Σχολικές παρελάσεις ανά την υδρόγειο

Κίνα, Ινδία, Ρωσία, Τουρκία, Καζακστάν, Βόρεια Κορέα,

Μαλαισία, Ακτή Ελεφαντοστού, Περού, Κόστα Ρίκα,
Ελλάδα, Κύπρος

* Νορβηγία, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία: ομαδικός περίπατος,

φιλικό ντύσιμο, δίχως εμβατηριακό βηματισμό *

https://jodi.graphics/2620?fbclid=IwAR26JTjrnXTlODzjA4y_QUhMR0aPuJn_cXMhORd_srO0rJc14wxC0VyFSWg

Κοκορικός πολιτισμός

Θυρωροί φρουραίοι καλοκούρδιστοι

στα σύνορα Ινδίας Πακιστάν

κόβουν μυριάδες εισιτήρια.

Πώς στο κοκοροθέατρο εμπλέκονται οι χειροκρότηδες λαοί;;

Λαοί που απ' την κερκίδα κάνουν 

πολέμους, βιασμούς, σφαγές.

Και το θέατρο σφάζει...λύπες και φόβους, 

χωρίς την παραμικρή άσκηση βίας. 

Υπήρξαμε για λίγο θεατές κοκοροθέατρου

γιατί στην Ελλάδα δύσκολα βρίσκεις

τέτοιες θεατρικές διαχυτικότητες.

Τι κοινό μπορεί να'χει το θέατρο με τον στρατό; 

Κοκόρια εσωστρεφή,

ανέκφραστα

πέφτουν σε μαρασμό,

κατάθλιψη.

Στο καλούπι εντός

αυτόσχεδιάζουν

 διαβήτες ποδάρες ανοίγουν και κλείνουν

γουρλώνουν, μουγκρίζουν,
κρουστά, μουσική
τους εγκρίνουν.

Φορτισμένοι στο τέλος

σ' εχθρό χέρι δίνουν

και πόρτες του κράτους τους
κλείνουν

Σε μάτια σοβαρών Ρωμιών

θα δεις την υποτίμηση,

για τέμπο κοκορόφτερο.

Αυτά είναι τα όρια 

του επεξεργαστή τους.

Τα όρια του λέω ναι,

μόνο σ' ό,τι μου μοιάζει.

Τα όρια των βαρετών
και προβλεπτών
συνόρων.

Μα θέατρο, πατρίδα μας,

που τραύμα επουλώνεις.

 Είς οιωνός θεατρικός, ο τρώσας και ιάται.

ΥΓ

Επιλέχτηκε σύμπλοκο Ινδών-Πακιστανών,

ώστε αν έχετε φίλο από κει,

να του πείτε να ασκήσει πίεση 

στους μεγάλους κοκόρους,

γιατί αν ξανακάνουν πολέμους,

θα μας έρχονται και άλλοι πρόσφυγες,

κι είμαστ' απροετοίμαστοι.

https://en.wikipedia.org/wiki/Wagah-Attari_border_ceremony

https://www.efsyn.gr/ellada/koinonia/216810_manifesto-ton-10-koritsion-tis-parelasis

«Δημιουργικά εθνικά παρέλασης δρώμενα»

Δημιουργική δρώμενη παρέλαση τη μέρα της Δημοκρατίας στην Ινδία

https://en.wikipedia.org/wiki/Delhi_Republic_Day_parade

Κάθε 26 του Γενάρη η Ινδία (ινδικά, Bhārat) γιορτάζει

την εθνική γιορτή,

τη Μέρα της Δημοκρατίας (Republic Day),

όταν το 1950 το δημοκρατικό σύνταγμα

αντικατέστησε νόμο ευρύτερης αυτονομίας του 1934,

εντός του Ηνωμένου Βασιλείου.

Η ανεξαρτησία με ταυτόχρονη αιματηρή διχοτόμηση

των Ινδιών σε ινδουιστική Ινδία και ισλαμικό Πακιστάν ήρθε το 1947.

Η αυτονομία είχε φανεί μετά από ηττημένη ινδική εξέγερση το 1857.

 Τον επόμενο χρόνο αντικαταστάθηκε

η Βρετανική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών

με τις Βρετανικές Ινδίες,
https://en.wikipedia.org/wiki/British_Raj

συστατικό μέλος, πλέον, της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.

Η Ινδία απέκτησε τότε τη δική της βρετανισμένη σημαία, 

(όπως Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία),

έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες από το 1900,

έγινε μέλος της Κοινωνίας των Εθνών το 1920,

την ίδια χρονιά είχε τις πρώτες εκλογές,

και μέλος του ΟΗΕ αμέσως το 1945.

Τρεις εθνικές γιορτές έχουν οι Ινδοί

μέρα της Δημοκρατίας, (26 Ιαν)
https://en.wikipedia.org/wiki/Republic_Day_(India)

μέρα Ανεξαρτησίας, (15 Αυγ)

και τη γενέθλια μέρα του Γκάντι, (2 Οκτ)

επίσης παγκόσμια ημέρα κατά της βίας.

Στη μέρα της Δημοκρατίας
είχε πάει ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1986.

http://www.avarchive.gr/portal/digitalview.jsp?get_ac_id=3847&thid=16355

Στο Πακιστάν δεν βρήκα 

αντίστοιχα διαχυτικά δρώμενα,

εκτός από ένα στη Λονδρέζικη Πρωτοχρονιάτικη Παρέλαση

χωρίς μάσκες όμως

και τέτοια ινδοπαγανιστικά σύμβολα.

https://youtu.be/fLaSmXmzro0

Εμείς οι βαρύθυμοι είμαστε πιο κοντά στο ισλαμικό Πακιστάν 

παρά στην ειδωλολατρική Ινδία.

Συγκριτικά, για τα νεοελληνικά έθιμα

αυτό είναι «δύσπεπτο καρναβάλι»

για εθνική παρέλαση.
Και δεν δίνει και το σχολείο, η ελληνική κοινωνία
πολλές διεξόδους για παρόμοια λαϊκά δρώμενα.

Ο Ινδός όμως έχει μακραίωνη και αδιάσπαστη 

βιωματική παράδοση 

αυτοσχεδιασμού στη μουσική και τις τέχνες.

Δεν θα μπορούσε να τετραγωνιστεί

ρομποτισμένος στα εμβατήρια. 
Επιμέρους, έχει και τέτοια εισαγόμενα,
αλλά η παρέλαση
δεν έχει μόνο κονσέρβες,
 μονότονες και προβλεπόμενες.

Η στρατιωτικού τύπου παρέλαση 
έρχεται σιγά-σιγά από τη Δύση στα σχολεία
με το νεοτερικό έθνος-κράτος του 19ου αιώνα.
Δεν είναι μέρος της λαϊκής παράδοσης.
Αν γιορτάζαμε παραδοσιακά,
στην πλατεία θα στήναμε σχολικό γλέντι και χορούς
μετά την στρατιωτική παρέλαση.
Και παιδαγωγικά, να έχεις ανάμνηση ότι κάτι έμαθες,
π.χ. «στην τάδε επέτειο έμαθα και χόρεψα
ζωναράδικο στην πλατεία με κόσμο,
και μου έφυγε και το τρακ».
Ακόμη και τον τυμπανιστή του σχολικού αγήματος
καταργήσανε, και ακούγεται πού και πού
καμιά σφυρίχτρα του συνοδού εκπαιδευτικού.
Σαν να παίζει μπάντα χωρίς κρουστά,
γιαυτό παρελάζουν τόσο χάλια και ψόφια τα σχολεία.


Συγκριτικά με παρελάσεις ανά τον κόσμο,
είμαστε συντηρητικοί και φοβισμένοι,
δεν το 'χουμε με τον ρυθμό
και το πνεύμα της συγχρονισμένης ομάδας,
γιαυτό και καταργήσαμε 
τις γυμναστικές σχολικές επιδείξεις.
Εδώ δεν μπορούμε να φτιάξουμε μια ουρά 
σε ταμείο, και στις παρελάσεις 
και τη συγχρονισμένη κίνηση θα διακρινόμασταν;;


Το δεύτερο πρόβλημα σε αυτές τις γιορτές
μετά την έλλειψη δημιουργικότητας,
είναι η κουλτούρα του μίσους,
όπως φάνηκε σε παρέλαση το 2010,
που απειλούσε έλληνας φαντάρος να ράψει ρούχα
με δέρμα απ' τους εχθρούς του,
και ένας ψυχίατρος-εισαγγελέας δεν έτρεξε να τον βοηθήσει.
Αυτό μεταφράστηκε και διαφημιστήκαμε δεόντως.
Ψάχνω, δεν βρίσκω σε επίσημη παρέλαση
 άλλου στρατού να έχουν ξεστομίσει κάτι ανάλογο.

