"Γλωσσολαλήσαμε, κἄν Ἰουδαῖος βλασφημῇ, κἄν Ἕλλην ἀντιλέγῃ"

Jean II Restout Pentecost

Καὶ ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό.  καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι·  καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ' ἕνα ἕκαστον αὐτῶν,  καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος ἁγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι.  Ἦσαν δὲ ἐν Ἱερουσαλὴμ κατοικοῦντες Ἰουδαῖοι, ἄνδρες εὐλαβεῖς ἀπὸ παντὸς ἔθνους τῶν ὑπὸ τὸν οὐρανόν·  γενομένης δὲ τῆς φωνῆς ταύτης συνῆλθε τὸ πλῆθος καὶ συνεχύθη, ὅτι ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων αὐτῶν. ἐξίσταντο δὲ πάντες καὶ ἐθαύμαζον λέγοντες πρὸς ἀλλήλους· Οὐκ ἰδοὺ πάντες οὗτοί εἰσιν οἱ λαλοῦντες Γαλιλαῖοι;  καὶ πῶς ἡμεῖς ἀκούομεν ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ ἡμῶν ἐν ᾗ ἐγεννήθημεν,  Πάρθοι καὶ Μῆδοι καὶ Ἐλαμῖται, καὶ οἱ κατοικοῦντες τὴν Μεσοποταμίαν, Ἰουδαίαν τε καὶ Καππαδοκίαν, Πόντον καὶ τὴν Ἀσίαν, Φρυγίαν τε καὶ Παμφυλίαν, Αἴγυπτον καὶ τὰ μέρη τῆς Λιβύης τῆς κατὰ Κυρήνην, καὶ οἱ ἐπιδημοῦντες Ρωμαῖοι, Ἰουδαῖοί τε καὶ προσήλυτοι, Κρῆτες καὶ Ἄραβες, ἀκούομεν λαλούντων αὐτῶν ταῖς ἡμετέραις γλώσσαις τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ;  ἐξίσταντο δὲ πάντες καὶ διηπόρουν, ἄλλος πρὸς ἄλλον λέγοντες· Τί ἂν θέλοι τοῦτο εἶναι; ἕτεροι δὲ χλευάζοντες ἔλεγον ὅτι γλεύκους μεμεστωμένοι εἰσί.  Σταθεὶς δὲ Πέτρος σὺν τοῖς ἕνδεκα ἐπῆρε τὴν φωνὴν αὐτοῦ καὶ ἀπεφθέγξατο αὐτοῖς· Ἄνδρες Ἰουδαῖοι καὶ οἱ κατοικοῦντες Ἱερουσαλὴμ ἅπαντες, τοῦτο ὑμῖν γνωστὸν ἔστω καὶ ἐνωτίσασθε τὰ ῥήματά μου. οὐ γὰρ, ὡς ὑμεῖς ὑπολαμβάνετε, οὗτοι μεθύουσιν· ἔστι γὰρ ὥρα τρίτη τῆς ἡμέρας· ἀλλὰ τοῦτό ἐστι τὸ εἰρημένον διὰ τοῦ προφήτου Ἰωήλ.  καὶ ἔσται ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις, λέγει ὁ Θεός, ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ Πνεύματός μου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα, καὶ προφητεύσουσιν οἱ υἱοὶ ὑμῶν καὶ αἱ θυγατέρες ὑμῶν, καὶ οἱ νεανίσκοι ὑμῶν ὁράσεις ὄψονται, καὶ οἱ πρεσβύτεροι ὑμῶν ἐνύπνια ἐνυπνιασθήσονται·  καί γε ἐπὶ τοὺς δούλους μου καὶ ἐπὶ τὰς δούλας μου ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ Πνεύματός μου, καὶ προφητεύσουσι......(Πράξεων των Αποστόλων - κεφάλαιο δεύτερο)

