Ικέτες 2012 (από τους "Κινηματογραφιστές σε Κρίση")

Το Criserature συνεχίζεται με μια βουβή ταινία για την κρίση, Crisis silent movie, 
ένα συμβολιστικό, τραγοκωμικό ρομάντζο της μεταπολίτευσης.

((English-titled version))
Διάρκεια 24', κυκλοφόρησε 25 του Μάη.

Σενάριο, μουσική επιμέλεια: Ιωάννα Γεροκωνσταντή

Σκηνοθεσία: Λάζαρος Ανδριώτης

Δ/νση φωτογραφίας - Mοντάζ: Νίκος Βουρλιώτης

http://www.cineincrisis.gr/

Περίληψη:

O ήρωας-ψηφοφόρος (Ορφέας Ζαφειρόπουλος) στον παραβάν αναποφάσιστος 

ξάφνου ονειρεύεται ανατρέχοντας το νου του σε άλλες εποχές 

συγχέοντας ψηφοδέλτια με δεσμούς ερωτικούς. 

Στο τέλος, το τελευταίο αμόρε, του παίρνει την πίεση

και τον βοηθά να ρίξει την ψήφο στην κάλπη.

Soundtrack list: 

Euripides' Orestes stasimon, Bella Ciao - Milva, Les Choeurs de L'Armée Rouge, Boris Alexandrov-Bella ciao, Bella ciao - Manu Chao, Bella Ciao - Goblini, Emmanuelle (1974) soundtrack - Pierre Bachelet , Carmina Burana remix - Tiesto,  Wagner - The Flying Dutchman (Overture), Tchaikovsky - Waltz of the Snowflakes,  Verdi - Traviata (Violetta aria), Maria Callas, Mozart - Piano sonata in G Major, K 283, 2nd movement, Bernard Hermann - Original music from "Psycho", 1960

Πρόλογος (Ικέτιδες Αισχύλου 397-401)

....Η κρίση δύσκολη, μή με διαλέγεις κριτή σου

όση εξουσία και να 'χω δίχως του λαού τη γνώμη

δεν θα αποφάσιζα για αυτά

μην τύχει και πούνε ποτέ οι πολίτες

αν τύχει και κάποια μέρα μας έρθει δυστυχία

ότι για των ξένων τη χάρη αφάνισες όλη τη χώρα...
(Πελασγός)
...Οὐκ εὔκριτον τὸ κρῖμα. Μή μ’ αἱροῦ κριτήν.
Εἶπον δὲ καὶ πρίν, οὐκ ἄνευ δήμου τάδε
πράξαιμ’ ἄν, οὐδέ περ κρατῶν, μὴ καί ποτε
εἴπῃ λεώς, εἴ πού τι μὴ τοῖον τύχοι,
ἐπήλυδας τιμῶν ἀπώλεσας πόλιν...

Στο 6:42..."Ο σκύλος μου, ο Λύσσανδρος, ακούει μόνο αρχαία ελληνικά!"

και εμφανίζεται ο στίχος 505, το "ποῦ θράσος νέμεις ἐμοί;" και βάζω και τους υπόλοιπους,  αλληγορικούς προς την νυν μετά φόβου ικέτιδα Ελλάδα.

....

(Χορός)

τούτῳ μὲν εἶπας, καὶ τεταγμένος κίοι·

ἐγὼ δὲ πῶς δρῶ; ποῦ θράσος νέμεις ἐμοί;

(Χορός Iκέτιδων)

Αυτόν (τον Δαναό) τον εκανόνισες, ταχτοποιημένος σαν να φεύγει·

μα εγώ τί να κάνω; πού θάρρος, κουράγιο, προστασία, άσυλο μου δίνεις;

(Βασιλεύς)

κλάδους μὲν αὐτοῦ λεῖπε, σημεῖον πόνου.

(Βασιλιάς του Άργους, Πελασγός)

τα κλαδιά ικεσίας άφησε αυτού, σημάδι πως πονάς.

καὶ δή σφε λείπω χειρὶ καὶ λόγοις σέθεν.

ορίστε τ' αφήνω με το χέρι μου, βασίζομαι στα λόγια σου.

λευρὸν κατ’ ἄλσος νῦν ἐπιστρέφου τόδε.

στο σόπατο άλσος λοιπόν εκεί πήγαινε.

καὶ πῶς βέβηλον ἄλσος ἂν ῥύοιτό με;

και πώς ανίερο (προσβάσιμο) άλσος εμένα θα σώσει;

(κατά λέξη, βατό/ μη άβατο, που έχει πατηθεί, εκ του βέβηκα, βαίνω)

οὔτοι πτερωτῶν ἁρπαγαῖς σ’ ἐκδώσομεν.

μα δεν θα σε παραδώσουμε στα αρπαχτικά πουλιά.

ἀλλ’ εἰ δρακόντων δυσφρόνων ἐχθίοσιν;

ούτε και σε πρόσωπα πιο εχθρικά και από κακόβουλα ερπετά; 

εὔφημον εἴη τοὔπος εὐφημουμένῃ.

Θετικά και αισιόδοξα να μιλάς.

οὔτοι τι θαῦμα δυσφορεῖν φόβῳ φρενός.

διόλου περίεργο από φόβο, κακό στο νου να βάζω.

ἀεί γ’ ἄναρκτόν ἐστι δεῖμ’ ἐξαίσιον.

Ο φόβος πάντα ακυβέρνητο, άτακτο αφήνει το μυαλό μας.

................

Επίλογος από Τραχίνιες του Σοφοκλή (1270-74).

Κανείς δεν γνωρίζει το μέλλον 

μα ετούτα που τώρα συμβαίνουν

φέρνουν θλίψη μεγάλη σε μας 

και σε κείνους ντροπή

όμως πάσχει περισσότερο από όλους

αυτός που ένα τέτοιο κακό υποφέρει

τὰ μὲν οὖν μέλλοντ᾽ οὐδεὶς ἐφορᾷ,        

τὰ δὲ νῦν ἑστῶτ᾽ οἰκτρὰ μὲν ἡμῖν,

αἰσχρὰ δ᾽ ἐκείνοις,

χαλεπώτατα δ᾽ οὖν ἀνδρῶν πάντων

τῷ τήνδ᾽ ἄτην ὑπέχοντι.