Μυρίζει άνοιξη ο γύψος που λογιέται

Μάθημα στα παιδιά 

πολιτικούς να γλείφουν, χειραψίες, και μόρια, 

να ξεχάσουν να φτιάχνουν 

δικές τους μηχανές, κόσμους και όνειρα. 

Δυόμιση γενιές το μάθημα, 

δύομιση γενιές το σπάσιμο του γύψου θα κρατήσει.

Χαρά δεν θα βρει ιστορικός του δυόμιση χιλιάδες 

να δείχνει με το δάκτυλο δυο σκιάχτρα σε μουσείο. 

Μυρίζει άνοιξη ο γύψος που λογιέται 

και ταπεινά το ράγισμα ασφάλειας αρχίζει.

(MM)

από

Τουλάχιστον δυο γενιές Ελλήνων έμαθαν στα παιδιά τους να κυνηγάνε μόρια, εγκυκλίους και χειραψίες με πολιτευτές. 

Να ξεχάσουν τα όνειρα να δημιουργήσουν μηχανές, κτήρια, βιβλία, ζωγραφιές, ήχους, αρώματα, γεύσεις, εικόνες, διαστάσεις, κόσμους. Και τώρα, πόσος χρόνος και πόσος κόπος θα χρειαστεί να σπάσουμε τον γύψο; Θα μπορέσουμε, ή ο ιστορικός του 2.500 θα μας περιγράφει μουσειακά σαν μια νέα Πομπηία που άφησε μόνο κάτι σκιάχτρα να θυμίζουν 

το ένδοξο απώτατο παρελθόν της;

(Παναγιώτης Αποστολόπουλος Πέρρος)