«Καθαρέλληνος Ανθρωπική Χρωματοδερμία στον Εγκέφαλο»

Σε υπερβατικό εφιάλτη του

πεθαίνει νεοέλλην φυλετιστής

και πάει στον Ελληνιστικό

Παράδεισο του Αλέξανδρου 

του Μακεδόνα.

Εκεί μιλούσε ελληνικά

ένα παγκόσμιο έθνος,

όλες οι φυλές της γης,

γνωστές και άγνωστες.

Λυπημένος

προσπαθούσε να πείσει

τους ελληνόφωνους λευκούς

να φύγουν από εκεί,

να εθνογονήσουν έθνος,

καθαρό και δικό τους.

Δεν μπορούσε όμως

να συνεννοηθεί

και ήρθε μεταφραστής,

γιατί εκεί μιλούσαν αρχαία

ελληνικά, και εκείνος νέα.

Έρχεται ο Αλέξανδρος

και του λέει: «εσύ

ο υπερέλλην,
θέλεις να μικρύνεις
το έθνος μου,
κι από πάνω

δεν μιλάς καν

αρχαία ελληνικά;»

Δεν προλάβαμε,

του απαντά 

ο καθαρέλληνας,

γιατί αγωνιστήκαμε σκληρά

να φαινόμαστε,

και όχι να είμαστε έλληνες.

Ελέγχαμε τις προσμίξεις,

Αλβανοί, Σλάβοι, Ρουμάνοι,

και λοιποί Ευρωπαίοι

ανήκουν στη λευκή ομοεθνία,

και έτσι περνούσαν εύκολα

για Έλληνες.

Όμως με κίτρινους και μαύρους

αυτό είναι αδύνατο.

Σε μια δύσκολη 

του έθνους στιγμή,

πώς θα ζητήσουμε

βοήθεια από Φιλέλληνες
 και Μεγάλες Δυνάμεις;;

θα μας πουν...μα εσύ δεν μοιάζεις 

για Έλληνας, δεν έχει βοήθεια!

γνώμη και υποψία μου.

Με απωθεί ο πολύφυλος

παράδεισός σας, φεύγω από 'δω.


Τραβά για τον Αθηναϊκό Παράδεισο,
στην πόρτα ο Σωκράτης,
δάσκαλε του λέει,
πες με απόγονό σου!
Αποκλείεται, του λέει ο σοφιστής,
εσύ είσαι όμορφος,
εγώ είμαι άσχημος,
πώς μπορεί να είμαστε
στο ίδιο ντιενέι;;

Πάει παραδίπλα στον Χριστιανικό

Παράδεισο. Εκεί δεν υπήρχαν

ούτε φύλα, ούτε φυλές,

και η γλώσσα τους,

εντελώς άγνωστη.

«Τζάμπα βαφτίστηκα,

ομολόγησε, και εδώ

απογοήτευση, άλλα 

περίμενα, και άλλα είδα».

Εξορίζεται και απο κει.

Πιο πέρα, ο Παράδεισος

της Επιστημονικής Φαντασίας.

Εκεί όντα άλλαζαν χρώματα,

εμφάνιση, φύλα και φυλές

κατά βούληση

με εφαρμογή στο κινητό.

«Δυστοπία, ψεύτικοι άνθρωποι,

δίχως ταυτότητα,

ζουν μόνο για το φαίνεσθαι,

την εικόνα τους

όχι για το είναι, την ψυχή τους,

μονολόγησε».

Πάει και στον Χιτλερικό Παράδεισο,

εκεί άσπροι όλοι, γοτθικά εμίλαγαν.

Πέφτει, εκλιπαρεί,

«δεχτείτε με, σύμμαχοι, καλύτερα να χάσω

τη γλώσσα μου, παρά τη ράτσα μου
και τον φαινότυπό μου».

Μα τον απέρριψαν,

γιατί δεν ήταν τόσο ξανθός
και ολάσπρος,

όπως αυτοί.

Μόνος

περπατώντας,

σκεφτόταν τι πήγε λάθος...

...όταν ήταν μικρός

λογάριαζε μαυρομάτηδες μελαχρινούς

και άσπρους γαλανοπρασινόματους,

ράτσες ξεχωριστές,

και απορούσε

πώς αυτοί οι διαφορετικοί φαινότυποι

την ίδια λαλιά μιλούσαν.
Λάθος η γλώσσα
να μιλιέται τυχάρπαστα
δίχως βιολογικό προκαθορισμό
και θεία καταγωγή.

Από λάθη των προγόνων

εκεί στην εφηβεία

πέρασε κρίση ταυτότητας.
Απ' την πολλή τη σκέψη του
είδε ιθαγένεια να παίρνουν,
ταυτότητα και θέση του
με λάθος χρώμα άνθρωποι.
Από λάθος ανθρώπους είδε
να φεύγει απ' την ξέρα
της Ελλάδας το πλοίο.

Σφίγγει το μαξιλάρι
και φωνάζει:

«από το να ζήσω

ένα μέλλον 

δίχως ράτσα σαφή, 
σιγουριά σφιχτή, 
άγκυρα ιδεών
στον βυθό του Ολύμπου,

προτιμώ να πεθάνω 

καθαρός ήρωας στον ύπνο μου».

Στο δικαστήριο θα πω:

«έπασχα από χρωματοδερμία

στον εγκέφαλο.

Συγχωρήστε με».

ΥΓ

Νίκος Οντουμπιτάν, Generation 2.0..............θυμάμαι και μια κακή δασκάλα. Μας ρώτησε μια μέρα τι θέλουμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε. Όταν ήρθε η σειρά μου είπα ότι θέλω να γίνω δικηγόρος. Τα παιδιά συνήθως θέλουν να μοιάσουν στον μπαμπά τους. Γέλασε κυνικά και σχολίασε «σιγά μη γίνεις και δικηγόρος». Έχουν περάσει είκοσι χρόνια και το θυμάμαι σαν να 'ταν χτες.

https://ftaneipia14.wordpress.com/2010/01/22/«ποια-είναι-η-χώρα-μου»/