Ορέστης ο φονιάς,
Σπαρτιάτισσας γενιάς
και ενός ρηγά Ατρείδη.
Eχτές την Κυριακή
μετά τον δικαστή,
ήρθε στου Ευριπίδη.
Του βγάλαμε ζωμό
του βγάλαμε σιτάρι,
μα για το φονικό
σιωπή τον είχε πάρει.
Μονάχα η αδερφή,
Ηλέκτρα η πατρική,
χωρίς αμφιβολία,
του φίλησε κλεφτά
τα χέρια τα βαριά,
και βγήκε απ' τα βιβλία.
Δεν μπόρεσε κανείς
το χάσμα τους ν’ αντέξει,
στα δύο οι συγγενείς
μα δεν εβγάλαν λέξη.
Κι ο Ορέστης ο φονιάς,
στην άκρη της γωνιάς,
στης Ερινυάς τ’ αγκάθι,
θυμήθηκε ξανά
μια μητρική αγκαλιά,
που από τα χέρια εχάθη.
Ωραιότατο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυριπίδου επιτρέποντος, οσονούπω και αδόμενο :-)
Διαγραφή