Πρόσεξε αντίθεση με το ινδικό βίντεο,
όπου μιλάει για ειρήνη και αρμονία.
Με την προπαγάνδα, την ευγένεια,
και την επικοινωνία δεν το 'χουμε.
 Στο αγγλόφωνο ίντερνετ, μάλιστα,
αν ψάξεις, θα βρεις ότι υπερέχουμε σε μίσος
οι έλληνες από τους γείτονές μας. Ας γίνει μια έρευνα.

Σκέψου παράλληλα ότι η Ινδία καταργεί τώρα την αυτονομία 
στην επαρχία του Κασμίρ. Άλλο το «φλώρικο»,
διονυσιακό δρώμενο, άλλο οι διενέξεις
και οι τσαμπουκάδες που αρέσουν σ' αυτούς που μισούν.
Οι παρελάσεις, ειδικά στις μέρες μας όμως, 
είναι πρωτίστως προπαγάνδα,
επικοινωνία και ήπια δύναμη.
Αλλά δυσκολεύεται η ελληνική νοοτροπία
να συνδυάσει αντίθετα πράγματα.
Τα ΝΑΙ και τα ΟΧΙ εύκολα λέγονται,
η σύνθεση είναι το εργώδες ζητούμενο.


Τέλος για να εκφράσεις, όντως, ένα άλλο κόσμο
χωρίς βία, μίσος και πολέμους,
μαζεύεις πρώην εχθρούς γείτονες
και κάνεις ξεχωριστή παρέλαση/δρώμενο,
όπου μνημονεύονται όλοι οι νεκροί,
και καλοί, και κακοί,
οι νεκροί δεδικαίωνται,
και δίνεις απάντηση στους ζωντανούς που μισούν,
ότι εδώ και νεκρούς μνημονεύουμε,
και την ειρήνη και την επιβίωση του ανθρώπινου είδους
προστατεύουμε.

Ινδία και Πακιστάν έχουν ατομικές βόμβες,
η καταστροφή είναι εύκολη και ανεπανόρθωτη,
η δημιουργία θέλει κόπο, αργά, σταθερά βήματα
πάντα, όμως, με τους γείτονες.
Μονόπλευρος ή αόριστος αντιμιλιταρισμός είναι 
για εσωτερική κατανάλωση.

Εισβολές που είπαμε και ΝΑΙ και ΟΧΙ (1854-1974)

1) Εισβολή και τριετής γαλλοβρετανική κατοχή Πειραιά και Αθήνας
(1854-1857) κατά τον Κριμαϊκό Πόλεμο (1853-1856)
με σκοπό να τηρήσει ουδετερότητα ο βασιλιάς Όθωνας
απέναντι στους Οθωμανούς σταματώντας να αναμιγνύεται
σε εξεγέρσεις σε Θεσσαλία, Ήπειρο και Μακεδονία,
πράγμα που επετεύχθη δίχως αντίσταση.
Στόχος μας ήταν να βοηθήσουν τη Ρωσία
στον πόλεμο και διαμοιρασμό του κράτους των Οθωμανών.

(Έκατσαν ένα χρόνο παραπάνω οι Γαλλοάγγλοι
λόγω της συμμορίας του Νταβέλη
που απήγαγε για λύτρα Γάλλο αξιωματικό)
https://www.efsyn.gr/nisides/211484_o-listarhos-poy-espase-ithiko-gallon-kai-bretanon

Έλληνες εθελοντές πολεμούσαν στη Ρωσία,
και τα αισθήματα εδώ λαού και βασιλιά νόμιζαν
πως ήρθε η ώρα να πάρουμε την πόλη.

σωστό ή λάθος;;
συμπόλεμος ή ουδετερότητα;;


[ Το σχέδιο διαμελισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που επεξεργάστηκε, όμως, ο Νικόλαος Α’, το οποίο αν εφαρμόζονταν τελικά, θα είχε καταστροφικές συνέπειες για τον Ελληνισμό, προέβλεπε την κατάληψη από τη Ρωσία 

της Μολδαβίας, μέρους της Βλαχίας και της βόρειας Βουλγαρίας, την ανεξαρτητοποίηση της Σερβίας και της υπόλοιπης Βουλγαρίας, την παράδοση στην Αυστρία της ελληνικής Ηπείρου και της δυτικής Μακεδονίας, μέχρι τη Θεσσαλονίκη, την παράδοση της Αιγύπτου, της Κύπρου και της Ρόδου στους Βρετανούς και την παράδοση της Κρήτης και των ελληνικών νησιών που δεν ανήκαν στο Βασίλειο της Ελλάδος, στη Γαλλία. ]
https://slpress.gr/istorimata/krimaikos-polemos-i-quot-ieri-quot-geopolitiki-sygkroysi/
 Tsar Nicholas made plans about the “possibility” to the point where he offered Crete and Egypt to Great Britain. However, that idea was far beyond the pale for the British. Their interests simply didn’t match.
https://www.warhistoryonline.com/instant-articles/face-of-crimean-war.html

Το αποτέλεσμα της ελληνικής αδυναμίας να πει ΟΧΙ
ενίσχυσε στη ρωσική σκέψη ακόμη περισσότερο τον πανσλαβισμό,
τη στροφή στη Σερβία και τη Βουλγαρία,
ότι η Ελλάδα και να θέλει φιλορωσική να είναι,
κείται μακράν και εντός καραβοκύρικων κρατών.


2) Εισβολή στο Ρούπελ και διετής κατοχή
της Ανατολικής Μακεδονίας (Μάης 1916-1918)
από Γερμανούς και Βουλγάρους,
Το Δ΄ Σώμα Στρατού (περίπου 6.500,
οι περισσότεροι αντιβενιζελικοί,
για να μην ενισχυθεί το βενιζελικό
κράτος της Θεσσαλονίκης)
εθελοντικά αιχμαλωτίζεται
και μεταφέρεται στη Γερμανία,
 όπου παρέμεινε υπό επιτήρηση σε στρατόπεδο,
μέχρι το τέλος του πολέμου.
Υπήρξαν θανατικές καταδίκες
αξιωματικών ανεκτέλεστες
λόγω Μικρασιατικού μετώπου.
Γύρω στους 200 έμειναν για πάντα στο Γκέρλιτς της Γερμανίας.
https://www.mixanitouxronou.gr/i-ntropi-tou-ethnikou-dichasmou-to-d-soma-stratou-pou-egkatelipse-ti-drama-ke-paradothike-amachiti-stous-germanous/


3) Εισβολή Γαλλοβρετανών στον Πειραιά (Νοεμβριανά, 1916),
και αντίσταση επίστρατων του Μεταξά.
Κατόπιν ναυτικού αποκλεισμού,
συνθηκολογούν, παραδίδονται,
και ζητούν με τελετή δημοσίως συγγνώμη
τον Γενάρη στο Ζάππειο.
Ο Βενιζέλος μεταφέρεται στην Αθήνα.
https://www.newsbeast.gr/weekend/arthro/2310792/otan-i-simmachikes-dinamis-apovivasan-3-000-stratiotes-sto-faliro-gia-na-paroun-tin-athina

4) Εισβολή στην Ήπειρο (28-10-1940) και εξάμηνη αποτροπή
των Ιταλών μέχρι να έρθουν τον Απρίλη οι Γερμανοί. (6-4-1941)
Είχε πάρει το δίδαγμα του ο βασιλικός Μεταξάς,
και πίστευε ότι η γεωπολιτική ορίζει
τις συμμαχίες ενός κράτους,
και όχι τα συναισθήματα.
Και πλέον ο βασιλιάς ήταν φιλοβρετανός,
και όχι φιλογερμανός.
https://en.wikipedia.org/wiki/Ohi_Day

Σε αντίθεση με άλλα κράτη
δεν γιορτάζουμε τη μέρα της απελευθέρωσης,
αλλά τη μέρα της ιταλικής εισβολής,
και επειδή η μέρα της απελευθέρωσης
συνδέεται με τον εμφύλιο που ακολούθησε,
και επειδή μένει εκτός η Κρήτη.
Από εκεί οι Ναζί έφυγαν όχι στις 12 Οκτωβρίου 1944,
αλλά στις 23 Μαΐου 1945, δεκατέσσερις μέρες
μετά την επίσημη συνθηκολόγηση στο Βερολίνο.
Λέγεται πως ανέχτηκαν
οι Άγγλοι τους ναζί ως αντικομμουνιστές,
σαν εφεδρεία σε ενδεχόμενη εαμική Ελλάδα.
http://www.ensfakia.gr/docs/kriti_apeleytherosi_1945_sifi_manoysogiannaki_antinayarxos.pdf