Και όταν συμπληρώθηκε η μέρα της Πεντηκοστής (εβραϊστί: Σαβουότ/Σαβουώτ, Γιορτή των Εβδομάδων, επτά εβδομάδες, 7x7=49+1, μετά το Πάσχα, Πέσαχ, το πέρασμα εξ Αιγύπτου, την διάβαση της Ερυθράς Θαλάσσης ή Γιορτή του Θερισμού, Χαγκ Ακατσίρ, συγκομιδής των πρωτογεννημάτων και προσφοράς τους στον ναό, Μπικουρίμ) ήταν όλοι οι μαθητές του Χριστού στο ίδιο μέρος ομόψυχα συγκεντρωμένοι. Και ξάφνου βροντά ο ουρανός, αγέρας άγριος γέμισε όλο το σπίτι που βρίσκονταν. Και κομμένες γλώσσες φάνηκαν φλόγινες, και έκατσε η καθεμιά στο κεφάλι τους και αυτό γέμισε από Άγιο Πνεύμα, και άρχισαν να μιλάνε ξένες γλώσσες, ό,τι το Πνεύμα τους μετέδιδε. Ήταν, λοιπόν, στα Ιεροσόλυμα, Ιουδαίοι κάτοικοι, άνδρες ευλαβέστεροι από κάθε λαό υπ' ουρανόν. Όταν μαθεύτηκαν τα λαλούμενα, συνήλθε πλήθος και σάστισε, γιατί άκουγε ο καθένας την γλώσσα του. Απορούσαν και θαύμαζαν όλοι τους και έλεγαν: νάτοι! τούτοι δεν είναι οι αγράμματοι Γαλιλαίοι; πώς εμείς ακούμε απ' αυτούς την μητρική μας γλώσσα; Εβραίοι μετανάστες από την Παρθία, την Μηδία και το Ελάμ, την Μεσοποταμία, την Ιουδαία και την Καππαδοκία, τον Πόντο, την Μικρασία, την Φρυγία, την Παμφυλία, την Αίγυπτο, την Κυρηναϊκή της Λιβύης, την Κρήτη, την Αραβία· Ιουδαίοι γεννημένοι στο θρήσκευμα και προσήλυτοι, και ξένοι πολίτες Ρωμαίοι, όλοι ακούμε απ' αυτούς τα μεγαλεία του Θεού στις γλώσσες τις δικές μας! Τί να σημαίνει τούτο; Άλλοι όμως κορόιδευαν λέγοντας πως γεμάτοι είναι στο κρασί, τελείως μεθυσμένοι. Στάθηκε τότε μπρος ο Πέτρος με τους έντεκα και σήκωσε την φωνή του: Άνδρες Ιουδαίοι και όσοι κατοικείτε στα Ιεροσόλυμα, ακούστε τα λόγια μου. Δεν μέθυσαν τούτοι, όπως εσείς νομίζετε. Εννιά η ώρα το πρωί, πώς θέλεις να μεθύσουν; το είχε πει όμως ο προφήτης Ιωήλ. Στις έσχατες μέρες, λέει ο Θεός, θα διαχύσω το Πνεύμα μου σε κάθε σάρκα των δούλων μου, και θα προφητεύουν οι γιοι σας κι οι κόρες σας, τα παιδιά σας θα βλέπουν οράματα, κι οι γέροι όνειρα....

......

Βυζαντινό ρητό,

"από σαλόν και μεθυστήν ακούσεις την αλήθειαν".

από τρελό και από μπεκρή θα μάθεις την αλήθεια

λύσις (ερμηνεία)

Πάλιν οἱ πάμπτωχοι τὸν νοῦν, ἤ μᾶλλον μεμηνότες,

οἱ παροινοῦντες εἰς θεὸν ἀνόμως Ἰουδαῖοι,

παραφρονεῖν ἐθέλουσι, και πταίειν τα συνήθη,

καὶ τὴν φρικτὴν ἐνέργειαν τοῦ πνεύματος τοῦ θείου,

ὅτε τοῖς θεοκήρυξιν ἔμπνευσε τεραστίως,

γλώσσαις λαλεῖν ἐσόφισεν ἑτέραις πυριπνόοις,

ὡς φῶς ἀνῆπται τοῖς πιστοῖς οὕτω θεογνωσίας,

καὶ ῥητορεύειν τὰ σεπτὰ καὶ θεῖα μεγαλεῖα,

εἰς μέθην ἐπανήγαγον, καὶ γλεύκους ἀμετρίαν,

καὶ παραβλύζειν λέγουσιν οἴνου τοὺς νηφαλίους,

τοὺς τῆς ἀμπέλου βότρυας τῆς ὄντως ψυχοτρόφου.

