Πόση πρόνοια περιέχει η κρητική φιλοξενία;;

«Πειράζεις ένα γονίδιο

και περιμένεις να δεις τι θα γίνει.

Είναι σαν να είσαι σε ένα χωριό

και θέλεις να μάθεις πως λειτουργεί.

Παίρνεις κάποιο άτομο, το στέλνεις διακοπές,

και αναρωτιέσαι τι πάει στραβά στο χωριό.

Δεν έχουμε ψωμί, άρα αυτός ήταν ο φουρνάρης!».


__________________

Αν στα πλαίσια του ορισμού 
της τρέχουσας κρητικής φιλοξενίας
ο φιλοξενούμενος είναι υποχρεωμένος
να πιεί και να φάει ό,τι προσφέρεται,
στο μέλλον θα μπορούσε, αντίστοιχα,
ο περιηγητής της κρητικής φύσης να είναι
υποχρεωμένος επίσης, να δεχτεί
ανθρώπους που διάλεξε
ο φιλοξενών να του κάνουν παρέα,
ώστε να μην περπατά στο άγνωστο μόνος.
Τυχόν άρνηση θα 'ταν μεγάλη προσβολή.
Θα μπορούσε να είχε πάθει θερμοπληξία,
ή να 'πεφτε σε κάποιο αφύλαχτο πηγάδι,
όπως έπεσε ένας νέος ντόπιος
μετά από πανηγύρι χαράματα τον ίδιο μήνα.

Άλλο πράγμα ο τουρίστας,
που έρχεται απρόσκλητος,
κι άλλο ο καλεσμένος,
πιο βαρύ είναι αν πάθει κάτι
ο δεύτερος από τον πρώτο.

Στις αρχές του χρόνου,
είχαν πνιγεί σε ποτάμι 
καλεσμένοι σε γάμο.
Και δικαίως τα έβαλαν
με τους πολιτικούς
που δεν είχαν φτιάξει το γεφύρι.
Θα μπορούσε όμως 
να είχε αποφευχθεί,
αν οι ντόπιοι που προσκάλεσαν
έστελναν ένα αμάξι 
να συνοδεύσει τους ξένους
μέσα στην νυχτιάτικη κακοκαιρία,
κάποια χιλιόμετρα
μέχρι την εθνική οδό,
ώστε να γυρίσουν απ' τον καλό,
κι όχι τον κακό τον δρόμο.


Ο οδηγός σε μια παρέα
δεν πρέπει να πιει
για να γυρίσουν όλοι σώοι.
Φαίνεται και στις γιορτές,
τους γάμους, τις βαφτίσεις,
πρέπει και κάποιοι, ένας, δυο,
να αφήσουν κατά μέρος τις χαρές,
και να κοιτούν τι συμβαίνει
με ευάλωτες στο ατύχημα ομάδες,
όπως τα παιδιά και οι ξένοι.

Τι σημαίνει, κυρίως, κρητική φιλοξενία
από την τρέχουσα χρήση της φράσης;;
Κυρίως, προβολή τοπικών προϊόντων 
και δωρεάν κατανάλωση τους από τους ξένους.
Λείπει η πρόληψη κινδύνου,
τα μέτρα ασφαλείας, υγείας, προστασίας,
η οδήγηση, οι δρόμοι, οι πινακίδες.
Για ποιους στήνονται οι πινακίδες;
όχι για τους ντόπιους που ξέρουνε,
αλλά για τους ξένους.
Αν πηγαίναμε σε μία χώρα
με ολοτρύπητες, δυσανάγνωστες πινακίδες,
θα λέγαμε ότι μας στέλνουν μήνυμα 
πως είμαστε ανεπιθύμητοι.

Λείπει η αισιόδοξη λογική της, 
πιανίστριας επίσης, Σούζαν
ότι για όλα υπάρχουν λύσεις,
ότι μπορεί συναίσθημα και λογική
να περπατήσουν μαζί.

Στο βίντεο δείχνει με παραβολή παραμυθιού
πως ερευνά στα τυφλά
μια νέα επιστήμη, όπως η γενετική.
Και θέμα έκθεσης γίνεται,
«στην ιστορία του ανθρώπου,
ή τη δική σας, έχετε
παραδείγματα τυφλής,
άπειρης έρευνας/γνωριμίας
με ανθρώπους και καταστάσεις
που ξεκινά από το μηδέν;».

Και κάθε φορά που εκλαϊκεύει τον κόσμο του 
ένας ερευνητής θετικός επιστήμονας,
 στέλνει, παράλληλα, και ένα μήνυμα
της μοναξιάς του, ότι προσπαθεί
να προσεγγίσει τον χώρο των πολλών.

Αν ήταν κάποια εφήμερης φήμης
τηλεπερσόνα, θα είχε όλο το χωριό
από πίσω της και δημοσιογράφους,
οπότε τέτοιο κακό δεν θα πάθαινε.

Κάθε κοινωνία φροντίζει
και προστατεύει τι θεωρεί
πρωτεύον και τι δευτερεύον.

Η Σούζαν δεν υπάρχει
1) λόγω έλλειψης πρόνοιας προστασίας
καλεσμένου προσώπου
και 2) ανοχής σε χρόνια παρεκκλίνουσα
ανδρική συμπεριφορά,
όταν μάλιστα είναι και από γόνο
καλής οικογένειας.

Και αντί να πεθαίνουν κάθε μέρα, από δω και πέρα,
όπως οικτίρεται ο πατέρας του, υπάρχει και η έμπρακτη μετάνοια
και συγγνώμη, η συνειδητοποίηση
των λαθών στη διαπαιδαγώγηση,
και το πέρασμα στην όχθη
του ακτιβισμού, να πολεμήσει
όσες αντιλήψεις και πρακτικές
γέννησαν ένα τέτοιο έγκλημα,
ώστε να προληφθεί το επόμενο
που επωάζεται.

Ή με τη λογική της Σούζαν
και του μίστερ Σποκ, που ήταν ο ήρωάς της,
ή με την απάθεια του μη θίξουμε 
τον θεσμό του νησιού 
και της οικογένειας.

Σε μια ιδανική Κρήτη,
θα ήταν γνωστή
από μια συνέντευξή της
σε τοπικό μέσο,
κι όχι απ' τον θάνατό της,
θα είχε αρχίσει συνεργασίες
με το εδώ τμήμα Βιολογίας,
και θα είχε πάρει την ελληνική ιθαγένεια.

Κι όλα αυτά επειδή κάποιο
ανθρώπινο ραντάρ
θα είχε βρει
μερικούς φοιτητές βιολογίας
και φυσιολάτρες,
που τους έφερε σε επαφή
με τη Σούζαν,
και θα το θεωρούσε μεγάλη προσβολή,
αν δεν δεχόταν αυτό το ανθρώπινο δώρο
να το έχει παρέα στους περιπάτους της.

Όταν ο περίπατος με ανθρώπινη κουβέντα
θα θεωρείται πιο σημαντικό δώρο
από τα φαγιά και τις ουσίες με το ζόρι,
τότε θα μας έχει βρει μιαν άλλη Κρήτη.
Υπάρχει προσμονή για αυτό;
ή η δεξιά αντίληψη ενός τέλειου παραδείσου,
πλανήτη-Κρήτη μας έχει αποκοιμίσει εντελώς;

Συμβαίνουν και αλλού,
λέν οι αδικημένοι.
Ας μείνουν στάσιμοι οι αλλούδες,
και εμείς τα δικά μας στραβά φτιάχνοντας,
ας τους αφήσουμε πίσω μας!