ΥΓ

 Αν είχαν γίνει εκλογές μετά την απελευθέρωση,
και τις κέρδιζε το ΚΚΕ και συνοδοιπόροι του,
και εισέβαλλαν Άγγλοι και Αμερικάνοι,
θα μπορούσε να ήταν νομότυπα εισβολή.
Από την άλλη εισβολή δεν έκανε ο κόκκινος στρατός,
επίσημα δεν διεκδίκησαν καν την Ελλάδα στη φιλοσοβιετική ζώνη επιρροής,
γιατί γνωρίζει γεωπολιτική ο καχύποπτος κόκκινος Τσάρος,
το κόστος προστασίας μιας ευάλωτης στη θάλασσα χώρα
είναι ριψοκίνδυνο, πόσο μάλλον όταν και η ίδια η χώρα
 δεν είναι σίγουρη για τον προσανατολισμό της.

 Συγκριτικά, παράλια κράτη, όπως Αλβανία και Γιουγκοσλαβία
βαδίζουν δικό τους δρόμο, παίρνουν διαζύγιο απ' την ορθοδοξία
χωρίς η ΕΣΣΔ να επέμβει όπως σε Βουδαπέστη και Πράγα.
(κάλλιο πέντε και στο χέρι
μη χάσεις και αυτά που έχεις)


Και τέλος έχουμε και την περίπτωση της τουρκικής εισβολής και κατοχής στην Βόρεια Κύπρο το 1974 στις 20 Ιουλίου, που ακολούθησε την ελληνική εισβολή και αποχή στις 15 Ιουλίου. Ως εγγυήτρια δύναμη δεν προστατεύσαμε
την ανεξαρτησία της Κύπρου, και αυτό το κυπριακό τραύμα
παρηγοριέται κάπως κάθε χρόνο με την περηφανολογία
της 28ης Οκτωβρίου.

img
https://en.wikipedia.org/wiki/File:Domenico-Fetti_Archimedes_1620.jpg

«Χιτλεριστάν, Μουσολινιστάν με χάρτινο παπάρχη και χώρο ζοτικό»

https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Greater_Germanic_Reich.png

https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Italy_aims_Europe_1936.png

Αν αυτοί οι δύο παπάρχες, όμως, τέμνονταν,

 όπως φαίνεται στον χάρτη,

τι θα συνέβαινε;;

Μια ιδέα δίνει η

https://en.wikipedia.org/wiki/South_Tyrol_Option_Agreement

Προτιμησιακή Συμφωνία Νοτίου Τυρόλου to 1939

για τη γερμανόφωνη μεινότητα στη ΒΑ Ιταλία.

Αφομοίωση και αναγκαστική μετακίνηση πληθυσμού,

έπρεπε να γίνουν είτε Optanten (επιλέγοντες)

και να φύγουν για Γερμανία,

ή Dableiber (εδώθε μένοντες)

και να μείνουν στην Ιταλία.

Μετά τον πόλεμο οι περισσότεροι επέστρεψαν από την Αυστρία
https://el.wikipedia.org/wiki/Αυτόνομη_επαρχία_του_Μπολτσάνο
(70% του Νοτίου Τυρόλου, ή Μπολτσάνο, μιλάει γερμανικά)

Το όραμά τους ήταν να υπάρχουν ολοκάθαρα περίφραχτα κράτη 

χωρίς μειονότητες,

μην προκύψουν και ιταλογερμανοί άνθρωποι

με διπλή ταυτότητα,

μετά σε ποιους θα το παίζανε παπάρχες;;
όμοιος στον όμοιο,

θα μπερδευόντουσαν
οι λευκές ομοεθνίες τους.

Όσο για μας, λάθος λέμε πως θα μιλούσαμε
γερμανικά, αν κέρδιζε ο Άξονας,
ιταλικά θα μιλούσαμε.
Με το που συνθηκολογούσε η Βρετανία,
η Γερμανία θα αποδέσμευε δυνάμεις
για το Ρωσικό μέτωπο.
Περαστικοί ήταν εδώ,
λόγω ιταλικού κωλύματος.

Θα μας προσαρτούσανε τότε τα Ιταλικά Δωδεκάνησα,
επειδή, λέει, κάποτε ήμασταν μέρος 
της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Αφού όμως το κράτος σου 
ονομάζεται Ιταλία και όχι Ρωμανία,
πού πας βρε μαστρο-Καίσαρα;;
Χωρίς τους Ρωμιούς και τη Ρουμανία
γίνεται, μωρέ, ανασύσταση 
της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας;;

Είναι στην ιστορία ορισμένοι παπάρχες
που θέλουν να κατακτήσουν τον κόσμο,
χωρίς να θέλουν να αλλάξουνε το όνομά τους.
Δεν γίνονται αυτά, κύριοι, γίνε πρώτα άνθρωπος,
και μετά θα κατακτήσεις μόνιμα και όχι πρόσκαιρα.

ΥΓ
Ο όρος ζωτικός χώρος έχει περάσει με θετικό πρόσημο
στον χώρο της ελληνόφωνης Ψυχολογίας, 
για να μεταφράσει το vital/personal space
από τα proxemics https://en.wikipedia.org/wiki/Proxemics
προξιµική (µελετά τη σημασία του χώρου, των ορίων, την απόσταση
στην ανθρώπινη επικοινωνία)

Υπάρχει λύση, όμως, για να μην μπερδευόμαστε,
τώρα που λύσαμε διακρίνοντας Macedonia και Makedonia,
ζωτικός με ωμέγα για την ψυχολογία, φιλοσοφία,
ζοτικός χώρος με όμικρον για τους μεγαλοπάτριδες ιμπεράτορες,
εκ του αλβανικού Zot, κύριος, κυρίαρχος δηλαδή.
Τα γράμματα δεν είναι 
για να κάθονται, είναι για να δίνουν λύσεις.

Antifa Ducktators (1942) - Δακτάτορες, παπάρχες, ντιριντάχτορες που κράζαν «χάλι χύτρα!»

https://en.wikipedia.org/wiki/The_Ducktators

 duck + dictators = ducktators...παπάκτορες,

και sick heilers, άρρωστοι κράχτες και χεράτορες

https://en.wiktionary.org/wiki/heil#English

https://www.thevintagenews.com/2016/01/28/the-ducktators-the-banned-looney-tunes-cartoon-from-1942/

....The Ducktators was banned after WW II 

because propaganda was no longer needed....

...και έτσι νομίζοντας πως τέλειωσε ο κίνδυνος
επωάζεται ξανά το αυγό της πάπιας...

Απάντηση του Τσάπλιν στο Μακάρθικο Κράτος («ήταν ο Σαρλό κομμουνιστής;;»)

O 67χρονος Τσάρλι Τσάπλιν ως Ιγκόρ Σαχντόφ, εξόριστος από επανάσταση βασιλιάς, απέναντι στον γιο του Μάικλ Τσάπλιν ως Ρούπερτ Μακαμπί, παιδί αμερικάνων κομμουνιστών σε προοδευτικό σχολείο από την τελευταία του ταινία «Ένας βασιλιάς στη Νέα Υόρκη»  (1957) 

_Και τώρα μεγαλειότατε, θα σας δείξουμε αξιοθαύμαστο δεκάχρονο παιδί, ιστορικό και συντάκτη της σχολικής εφημερίδας μας, ο Ρούπερτ!

-Ενδιαφέρον! Γεια σου Ρούπερτ! τι διαβάζεις τώρα;

-Καρλ Μαρξ!

-Μήπως είσαι κομμουνιστής;

-Πρέπει να 'μαι κομμουνιστής για να διαβάζω Μαρξ;

-Έχεις ένα δίκιο. Λοιπόν αν δεν είσαι, τι είσαι;;

-Τίποτα!

-Τίποτα;;

-Αντιπαθώ όλες τις μορφές διακυβέρνησης!

-Μα κάποιος πρέπει να βάζει τους κανόνες!

-Και δεν μου αρέσει η λέξη κανόνας!

-Ας το πούμε τότε ηγεσία.

-Ηγεσία στη διακυβέρνηση είναι πολιτική εξουσία, δηλαδή ΕΠΙΣΗΜΟ ΣΧΗΜΑ

ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

-Μα νεαρέ μου η πολιτική είναι απαραίτητη, σε αυτή τη χώρα οι κανόνες δεν επιβάλονται στους ανθρώπους, είναι επιθυμίες όλων των ελεύθερων πολιτών.

-Ταξίδεψε γύρω και δες πόσο ελεύθεροι είναι.

-Μα, άσε με να ολοκληρώσω...

-Έχουν βάλει κάθε άνθρωπο σε ζουρλομανδύα και δίχως διαβατήριο δεν μπορεί βήμα να κάνει.

-Αν μου επέτρεπες να ολοκληρώσω...

-Σε ένα ελεύθερο κόσμο παραβιάζουν τα φυσικά δικαιώματα κάθε πολίτη.

-Μα δεν...

-ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΟΠΛΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΕΣΠΟΤΑΔΩΝ

-Ναι μα...

-Κι αν δεν σκέφτεσαι όπως αυτοί, σου στερούνε το διαβατήριο.

-Μα θα μου επιτρέψεις...

-Το να εγκαταλείψεις τη χώρα είναι σαν δραπετεύεις από φυλακή και να μπαίνεις

σε άλλη χώρα είναι σαν να περνάς από μάτι βελόνας.

-Μα..

-Είμαι ελεύθερος να ταξιδεύω;;

-Φυσικά είσαι!

-Μόνο με διαβατήριο!

-Μου επιτρέπεις;;

-Μόνο με διαβατήριο!

-Ααα...

-ΈΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΤΑ ΖΩΑ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΑ;;

-Χμ, τελείωσες;

-Είναι ανάρμοστο ότι στην ατομική εποχή της ταχύτητας ορίζουν την είσοδο και την έξοδό μας τα διαβατήρια.

-Θα σκάσεις, να αφήσεις κάποιον να μιλήσει;

-Και ελεύθερος λόγος, υπάρχει;

-Όχι, είναι όλος δικός σου!

-Και ελεύθερη οικονομία..

-Μιλούσαμε για τα διαβατήρια.

-Σήμερα όλα είναι μονοπώλια, μπορώ να μπω στο εμπόριο αυτοκινήτων και να ανταγωνιστώ με τραστ και καρτέλ;;

-Αν μου άφηνες μια λέξη...

-Με τίποτα. Μπορώ να μπω στο εμπόριο παντοπωλείου και να ανταγωνιστώ

με τις αλυσίδες σούπερμάρκετ;;

-Θα σκάσεις;;

-Το μονοπώλιο είναι η απειλή της ελεύθερης οικονομίας.

 -Όπως κοιτάζω εξήντα χρόνια πίσω...

-Τι έκανες εξήντα χρόνια πίσω;;

(...«ήταν ηλεκτρόνιο στο μάτι του προπάππου του!»...λένε γελώντας οι συμμαθητές του)

-Τελείωσες τώρα, λοιπόν;; Άσε με να πω πόσο λάθος είσαι. Εν πρώτοις, εν πρώτοις...τώρα, όμως, ξέχασα τι ήθελα να πω!...

-Για την ατομική βόμβα!

-Αχά!

-Είναι έγκλημα που ενώ ο κόσμος φωνάζει για ατομική ενέργεια, εσύ θέλεις να φτιάχνεις ατομικές βόμβες!

-Εγώ! μα είμαι εναντίον!

-Θέλεις να εξαφανίσεις τον πολιτισμό, να καταστρέψεις τη ζωή στον πλανήτη, ζεις ακόμα στον προηγούμενο αιώνα!

-Εγώ;; μα έχασα τον θρόνο μου γιατί δεν ήθελα ατομικές βόμβες!

-Εσύ κι οι όμοιοί σου νομίζετε ότι οι ατομικές βόμβες μπορούν να λύσουν προβλήματα.

-Άκου εδώ κατεργαράκο!

-Σήμερα ο άνθρωπος έχει τόσο πολλή εξουσία.

-Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (*σημ. για την ακρίβεια η Ρωμαϊκή Δημοκρατία*) κατέρρευσε με τη δολοφονία του Καίσαρα και γιατί;;

Εξαιτίας της υπέρμετρης εξουσίας!

-Η φεουδαρχία τινάχτηκε με τη Γαλλική Επανάσταση και γιατί;; Εξαιτίας της υπέρμετρης εξουσίας!

-Και σήμερα όλος ο κόσμος θα τιναχτεί, και ο λόγος;;

--ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΜΕΤΡΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ!!

-Το μονοπώλιο της εξουσίας είναι απειλή για την ελευθερία. Υποβαθμίζει και θυσιάζει κάθε άτομο.

-Και που είναι το άτομο;;

-Πού να ξέρω;;

-ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΦΟΒΟ, ΚΟΥΚΟΥΛΩΜΕΝΟ ΜΕ ΜΙΣΟΣ ΑΝΤΙ ΜΕ ΑΓΑΠΗ. Για να επιβιώσει ο πολιτισμός πρέπει να πολεμήσουμε την εξουσία μέχρι να αποκατασταθεί η ανθρώπινη ειρήνη και αξιοπρέπεια.

...αργότερα σε δρόμο της βροχερής Νέας Υόρκης...

https://youtu.be/eHplJrjx9TY?t=3848

-Ε, βασιλιά, με θυμάσαι;;

-Χμ, το πιο δυσάρεστο παλιόπαιδο που γνώρισα!

-Κακώς, αλλά δεν νιώθω το ίδιο και εγώ για σένα, η συζήτησή μας κέντρισε το ενδιαφέρον.

-Τι κάνεις έξω με τέτοιο καιρό;;

-Διακοπές...

-Γιατί δεν πας σχολείο;;

-Αποφοίτησα...

-Καλύτερα να 'ρθεις μαζί μου, είσαι βρεγμένος και κρυώνεις.

-Δεν θα με δώσεις στους μπάτσους;;

-Όχι, βέβαια!

Τον βάζει σπίτι του, κάνει μπάνιο, τρώει.

-Και τώρα νεαρέ μου, πες την αλήθεια.

-Έφυγα από το σχολείο. Με κυνηγούν να με ανακρίνουν.

-Γιατί πράγμα.

-Για συγγενείς μου.

-Τι έκαναν;;

-Τίποτα, απλώς υπερασπίζονται τα συνταγματικά τους δικαιώματα.

...

-Μεγαλειότατε, τι θα κάνετε με αυτό το παιδί;;

-Άσ' το να στεγνώσει και να μείνει σπίτι. Οι γονείς του έχουν μπελάδες.

-Είναι κομμουνιστές;;

-Ακριβώς.
....
-Tώρα για πες μπροστά μας, είσαι κομμουνιστής;;
-Μάλιστα, κύριε!
-Μα νόμιζα ότι μισείς όλες τι μορφές διακυβέρνησης.
-Τις μισώ, μα σιχάθηκα να με ρωτάνε, αν είμαι κομμουνιστής. 

(άγνωστοι επισκέπτες)
https://youtu.be/eHplJrjx9TY?t=4290

-Του βασιλιά ο ανηψιός...τι έκπληξη, ήρθες για πρώτη φορά στην Αμερική;;

-Όχι εδώ γεννήθηκα, ο πατέρας μου δεν πίστευε στα βασιλίκια, έφυγε από τη χώρα και ήρθε μετανάστης εδώ, στη γη των ελεύθερων και γενναίων. Αλλά σήμερα η Ελευθερία απειλείται, επιτροπή ερευνά τα μυαλά των ανθρώπων και ελέγχει τις σκέψεις τους, αυτοί που έχουν το θάρρος να μιλήσουν αποκλείονται και χάνουν τις δουλειές τους, καταδικάζονται δίχως δίκη...

-Αίσχος, ντροπή, αυτές οι ανακρίσεις είναι απαραίτητες, όταν η ασφάλειά μας απειλείται!

-Με βόμβες υδρογόνου δεν έχετε καμμία ασφάλεια!

-Αυτά τα λεν οι κομμουνιστές!

-Μόνο με την παγκόσμια συνεργασία και κατανόηση είμαστε ασφαλείς!

-Αν ήσουν μεγαλύτερος, θα σε κατέδιδα στις αρχές....

.....

Αργότερα, ο μικρός βλέπει στην οθόνη να δικάζονται οι γονείς του και οι αρχές μαθαίνουν για τον φιλοκομμουνιστή βασιλιά και τον κυνηγούν. Σε γραφείο της αστυνομίας που τους έχουν πιάσει ο ανακριτής ζητάει από το μικρό μόνο να πει τα ονόματα που δεν λένε οι φυλακισμένοι γονείς του. Στο δικαστήριο ο βασιλιάς αθωώνεται, αφού πριν έχει κατά λάθος βρέξει με πυροσβεστική μάνικα τους δικαστές. Στην πρεσβεία κάνοντας τα χαρτιά του για να φύγει συναντιέται με τον Ρούπερτ. Έχοντας δώσει, πλέον, ονόματα συντρόφων των γονιών του, πέφτει στην αγκαλιά του κλαίγοντας, και ο βασιλιάς τον παίρνει μαζί του στην Ευρώπη.

______________________________________________________________

Ο Βρετανός Τσάπλιν μετανάστευσε στις ΗΠΑ το 1910, (είχε φάκελο στην ασφάλεια από το 1922), και το 1952 ενώ βρίσκεται στο Λονδίνο μαθαίνει πως εισαγγελέας ανακαλεί την άδεια επανεισόδου του και απαιτεί να περάσει από ανάκριση για τις πολιτικές του απόψεις, αν επιθυμεί να ξαναμπεί στη χώρα. Μένοντας πολιτικός πρόσφυγας στην Ευρώπη ξεκινά να ετοιμάζει το 1954 την ταινία «A King in New York», με φόντο το Λονδίνο. Η ταινία κάνει πρεμιέρα το 1957, την ίδια χρονιά που πεθαίνει ο Τζόζεφ Μακάρθυ, γερουσιαστής από το 1947. Για είκοσι χρόνια οι ταινίες του απαγορεύτηκαν στους αμερικάνικους κινηματογράφους. Γύρισε πίσω το 1972 για να παραλάβει ένα τιμητικό όσκαρ. Δεν θα γυρνούσε να ζήσει στην Αμερική, όπως είπε, ακόμη κι αν πρόεδρός της ήταν ο ίδιος ο Χριστός. Ποτέ δεν ζήτησε αμερικανική υπηκοότητα. Πέθανε τα Χριστούγεννα του 1977 στην Ελβετία.

Σχετικά ρητά

Λένε πως ο κομμουνισμός μπορεί να εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο. Κι εγώ λέω –Και τι έγινε;

Δεν είμαι κομμουνιστής, αλλά είμαι περήφανος να πω ότι νιώθω αρκετά φιλοκομμουνιστής. Δεν θέλω ριζοσπαστική αλλά εξελικτική αλλαγή.

Είμαι πολύ πλούσιος για να γίνω κομμουνιστής, είμαι απλώς ειρηνέμπορας, (ειρηνοκάπηλος, peace-monger σε αντίθεση με το war-monger)

Δεν είμαι κομμουνιστής, είμαι απλώς κάποιος που το μόνο που θέλει για την ανθρωπότητα είναι μία στέγη πάνω από το κεφάλι κάθε ανθρώπου.

Τούτες τις μέρες αν μπεις κάπου με το αριστερό πόδι, σε κατηγορούν πως είσαι κομμουνιστής.

Αν και δεν είμαι κομμουνιστής, αρνιέμαι να πέσω στη γραμμή του μίσους απέναντί τους. Έπειτα, έχω εναντιωθεί στην Επιτροπή Αναμερικανικών Δραστηριοτήτων - μια ντροπιαστική φράση, ελαστική αρκετά για να τυλίξει τον λαιμό και να στραγγαλίσει τη μειονοτική φωνή κάθε Αμερικανού πολίτη.

Τον Δεκέμβρη του 1949 ο φάκελος για τον Τσάπλιν έγραφε: Δεν υπάρχουν διαθέσιμοι μάρτυρες να καταθέσουν κατηγορηματικά ότι ο Τσάπλιν υπήρξε μέλος του ΚΚ στο παρελθόν, ότι είναι τώρα μέλος ή ότι έχει συνεισφέρει οικονομικά στο ΚΚ. (*απλώς συμμετείχε σε συλλόγους για την αμερικανο-σοβιετική φιλία και συμμαχία κατά του ναζισμού*)

Όσο για τα πολιτικά είμαι αναρχικός, μισώ κυβερνήσεις, κανόνες και δεσμά. Δεν ανέχομαι ζώα στα κλουβιά. Οι άνθρωποι πρέπει να είναι ελεύθεροι.

Δεν είμαι πολιτικός και δεν έχω τέτοιες φιλοδοξίες. Είμαι πιστός στην Ελευθερία. Από την άλλη δεν είμαι υπερπατριώτης. Ο υπερπατριωτισμός οδηγεί στον χιτλερισμό -  και το μάθημα το πήραμε. Δεν θέλω να κάνω επανάσταση, μόνο μερικές ταινίες ακόμη.

Ελπίζω στην ειρήνη, στην κατάργηση των πολέμων και στην επίλυση των διαφορών σε τραπέζι σύσκεψης. Να καταργήσουμε τις ατομικές βόμβες πριν μας καταργήσουν αυτές.

_________________________________________________________

Σε αντίθεση με τα παραπάνω, πάντως, ανελεύθερη και ανιστόρητη δήλωση λέγεται πως έκανε το 1942  ότι τώρα οι Αμερικάνοι καταλαβαίνουν τη σημασία των Ρωσικών Εκκαθαρίσεων (1936-38) και τι υπέροχες που ήταν. Τότε οι κομμουνιστές ξεφορτώθηκαν τους δικούς τους Λαβάλ και Κουίσλινγκ. Και αν και τα υπόλοιπα έθνη έκαναν το ίδιο, δεν θα υπήρχαν συνεργάτες των ναζί.
https://books.google.gr/books?id=QEYlDwAAQBAJ&pg=PA221&dq=wonderful+thing%27%27+by+which+the+russians+%27%27did+away+with+their+quislings.%27%27&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwi4leTU1rnlAhVNQUEAHVBuATEQ6AEIMTAB#v=onepage&q=wonderful%20thing''%20by%20which%20the%20russians%20''did%20away%20with%20their%20quislings.''&f=false

Και αξιόλογοι σοβιετικοί αξιωματικοί εκτελέστηκαν προς επίρρωση του αιφνιδιασμού της απροετοίμαστης ΕΣΣΔ, και σοβιετικοί πολίτες υπήρξαν που καλωσόρισαν και συμπολέμησαν με τους γερμανούς.

Ήταν βέβαια ανεκτή δήλωση στα πλαίσια της αμερικανοσοβιετικής συμμαχίας κατά του ναζισμού για έναν πολιτικό, όχι για καλλιτέχνη.

Και ενώ έκανε τόσες φιλοσοβιετικές δηλώσεις, και πιθανόν να επισκέφτηκε την ΕΣΣΔ το 1931-32 κατά την παγκόσμια περιοδεία του, δεν ξετρελλάθηκε ο Στάλιν με τον Μεγάλο Δικτάτορα, του 'δωσε χαμηλή βαθμολογία, και οι Μοντέρνοι Καιροί θεωρήθηκαν όχι αρκετά σοσιαλιστική ταινία. Ένα κοινό σημείο Τσάπλιν και Πικάσο, ενώ ήταν τόσο φιλοσοβιετικοί, (ο Πικάσο και μέλος του γαλλικού ΚΚ), η τέχνη τους δεν ήταν η πρέπουσα για τα σοβαρά σοσιαλιστικά ιδεώδη  https://www.thevintagenews.com/2017/11/27/picasso-and-chaplin-both-loved-the-soviet-union/ Αγαπητοί και χρήσιμοι, απλώς, για να κάνουν κριτική στον αντίπαλο.

Το αντίστοιχο θα ήταν ένας σοβιετικός Αριστοφάνης/Τσάπλιν με περισσότερη δημοφιλία κι από τον ίδιο τον τιμονιέρη του κράτους, που θα φώτιζε τα κακώς κείμενα, θα έβγαζε γλώσσα σε θεσμούς και ηγεσία, και όταν θα τον έδιωχναν από τη χώρα θα έβρισκε πατρίδα π.χ. στη Γιουγκοσλαβία.

Και στην ταινία δεν σατιρίζονται μόνο το φιλελεύθερο κράτος που γίνεται ανελεύθερο, οι αμερικανιές της εποχής που ερχόταν, μονοπώλια, εμπορευματοποίηση, διαφημίσεις όπου λάχει το βλέμμα και το αυτί, πλαστικές εγχειρήσεις, αλλά πετάει και τη σπόντα στο κηρυγματικό ύφος της εφηβικής αριστεράς, ακόμη κι όταν μιλάει ο μικρός Ρούπερτ, μια αντίστοιχη Γκρέτα, με επιχειρήματα, καθώς και σε ένα προοδευτικό σχολείο δίχως πειθαρχία και κανόνες. Είναι αυτό που λέει ότι πρωτίστως ταινίες ήθελε να κάνει να γελάει ο κόσμος, και όχι μια μονομερή πολιτική τέχνη που θα πάρει έγκριση από ένα γραφείο.

Όσο για τον γερουσιαστή Μακάρθυ ένα ψηφοκάπηλο (vote-monger) δημαγωγό που έβαλε στόχο την παλινόρθωση των ρεπουμπλικάνων μετά από 12 χρόνια πιο ψηλά από την ιστορία, την εντιμότητα, και την ελευθερία της πατρίδας του, κέρδισε πρόσκαιρα καλλιεργώντας ατομισμό, καχυποψία και φόβο. Αγαναχτισμένοι πατριώτες φώναζαν έξω από κινηματογράφους να φύγουν οι κομμουνιστές από το Χόλυγουντ. Και αφού καταστρέψε χιλιάδες αθώες ζωές, η μανία καταδίωξής του χτύπησε κορυφή το 1954 όταν κατηγόρησε και τον ίδιο τον στρατό ότι κρύβει κομμουνιστές, μέχρι και ο στρατηγός Μάρσαλ είχε γίνει, πρωτύτερα, στόχος του ως εξ αμελείας υπεύθυνος της προσχώρησης της Κίνας στον κομμουνισμό. (Το σχέδιο Μάρσαλ για την Κίνα προέβλεπε αποτροπή εμφυλίου και κοινή πατρίδα για κομμουνιστές και εθνικιστές Κινέζους (https://en.wikipedia.org/wiki/Marshall_Mission#Attack_by_Joe_McCarthy) Στο ίδιο έτος, στη συνείδηση του κόσμου, όπως φάνηκε σε γκάλοπ, η στήριξη στον γερουσιαστή ανατράπηκε μετά τις δημόσιες τηλεοπτικές ανακρίσεις που ο ίδιος ο Μακάρθυ επέλεξε αλλά του γύρισε ανάποδα, βλέποντας οι θεατές την αδικία στα μάτια τους. Παράλληλα με τους κομμουνιστές ο Μακάρθυ κυνηγούσε και ομοφυλόφιλους σε δημόσιες θέσεις, όπως και ο Στάλιν, γιατί κατά το σκεπτικό του πολίτες που έχουν κάποια εξάρτηση είναι εκβιάσιμοι από τον εχθρό. Και το ειρωνικό είναι ότι ο Τζόζεφ πέθανε αλκοολικός από κίρρωση του ήπατος στα 49 του.....δυστυχισμένοι άνθρωποι....


Ντοκυμαντέρ για το πως γυρίστηκε η ταινία, https://en.wikipedia.org/wiki/A_King_in_New_York, όπου μιλάει στο 20ό λεπτό ο μεγάλος πια Μάικλ Τσάπλιν για τον πατέρα του...δεν ήταν ο καλύτερος πατέρας, αλλά πώς θα μπορούσε να τα προλάβει όλα;; 

