Ανασκευή από μισογυνικά σε φιλογυνικά Νέα της Αλεξάνδρας!

με στίχους Δημήτρη Αθανασόπουλου,

ερμηνεία Σεμέλης  Παπαβασιλείου,

και σκηνοθεσία Βάσιας Ντούλια,

αφήνοντας πίσω

τον μισογυνισμό της παράδοσης

....που ήθελε να την εκδικηθεί,

κι ήθελε να την κάψει...

___________________

Καημένη μου Μαρίκα μου,

για κάτσε να τα πούμε,

για το κορμί που κλαίουμε

και το μοιρολογούμε,

ένα κορμί που φύλαγε

μιαν αντρική ιδέα

και μια μικρή το έσπασε

και το 'θαψε στη γαία.

~~

Για άκουσε τα νέα της Αλεξάνδρας,

που ζούσε κάθε μέρα τι θα πει άντρας.

~~

Τα δυο τους παγιδεύτηκαν σε γάμο μιλημένο,

στον κόσμο αξιέπαινο, μα μέσα πληγωμένο,

είναι πληγές που κρύβονται και σιωπηλά πονούνε,

και σαν κραυγή προσμένουνε μια μέρα για να βγούνε.

~~

Αυτά λοιπόν τα νέα της Αλεξάνδρας,

που έσερνε στις πλάτες τη λέξη άντρας

~~

Εχτές κατά το σούρουπο στο σπίτι μεθυσμένος,

την είδε σαν καθρέφτη του και χτύπαγε με μένος,

κι αυτή καθώς εράγιζε και πήγαινε να σπάσει,

ένα κομμάτι μυτερό, δικό του, τονε σφάζει

~~

Αυτά είναι τα νέα της Αλεξάνδρας,

που ζούσε στο πετσί της τη λέξη άντρας

......

Και εμείς, όπου τον κλαίουμε σαν μάνα κι αδερφή του,

να αναπαυτεί, ελπίζουμε, στο χώμα η ψύχη του,

μα πιο πολύ ελπίζουμε των γυναικών τα πάθη,

στα χέρια που τα τρέφουνε να γίνουνε αγκάθι.

~~

Αυτά, λοιπόν, τα νέα της Αλεξάνδρας,

που θα 'πρεπε να ξέρει ο κάθε άντρας

_________________________

 

«Σκοπός της ανασκευής
είναι να δώσει φωνή στις γυναίκες που υπήρξαν απούσες από την εξιστόρηση της ζωής τους γενικότερα  και μέσα στα ρεμπέτικα τραγούδια ειδικότερα. 

Αφορµή µια ανάρτηση από την Αργυρώ Μουστάκα Βρεττού,
όπου µίλησε για την ιστορία της πραγµατικής Αλεξάνδρας που αναφέρεται στο τραγούδι. Μια 18χρονη κοπέλα που µετακόµισε από τη Μάνη στην Αθήνα για να µάθει ραπτική και δολοφονήθηκε από τον θείο της όταν αντιστάθηκε στην απόπειρα βιασµού της από τον ίδιο. Η ιστορία της Αλεξάνδρας, στην εποχή που επιτέλους αρθρώσαµε τη λέξη γυναικοκτονίες, χαρακτηρίζεται από την παρουσία της εξόφθαλµης βίας που σκοτώνει αλλά και της βίας που κρύβεται σε αυτά που θεωρούµε δεδοµένα και σε όσα καλούµε παράδοση και ταυτότητα. Η Αλεξάνδρα ζει στο τώρα, στις καθηµερινές εµπειρίες όλων των γυναικών και θηλυκοτήτων: στο σπίτι, στο δρόµο, µέσα µας. Έτσι γεννήθηκε η ανάγκη για το reclaim του τραγουδιού, όπου η Μαρίκα αντικαθιστά το Βαγγέλη. 

Μια ωδή στον σύγχρονο τεκέ µας»

Τέλος, δίνει φτερά σε όλες τις ανασκευαστικές προσπάθειες

 το σχόλιο της Άννας Παπαγιαννάκη-Διβανή:

https://www.facebook.com/anna.papagiannakidivani/posts/10221844519836954

Μια κοινωνία ανθρώπων

που αποφασίζει να ξαναγράψει 

τους μύθους της

και να τους τραγουδήσει από την αρχή

~ με θάρρος, ανοιχτά μάτια και φωνή,

απαλλαγμένη από το βάρος των προγόνων,

είναι ένα σύνολο ελεύθερων

ανθρώπων.