Να 'χα, λοιπόν, τον κύκλο μου, τραγούδι για να γράψω,
μια κόκκινη εμμηνόρροια για να την περιγράψω.
Ζάλη, πόνο, συναίσθημα να το κυκλοθυμάω,
να μάθω ο ακάτεχος πως είναι να γεννάω.
Να το 'γραφα, να μη γλακώ στις δυτικές εικόνες,
εκιά που θεατρίζουνε ταμπού, ντροπής αγχόνες.
Μόνο το θεατράγουδο την ξύλινη τη γλώσσα
των ψευτοσόβαρων Γραικών μπορεί να κάνει ζώσα.
Τότε θα ξαναζήσουμε παλιά, αρχαία κλέη,
όταν κι η μαύρη μας στιγμή θεατρικά θα ρέει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου