Άνω θρώσκω
που θροΐζουν
φύλλα παραδείσου πρώην.
Είχα τη φωλιά ψηλά μου,
ασφαλή μέσα στα φύλλα.
Μα την Εύα και τον Όφι
άκουσα και έφαγα πτώση!
Είν' ο παράδεισος φωλιά
του μυαλωμένου γέρου
πουλιού που χάβει δύσκολα
ψώμα ζωής προσκαίρου.
Οι τραυματισμένοι στην διάρκεια ζωής προσκαίρου ελπίζουν στο μετά ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο να συνυπάρχω θέλω εγώ
Διαγραφήμε τους συντραυματίες,
κι όταν αγκαλιαζόμαστε
να σβήνουν μέρες κρύες!