Φαέτλων και Περίτλαντας (Ηλιοκεντρικός Μύθος)

Με αφορμή τα προηγούμενα σχόλια για το γεωκεντρικό Φαέθωνα και το παράπονο του μυθολογιστή Josef Campel/ Τζόζεφ Κάμπελ "The heliocentric universe has never been translated into a mythology. Science and religion have therewith gone apart". "Το ηλιοκεντρικό σύμπαν δεν έχει ποτέ μεταφραστεί σε μυθολογία. Η επιστήμη και η θρησκεία έχουν έτσι διαχωριστεί", που βρήκα εδώ, μπήκα σε σκέψεις: "αν οι αρχαίοι μυθογράφοι γνώριζαν, πώς θα ήταν ο μύθος του Φαέθωνα;;" έτσι έκαμα την παρακάτω στιχουργική απόπειρα που χρειάζεται βέβαια και το συνοδό σκίτσο του περιφέροντος τη γη Άτλαντα.

 

Η φύση όρισε 

θεό, τιτάνα, τον Περίτλαντα

να περιστρέφει στο άρμα του τη γη

γύρω απ' τον Ήλιο,

 τον πατέρα των θεών που ζουν, 

στο ηλιακό μας σύστημα.

Μια μέρα ο γιός του ο Φαέτλων τον παρακαλεί

κι αυτός να πιάσει το τιμόνι, μια μέρα θα τον διαδεχτεί·

και ο πατέρας με κρύα καρδιά του το δίνει.

Χάρηκε ο νέος, ξεκινά

μα δεν εδιάβασε καλά 

τον νόμο της παγκόσμιας έλξης:

έχοντας τώρα λιγότερη μάζα το άρμα

ο Ήλιος το έλκει 

και μαζί του τη γη υπερθερμαίνει.

Από τη ζέστη την πολλή 

αγανακτήσαν κι οι θεοί

και όλοι μαζί παρακαλούν

τον Ήλιο να μας σώσει.

Κι ο Ήλιος ο πατέρας μας,

μειώνοντας τη μάζα του, 

μας ξαναπήγε αλάργα του,

απόσταση ξανά στα γράδα

μία αστρονομική μονάδα

και έκτοτε απ' το φόβο μην καούμε,

κίνδυνος υπαρκτός να παγωθούμε!

Απομακρύνεται η γη από τον ήλιο!

Μηνύστε του Περίτλαντα! αντέχετε το κρύο;