Ἄν δὲ καὶ τοῦ κηρύγματος ἀκούσωσι τοῦ θείου,

εἰς τὸ πολὺ μὴ σθένοντες τοῦτο προκύπτειν βάθος,

μὴ δ' εἰς τὸ μέγα θέλοντες ἐπεντρανίζειν ὕψος,

ἀποκαλοῦσιν οἱ μωροὶ τὸ κήρυγμα μωρίαν.

Ἡμῖν δ' ἀλλ' οὗτοι κήρυκες εἶεν τῆς ἀληθείας,

κἄν Ἰουδαῖος βλασφημῇ, κἄν Ἕλλην ἀντιλέγῃ.

Πάλι αυτοί οι φτωχόμυαλοι ή μάλλον σαλεμένοι,
που καθυβρίζουν τον Θεό άνομοι Ιουδαίοι,

παραφρονούν εκούσια, γνωστή τους αμαρτία,

την τρομερή την δύναμη του Αγίου Πνεύματός μας,

όταν στους αποστόλους μας φύσηξε θαυμασίως,

και ξένες γλώσσες πύρινες δίδαξε να μιλάνε,

και άναψε φως για τους πιστούς έτσι θεογνωσίας,

και ως ρήτορες ερμήνευαν Θεού τα μεγαλεία,

τούτα λοιπόν τ' απέδωσαν στη μέθη οι Ιουδαίοι,

και λεν για τους νηφάλιους πως ξεχειλίζαν οίνο,

αυτούς που έθρεψαν ψυχή μ' ουράνια σταφύλια.

Κι αν τύχει και ακούσουνε κήρυκες του Θεού μας,

αφού δεν έχουν δύναμη το βάθος να αναλύσουν,
αφού δεν έχουν θέληση το ύψος να κοιτάξουν,

οι βλάκες λεν το κήρυγμα πως είναι μια βλακεία.

Όμως, για μας αυτοί είν' οι κήρυκες, που λένε την αλήθεια,

δεν παν να βρίζει Οβριός κι Έλλην αντιμιλήσει.

Ερμηνείαι εις δημώδη ρητά,

άλλοι λένε του Ψελλού, άλλοι του Πτωχοπρόδρομου, άλλοι του Γλυκά.

ας πούμε τινός βυζαντινού λογίου 11ου/12ου αιώνα.

εξήγησις δια στίχων πολιτικών (δεκαπεντασύλλαβων) είς τινα δημώδη αινίγματα 

(ηλεβιβλιοθήκη Ανέμη αρ. 12)

.......
Και ένα δείγμα τρέχοντος πολιτικού, πεντηκοστιανού/αγιοπνευματικού κηρύγματος
που έμαθα από τον αντιλέγοντα Έλληνα(;) Αθεόφοβo(!)
...........................

Κάναμε το λάθος να ελπίσουμε εκεί που δεν έπρεπε. Κάναμε τον κόπο να ψηφίσουμε αυτούς που δεν αξίζουν

....

Η ανθρώπινη αποτυχία σε όλη της την έκταση. Το οικονομικό σύστημα σε κατάρρευση. Το Ευρωπαϊκό όραμα μετατράπηκε σε εφιαλτικό όνειρο.

Οι πολιτικές υποχέσεις μεταμφιέστηκαν σε ανόητα ψέματα, ακατανόητα επιχειρήματα και αδικαιολόγητες επιλογές. Ένας κόσμος δίχως τόλμη και ηρωϊσμό, δίχως εξυπνάδα και πρωτοτυπία, δίχως ποιότητα και πειστικότητα, δίχως πνεύμα και ζωή.

Ο ψευτοθεός της δημοκρατίας και των ατομικών δικαιωμάτων εκφυλίσθηκε σε δικαίωμα εκλογικής επιλογής ανάμεσα σε καταστροφικά σενάρια και σε ανίκανους διαχειριστές της καθημερινότητάς μας.

