Αλήθειες θέλω, λέγε μου να τις καταλαβαίνω,
ειδήσεις εβαρέθηκα, στον φόβο τι να μένω;
Γκρινιάζω από τον φόβο μου, και η κοιλιά πονά,
μαμά, μπαμπά, φόβο και εσείς είχατε σαν παιδιά;
Είπανε φίλοι, λογικό, πως είναι να φοβάμαι,
μπορεί να προστατεύομαι, δίχως μπελάδες νά 'μαι.
Μα γίνεται υπερβολικός, φόβος δίχως αιτία,
αν δεν ρωτάω ειδικούς, δεν ψάχνω τα βιβλία.
Κάποτε εφοβόμασταν μόνα μας μες στη νύχτα,
όμως προσαρμοστήκαμε, το θάρρος αναζήτα!
Νικάει τον φόβο η χαρά, το θετικό μυαλό
με πρόσωπα που χορηγούν αγάπης τον παλμό.
Κι αν φοβηθείς, να μη σιωπάς, λέγε τι σου συμβαίνει,
όσο μιλάς μικραίνουνε φόβοι οι σιωπημένοι.
Σύμμαχοι στις αρρώστειες μας είναι κάποιοι κανόνες
και φάρμακα που οι γιατροί δίνουν σαν κηδεμόνες.
Γιαυτό του χρόνου ήρωας σκέφτομαι να ντυθώ,
γιατρός ή νοσοκόμος, και να σώζω τον λαό!
________
Κοι.Κε.Ψυ.Πε.
Κοινοτικό Κέντρο Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Εφήβων
(υπεύθυνη, η παιδοψυχίατρος Κατερίνα Μπιτζαράκη)
του Β.Γ.Ν.Η.
Βενιζέλειο Γενικό Νοσοκομείου Ηρακλείου
«Πολεμάμε τον ιό, πολεμάμε τον φόβο»
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου