Θεραπεία ανατολικής μισογυνικής βλασφημίας

Ῥωμαίων τὸ κλέος, ἐρωμένων ἀγλάισμα, δότης φιλανθρώπου ἡμέρας, ἐν ᾖ μονοὶ διπλοὶ τεύξονται. Τιμήσωμεν ἐνδόξως οἱ πιστοί, Ἁγίου Βαλεντίνου ἑορτήν. Ἀνεράστους γὰρ φλογίζει ἐν τῷ πυρὶ τοῦ Ἔρωτος Σωτῆρος. Δόξα τῶν καρδιῶν ὁ πορθητής, δόξα τῶν ἀγαμούντων ἐλπίς, δόξα τῷ «Ἀγαπᾶτ' Ἀλλήλους» ἁρμόζοντι.

αντί του

Ἰταλίας τον γόνον, ἐρωτευμένων ἀγλάισμα καί τῶν πωλητῶν ἡ ἡμέρα, ἐν ᾖ θα κάνουν τὴν μπάζα τοὺς. Τιμήσωμεν ἐνδόξως οἱ πιστοί, ἁγίου Βαλεντίνου ἑορτήν. Ξενεροῦντας γὰρ φλογίζει ἐν τῇ θερμῇ, τοῦ ἕρωτος καψούρα. Δόξᾳ ὁ τῶν βελῶν εκτοξευτῆς, δόξᾳ μικροτσουτσούνων ἐλπίς, δόξᾳ σοὶ τῷ εὐρήσαντι ὑμίν καμμία γκόμενα.

ορθογραφικά

(( κάτι μικρολαθάκια στο γουτουπικό προτότυπο

δόξᾳ αντί όνομαστική δόξα (δοθήτω)
με κατσουνάκι η δοτική μεταμορφούται σε δόξῃ

 τῷ εὐρήσαντι ὑμίν (που σας βρήκε)

αντί εὑρήσοντι (που θα σας βρει)

ἐκπορθητῆς αντί ἐκπορθητής ))

πραγματολογικά

Την Ελλάδα από το 1821 απασχολεί το ερώτημα αν ανήκει στη Δύση ή στην Ανατολή. Μεταπολεμικά, δεκατέσσερις του Φλεβάρη, η εισηγμένη από δυσμάς Παγκόσμια Ημέρα των Ερωτευμένων προσφέρεται για να εκφράσει ο ανατολίτης τον αντιβαλεντινισμό του και να ικανοποιήσει τα αντιδυτικά του αισθήματα. Κρυμμένοι πίσω από αντιεμπορική ρητορική...(μήπως το Πάσχα, τα ορθόδοξα πανηγύρια δεν είναι εμπορευόμενες γιορτές;;)...και πίσω από ανύπαρκτα στερεότυπα πως εδώ κάθε μέρα τον έρωτα γιορτάζουμε και δεν έχουμε ανάγκη υπενθύμισης...ή ότι δήθεν ο φιλοκτήτης και εγωιστής έρωτας είναι κατώτερος της αγάπης, και δεν του πρέπουνε τιμές εδώ στον τόπο των άνευ όρων αγαπολόγων....

Από τη μία αντιμάχονται τον ίδιο τον ρομαντισμό, (ένα κλαδί του, τον ερωτικό ιπποτισμό, εν προκειμένω), που όντως είναι εισαγόμενη νοοτροπία και τεχνοτροπία της Ευρώπης στην Ελλάδα, και από την άλλη περηφανεύονται για την ανατολίτικη ανδρική ταυτότητα, ότι οι άντρες δεν κλαίνε, δεν δείχνουν αδυναμίες, δεν κάνουν τρυφεράδες...αυτά αφορούν το ασθενές φύλο που κλαίει, ζητάει δώρα και φαντασιώνεται τον ιππότη του.

Για τον ανατολίτη άντρα γυναίκα θα πει καλό κρεβάτι, καλή κατσαρόλα. Αν δείξει ερωτική αδυναμία, αν λέει συχνά το «σ' αγαπώ», φοβάται πως θα χάσει το πάνω χέρι και την ίδια του την ταυτότητα.

Ο φαλλοκράτης πιστεύει ότι κερδίζει τις γυναίκες με το τσουτσούνι του, τα περί Βαλεντίνου αφορούν αυτούς που δεν είναι βαρβάτοι και χρειάζονται τη βοήθεια αγίων, στίχων, δώρων και ρομαντικών τελετών.

Τι πιο ταιριαστό, λοιπόν, από έναν ψάλτη, ένα κατεξοχήν ανδρικό ανατολίτικο λειτούργημα, για να εκφραστεί ο αντιβαλεντινικός μισογυνισμός του παραδοσιακού Έλληνα;

Για την ανατολική ορθοδοξία δεν υπάρχει σκέτη γιορτή των ερωτευμένων, αλλά εντάσσεται στην εορτή των παντρεμένων. Δεκατρείς του Φλεβάρη, καθιέρωσε ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος το 2000 να γιορτάζονται ως προστάτες του γάμου οι άγιοι Ακύλας και Πρίσκιλα, ζευγάρι Εβραίων μεταναστών από τον Πόντο στην Κόρινθο, όπου γνώρισαν τον Απόστολο Παύλο.

Τα Υακίνθεια από το 1998, μια ελληνοχριστιανική γιορτή στα Ανώγεια της Κρήτης, είναι περιορισμένη σε τοπικό επίπεδο, και με άγνωστη κατάληξη.

Και οι δύο νεοτερισμοί, πάντως, είναι προϊόντα του Αγίου Βαλεντίνου, φτιάχτηκαν ως απάντηση στη δυτική πίεση εκπολιτισμού των οριεντάλ-μπρουτάλ αρσενικών ανά τον κόσμο, μια μάχη ανάμεσα στη γουρουνιά και την ιπποσύνη με άγνωστη κατάληξη για την τύχη της ζωής στον πλανήτη.