Την ιστορική δόξα του παρελθόντος μας τη διαδέχθηκε ο παγκόσμιος διασυρμός μας και οι συνεχείς απειλές. Το μόνο που πλέον γεννά η χώρα μας είναι αδιέξοδα και αναξιοπιστία, ασυνεννοησία και ακυβερνησία.

Οι μισθοί και οι συντάξεις περικόπηκαν, τα επιδόματα αφαιρέθηκαν, τα χρέη αυξήθηκαν, τα σπίτια μας φορολογήθηκαν, τα συσσίτια πλήθυναν, η φτώχεια και η ανέχεια περίσσεψαν, οι άνεργοι συναγωνίζονται σε αριθμούς τους εργαζόμενους, οι γέροντες αγωνιούν, οι νέοι ξενητεύονται, οι αναπνοές μας περιορίσθηκαν, οι ελπίδες μας στέρεψαν, τα οράματα πέθαναν.

«Τα γαρ έθνη και οι βασιλείς οίτινες ου δουλεύσουσί Σοι απολούνται» (Ησ. ξ 12) οι λαοί κι οι άρχοντες που δεν θα Σε υπηρετήσουν, θα καταστραφούν, και «φυλή ανόμων ερημωθήσεται» (Σοφ. Σειράχ ιστ 4). Αυτό παθαμε.

....

Δεν προσδοκούμε έναν θεό που θα μας λύσει τα επίγεια προβλήματα για να Τον ξαναξεχάσουμε....

Ήρθε η ώρα που πρέπει να ξυπνήσουμε. Ας αρχίσουμε με εκτενείς προσευχές και λιτανείες.

Όχι για να γλιτώσουμε από την καταστροφή. Όχι για να μας απαλλάξουν από τα μνημόνια. Όχι για να μας σβήσουν τα χρέη. Όχι για να μειωθεί η ανεργία. Όχι για να ξεφύγουμε την χρεωκοπία. Αυτά ξέρει ο Θεός αν και πως και πότε θα τα φτιάξει.....

...Τώρα που πεινάμε, τώρα να κτίσουμε τον ναό του Τάματός μας...

Όπως η Ορθόδοξη Αλβανία στο κέντρο των Τιράνων αυτές τις μέρες εγκαινιάζει το Πνευματικό Κέντρο της πίστης της, όπως οι Σέρβοι στο Βελιγράδι, οι Ρουμάνοι στο Βουκουρέστι και οι Ρώσοι στη Μόσχα, πρόσφατα μέσα στη φτώχεια τους έκτισαν τους ναούς του Σωτήρος και των Αγίων τους.

Η ελπίδα μας, αδελφοί μου, δεν βρίσκεται στις εκλογές της 17ης Ιουνίου -εκεί ίσως βρίσκεται μέρος μόνον της ευθύνης μας.

Το σύνολο των ελπίδων μας βρίσκεται στη σημερινή εορτή της Πεντηκοστής. Γιατί στα αυτιά μας ηχεί η προτροπή του προφητάνακτος Δαβίδ: «Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας επί υιούς ανθρώπων οις ουκ εστι σωτηρία» (Ψαλμ. ιμε 3).

Γιατί δεν πιστεύουμε σε πολιτικούς που αλλάζουν τις υποσχέσεις τους, αλλά στο Πανάγιο Πνεύμα που αλλοιώνει τους μαθητές και «πανσόφους τους αλιείς αναδεικνύει».

Όχι σε αυτούς που διχασμένοι δεν μπορούν να φτιάξουν μια κυβέρνηση, αλλά σε Αυτόν που «εις ενότητα πάντας καλεί».

Όχι στην αλαζονική σύγχυση της σύγχρονης Βαβέλ, αλλά στην καθαρότητα του θελήματος του Θεού. Όχι στις άκαρπες προσπάθειες των ηγετών αυτού του κόσμου, αλλά στην παγκαρπία του Αγίου Πνεύματος.

«Αδελφοί, στήκετε εν τη πίστει, ανδρίζεσθε, κραταιούσθε» (Α Κορ. ιστ 13)

«Ει ο Θεός μεθ’ ημών ουδείς καθ’ ημών!» 

Αν ο Θεός μαζί μας, κανείς εναντίον μας!