Κουραμπιελίδικος Αμανές

Κι ας μη συχνάζω στα γλυκά, κι ας είμαι του κοψίδου

μεράκλωσα απ' τον αμανέ της Έλσας Μουρατίδου

Από τη συμπρωτεύουσα καντάρουν πέντε Stringless,

άχορδες και ανόργανες, μόνο με πρώτες ύλες.

Απ' τα Ανοιχτά Μικρόφωνα, εδώ πριν πέντε χρόνια

χριστουγεννορεμπέτισσες σκιτσάρουν λαιμαργόνια

Αμάαααααααααααααααααααααν

... είναι ο πόνος μου μεγάλος που δε χωράει άλλος....

.....κουραμπιές!

Η άχνη πως απλώνεται σαν χιόνι στην πιατέλα

κι όλου του κόσμου τα γλυκά να μου φωνάζουν ''έλα!

Μελομακάρονα βουνό απάνω στο τραπέζι

κι η βασιλόπιτα πιο κει το μάτι να μου παίζει

Κι ο μορφονιός απέναντι, γλυκός σαν πετιμέζι

πως θα θελα να ήμουνα η Τζένη η Καρέζη.

(Βάλτε και ένα μορφονιό απέναντι, βρε :-0)

Στη ζυγαριά, στη ζυγαριά!

Αχ, αχ θα βάλω εφτά κιλά! 

Τσουρέκια και σιροπιαστά, Θεέ μου πως θα τα αντέξω;

ας πιω καμιά γουλιά κρασί το στόμα μου να βρέξω

Μες στη θολούρα του κρασιού, μου 'ρχεται να χορέψω

μα μες στο παντελόνι μου δεν ξέρω αν θα χωρέσω

Στη ζυγαριά, στη ζυγαριά!

Αχ, από Δευτέρα δίαιτα!

Μπουρέκια μοσχομυριστά, σκαλτσούνια και μπαμπάδες

γλιστρούν μέσα απ' τα δάχτυλα δεκάδες, δωδεκάδες

Πόσο σιρόπι έβαλες στον μπακλαβά  βρε μάνα;

και φούσκωσα και πρήστηκα ωσάν τη μελιτζάνα...

Πιες μια σόδα, πιες μια σόδα...

Αχ, ο κουραμπιές!

Σου-τιέν!

Soutiens!!!  le gurabie? 

Κράτα (τον κουραμπιέ;;)

la dernière note

την τελευταία νότα;;

...όχι, είναι παρωχημένος ελληνικός σεξιστικός λαϊκομουσικός όρος για το τέλος, φινάλε, αντί της ιταλικής ζωόφιλης λέξης, coda, ουρά https://www.slang.gr/lemma/11744-soutien https://en.wikipedia.org/wiki/Coda_(music) Σε ένα βιβλίο του Ρασούλη τον είχα πρωτοσυναντήσει. Μια χαρά όμως στη λήγουσα τονίζεται  και η ουρά, (ου-ρά!) γιατί κύριοι σεξιστές δεν σας έκοψε;;-)   Έχει βέβαια το μουσικώδες τελικό ν, αλλά μπορούμε να πούμε αρχαιοπρεπώς...άντε, μαέστρο μου, να κάνουμε ου-ράν. Θυμάται το μυαλό παράλληλα τον διεθνή μουσικό όρο coda (lat. cauda), και  δεν γράφει "πτώση" από το causa, όπως ο παραπάνω ακαμάτης σλανγκογράφος. :-) Δεν κολλάει, μάλιστα, να παρονομάσεις το μουσικό τελείωμα ως πτώση, γιατί κάποια σβήνουν μεν και πέφτει η έντασή τους, άλλα όμως απογειώνονται. Τελειώνοντας, την καμήλα, φορτωμένη νότες, φάγαμε και μας έμεινε η ουρά της! Δεν λέω γάιδαρο ή βόδι γιατί είναι ομοχώρια ζωντανά, που σφράγισαν την οικονομική και λαογραφική ιστορία του τόπου μας, γιαυτό και τα σέβομαι. Έτσι πατριωτικά έπρεπε να είχε απαντήσει κι ο Αλέξης τότε. :-)

(όσο για τον κουραμπιέ, από το αραβικό ghoriba (γλυκό) υπάρχουν και αλλού, αλλά οι δικοί μας είναι διαφορετικοί και καλύτεροι)

Άντε και στίχοι για πασχαλινά λαιμαργόνια!!