Πονάς, δεν έγινες μεγάλος,
είσαι απο εκείνα τα παιδιά
που μέσα στο μυαλό τους έχουν
ένα σπασμένο πύργο ελέγχου
και Λάθος Χάρτη στην καρδιά.
Σαν βγεις στον Λυτρωμό για άλλο Χάρτη,
να εύχεσαι Άδη Χάρτινο, Τρόμο,
Χάρτινα Κύματα, Χαρά με Πόνο.
Τους Πτολεμαίους και τους Δάσκαλους,
Γεώκεντρο Εγώ δε θ' αναντήσεις,
αν δεν θαυμάζεις την ψυχή,
αν η ψυχή σου δεν θαμάζει εντός σου.
Πάντα στον νου σου νά 'χεις κι άλλο χάρτη.
Το χάσιμο εκεί είν’ ο ρυσμός σου.
Μη χάνεις τη χαρτογραφία διόλου.
Καλύτερα αιώνες να αντέξει
παιδί να μείνεις στο μυαλό,
κι ανούσιο ας φαίνεται στον κόσμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει ένας χάρτης.
Ο Χάρτης σ’ έδωσε ένα Νόημα.
Χωρίς αυτόν δεν θα νιωθες τον Πόνο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια,
στη Μοίρα πια Επόμενη Γενιά.
Και Θησαυρό αν δεις, ο Χάρτης σου σε γέλασε.
Έτσι κρυφός που έμεινες με τόση δίψα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Χάρτες πως λαθεύουν.
Η διασκευή της Ιθάκης του Πτολεμαίου Καβάφη με αφορμή το "Είναι εφικτή η "σωτηρία" με Λάθος Χάρτη;" του Μίμη Ανδρουλάκη που ξανάκουσα σήμερα στο ράδιο...ε αφού επιμένεις, λέω, στα αφαιρετικά παραμύθια να μη σου χαλάσουμε το χατίρι, ατάκα και επιτόπου...σκεπτόμενος..."
................................................................................................................................
....."μα η ανθρωπότης τόσους αιώνες κοσμογραφίας
με λάθος χάρτες και ιδέες ταξιδεύει στην ουσία"...
Επί δέκα χρόνια στέλναμε μια νότα κινδύνου κόντρα στη μέθη και την ευφορία του φθηνού χρήματος, αλλά τώρα, αντίθετα, προέχει να αντιμετωπίσουμε την κουλτούρα του φόβου και την ψυχολογία της ερήμου. Στο Ε, Πρόεδρε!, την ύστατη προεκλογική προειδοποίηση κινδύνου, όταν τα σημάδια στην ελληνική πολιτική ζωή και στην απρόθυμη Γερμανία έδειχναν ότι θα πάμε με «Λάθος Χάρτη», υπενθυμίσαμε την παρακάτω διδακτική και αληθινή πολεμική ιστορία:
Ένα μικρό απόσπασμα στρατιωτών χάνεται στις Άλπεις μέσα στις χιονοστιβάδες, ενώ επιχειρούσε πολεμικούς ελιγμούς. Η χιονόπτωση συνεχίζεται επί μέρες, μαζί και οι χιονοστιβάδες. Η μονάδα καταγράφει όλους τους στρατιώτες στις απώλειες. Δεν υπήρχε πιθανότητα σωτηρίας τους. Έπειτα από μέρες το απόσπασμα εμφανίζεται σώο από ένα απρόβλεπτο σημείο. Το άναυδο Επιτελείο προσπαθεί να βγάλει άκρη. «Ένας στρατιώτης μας βρήκε έναν παλιό χάρτη στο σακίδιο του και έτσι ανακαλύψαμε το δρόμο», απάντησαν. Ο χάρτης μελετήθηκε προσεκτικά και αποκαλύφθηκε ότι ήταν μιας ορεινής περιοχής των Πυρηναίων και δεν είχε σχέση με τις Άλπεις. Με λάθος χάρτη βρήκαν το δρόμο τους. Ο λάθος χάρτης τους εμψύχωσε να μην παραλύσουν από φόβο, να εντείνουν τις αισθήσεις τους, να ανοίξουν τα μάτια τους, να διερευνήσουν πιθανά σενάρια απεγκλωβισμού τους και, τελικά, να διαχειριστούν με επιτυχία την αβεβαιότητα του προσανατολισμού τους.
...αγαπάμε τους λάθος χάρτες.. :-)
...αλλά φοβόμαστε τους χαρτογράφτες...:-)
~~~
....για τα παιδιά που ταξιδεύουν με ένα λάθος χάρτη από μικρά....
...αλλά φοβόμαστε τους χαρτογράφτες...:-)
~~~
....για τα παιδιά που ταξιδεύουν με ένα λάθος χάρτη από μικρά....
.jpg)
Και όσοι πίστεψαν τα παραπάνω
ΑπάντησηΔιαγραφήγια παραμύθια, ιδού και δεύτερη
πηγή.
(Ουγγαρέζοι οι χαρτοχαμένοι :-)
In a discussion of leadership in his book Sensemaking, Karl Weick retells an extraordinary story about a military unit in crisis:
The incident happened during military maneuvers in Switzerland.
The young lieutenant of a small Hungarian detachment in the Alps sent a reconnaissance unit into the icy wilderness. It began to snow immediately, snowed for two days, and the unit did not return. The lieutenant suffered, fearing that he had dispatched his own people to death. But on the third day the unit came back. Where had they been? How had they made their way? Yes, they said, we considered ourselves lost and waited for the end. And then one of us found a map in his pocket. That calmed us down. We pitched camp, lasted out the snowstorm, and then with the map we discovered our bearings. And here we are. The lieutenant borrowed this remarkable map and had a good look at it. He discovered to his astonishment that it was not the map of the Alps, but the map of the Pyrenees (Weick 1995: 54).
Weick ends this account about sense-making by referring to one business leader’s comment on it: “That story would have been even better if the leader of the troops had known that it was the wrong map and still been able to lead them back.” Weick regards this comment as very interesting, since it describes a situation that many leaders often face: followers are lost and even the leader is not sure where to go.
We also find the story apt both for thinking about the problems at International Securities in particular but also more generally about leadership in non-hierarchical organizations. The faux map, in the case of the Hungarian detachment, was effective not because its leader had superior knowledge or a higher, more privileged, and more encompassing vantage point. Instead, the map was a device that could help hold the organization together. In heterarchical organizations in very uncertain environments, leaders cannot see beyond the complex strategy horizon (Lane and Maxfield 1996; Stark 1999). What they can do is hold the organization together to increase the chances that solutions will emerge through the interaction of the skills and knowledge of the members of the organization.
A Desk on the 20th Floor:
Survival and Sense-Making in a Trading Room
How does an organization cope with extreme uncertainty?
!!!!!! Μισή ντουζίνα θαυμαστικά γιά την διασκευή- και λίγα βάζω :-)
ΑπάντησηΔιαγραφή...αν δεν θαυμάζεις διασκευή,
ΑπάντησηΔιαγραφήαν η ψυχή σου δεν θαμάζει εκτός σου....
:-)))