Ερωτικά Ποιήματα για Κλειδαριές

El Intruso

Amor, la noche estaba trágica y sollozante

Cuando tu llave de oro cantó en mi cerradura;

Luego, la puerta abierta sobre la sombra helante,

Tu forma fue una mancha de luz y de blancura.

Todo aquí lo alumbraron tus ojos de diamante;

Bebieron en mi copa tus labios de frescura,

Y descansó en mi almohada tu cabeza fragante;

Me encantó tu descaro y adoré tu locura.

Y hoy río si tú ríes, y canto si tú cantas;

Y si tú duermes duermo como un perro a tus plantas!

Hoy llevo hasta en mi sombra tu olor de primavera;

Y tiemblo si tu mano toca la cerradura,

Y bendigo la noche sollozante y oscura

Que floreció en mi vida tu boca tempranera!

~~

Ο Εισβολέας

Αγάπη μου, η νύχτα ήταν τραγική και ολόλυγμη

Όταν το χρυσό σου κλειδί τραγούδησε στην κλειδαριά μου·

Έπειτα, ενώ η πόρτα ήταν ανοιχτή πάνω από σκιά παγωμένη,

Η μορφή σου λεκιάστηκε από φως και λευκοσύνη.

Τα πάντα εδώ φώτισαν τα διαμαντένια μάτια σου·

Ήπιαν στην κούπα μου τα χείλη σου δροσιά

Και ξεκουράστηκε στο μαξιλάρι μου το μυρωδάτο σου κεφάλι·

Με γοήτευσε το θράσος σου και λάτρεψα την τρέλα σου.

Και σήμερα γελώ, αν εσύ γελάς και τραγουδώ αν εσύ τραγουδάς·

Και αν εσύ κοιμάσαι, κοιμάμαι σαν ένα σκυλάκι στις πατούσες σου!

Σήμερα κουβαλώ μέχρι τη σκιά μου την ανοιξιάτικη μυρωδιά σου·

Και τρέμω αν το χέρι σου αγγίζει την κλειδαριά μου

Και ευλογώ τη νύχτα την ολόλυγμη και σκοτεινή

που άνθισε στη ζωή μου το πρωινό σου στόμα.

El discurso erótico de Delmira Agustini, además de demostrar claramente las innovaciones que introduce el Modernismo, nos entrega un mundo de sensaciones donde los sentidos actúan con absoluta independencia pero crean lazos de unión entre uno y otro instante donde la capacidad de la inteligencia, el poder del espíritu humano y el lenguaje de los cuerpos, se constituyen como unidad. En su poema "El cisne" se evidencia claramente esta experiencia abierta a la revelación y que sólo importa en sí misma:

[...] en su carne me habla
y yo en mi carne le entiendo

(http://apostillasnotas.blogspot.com/2009/10/el-intruso-delmira-agustini.html)
 ..

Ο ερωτικός λόγος της Ντελμίρας Αγκουστίνι δείχνει επίσης τις καινοτομίες που εισάγει ο Μοντερνισμός, μας παραδίδει έναν  κόσμο από αισθήσεις όπου τα συναισθήματα ενεργούν με απόλυτη ανεξαρτησία αλλά και φτιάχνουν δεσμούς ενότητας ανάμεσα σε διάφορες στιγμές όπου η ικανότητα της νόησης, η δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος και η γλωσσα των σωμάτων συγκροτούνται ως ενότητα. Στο ποίημα της, ο Κύκνος φαίνεται η εμπειρία, ανοιχτή στην αποκάλυψη που μόνο αυτήν αφορά.  

[...] στη σάρκα του μου μιλά 

και στη σάρκα μου το νιώθω 

 Για την Ουρουγουάγια Δελμίρα Αγουστίνι (1886 – 1914), μπορείτε να διαβάσετε στη Γητεύτρια, "Delmira Agustini: Γεννήθηκα να ενοχλώ... Η ποιήτρια με την πιο συναρπαστική ζωή. Ζωή σαν παραμύθι... με τραγικό φινάλε!", όπου έχει μεταφράσει και το σονέτο Amor, ισπανικά εδώ. 

Και από τη Δελμίρα στη Μελίτη

Ὡς εἶδον Μελίτην, ὦχρός μ’ ἕλε˙ καὶ γὰρ ἀκοίτῃ

κείνη ἐφωμάρτει˙ τοῖα δ’ ἔλεξα τρέμων.

«Τοῦ σοῦ ἀνακροῦσαι δύναμαι πυλεῶνος ὀχῆας,

δικλίδος ἡμετέρης τὴν βάλανον χαλάσας,

καὶ δισσῶν προθύρων πλαδαρὴν κρηπῖδα περῆσαι,

ἄκρον ἐπιβλῆτος μεσσόθι πηξάμενος;»

Ἡ δὲ λέγει γελάσασα καὶ ἀνέρα λοξὸν ἰδοῦσα˙

«Τῶν προθύρων απέχου, μή σε κύων ὀλέσῃ».

 ~~~

Μόλις είδα τη Μελίτη μ' έπιασε φόβος χλωμός· μιας και το σύζυγο

εκείνη συνόδευε· αυτά της είπα τρέμοντας.

«Της δικής σου να σηκώσω μπορώ της πύλης τους σύρτες

αφού λασκάρω της δικλίδας μου την μπάρα

και περάσω διπλές εξώπορτες προς την υγρή κρηπίδα

την άκρη του κλειδιού μου καταμεσής να μπήξω;»

Και εκείνη γέλασε και τον άντρα της λοξοκοίταξε·

« Απ' τις εξώπορτες μακρύνου, μή σε φάει ο σκύλος»

~~

(Ερατοσθένης Σχολαστικός, Βυζαντινός ποιητής, 6ου αι. / Παλατινή Ανθολογία)

Απόψε κυρά νύφη

Θα παίξει ο μάνταλος

Τα δυο κουπιά του Μπάρκα

Και ο παρασάνταλος

Απόψε κυρά Νύφη

Της πεθεράς σου ο γιος

Θα μπει ξεσπαθωμένος

Σαν φίλος σαν οχτρός

Απόψε η κλειδωνιά σου

Με μια θα τσακιστεί

Και η πόρτα της αυλής σου

Θα στέκετ’ ανοιχτή.

~~

(Ηπειρώτικο - Συλλογή Αραβαντινού 1880)

Υ.Γ. 1
Τη συσχέτιση των δύο τελευταίων έκανε πρώτος ο Ανδρέας Λεντάκης
ΥΓ.2
ἐπιβλής -ῆτος, ὁ ἐπιβαλλόμενος τῇ θύρᾳ μοχλός, δοκός, a bar fitting into a socket, βύσμα, fiche. Στην Ιλιάδα Ω 453, θύρην δ᾽ ἔχε μοῦνος ἐπιβλὴς εἰλάτινος / και την πόρτα σφάλιζε μόνος λοστός ελάτινος.
ΥΓ.3
Στα αρχαία η κλειδαριά, βαλανοδόκη, (βαλανοθήκη), το κλειδί βαλανάγρα, κλείς-δός·
(κλεῖθρον, κλειδί ή/και κλειδαριά). Για την ιστορία της κλειδαριάς στη σελίδα των κλειθροποιών/κλειδαράδων.
http://www.saek.gr/lockshistory/
Υ.Γ.4
Αν βρω και άλλα κλειδαρίσματα...will be inserted....serán insertados ....θα ενεισαχθούν....