«Θρήνος Καλοκαιράκηδων»

Εκεί, που πίνανε για πάντα καλοκαίρι,

δώδεκα μήνες βούταγαν στη θάλασσα,

απήγαγε ο Πλούτωνας για ταίρι

της Δήμητρας την Κόρη την Καιράνασσα.

  (  http://inseconds.blogspot.com/2019/01/marriage-birth.html  )

Κοιμάσαι Περσεφόνη στην αγκαλιά της γης,

κι η μάνα σου κρυώνει, Άδη τηλεγραφεί:

«Ροδόσπορά σου μέτρα, μη φας έξι και πάνω,

γιατί θα παγετώσουνε ξανά οι αποπάνω!»

Εκεί, που δεν γνωρίζαν τι σημαίνει γρίπη,

δώδεκα μήνες λιάζονταν μυριάκριδοι,

απήγαγε ο Κατώκοσμος για νύφη

της Δήμητρας την Κόρη την μονάκριβη.

Κοιμάσαι Περσεφόνη στην αγκαλιά της γης,

κι η μάνα σου κρυώνει, Άδη τηλεγραφεί:

«Ροδόσπορά σου μέτρα, μη φας έξι και πάνω,

γιατί θα παγετώσουνε ξανά οι αποπάνω!»

Εκεί, που έλειπε το χιόνι, το αγριοκαίρι,

ολοχρονίς τζιτζίκαγαν παράδεισο,

απήγαγε ο Κατώδρακος για τζιέρι

της Δήμητρας την Κόρη για εξάμηνο.

Καλή Επάνοδο, Κόρη, απ' την Κατάβυσσο.

Κάντε υπομονή κι ουρανός θα γίνει πιο θερμαντός.

Και η απάντηση ενός τέτραεποχίτη:

Στην ώρα σου να πας, στην ώρα σου να 'ρθεις

τέσσερις εποχές στρωτά ο χρόνος να κρατεί!


ΥΓ1

Η Δήμητρα απαίτησε να επιστραφεί η Περσεφόνη, αλλιώς δεν θα άφηνε τη γη να ξανανθίσει. Ο Δίας, παρακινημένος απ’ τις ικεσίες των ανθρώπων που πεινούσαν, διέταξε τον Πλούτωνα να ελευθερώσει την Περσεφόνη.... 

Ο Θεός του Άδη δεν είχε άλλη επιλογή απ’ το να υπακούσει, αλλά πρώτα έδωσε στην Περσεφόνη να φάει ένα ρόδι. Ο Πλούτωνας γνώριζε ότι αν η κοπέλα κατανάλωνε τροφή στον Κάτω Κόσμο, θα δενόταν μαζί του και δεν θα μπορούσε να φύγει. Η Περσεφόνη έφαγε έξι σπόρια και επισφράγισε τη μοίρα της. Όταν το έμαθε η Δήμητρα, έγινε έξαλλη και για να την ηρεμήσει, ο Δίας πρότεινε ένα συμβιβασμό. Για κάθε σπόρο που έφαγε, η Περσεφόνη θα έμενε και ένα μήνα στον Άδη.... 

 http://www.mixanitouxronou.gr/i-arpagi-tis-persefonis-apo-ton-ploutona-ke-o-thrinos-tis-theas-dimitras-o-mithos-pou-exigi-ton-iperocho-kiklo-tis-fisis/

ΥΓ2 

(δεύτερη εικόνας ανάγνωση)

«Η γυναίκα του Δία δεν αρκεί να είναι πιστή, 

πρέπει και να φαίνεται!»

|  Έκλεισα τα αυτιά μου

την Ηχώ να μην ακούω,

έκλεισα και μάτια·

με γιόγκα τη ζήλεια αποκρούω!

Μα το ρόδι ράγισε,

γεννιέται μέσα μου ο Άρης

(την οργή μου απάνω του ας πάρει!) 

ίσως του 'ναι χρήσιμη τέτοιου πολεμοψήστη.

Εγώ ασκώ γαλήνια, συζυγική, τυφλή πίστη

Για άλλον δεν έχω μάτια, κύριοι!

«οὐκ ἔσονταί μοι θεοὶ ἕτεροι πλὴν αὐτοῦ!» |