και το τραγούδι της ταινίας 

σε μουσική και στίχους του Τσάρλι

~~~~~~~~~~~~~~~~

I’ve got the weeping willows

And I’m stepping through plate windows

On account of you

Oh my lord, what shall I do, what shall I do?

I love you so

And yet I know you can’t be true

If I only had a will to get away

But you have me in your spell both night and day

You have me in your power every moment every hour

Leave me now or let me go

Why oh why torment me so?

I despise you, idolise you, I adore you, I implore you

Let me be free

From this tyranny of love

I’m stepping through plate windows over you

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Έχω ιτιές που κλαίνε

και περνάω μέσα 

από παράθυρου τζάμια

εξαιτίας σου.

Κύριε μου,

τι πρέπει να κάνω;

σ' αγαπώ κι ας ξέρω

πως αληθινός δεν είσαι.

Μακάρι να 'χα θέληση να φύγω,

μέρα νύχτα είμαι κάτω απ' τη μαγεία σου,

λεπτό και ώρα κάτω απ' την εξουσία σου,

άσε με να φύγω, τι με τυραννάς;

Σε μισώ, σε λατρεύω και ικετεύω,

άσε με λεύτερο απ' της αγάπης

το τυρράνισμα.

Για να ξεφύγω

περνάω μέσα

από παράθυρου τζάμια.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(the whole movie)
https://youtu.be/eHplJrjx9TY

((One of the minor annoyances in modern life is a revolution
Μία απ' τις μικρές ενοχλήσεις στον σύγχρονο τρόπο ζωής
είναι μια επανάσταση))

«Δάσκαλος ατενέου θανατώθηκε, δημαγωγός εμφύλιου καλόζησε»

(todo aquí https://youtu.be/TUHLrYluhXw)

Πως βία και δημαγωγία έθαψαν σχολικό πείραμα στη Βαρκελώνη (1901-1906) που θα μπορούσε, ενδεχομένως, να σώσει την Ισπανία από τον εμφύλιο πόλεμο.

Το Μοντέρνο Σχολείο (La Escuela Moderna) του Φρανθίσκο (καταλανικά:Φρανσέσκ) Φερρέρ (https://en.wikipedia.org/wiki/Francisco_Ferrer) ήταν ένα ateneo popular/obrero/libertario, λαϊκό/εργατικό/ελευθεριακό ατενέο, ένα απ' τα δεκάδες ιδιωτικά αναρχικά σχολεία στην Ισπανία μεταξύ 1880 και 1939. (https://es.wikipedia.org/wiki/Ateneo_popular) καταλανικά: ateneu. ((Η λέξη προέρχεται από το Athenaeum (https://en.wikipedia.org/wiki/Athenaeum_(ancient_Rome)) σχολείο στη Ρώμη που ίδρυσε ο φιλόσοφος και αυτοκράτορας Αδριανός, γεννημένος μάλιστα στη Σεβίλη της Ισπανίας. Σχήμα κατά συνεκδοχή, αντί να πω σχολείο λέω Αθήνα/Αθηναῖον...Αθήνα το κάναμε εδώ και φιλοσοφούμε; Αντί να πω φιλόσοφος λέω Αθηναίος, όπως ο βυζαντινός υμνογράφος «Χαῖρε, τῶν Ἀθηναίων τὰς πλοκὰς διασπῶσα» των φιλοσόφων/διανοουμένων/σοφιστών τα δίχτυα, τα πλοκάμια, τους ιστούς που διασπάς))

((Συγκριτικά, την Αθήνα το 1901 ταράζουν τα Ευαγγελικά, ταραχές για να μην εκτυπωθεί στα νέα ελληνικά η Καινή Διαθήκη, το 1903 τα Ορεστειακά, ταραχές για να μην ακουστούν στα νέα ελληνικά οι τραγωδίες της Ορέστειας, και το 1911 τα Αθεϊκά του Βόλου συλλαλητήρια και δικαστήριο κατά νεοτερικού και «μαλλιαρού στη γλώσσα» Παρθεναγωγείου με αφορμή την άρνηση χειροφιλήματος δασκάλας σε απροειδοποίητη εισπήδηση στο σχολείο του μητροπολίτη Δημητριάδος))

Αυτά τα ισπανικά ατενέα (los ateneos) άνθησαν, λοιπόν, για να καλύψουν το κενό της επίσημης εκπαιδευτικής υποδομής για την εργατική τάξη. Ο εργάτης δεν έχει περίσσιο χρήμα, έτσι επιστρατεύεται και η ανταλλακτική οικονομία, μου κάνεις μερεμέτια στο σπίτι, μου κρατάς το μωρό, σου μαθαίνω μουσική, μαθηματικά, να διαβάζεις ισπανικά σε μια εποχή εκτεταμένου αναλφαβητισμού.  Παράλληλα έρχονται και μαθητές από πλουσιότερα στρώματα με σκοπό να μάθουν κάτι διαφορετικό, ευρύτερο από το στενό και δογματικό παίδεμα της Καθολικής Εκκλησίας που έλεγχε την εκπαίδευση. Ο καθένας δίνει στο σχολείο ανάλογα με τις δυνατότητές του. Π.χ. μια καθολική μαθήτριά του κληροδότησε στον Φερρέρ 30.000 αγγλικές λίρες. Free donation/Ελεύθερη συνεισφορά.

Ο Φερρέρ είχε ως πρότυπο το ελευθεριακό ορφανοτροφείο του Paul Robin στη Βόρεια Γαλλία. Έγραφε στο περιοδικό L'École Rénovée «....δεν πρέπει να κρύψουμε το γεγονός ότι θα αφυπνίσουμε στα παιδιά την επιθυμία για μια κατάσταση στο σχολείο χωρίς βία, ιεραρχίες και κάθε προνόμιο». Αλλά «δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να επιβάλλουμε τις ιδέες αυτές στο παιδί». Αυτό που έλπιζαν ήταν αν τα παιδιά έβλεπαν και κατανοούσαν αυτά που γίνονταν γύρω τους τότε θα αναγνώριζαν τις αδικίες και θα υπήρχε η πιθανότητα να αντισταθούν σ’ αυτές».

https://manifesto-library.espivblogs.net/files/2018/03/315215203-Teliki-mprosoura-ferrer3-pdf.pdf

Η εκπαίδευση θα έπρεπε να βασίζεται σε λογικά και επιστημονικά στοιχεία. Να αποφεύγεται να ακούγεται δυσνόητη και μυστηριώδης. Στόχος η ολοκληρωμένη παιδεία το ατόμου, θεωρία και πρακτική, κατανόηση και εμπειρία, εκπαιδευτική ψυχολογία και αλληλεγγύη. Στροφή από δασκαλοκεντρικό σε παιδοκεντρικό σύστημα. Φτωχοί και πλούσιοι μαθητές μαζί. Ανάμικτα φύλα στις τάξεις, αγόρια/κορίτσια.  Γεννετήσια ενημέρωση. Γνώση δίχως εξετάσεις, πειθαρχία δίχως τιμωρίες. Επισκέψεις σε μουσεία, εργοστάσια και πάρκα. Διαλέξεις για ενήλικες. Ενεργότερη συμμετοχή των γονιών στη σχολική κοινότητα. Συζητούσε ο Φερρέρ και με ακαδημαϊκούς στη Βαρκελώνη για τη δημιουργία ανοιχτού λαϊκού πανεπιστημίου. Με λίγα λόγια, ένα δίκαιο σχολείο για την ανατροπή μιας άδικης κοινωνίας.

Ιδιαίτερα ενοχλημένη με τη δημοφιλία του Φερρέρ ήταν η Καθολική Εκκλησία, επειδή επιπλέον συνήθιζε να διοργανώνει πρωινές ομιλίες κάθε αργία και Κυριακή την ώρα της λειτουργίας. Σε μια αργία του Αγίου Πνεύματος χτυπούσαν συνεχώς όλες οι καμπάνες της πόλης για να μην ακούγονται οι ομιλητές. Εις ανταπόδοση ο Φερρέρ έκανε δημόσιο πικνίκ την επόμενη Μεγάλη Παρασκευή με 1700 μαθητές.

Ο ειρηνιστής και αναρχοχριστιανός Λέων Τολστόι, πρώην μέλος της Ρωσικής εκκλησίας, είχε πει «είμαι σίγουρος ότι μόνο με την εκπαίδευση, την ελεύθερη εκπαίδευση, μπορούμε ν’ αλλάξουμε τη φρικτή τάξη πραγμάτων και να την αντικαταστήσουμε με μια λογική οργάνωση». Ένα δημοφιλές παραμύθι ήταν οι Περιπέτειες του Νονο (Las adventuras de Nono) που συγκρίνει τη χώρα της Αυτονομία (Autonomía) με τη δυστυχισμένη και εγκληματική χώρα της Αργυροκρατίας (Argirocracia), γαλλιστί Monnaïa/Λεφτία που βασίζεται στη μονέδα (monnaie), και βασιλεύει ο μοχθηρός Χρήμας, βιβλίο του Γάλλου Jean Grave https://en.wikipedia.org/wiki/Jean_Grave / https://fr.wikisource.org/wiki/Les_Aventures_de_Nono https://www.efsyn.gr/tehnes/ekdoseis-biblia/anoihto-biblio/178869_sti-hora-tis-aytonomias

Παράλληλα όμως με την ειρηνική επανάσταση, μεταξύ 1866 και 1932 πιάνει τόπο και η ευρωπαϊκή αναρχική τρομοκρατία, άλλοτε στοχευμένη, κι άλλοτε τυφλή, στην αναρχοπολεμική γλώσσα αποκαλείται έμπρακτη προπαγάνδα, προπαγάνδα της πράξης ( https://en.wikipedia.org/wiki/Propaganda_of_the_deed ) Το 1881 το Διεθνές Αναρχικό Κονγκρέσο στο Λονδίνο την ενέκρινε.

Ο Φερρέρ και το σχολείο του, νιώθοντας την ανάσα της έξω ατμόσφαιρας, βρίσκονται σε δίλημμα ανάμεσα στην εκπαίδευση και τη δράση. Σε απεργίες και πορείες βέβαια συμμετείχε το διδακτικό προσωπικό, αλλά το 1906 ο Mateu Morral, βιβλιοθηκάριος του σχολείου, αναρχικός γιος βαμβακοβιομήχανου, βιάζεται να φέρει την επανάσταση, ανεβαίνει σε ένα μπαλκόνι στη Μαδρίτη και τη στιγμή που περνούσε ο νυμφευόμενος βασιλιάς Αλφόνσος o «Αφρικάνος» (Αφρικανιστές λέγονται οι Ισπανοί που ήθελαν να αναπληρώσουν στην Αφρική αποικίες που έχασαν σε Αμερική και Ασία) με τη γαμήλια πομπή του, ρίχνει ένα εκρηκτικό μπουκέτο από λουλούδια. Εικοσιτέσσερις περαστικοί και στρατιώτες σκοτώνονται, εκατό τραυματίζονται, ο βασιλιάς και το σόι του δεν έπαθε τίποτα. Κατά την καταδίωξη του ο Ματέου αυτοκτονεί. Ακόμα βασιλιά έχουνε, καθώς και μνημείο για τους αδίκως βομβισθέντες https://en.wikipedia.org/wiki/Monument_to_victims_of_the_attack_against_Alfonso_XIII (Η δεύτερη μεγαλύτερη τρομοκρατική ενέργεια μετά το χτύπημα των τρένων στη Μαδρίτη το 2004)

