Γκαζιές στην εθνική κι η Παναγιά ακούει μαμά
στην καντηλάτη εικόνα της προσεύχεται ξανά,
κακό μην πάθει ο γιος της
στις κόντρες με τ' άλλα παιδιά.
Μα η εθνική στα βάθη της πήρε κι άλλο κοντράκια,
η μάνα του ανήξερη ανάβει καρβουνάκια,
καλά να γύρει το παιδί απ' τη νυχτερινή του,
αργότερα ο νους θα βρει δρόμο στην κεφαλή του.
Μα η εθνική στα βάθη της πήρε κι άλλο κοντράκια,
η μάνα του ανήξερη ανάβει καρβουνάκια,
καλά να γύρει το παιδί απ' τη νυχτερινή του,
αργότερα ο νους θα βρει δρόμο στην κεφαλή του.
«Δεν είσαι πλέον μαμά» η εικόνα απαντά.
Φάγανε το αγόρι σου σε κακιά στιγμή,
έκλεισε εισιτήριο για μέλλουσα ζωή.
Μα δεν ακούει από συνήθεια η μαμά,
έκλεισε εισιτήριο για μέλλουσα ζωή.
Μα δεν ακούει από συνήθεια η μαμά,
το γιο θα φέρει πίσω πάλι, νομίζει, η Παναγιά,
γιαυτό και πάει μόνη να κοιμηθεί πιστά.
Δεν είναι πλέον μαμά,
θα το μάθει όταν ξυπνά.
Η Ελλάς στα κανάλια κοιτά,
έκτακτα τη ρουτίνα της σπα.
Η Ελλάς στα κανάλια κοιτά,
έκτακτα τη ρουτίνα της σπα.
Συλλυπάται, μα όλο ξεχνά,
συνεχίζει με άλλα παιδιά.
συνεχίζει με άλλα παιδιά.
______________________
Δέησις
Η θάλασσα στα βάθη της πηρ' ένα ναύτη.
Η μάνα του, ανήξερη, πηαίνει κι ανάφτει
στην Παναγία μπροστά ένα υψηλό κερί
για να επιστρέψει γρήγορα και ναν' καλοί καιροί
και όλο προς τον άνεμο στήνει τ' αυτί.
Αλλά ενώ προσεύχεται και δέεται αυτή
η εικών ακούει, σοβαρή και λυπημένη,
ξεύροντας πως δεν θάλθει πια ο υιός που περιμένει.
(Κ.Π. Καβάφη, 1926)
img
https://en.wikipedia.org/wiki/Piet%C3%A0#Gallery
ΑπάντησηΔιαγραφήStabat mater somnorosa
Διαγραφή