«Παιδοσύνη, μες στην έρημο δροσιά μου!»

разноцветный мир детства 
(πολύχρωμος κόσμος παιδοσύνης) 


♫Πες μου, φως μου,
 έθνους των παιδιών τραγούδι,
για καρδιές που αγκαλιάζουνε τη γη.
Χώρες σμίγουν φίλοι με τα όνειρά τους
πάνω σε ουράνιο τόξο, εγώ και συ! 

Τα όντα γαλανού πλανήτη,
να πάψουν να 'ναι εχθροί, 
παιδιού να 'χουν το γέλιο.
Ειρήνη για τη Γη!
{(((παιδιού να 'χουν το γέλιο)))
Ειρήνη για τη Γη!}

Φλόγες μόνο ουρανού η αυγή να καίει,
λάμψεις μόνο να 'χουμε από κεραυνούς.
Πες μου, κρύες απαντήσεις των μεγάλων,
δεν πιστεύουν, Μέλλον σου ανήκει, Γη!

(Τα όντα γαλανού πλανήτη...)

Παιδοσύνη, μες στην έρημο δροσιά μου,
είσαι φάρος που πετά στον ουρανό.
Παιδοσύνη, λησμοσύνη των μεγάλων,
έλα, πάλι, φώτισέ τους τα μυαλά!

(Τα όντα γαλανού πλανήτη...)

Детство, детство, 

Παιδικότητα, ...

Детство — это свет и радость, 

...είναι φως και χαρά

Это песни, 

αυτό το τραγούδι

Это дружба и мечты. 

είναι φιλία και όνειρα

Детство, детство, 

Детство — это краски радуг, 

(...) τα χρώματα του ουράνιου τόξου

Детство, детство, 

Детство — это я и ты!

(...) είναι εγώ και συ!

Все люди на большой планете 

Όλοι οι άνθρωποι στον μεγάλο πλανήτη

Должны всегда дружить. 

πρέπει να 'ναι πάντα φίλοι,

Должны смеяться дети, 

πρέπει να 'ναι χαμογελαστά παιδιά

И в мирном мире жить!

σε ειρηνικό κόσμο να ζούμε

Должны смеяться дети (3)

И в мирном мире жить!

Ярко-ярко 

Φωτεινά-φωτεινά

Пусть пылают лишь рассветы.

μόνο η αυγή να καίει

Ночью звездной 

και κάτω από αστρένια νύχτα

Пусть спокойно спят поля.

 να κοιμούνται τα λιβάδια

Детство, детство

Добротой не зря согрето, 
(παιδικότητα) με καλοσύνη
δεν είναι μάταια θερμή

Детство, детство —

Завтрашний твой день, Земля.
Αυριανή σου μέρα, γή
(το αύριο ανήκει σε σένα)

Детство, детство, 

Детство — это летний ветер, 
(...) αυτό (είναι) καλοκαιρινός αέρας

Парус неба 
Ιστίο/πανί στον ουρανό (είσαι)

И хрустальный звон зимы. 
και κρυστάλλινος ήχος του χειμώνα

Детство, детство, 

Детство — это значит дети.
αυτό σημαίνει παιδιά
Дети, дети, 

Дети — это значит мы!
αυτό σημαίνει εμάς!

Του Μιχαήλου τραγούδι πικροφώτεινο, χαρμόλυπο με φωτεινές προοπτικές. Το «φωτεινά μόνο η αυγή να καίει», (που στη διασκευή έγινε «φλόγες μόνο ουρανού η αυγή να καίει, λάμψεις μόνο να 'χουμε από κεραυνούς»), σημαίνει να μη φωτίζουν τον ουρανό όπλα και βόμβες, αλλά μόνο τα φυσικά φαινόμενα. 

Το Парус неба (πάρους νιέμπα) το ιστίο/πανί στον ουρανό έγινε φάρος που θα φωτίσει τα μυαλά των μεγάλων. (Μία τριτεύουσα ετυμολογία του Парус, από το ελληνικό φᾶρος, τα φάρεα/ρούχα, επική/ποιητική λέξη, που δεν ήταν στη λαϊκή γλώσσα των Βυζαντινών όταν γνώρισαν τους Ρώσους.) Αλλά εμένα στη διασκευή με βόλεψε. Το μόνο που μένει, για να στηρίξω τον παιδισμό μου, είναι να δω ζωγραφιστό φάρο φτερωτό. :-)

Αυτό γράφτηκε το 1980, και τα παιδιά που τότε ήταν 10 και 15 μετά από μερικά χρόνια στα 20 και 25 τους, έριχναν το καθεστώς της επανάστασης. Μπορεί να κατάλαβαν απ' το τραγούδι ότι όλα τα παιδιά στη γη πρέπει να είναι φίλοι, και έκαναν το πρώτο βήμα. Το περιστέρι, βέβαια, της παγκόσμιας ειρήνης έχει χαμηλώσει τα φτερά του σε σχέση με τότε. Αυτό που δεν τους είπε το τραγούδι, και ποτέ δεν ειπώθηκε από την ευρύτερη γραφειοκρατία, είναι «πες και συ την άποψή σου, μήπως κάνουμε κάτι λάθος οι μεγάλοι;; ξεκίνα την δική σου ειρηνική επανάσταση».

Και έτσι κατέρρευσε η Σοβιετία, γιατί όλους τους κακούς να εξαφανίσεις, ο πολιτισμός των μεγάλων πάντα θα κινδυνεύει κατά την παράδοσή του προς τα παιδιά. Κι αν δεν ανατραπεί, ή μετασχηματιστεί, σε αυτή τη γενιά, θα γίνει κάποια στιγμή στις επόμενες. Επειδή λένε και μας Σοβιετία, λέτε να καταρρεύσουμε, κι αν καταρρεύσουμε, τι καλό θα μείνει εις μνήμην παρούσης γενεάς;;

Εδώ το καλό έμεινε. Μπορεί να ήταν τραγούδι του σοβιετικού προσκοπισμού, της Κομσομόλ, αλλά παραμένει παιδικό σχολικό ρώσικο τραγούδι. Λέγε, λέγε, λέγε, κάποτε θα γίνουν πράξη και τα λόγια του.  

Έμαθα άσμα ρώσικο, να πιάνω την κουβέντα 

με μάτια ρώσικα να βρω τη σχολική ατζέντα

του τραγουδιού που στα παιδιά μαθαίνει την Ειρήνη,

και φέρνει σε ενήλικες χαμένη Παιδοσύνη!