. Το "Μαθηματικά σημαίνει Μαθαίνω" δεν είναι απλώς όμως ένα διαφημιστικό σύνθημα. Και εδώ περνάμε στα πιό σοβαρά που χτυπάνε Καμπάνα Συναγερμού. Αν για τους Αρχαίους Μαθηματικά σημαίνει Μάθηση, Περιέργεια, η βάση όλων των Επιστημών (δεν είναι τυχαίο  που τα αρχαία γράμματα συμβολίζουν και αριθμούς) και σε μας είναι μία Εξειδικευμένη, Μοναχική, Αραχνιασμένη, Εκπαιδευτική Ώρα. Αν για τους Αρχαίους Μουσική (μια μαθηματική επιστήμη) σημαίνει Μούσες και Παιδεία, γιαυτό και η λέξη Άμουσος και σε μας μία Εκπαιδευτική Ώρα, η Χαρά του Παιδιού, όπως λέγαμε στο σχολείο, να περάσει η ώρα. Αν για τους Αρχαίους, Σοφός σημαίνει και τον Ξυλουργό που φτιάχνει ένα Πλοίο και σε μας, ο Διανοούμενος, ο λεγόμενος Πνευματικός Κόσμος που δεν έχει και πολύ επαφή με την Πρακτική Καθημερινότητα. Αν ισχύουν όλα αυτά τα παραπάνω, δείχνουν, και το Βάθος του Χάσματος των Αρχαίων και Νέων Ελλήνων, και την Αποχαύνωση της Καθωσπρέπει Απολίτικης Εξειδίκευσης. Εκεί καταλήγουμε, ένας εξειδικευμένος μαθητής θα γίνει αργότερα ένας πολίτης χωρίς άποψη και ενδιαφέρον για διάλογο.

3. Επειδή το παραπάνω θύμισε και σχολική έκθεση Ιδεών, μια απορία να πώ. Έχουμε ακούσει διαφόρους να διδάσκουν αυτό το μάθημα στο ελλαδικό σχολείο, από θεολόγους μέχρι αγγλικούδες ή εικαστικούς που λέει ο λόγος. Και τί να κάνει ο διευθυντής αν του λείπουν ειδικότητες θέλω να πω, προσπαθεί να βρει στο παραπλήσιο.....Ένας Μαθηματικός λοιπόν δε θα μπορούσε να διδάξει Έκθεση?..έστω πειραματικά...δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα...

4. Σε μια φάση στο φροντιστήριο λέω : μα δεν είναι βαρετό, να υπαγορεύει την Έκθεση Ιδεών, η καθηγήτρια και μεις να ακούμε ή να αντιγράφουμε;;;; Ξεκίνα εσύ προφορικά λέω σε ένα συμμαθητή μου και αν κολλήσεις, συνεχίζει κάποιος άλλος...χαχα...τί μας λες...."θα χάσουν μαθητές και καθηγητές τους διακριτούς ρόλους τους". Γενικότερα το γιατί δεν γίνεται η Έκθεση ένα Προφορικό Μάθημα είναι ιδέα παρμένη από τον ίδιο τον Προφορικό Σωκράτη , που δεν άφησε δικό του γραπτό πίσω του.

5. Και θα κλείσω με την πρώτη ιδιότητα, την Απρόσωπη. Ξεκινά κι αυτή από το Λύκειο, ονόμαζα τον Ποιοτικό Διάλογο, Απρόσωπο(+), και τον διάλογο, καλή ώρα της βουλής και της τιβής, ως Εμπρόσωπο(-). Και αφορά ειδικότερα εμάς τους θερμοκέφαλους Νέους Έλληνες. Μπαίνει μέσα και το Υποκειμενικό, πριν καν ξεκινήσει η κουβέντα και στην πορεία προστίθενται ψυχρές προστριβές ή θερμές αγκαλιές, ένας φαύλος κύκλος. Βέβαια ο απλός κόσμος ξέρει τί κάνει, κρατάει και τις άμυνες του στην Αχαλίνωτη Σκέψη :-). Αν το φτάσεις στο άλλο άκρο, ιδίως στον εσωτερικό διάλογο, θα ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου και όποιος αντέχει Αντικειμενικές Αλήθειες και Αμφίσημους Λόγους στην Αποδόμηση του Εγώ και της Κοινωνίας. Το Ιδανικό,το Τέλειο, δεν είναι και Ανθρώπινο αλλά όπως λέω και στην εισαγωγή, ας το 'χουμε για πυξίδα, κι ας μην είμαστε τέλειοι. Εν τέλει στην κρίση των Συνομιλητών είναι πόσο "Μαθηματικό Διάλογο" αντέχουν, γιατί και αυτός αν και ιδανικός για Ε ρ ε υ ν η τ έ ς είναι μέρος μόνο του γενικότερου Ανθρώπινου Διαλόγου.