Με αφορμή ότι εργαζόταν ως βιβλιοθηκάριος στο Μοντέρνο Σχολείο φυλακίζουν τον Φερρέρ, κλείνουν το σχολείο και μετά από δίκη που κράτησε ένα χρόνο δεν βρίσκονται αποδεικτικά στοιχεία ότι ήταν συνεργός στην απόπειρα βασιλοκτονίας. Στο δικαστήριο τον ρωτούσαν αν είναι αναρχικός, κι αν μιλάνε στο σχολείο με τους μαθητές στον ενικό.

Το κράτος δεν επέτρεψε το σχολείο να επαναλειτουργήσει, και ο Φερρέρ ασχολήθηκε με τον εκδοτικό του οίκο και το συνδικάτο Solidaridad Obrera - (Αλληλεγύη Εργατική) στη Βαρκελώνη. 

Κατά την εκστρατεία στη Μελίγια του Μαρόκου το 1909 απέναντι σε φυλές των Βερβέρων, το Ισπανικό κράτος έστειλε χαρτί επιστράτευσης σε γονείς εργάτες της Βαρκελώνης, οι οποίοι είχαν ήδη υπηρετήσει στον στρατό έξι χρόνια. Ένας πλούσιος, βέβαια, θα μπορούσε με  6.000 ρεάλια να βρει κάποιον αναπληρωτή. Τότε τον Ιούλιο στην αρχή της εκστρατείας ξέσπασαν αντιπολεμικές ταραχές στην πόλη, γνωστές ως «Τραγική Εβδομάδα/Semana Trágica» https://en.wikipedia.org/wiki/Tragic_Week_(Spain)

με συνθήματα όπως
¡Abajo la guerra! ¡Que vayan los ricos! ¡Todos o ninguno!
Κάτω ο πόλεμος! Να πάνε οι πλούσιοι! Όλοι ή κανένας!

Δεκάδες κτίρια κάηκαν, τα περισσότερα ιδιοκτησία της εκκλησίας. Δεκάδες νεκροί διαδηλωτές, τρεις στρατιώτες και τρεις παπάδες.

Κηρύχτηκε στρατιωτικός νόμος και ψάχνοντας για μαύρο πρόβατο το στρατοδικείο καταδίκασε με δίκη παρωδία, ανάμεσα σε τέσσερις άλλους, και τον Φερρέρ σε θάνατο.

Τα τελευταία του λόγια:

«Hijos míos, apuntad bien; vosotros no tenéis la culpa. Soy inocente. ¡Viva la Escuela Moderna!»

«Γιοί μου, σκοπεύσατε καλά· δεν φταίτε εσείς. Είμαι αθώος. Ζήτω το Σύγχρονο Σχολείο!»

Μετά την ευρωπαϊκή κατακραυγή για την εκτέλεση του δασκάλου ο βασιλιάς απέπεμψε τον πρωθυπουργό. Το 1911 δικαστήριο αθώωσε τον Φερρέρ.

_________________________________

Σε σύγκριση με τον δάσκαλο Φερρέρ, που δεν είχε ιδιαίτερες ρητορικές ικανότητες, αλλά ήταν οργανωτικός, μεθοδικός και ταπεινός, ο  δικηγόρος Αλεχάντρο Λερούξ https://en.wikipedia.org/wiki/Alejandro_Lerroux από την Κόρδοβα, πραγματικός κήρυκας της βίας, δημαγωγός, δημεγέρτης, λαϊκιστής, αντιμοναρχικός, δημοκράτης, αντικληρικαλιστής, με επιρροή στους Ανδαλουσιανούς μετανάστες εργάτες της Βαρκελώνης, διέφυγε, δεν έδειξε την παραμικρή αλληλεγγύη στον Φερρέρ, και συνέχισε την κοινοβουλευτική καριέρα του, ως ηγέτης του Ριζοσπαστικού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Ένα δείγμα αγαναχτισμένης γραφής του το 1906 απευθυνόμενος στους μπαχαλάκηδες της εποχής, ισπανιστί χόβενες μπάρμπαρος.

«Νέοι βάρβαροι του σήμερα, λεηλατήστε τον παρακμιακό πολιτισμό αυτής της δύστυχης χώρας, καταστρέψτε τους ναούς, τελειώστε τους θεούς, σηκώστε το πέπλο απ' τις δόκιμες μοναχές και εξυψώστε τις στο σκαλοπάτι της μάνας για να αντρειέψει το ανθρώπινο είδος, εισχωρήστε στα έγγραφα της ιδιοκτησίας και κάντε γιορτινές φωτιές με τα χαρτιά τους, ώστε η φωτιά να εξαγνίσει τον αχρείο οργανισμό της κοινωνίας. Μπείτε στα ταπεινά σπίτια και αναθρέφτε εργατικές λεγεώνες, ώστε ο κόσμος να τρέμει μπροστά στους εξεγερμένους του δικαστές...ακολουθήστε, ακολουθήστε....μη σας σταματήσουν μήτε τάφοι, μήτε βωμοί......πολεμήστε, σκοτώστε, πεθάνετε...»

https://en.wikipedia.org/wiki/Alejandro_Lerroux

(Jóvenes bárbaros de hoy, 1906)

http://www.xtec.cat/~jrovira6/restau21/lerroux.htm

eng. Fight fine legion of rebels!

Ο «χαρισματικός» Λερούξ έγινε πρωθυπουργός της Ισπανικής Ρεπούμπλικας κατά τη μαύρη διετία (1933-35) με τη συνεργασία της Καθολικής Δεξιάς, και αιματηρά κατέπνιξε την απεργία των μεταλλωρύχων στις Αστούριες, καθώς και την ανακήρυξη της Καταλανικής Αυτονομίας εντός του Ισπανικού κράτους, τον Οκτώβρη του 1934 υπό τη στρατηγεία του φιλομοναρχικού Φράνκο και του δημοκράτη Οτσόα. Τον Γενάρη του 1936 ο Λερούξ δεν εκλέγεται καν, και τον επόμενο μήνα όταν ξεσπά ο εμφύλιος, ταξιδεύει για την Πορτογαλία. Θα γυρίσει στην Ισπανία το 1947.

Για την αδράνεια, να μην αλλάξει τίποτα, επικίνδυνος είναι ένας σταδιακός μεταρρυθμιστής δάσκαλος και χρήσιμος ένας εκτονωτής ρήτορας λαϊκής αγανάχτησης. 

_____________________

Ο συντηρητικός πολιτικός Francesc Cambó, ιδρυτής της Lliga Regionalista de Catalunya που απαιτούσε τη σκληρή τιμωρία των εξεγερμένων το 1909, μετανιωμένος είπε:

Δεν ζήτησε χάρη το Ριζοσπαστικό Κόμμα για τον Φερρέρ, δεν τη ζητήσαν οι ουδέτεροι. Κανείς. Όλοι οι πολίτες της Βαρκελώνης εκτελέσαμε τον Φερρέρ τη στιγμή που δεν ζητήσαμε να του χαριστεί η ζωή.
http://anatomiadelahistoria.com/2014/11/la-condena-de-ferrer-guardia/

Και ο φιλόσοφος Ουναμούνο που είχε δικαιολογήσει την εκτέλεση, μετανιωμένος έγραψε:

«Ο ιεροεξεταστής που όλοι οι Ισπανοί φέρουμε μέσα μας με έκανε να ταχθώ στην πλευρά ενός δικαστηρίου Ιεράς Εξέτασης, που έκρινε με κίνητρα κρυφά και προπάντων άδικα»

http://www.politicaymoda.com/tag/setmana-tragica/


Τέλος, ο Αλμπέρ Καμύ είπε για τον Φερρέρ: σκεφτόταν πως κανείς δεν είναι με τη θέλησή του κακός (ουδείς εκών κακός, όπως έλεγε κι ο Σωκράτης) και ότι όλο το κακό που υπάρχει στον κόσμο προέρχεται από την άγνοια. (nul n’est méchant volontairement et tout le mal qui est dans le monde vient de l’ignorance http://www.penselibre.org/spip.php?article164) Γιαυτό οι εν αγνοία τον δολοφόνησαν και η εγκληματική αμάθεια διαιωνίζεται μέχρι τις μέρες μας μέσα από νέες κι ακούραστες Ιερές Εξετάσεις. Μπροστά τους, βέβαια, θύματα όπως ο Φερρέρ θα ζούνε για πάντα.


Σχολεία κατά μίμηση του Φερρέρ έγιναν στη Γενεύη, το Λίβερπουλ, το Μιλάνο, το Σάο Πάολο, και το γνωστότερο στη Νέα Υόρκη https://en.wikipedia.org/wiki/Ferrer_Center_in Shelton Colony (1910-1953) https://en.wikipedia.org/wiki/Ferrer_movement

Στην ΝΔ Ισπανία, Μπαδαχόθ, λειτουργεί από το 1978 το Escuela Libre Paideia (παϊδέια) https://es.wikipedia.org/wiki/Escuela_Libre_Paideia http://www.paideiaescuelalibre.org/

Στην Ελλάδα το 2014 ιδρύθηκε στις πλαγιές του Βερτίσκου, στο Κρυονέρι Θεσσαλονίκης το «Αλλιώτικο Σχολείο» https://alliotikosxoleio.espivblogs.net//χρονικο-2/ με Ελευθεριακό Νηπιαγωγείο «Το Μικρό Δέντρο» https://www.babylonia.gr/2018/10/17/eleftheriaki-paideia-eleftheriako-nipiagogeio-b-fest-vinteo/ που ελπίζει να γίνει δάσος με συνοδές αντί για δασκάλες, μετάφραση του ισπανικού acompañantes, εκεί που κάθε μαθητής μαθαίνει με τον δικό του ρυθμό. Ανάρτησαν και υλικό για τον Φερρέρ https://manifesto-library.espivblogs.net/files/2018/03/315215203-Teliki-mprosoura-ferrer3-pdf.pdf

πειράματος άρξασθε,

γιατί όπως ξανάπε ο Καμύ,

Α)

«Το κακό που υπάρχει στον κόσμο προέρχεται σχεδόν πάντα από την άγνοια, 

κι η καλή θέληση μπορεί να προκαλέσει τις ίδιες ζημιές με την κακία,

 αν δεν είναι φωτισμένη στη γνώση».

Le mal qui est dans le monde vient presque toujours de l'ignorance, et la bonne volonté peut faire autant de dégâts que la méchanceté, si elle n'est pas éclairée.

και Β)

«Το σχολείο προετοιμάζει τα παιδιά να ζήσουν

σε ένα κόσμο που δεν υπάρχει».

L'école prépare les enfants à vivre dans un monde qui n'existe pas